Anne olamamanın acısıyla nasıl başa çıktınız? Nasıl kabullendiniz??

gibigibiyim .!.:
Hanımlar selam.. Başlıktan da anlaşılacağı üzere dert belli, derman hemcinslerimde :) Lafı biraz uzatacağım çünkü bu konu çözümcül cevaplar alabilmem açısından benim için çok önemli.. Şimdiden güzel gözlerinizi benim için yorduğunuz için çok teşekkür ederim.

37 yaşındayım 3 yıllık evliyim.. Bu süreçte 1'i tüp bebek ve ikiz gebelik olmak suretiyle 3 gebelik,4 bebek kaybım var.. Hepsi de 8-10. haftalarda kalp atımı alınamaması veya durması şeklinde kürtajla sonlandı.. Bunun dışında 2 tane de transfere bile ulaşamayan tüp bebek denemem daha var.. Sonuncusu henüz yeni gerçekleşti embriyolarım 3.güne bile ulaşamadı tedavim iptal oldu.. Ve artık sıfır küsür AMH değeriyle kaliteli yumurta oluşturamıyo vücudum, doktorlar için kırmızı çizgiyim, tedavi şansı en düşük neredeyse imkansız hasta gurubundayım.

Son 2,5 yılımı hastaneler,doktorlar,iğneler,ilaçlar,avuç avuç vitaminler, bitkisel kürler, 2 histeroskopi, 3 kürtaj, 2 rahim filmi, 3 OPU, akupunktır, yüzlerce kan testleri, genetik testler, ilaçlar, hamile kalma taktikleri, kutularca yumurtlama testleri, kutularca gebelik testleri, umut, gözyaşları..gözyaşları..umutsuzluk..umut.. ve yeniden yeniden benzer süreçlerle geçirdim (geçirdik)..

Sunuç itibariyle çok yorgun ve umutsuzum artık.. Aslında umutsuz da değilim de sorun şu ki bu umut beni öldürecek diye korkuyorum.. Eşim artık tedavi olmak istemiyo zaten biz böyle mutluyuz falan diyo, benim çok yıprandığımı düşünüyo, gel vazgeçelim artık bu sevdadan diyo.. haklısın diyorum ki haklı da.. ama gel gör ki şu umuduma anlatamıyorum artık bittiğini.. Kabullenemiyorum anne olamama fikrini,hayatıma devam edemiyorum, her planımın içinde "ya bebek olursa" var, evimizi ilk aldığımız günden beri bebek odası yaparız diye kafamda tasarladığım o boş odaya eşim spor aletleri koydu diye üzülüyorum mesela içten içe.. tatil planı bile yaparken aklımda hep o düşünce, regl dönemim yaklaşınca elimi karnıma koymalarım beni hasta ediyo artık.. istemiyorum böyle olmak, devam etmek istiyorum.. çocuksuzluk fikriyle devam etmek istiyorum.. neden yapamıyorum?? Bitti artık işte neden bitiremiyorum ben :KK43:

Siz nasıl yaptınız?? Nasıl bu fikre kalbinizi alıştırdınız? Nasıl vazgeçtiniz? Ya da gerçekten vazgeçebildiniz mi? Eminim benim durumumda olan binlerce kadın var burda da.. Nolur bana bi yol gösterin ben artık kendime, kalbime söz geçiremiyorum, hayatıma devam ediyo gibiyim ama edemiyorum, dışımdan normalim, içim yana yana bitti artık, kimseye belli etmemeye çalışıyorum takmıyo gibi gözüküyorum dışardan, kendimi bile bazen öyle zannediyorum "hah" diyorum "evet işte istediğim kadın profili bu güçlü kadın, oldum ben artık tamam" diyorum, sonra birden bi duş sırasında, bi yalnız kaldığımda, başka bi hemcinsimin hikayesi haberlerde karşıma çıktığında bir hıçkırık nöbeti, bir boğaz düğümlenmesi, böğüre böğüre ağlama isteği..ölüyorum.. içimde bişey ölüyo.. yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata döndüremiyorum.. Bana anlatın nolur.. nasıl bu hislerle başa çıktığınızı anlatın bana, ne bileyim bi kitap önerin, bişey diyin, daha önce denilmemiş bişey diyin bana nolur :KK43:

