Anket Anne/kv torunlarinin bakimina destek olmali mi?

anne/kv sagliklilar ve calismiyorlarsa torunlarina bakmalilar mi?

  • İhtiyaclarimiz dahilinde destek olmalarini beklemek hakkimiz.

    OY: 207 46,7%
  • Ne münasebet herkes kendi basinin caresine baksin.

    OY: 196 44,2%
  • Kararsizim 🤔

    OY: 40 9,0%

  • Ankete Katılan
    443

Diğer şık da manipülatif zaten.
"Ne münasebet, herkes başının çaresine baksın" yerine "bakmak zorunda değiller, bu yaştan sonra zamanlarını gezmeye ve dinlemeye ayırmak hakları" yazsaydı bu da manipülatif olurdu ve daha fazla oy alırdı.
Sadece "bakmak zorunda değiller" yazsa bile daha fazla oy alırdı.
Neyse, zaten yorumları da siparişle istemiş.
 
Ya da ilk şık da ikinci şıkka benzer doğrultuda “ne münasebet tabi ki bakacaklar” olacaktı hiç kimse oy vermezdi o zaman.
 
Bunu bende gözlemliyorum.
İş çocuğa iki sene bakmakla bitmiyor ki
Bakıldığı için memnun olanda çok az.
Ya gündüz uyutmayın dediğim halde yine uyutmuşlar.
Ben hiç şeker vermiyordum dedesi yine bakkala götürmüş sinir krizi geçireceğim vallahi
Duymadığım konuşmalar değil
 
Benim annem çalışıyordu ne anneannem ne babaannem baktı bana ve abime. Abim köy yerinde büyüdüğü için belli bir ücret karşılığında komşularına bırakırlarmış benim için de bakıcı tuttular. Tabii ki kolay değil yabancı birine güvenip çocuk emanet etmek. Ama kamera ile öncesinde tanıyarak belki bir gün hep beraber geçirerek belli bir güven ilişkisi kurulabilir. Onlar zaten çocuk bakacakları kadar bakıp büyütmüşler. Bir de zaten yaşlı insanlar kendi hayatları olması çok normal değil mi? Avrupai genç olduğum için oy veremedim ama yazmak istedim.
 
Zaten seve seve yapilmasi anlamli aslinda. Cocuklarim cok kücük sevgiyle büyüsünler istiyorum. Bakici karnini doyurur üstünü giydirir anneanne babaanne biz yokken o sevgiyi verir, hepsi degil tabib
Ben bakıcımı çok severdim. Orda olmak isteyen çocuğu anlayan bir bakıcı zorunluluktan gelmiş anneanne/babaanneden çok daha sevgi dolu olabilir bence genellememek daha doğru olur.
 
Annem iki yeğenime ( ablamın çocuklarına ) 3 aylıktan itibaren yaklaşık 15 yıl baktı. aralarında 1.5 yaş olan iki bebek .Ablam polisti gece görevleri oluyordu onda bile bakardı. Bir kere gık demedi. Hakkı ödenmez annemin. Evet zorunda değiller kesinlikle ama bu da anneanne babaanne, yardımcı olmalılar. Ne demişler torun baldan tatlıdır. Sabah yer içirir okullarına gönderir, akşam okuldan gelince yemeklerini yedirir ablama teslim ederdi ah anam ahh
 
Ahhahhah laflara bakin laflara.
O cehennemin dibine giden kv, size kavanozlarca sos,konserve,tursu yapsaydi,yapacagi gun de,kizim,sen de gel de bir cayimizi demlersin deseydi,derdiniz ki,yapiyorsa ogluna yapiyor,bir de cay mi yapacagim ,mecburmuyum...
Simdi de o; size yakin olmaktansa cehennemi yegleyen kv bakmadiysa oglunun cocuguna bakmamis,sizlik birsey goremiyorum
 
Valla benim kaynanam daha bebek doğmadan herkes kendi bebeğinin banyosunu kendisi yaptırsın diyerek resti çekti. Ki banyo da her aceminin üstesinden geleceği bir konu değil gerçekten de. Kızı da bebeği doğunca hiç annesinden yardım almadan halletti tüm işini ama ikiz olsaydı veya 3-4 çocuk olsaydı bir yerde yardım beklenirdi. Cüzi miktarda yardım da etsinler bence ama kimisi zaten babaanne-anane bakacak mantığıyla bebek yapıyor. Bunu da doğru bulmuyorum. İsteyen anne- kv her türlü bakar zaten de istemezsen asla mecbur olduklarını düşünmüyorum. Dediğim gibi cüzi miktarlar ve acil, önemli durumlar haricinde
 
Annemle ve KV le cok anlasir severim sayarim. Ama ben eger cocuk yapiyorsam onlara güvenerek yapmiyorum. Cevremdekiler sürekli anneye birakir cikarlar. Ben suan hamileyim ve calisan bir bayanim. üniversitem
bittikden sonra 3-4 sene calistim ayaklarim
üzerinde durdum ve evlendim. Esimde sagolsun beni desteklemek icin senelik izinini alicak. ama aileden,bakicidan yardim almamaya karar verdik. 3 sene sonra krese giderse cocugum,ben tekrar is hayatina döncem. Bir cocugun kreste ve kayinvalidesinin yaninda büyümesi bence cok büyük fark var. Sosyallesme en azindan,bir cocuk kendi yasitlariyla oynasin,kurallar ögrensin. Bir annenin ,kayinvalidenin yaninda verilen egitimi kurallari ögrenemez. Ben bu yoldan gitmeye karar verdim. Eger kayinvalideme güvenip cocuk yapcaksam eger,6 cocuk daha dogrurum. Ama biz sadece bir tane cocuga karar verdik.
 