Not: Evlat edinme önerisinde bulunan arkadaşlarım için bir ekleme yapmak istiyorum.. Bu konuyu çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum.. Kendince gerekçelerle istemiyo, zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum.. Malesef eşim donasyon ve evlat edinme fikrine tamamen karşı :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Cnim yazının sonuna gelmeden tam da donasyon onerecektim ki,eşinin karşı olduğunu soylemissin. Inan seni okadar iyi anlıyorum ki, kızıma 5yil sonra kavuştum şükürler olsun.o zamanda neler çektiğimi bi ben birde ALLAH'im bilir......
6yildirda kızıma kardeş için uğraşıyoruz ama malesef olmuyor.kızımın tek başına kalma fikri beni hayattan koparıyor.belki sana göre benim sorunum sorun bile değil ama inan herkesin imtihanı kendine agirdir...
senin su anki halini de yaşadım,şimdiki halimide yaşıyorum.Inan bazen şimdiki halim eskisinden dahazor geliyor.çünkü okulda,ailede veya parkta sürekli birlikte oynayan kardeşleri gördüğünde beni üzmek için diliyle soylemeseds gözleriyle niye kardeşim yok diye sormasını anlıyorum.ve inan kahroluyorum.kizim için donasyona razıyım ama malesef eşim razi değil
.
 
moyaalitu .!.:
Kızlar sizi gördüğüme sevindim. Uzatmalı bi biz kaldık sanırım :) @amayaa gibigibiyim gibigibiyim

Allah’ın verdiği de vermediği de imtihan, çok şükür halimize. Kaç tedavi oldum artık sayamıyorum yazmayı da bıraktım. Olacağı varsa olur olmazsa olmaz. Hayat devam ediyor. Aynı duyguları yaşıyoruz an geliyor ağlıyor neden diye kendimizi yıpratıyoruz insanız doğal bunlar ama hayatı zehir etmenin de bi anlamı yok. Beterin beteri var gerçekten çok şükür halimize.

Aidin Salih kitabında tüp bebek hakkında farklı şeyler yazmış, bi yanım devam pes etmek yok derken diğer yanım ya doğruysa haklıysa boşver artık bu işi diyor.

Kendine dön canım bence, kendini gerçekleştirebileceğin alanları keşfet, hayat senin hayatın ve inan bu güzel günler geri gelmeyecek. Ben 0.03 amh değerimi öğrendiğim 2015 mayısından beri hayatımın her alanını dondurmuştum. İşi, evimi, sağlığımı, okulumu, tatilimi her şeyi ikinci plana atmıştım.

Her ay yumurta var mı, değerler tedaviye uygun mu, tedavi başlayınca kaç cm büyüdü, dolu mu boş mu, doluysa döllenecek mi, döllenince kaliteli olacak mı, transfer olur tutacak mı, tutsa devam edecek mi..... Sonu yok bu delilik resmen.

Ne kadar saçmalamışım ve 3 yılım bunlarla boşa gitmiş diyorum şimdi. Belki de hayata eskisi gibi devam etmek, işleri akışına bırakmak, rahatlamak eksik yaptığımız en önemli şeydir?
Genişletmek için tıkla...
Canım ben de seni gördüğüme sevindim :KK60: Biraz geç cevap oldu kusura bakma :oops: Ben aslında hem tedavi süreçlerimde hem de şimdi hiçbişeyi durdurmuş değilim, hayat bana göre tam gaz devam ediyo.. Ama içsel bişey yaşıyorum bilirsin o duyguyu.. aklımın biyeri o fikre beklentiye öyle adapte olmuşki bedenimi kendimi kısıtlıyo gibi hissediyorum.. Mesela bak yine gribal bişey geçiriyorum ve 1 tane bile ilaç içmedim :oops: Bazen manyakmıyım neyim falan diye kendime gülüyorum :oops: Ama bu içgüdüsel bi beklenti buna engel olamayacağımı anladım artık.. pes ettim.. Sanırım regl olmam bitene kadar yani menapoza kadar bu his böyle sürüp gidecek.. Ama tedaviden kesin kararla vazgeçtim artık. Bedenimin ve psikolojimin daha fazla bozulmasına izin vermek istemiyorum bu kadarı bana kafi geldi artık.. Kısmet olacaksa doğal yolla olur buna kesin olarak kanaat getirdim artık.. bu konuyu açmam da çok çok iyi oldu.. Hepinizin güzel dualarına ve fikirlerine çok ihtiyacım varmış.. Allah herkesten razı olsun bana o kadar iyi geldiniz ki :KK37::KK37: Şimdilerde daha iyi hissediyorum kendimi.. Tatilimizi planladık haziran sonu.. Artık daha az ağlama nöbetleri geçiriyorum.. Tedavi için ayırdığımız parayla arabamızı değiştirmeye karar verdik.. Kısaca herşeyi bebek planına göre yaşamaktan yavaş yavaş vazgeçmeye başladık.. Meditasyon yapıyorum.. spor yapıyorum (tatile hazırlık göbek eritmece).. İnşallah daha da iyi olucam :KK36:
Hepimizin hakkında hayırlısını diliyorum.. Ağzımdan kendime çıkan her dua, benle aynı kaderi paylaşan tüm dünyadaki hemcinslerime de büyüye büyüye içten duygularla çıkıyo.. Hepimizin hakkında hayırlısı olsun :dua:
 
iyiki varsin AZRAM .!.:
Cnim yazının sonuna gelmeden tam da donasyon onerecektim ki,eşinin karşı olduğunu soylemissin. Inan seni okadar iyi anlıyorum ki, kızıma 5yil sonra kavuştum şükürler olsun.o zamanda neler çektiğimi bi ben birde ALLAH'im bilir......
6yildirda kızıma kardeş için uğraşıyoruz ama malesef olmuyor.kızımın tek başına kalma fikri beni hayattan koparıyor.belki sana göre benim sorunum sorun bile değil ama inan herkesin imtihanı kendine agirdir...
senin su anki halini de yaşadım,şimdiki halimide yaşıyorum.Inan bazen şimdiki halim eskisinden dahazor geliyor.çünkü okulda,ailede veya parkta sürekli birlikte oynayan kardeşleri gördüğünde beni üzmek için diliyle soylemeseds gözleriyle niye kardeşim yok diye sormasını anlıyorum.ve inan kahroluyorum.kizim için donasyona razıyım ama malesef eşim razi değil
.
Genişletmek için tıkla...
allah hayırlısıyla inşallah nasip etsin size de :dua::dua::dua:
 
311F7D5D-6EC8-4F8E-B949-3AA5F014E7C9.jpeg
gibigibiyim .!.:
Evt oluyorum canım normal düzenli ama periyodum biraz kısa 23-24 günde bir oluyorum son 3 aydır.. Daha önce 26 gündü periyodum.
Genişletmek için tıkla...
Canım bi tane meyve var hacdan gelen bak fotosunu atıyorum
Bence inşaşşah hamile olucaksın
 
amayaa .!.:
ilk 5 sayfadan sonrasını okumadım....

bir süre aynı topiklerde yer almıştık. ben tedaviden vazgeçtim. evlat edinmeyi düşünmüyor musun diyenler oldu. dedim 37... şimdi bir bebek alsam evlatlık; o 16-17 yaşlarında bir ergen olduğunda 53 yaşında olacağım. annemle aramda 38 yaş var, ben onun yaşayan 4. çocuğuyum, doğurduğu 8. çocuk.... uçurum var aramızda, bildiğin 2 kuşak farkı.... aynı şey olacak, annesi değil anneannesi gibi olacağım, anlayamayacağım...vs.vs. ben istemiyorum evlat edinmeyi...

umut da etmiyorum, regl tarihlerini takip ettiğim programlardan vardı telde kaldırdım, vücudumu dinlemiyorum, ovulasyonlar falan çöpe gideli çok oluyor zaten.

bir de etrafıma bakıyorum evliliklere falan, inan çok çok çok şanslı sayıyorum kendimi. ha dersen ki annelikle ilgili bir şeyde hiç mi gözlerin dolmaz, dolar...dolar da bu ben bekarken de vardı. hassasım anneme karşı, o duygusallığım anneme olan sevgimden...

nası geçiyor inan bilmiyorum ancak ben tedavi dönemlerinde de galiba çok hayatımın merkezine koymamıştım. şimdi son tedavimi olurken "bu son" diye başlamıştım, tedavi süresi bitince de oh be bitti diyip devam ettim. tatil planlarken gün hesaplamama, ne biliyim biriktirdiğin her paranın tedavi için olmaması, aldığın alkol, gazlı içecek, sigara...vs.vs. keyif aldığın yeme içmeler için bile suçluluk duymamak bence büyük rahatlık.... hoplamak zıplamak ağır kaldırmak aniden eğilebilmek koşmak ip atlamak... tüm bunları yaparken özgür olmak, karnına iğne saplamamak, vücuduna o işkenceyi çektirmemek onca hormon almamak....

ve her şeyin bir hayrı olduğu fikrini aklından çıkarmamak...

olacağını düşünmeyelim evrene olumlu mesaj gönderelim zırvalığından vazgeçmek de lazım. olmayacak demek lazım içinden defalarca... olmayacak, olmayacak, olmayacak.... olmayacağına inandırmak lazım ki kendini, içinde bulunduğun hayatı kabul et gibigibiyim.... kabul et, elinde olan hayatı sev, seviyosun da daha çok sev, ve şükret; şükret ki mutlusun... sağlıklısın, iyi bi evliliğin var....


bir de genelde yazılan mesajlarda "bi tanıdığımın bilmem kaç sene sonra kaç tedaviden sonra kendiliğinden oldu" hikayeleri var ki akıllara zarar.... o ihtimalden ve o umuttan kurtulması gerektiğini düşünüyorum gibigibiyim gibigibiyim in... ha olamaz mı? olursa sürpriz olur, başının tacı da eder. ama zaten konu sahibesi umudundan şikayetçi.... bence bu hikayelere ara verilmeli ... sadece burada değil hayatında.... ben izin vermiyorum etrafımda... işte şunca zaman sonra oldu diye başlayan sohbetleri bi şekilde bitiriyorum. umutlanırım diye de değil bende ki!!! umudumu kaldırdım ben. çocuksuz hayatın güzelliklerini yaşıyorum
Genişletmek için tıkla...

meraba canım;
ne kadar güzel bi anlatım olmuş. ilik ilik içimde hissettim yazdıklarını.aynen senin gibi düşünüyordum bende -- "bi tanıdığımın bilmem kaç sene sonra kaç tedaviden sonra kendiliğinden oldu"--hikayelerinden nefret ediyordum..ama benide buldu bu mucize biliyorsun neler neler yaşadıktan sonra hemde ..ve seni de bulsun nasipse eğer bu mucize en kısa zamanda inşalahh ...
bencede en önemli şey eşinle mutlu bi evliliğin olması.. hayatını bebek bebek diye buna bağlayıp zamanını öldürmemek gerekliymiş.. bu konuda seni takdir ediyorum yazdıklarına sonuna kadar katılıyorum...ben yapamadım çünkü..inan bana kendime hayatı o kadar zehir etmişim ki bebeğimi kucağıma aldım ama ben hala derin yaralar içinden çıkaramıyorum kendimi.. hatırlarsan senin pozitif düşünce tarzına hayrandım eskiden ve yine hayran oldum ...hayatın güzelliklerini en güzel şekilde yaşayacağına eminim canımm sevgiler...

not: geçenlerde oğlumu parka götürdüm yanıma biri geldi ve torunun mu yoksa senin mi dedi ..ölürmüsün öldürürmüsün hiç cevap vermedim ..zaten cocuğum yokken küstürdüler beni hayata şimdide katil edecekler olcak biticek :p e yaparsan yap insaların dilinden kurtulamıyorsun anladım galibaaaa
 
vazgeçmeyin Allahın elinde her şey derim teyzem 40 da anne oldu son denemesi 5. tüp bebek denemesinde oldu üstelik 20 yıllık evliydi bol bol dua edin derim İnş Allah nasip eder isteyen herkese
 
cnmm bnm. once Allah kalbine ferahlik versin. huzur dolsun icin. sureclerdeki kaos seni cok yipratti tahmin ediyorum. umut ve hayal kirikligi uzak uç hisler. bunlari pespese yasamak yoruyor biliyorum. ama bazen diledigimiz sey bizim sonumuz olabilecek kadar hayirsiz belki. bundan sonra sunu hatirlat kendne. hayirlisi ne ise o olsun de kendine.
 
Ben cok dua ettim hic bu fikre alistirmadim kendimi olacagina inandim 13.denemesinde pozitif sonucu goren bir hastasini paylasti doktorum sosyal medyada..Pes etmeden tevekkul etmek yorulunca durup dinlenmek ve icinden bir his dürtunce tekrar denemek gerekiyor bu da bir sınav..
Donasyona karsiyim cok arttı kardesiyle evlenebilme rastlasma ihtimali var ilerde bana hiç hoş gelmiyor ama tabi ki yapan kendi bilir..Sizin cok minikken düsmusler buyuk kayip gormeyin tabi ki uzucu ama 6aylik hamileyken dogurup 4cocugunu mezara koyan arkadasim var ikiz ve yine ikiz .. simdi 1 cocuguna kavustu..
 
Yazıyı açmadan önce 10 yıllık evli biri diye düşündüm ama daha 3 yıllık evlilikten bahsediyorsunuz. Ve 2,5 yıldır uğraşmışsınız bu yaşadıklarınız bu kadar kısacık vakte nasıl sığdırdınız çok zor. Ben de 3 yıl boyunca uğraştım hamile kalmaya doktorlar bir sıkınt yok olur bekleyin dedi sonra bıraktık ikimiz de hastane falan artık hiç uğraşmadık olursa olur kendiliğinden dedik akışına bıraktık ve birkaç önce testte pozitifi gördüm çok fazla takmak sadece kendimize zarar. Olmayacağını düşünüp kabullenmiştim eşimle yalnız olmanın hayallerini planlarını kuruyorduk para biriktirip dünyayı gezecektik falan bir şekilde kendi kendini her şeye hazırlıyorsun her şey senin elinde kendi kendimizin doktoruyuz aslında..Seninde hakkında hayırlısı olsun ne olacağı hiç belli olmaz hayat sürprizlerle dolu.
 
Amidalas .!.:
Arkadaşım sana boşuna ümit vermek istemem ama ben<0,01 amh değeriyle 4 kez hamile kaldım 3 ü düşükle sonuçlandı çünkü kan pıhtılaşması problemim varmış sonradan öğrendim.2 kez başarısız tüp bebek tedavisi gördüm yumurta gelişmedi.doktorum artık denemeyelim pek ümit yok dedi.4 ay sonra doğal yollardan hamile kaldım ve bir kızım oldu.(38 yaşımda).bunları neden mi anlatıyorum çünkü içindeki umudun asla dinmeyeceğini biliyorum benim dinmemişti.hep umut ettim ama hayatımı buna endekslemedim.inançlı biriysen dua et faydasını görürsün.olmazsa da eşinle mutlu olmaya bak hayat kısa.
Genişletmek için tıkla...
Allahtan ümit kesilmez inşallah bizede nasip eder🙏 Yalnız olmadığını bilmek umut veriyor insana,siz bu süreçte neler kullandınız vitamin yada kür olarak ??
 
Canım aynı senin yaşadıklarını yaşayan bir arkadaşım vardı. Pes ettiler bıraktılar. Artık psikolojik olarak rahatladığı için mi bilmiyorum daha sonra kendiliğinden doğal yolla hamile kaldı. Kendi de şaşırdı. Şimdi 9 aylık bir kızı var. Zaten hayat böyledir. Birşeyden umudu kesince önüne gelir.
 
Anne olamamayı bir acizlik olarak görmeyi bırakmakla başlayabilirsin.
Anne olamamanın acısı diye bir şey ne demek?hiç sahip olmadıgın bir şeye erişmek için bu kadar çabalamak,olmayınca da psikoloji bozmak sağlıklı bir kafa değil.
dini yorumlara girmek istemiyorum ama yaradan nasip etmemişse anne olamayabilirsin.neden buna da kendinizi hazırlamayı denemiyorsun?
 
Sizi tam olarak anlayamam ama şunu unutmayın ki herkes anne olmak zorunda değildir.Kadınlık=annelik değildir.Kendinizi bu konuda eksik hissediyorsanız hiç böyle düşüncelere girmeyin.Dini inancınızı bilmiyorum ama İslam dininde her şeyin hayırlısını dilemek vardır.Siz uzmanlara da başvurmuşsunuz belki de çocuk hayırlı değildir sizin için.Ya da evlat edinmeyi düşünebilirsiniz.
Not:Eşiniz düşünmüyormuş o da kendince haklı bence.Kafanıza saplantıya dönüştürmeyin ve zamana bırakın.
 
Böğürtlen kökü kürü hakkında birkaç somut kanıt duydum çevreden. İsterseniz bir araştırın.

Ben çocuk istediğim dönemde, baktım psikolojim bozuluyor. Hint bülbülü bakmaya karar verdim. Bir sürü araştırma yaptım bu sırada kuşlarla ilgili ve farkında olmadan kafam dağılmış. 4 tane kuş aldık. Kendimi onlara adadım resmen. Hatta 6 tane yavrumuz olunca bebek olayı tamamen çıktı aklımdan. 1 hafta sonrasında kasıklarımda iğne batmasına benzer şeyler oldu. Sıra dışı olduğu İçin korktum. Ablama sordum. Ablam dedi ki kesinlikle bebek var, test al. Reglime baktım daha bir hafta var. Test aldım baktım çift çizgi. Şok oldum. İnan’ın kafanızın asla bebek düşüncesiyle dopdolu olmaması lazım. Bir hobi bulun cidden. Bir de hayırlısını isteyin. Bu çok önemli.
 
gibigibiyim .!.:
Hanımlar selam.. Başlıktan da anlaşılacağı üzere dert belli, derman hemcinslerimde :) Lafı biraz uzatacağım çünkü bu konu çözümcül cevaplar alabilmem açısından benim için çok önemli.. Şimdiden güzel gözlerinizi benim için yorduğunuz için çok teşekkür ederim.

37 yaşındayım 3 yıllık evliyim.. Bu süreçte 1'i tüp bebek ve ikiz gebelik olmak suretiyle 3 gebelik,4 bebek kaybım var.. Hepsi de 8-10. haftalarda kalp atımı alınamaması veya durması şeklinde kürtajla sonlandı.. Bunun dışında 2 tane de transfere bile ulaşamayan tüp bebek denemem daha var.. Sonuncusu henüz yeni gerçekleşti embriyolarım 3.güne bile ulaşamadı tedavim iptal oldu.. Ve artık sıfır küsür AMH değeriyle kaliteli yumurta oluşturamıyo vücudum, doktorlar için kırmızı çizgiyim, tedavi şansı en düşük neredeyse imkansız hasta gurubundayım.

Son 2,5 yılımı hastaneler,doktorlar,iğneler,ilaçlar,avuç avuç vitaminler, bitkisel kürler, 2 histeroskopi, 3 kürtaj, 2 rahim filmi, 3 OPU, akupunktır, yüzlerce kan testleri, genetik testler, ilaçlar, hamile kalma taktikleri, kutularca yumurtlama testleri, kutularca gebelik testleri, umut, gözyaşları..gözyaşları..umutsuzluk..umut.. ve yeniden yeniden benzer süreçlerle geçirdim (geçirdik)..

Sunuç itibariyle çok yorgun ve umutsuzum artık.. Aslında umutsuz da değilim de sorun şu ki bu umut beni öldürecek diye korkuyorum.. Eşim artık tedavi olmak istemiyo zaten biz böyle mutluyuz falan diyo, benim çok yıprandığımı düşünüyo, gel vazgeçelim artık bu sevdadan diyo.. haklısın diyorum ki haklı da.. ama gel gör ki şu umuduma anlatamıyorum artık bittiğini.. Kabullenemiyorum anne olamama fikrini,hayatıma devam edemiyorum, her planımın içinde "ya bebek olursa" var, evimizi ilk aldığımız günden beri bebek odası yaparız diye kafamda tasarladığım o boş odaya eşim spor aletleri koydu diye üzülüyorum mesela içten içe.. tatil planı bile yaparken aklımda hep o düşünce, regl dönemim yaklaşınca elimi karnıma koymalarım beni hasta ediyo artık.. istemiyorum böyle olmak, devam etmek istiyorum.. çocuksuzluk fikriyle devam etmek istiyorum.. neden yapamıyorum?? Bitti artık işte neden bitiremiyorum ben :KK43:

Siz nasıl yaptınız?? Nasıl bu fikre kalbinizi alıştırdınız? Nasıl vazgeçtiniz? Ya da gerçekten vazgeçebildiniz mi? Eminim benim durumumda olan binlerce kadın var burda da.. Nolur bana bi yol gösterin ben artık kendime, kalbime söz geçiremiyorum, hayatıma devam ediyo gibiyim ama edemiyorum, dışımdan normalim, içim yana yana bitti artık, kimseye belli etmemeye çalışıyorum takmıyo gibi gözüküyorum dışardan, kendimi bile bazen öyle zannediyorum "hah" diyorum "evet işte istediğim kadın profili bu güçlü kadın, oldum ben artık tamam" diyorum, sonra birden bi duş sırasında, bi yalnız kaldığımda, başka bi hemcinsimin hikayesi haberlerde karşıma çıktığında bir hıçkırık nöbeti, bir boğaz düğümlenmesi, böğüre böğüre ağlama isteği..ölüyorum.. içimde bişey ölüyo.. yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata döndüremiyorum.. Bana anlatın nolur.. nasıl bu hislerle başa çıktığınızı anlatın bana, ne bileyim bi kitap önerin, bişey diyin, daha önce denilmemiş bişey diyin bana nolur :KK43:

Not: Evlat edinme önerisinde bulunan arkadaşlarım için bir ekleme yapmak istiyorum.. Bu konuyu çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum.. Kendince gerekçelerle istemiyo, zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum.. Malesef eşim donasyon ve evlat edinme fikrine tamamen karşı :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Herseyin bir zamanı vardır derim hep ben de uc bebek kaybettm kendiliginden dustuler hep hsg cekdrdm kanlar verdm hic bisey ckmadı tertemizdi iş yerimde cok ama cok mutsuzdum herkesdn nefret eder haldeydm snra dedmki galiba mutlu olmak kafada bıtıyor hep ayrıldım istem ve kan sulandırıcı kullanarak dorduncu bebegimi kucağıma aldım cok skur sizde kan pıhtılasma sorunu varmı ? Merak eddm acıkcası b evladının olması elbette sart deil ama evlat guzel şey :KK43: bence pes etmemelisiniz
 
Hiç üzülme ve takma kafana benim 9 yıllık evliyim ilk yılım da hamile kaldım ve dış gebelik geçirdim ameliyatla bir tüpüm alındı aradan bir yıl geçti tek tüple hamile kaldım öğrendiğim gün düşük yaptım sonra mı 5 yıl olmadı tüp bebek,aşılama,çatlatma hepsini denedik ama olmuyor kilomda vardı en son bir doktora gittim tüp bebek için oda bana zayıfla bak sonra rezerve sayısı düşer kurtar beni deme gelip dedi geçen sene bir inatla 96 kilodan 84 kiloya düştüm artık beynimi tamamiyle kilo vermeye adapte etmiştim bu arada tüp bebek için devletten rapor almıştım Eylül de bitiyor rapor bende üzülüyorum raporum bitiyor diye ve ben regli olmadım yok diyorum olmaz çok spor yapıyorum rejim yapıyorum ondan geçikti bir gün bi kan testi ve ben hamileyim zor geçti başlarda çok aşırı kanamalarım oldu ha düştü düşecek gitti bitti demelerim ama şimdi 11 aylık bi kızım var rabbim tez zaman da kucağını doldursun herşeyi sil kafandan bu arada bende 37 yaşındayım rahat et
 
Arkadaşlar konu hortlamışken ben de yazayım gelişmeleri; Konuyu açma amacım zaten bu durumu kabullenip (bu durum derken içimdeki yoğun içgüdüden bahsediyorum, kadın olmamakla veya bu açıdan eksik hissetmekle ilgili değil bazı arkadaşlarımın anladığı gibi) , yoluma bu içgüdüyü kontrol altına alarak devam etmek için sizlerden yardım istemekti. Burada okuduklarım, hepiniz bana tecrübelerinizle, gördüklerinizle destek oldunuz öncelikle teşekkür ederim :dua:

O zamanlardan beri herşeyi bıraktım (doktor,tedavi,kürler,vitaminler,gün takipleri falan), Sürpriz bir şekilde tam da 10 kasım 2018 de yine hamile olduğumu öğrendim ama değerim düşüktü.. 1 Hafta kadar sonra da değerim tamamen düştü ve kimyasal düşük gerçekleşti. Artık gerçekten üzülemedim bile.. Hatta düşükten 1 ay sonraki doktor kontrolümde FSH değerimin normale döndüğünü öğrenerek sevindiğimi bile söyleyebilirim :) Ve anladım ki bu tedaviler (1'i hariç hiçbirisi transfere ulaşmayan tedaviler), benim hormonlarımı ciddi derecede bozdu ve peşini bıraktığımda değerlerim de düzeldi.. Ve gebeliklerimin biri hariç tamamı doğal yolla gerçekleşti. Ben de o tarihten sonra sadece vitamin kullanmaya ve en azından gebelik oluşursa sorun yaşamamaya karar verdim.. Tabiki beklentimi düşük tutarak :) Şu an da ümidimi kaybetmemiş ama bu uğurda da hendini harap etmeye çalışmayan biriyim.. Galiba kendimi kabullenmeye bıraktım.. ve hayatımın geri kalanı için şükrediyorum.. Herşey kısmet , hayatın getireceklerine de getirmeyeceklerine de şükürler olsun :dua: Siz yine de aklınıza gelirsem arada bana da dualarınızı eksik etmeyin.. Hepinize çok sevgiler :KK200:
 
gibigibiyim .!.:
Arkadaşlar konu hortlamışken ben de yazayım gelişmeleri; Konuyu açma amacım zaten bu durumu kabullenip (bu durum derken içimdeki yoğun içgüdüden bahsediyorum, kadın olmamakla veya bu açıdan eksik hissetmekle ilgili değil bazı arkadaşlarımın anladığı gibi) , yoluma bu içgüdüyü kontrol altına alarak devam etmek için sizlerden yardım istemekti. Burada okuduklarım, hepiniz bana tecrübelerinizle, gördüklerinizle destek oldunuz öncelikle teşekkür ederim :dua:

O zamanlardan beri herşeyi bıraktım (doktor,tedavi,kürler,vitaminler,gün takipleri falan), Sürpriz bir şekilde tam da 10 kasım 2018 de yine hamile olduğumu öğrendim ama değerim düşüktü.. 1 Hafta kadar sonra da değerim tamamen düştü ve kimyasal düşük gerçekleşti. Artık gerçekten üzülemedim bile.. Hatta düşükten 1 ay sonraki doktor kontrolümde FSH değerimin normale döndüğünü öğrenerek sevindiğimi bile söyleyebilirim :) Ve anladım ki bu tedaviler (1'i hariç hiçbirisi transfere ulaşmayan tedaviler), benim hormonlarımı ciddi derecede bozdu ve peşini bıraktığımda değerlerim de düzeldi.. Ve gebeliklerimin biri hariç tamamı doğal yolla gerçekleşti. Ben de o tarihten sonra sadece vitamin kullanmaya ve en azından gebelik oluşursa sorun yaşamamaya karar verdim.. Tabiki beklentimi düşük tutarak :) Şu an da ümidimi kaybetmemiş ama bu uğurda da hendini harap etmeye çalışmayan biriyim.. Galiba kendimi kabullenmeye bıraktım.. ve hayatımın geri kalanı için şükrediyorum.. Herşey kısmet , hayatın getireceklerine de getirmeyeceklerine de şükürler olsun :dua: Siz yine de aklınıza gelirsem arada bana da dualarınızı eksik etmeyin.. Hepinize çok sevgiler :KK200:
Genişletmek için tıkla...
Ümidini kaybetme .Sana tavsiyem kendi kendinin doktoru olmam . Düzenli beslen kuruyemiş her gün meyve doğal süt ve süt ürünleri yemeye dikkat et . Ve eğer fazla kilon varsa ver. İnşallah sağlıklı ve hayırlı bir evladın olur
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
kimyasal gebelik sonrasi gec dollenme ile hamilelik
Yorumlar
1
Görüntüleme
287
serenimoni
serenimoni
A
PCOS A RAĞMEN 3 AYDA MUCİZEM GERÇEKLEŞTİ
Yorumlar
4
Görüntüleme
620
anonimm111
A
B
Dertleşme
Yorumlar
10
Görüntüleme
797
rakkauspakkaus
R
C
Romatoid artirit (ra) gebelik düşünenler
Yorumlar
0
Görüntüleme
88
cerenaylcn
C
Busraa977
Boşanmaya giden evliliğim
4 5 6
Yorumlar
102
Görüntüleme
6K
Cui Bono
Cui Bono
X