Ben küçükken anneannemde çok kalırdım çok severim onu üç çocuğum var tek bakıyorum 6,4 ve 3 aylık çalışmıyorum ama çalışsaydım annem bakardı sanırım ama bilemiyorum tabi farklı sehirlerdeyiz gittiğim zaman annem ilgilenir çocuklarımla hep benimkiler anneanneye çok düşkün gözlerini acar açmaz onların yanına giderler uysallar genel olarak bakılabilecek çocuklar yadırgamazlar her ortama ayak uydururlar
Ama bu demek degil ki bakmak zorunda üzülürdüm belki ama gönülde koymazdım çünkü çocuk bakmak çok zor gerçekten bakıcı olsa an azından basında dursun isterdim gönlüm rahat olsun diye
 
Kardeş bakmayı geçtim sevmeye bile gelmiyor kadın(annem). Bakmak zorunda değil ama insan kedisine verdiği emeği torununa da vermezse torunluk da beklemesin hiç. Çocuğum olunca muhtaç görüldüm oldum demiyorum görüldüm. İş görmeyecek işine muhtaç olunacak olunca da ne aranır ne sorulur oldum. Bakmasın bakmak ona çok fazla zaten. Sevse kafi...
 

Hayırdır canım benim kv ile bir akrabalığın mı var?
Kiminle nereye gittiğini nerden biliyorsun da bunu yazabiliyorsun?
 
Al benden de o kadar.
Tam şu kadar gün yanında durdum doğumdan sonra nankörlük etme diyor benimki de.
Doğumdan sonra durduğu süre 1 hafta
Annemin evi de bana 5 dk bu arada.
Bakıcı bulana kadar 3 4 ay kadar süre haftada 1(bir) gün gitti.
Onu bana ‘çocuğu ben büyüttüm, anneye hasret kaldı’ olarak kullandı.
Sonraları ise senede birkaç deda birkaç saat gittiler.

Yani çocuğum 4 yaşını geçti, 1500 günde varsın olsun taş çatlasın 30 gün etsin, nankör oluyorum.
Herkese ‘torun bakıyorum’ diyor ama görüntülü aramadan bakıyor

Beklentim zaten yok, bakmasın istemem de insan annesinden bir zor anında, özel gününde de ağız burun kıvırmadan ‘tabii ki özledim hem’ demesini bekliyor.
 
Ya bu durumu ben de yaşıyorum. Senede birkaç kere giderim memlekete, ailem de gelir evime. Annem istisnasız her seferinde büyük kızıma her gün kızar. Küçük zaten çok küçük olduğundan kızamıyor, yoksa onu da rahat bırakmaz eminim. Milletin anası nerelere gelip torun bakıyor yıllarca diye düşünüp üzülüyorum sonra. Sonra iyi ki memlekette yaşamıyprum, annemden fayda göremeyecektim hiç, ne yapardım o zaman, en azından burda kendime bir düzen kurdum mecburen diyorum. Sonra böyle düşündüğüm için vicdan azabı duyuyorum. Memlekette arkadaşları görmeye gittiğimde de hep babam bakar evde çocuklarıma. Annemde sabır tahammül yok çünkü. Kendi torunlarıma ben de böyle mi olacağım diye korkuyorum bazen...
 
Anne çalışacak, çocuğa da anneanne/babaanne bakacaksa mecbur değiller diyorum.
Belli bir yaştan sonra kaldıramayabilirler tam zamanlı bir çalışma gibi çocuk bakmayı. Bakmayanı yadırgamam kesinlikle.

Ama ihtiyaç dahilinde "haydi ben çocuklara bakarım siz gidin sinemanıza, gidin kahve için, çıkın bir gezin" gibi güzel teklifler yapmalılar.
Hastaneye markete alışverişe veya keyfi gezmeye giderken bakabilirler, bakmalılar.
Nitekim anneannemiz böyle biri.
 
Sizde baba varmış ilgilenen, ben de o da yok.
Babam için torun 2 mıncırmak bitti gitti.
Annem çok sever eminim ama uzaktan sever

Yani gittiğimizde canını dişine takar bakar, kendini paralar ve sanki hep annem bakmışcasına bana hep ültimatom verir, şöyle yap bunu yapma vs.
Hiçbir yaptığımı beğenmez, her şeye kulp bulur.

Ömründe baktığı atıyorum 30 günü ‘bak sen yedirtmiyorsun ben yediriyorum, bak böyle yaparsan olur işte’ gibi şeylerle cinnet geçirtir bana.
İnanın gittiğimde tüm işleri yaparım yorulmasın diye, kendi evini temizlemeyen ben anneminkini temizlerim beli ağrıyor diye.
Ardımızda 1 oyuncak yerde kalmaz, tek tabak bırakmam, isterim ki görsün çocukları oynasın.
Ama yaranamıyorum, ne yaparsam yapayım olmuyor.
Karışmaya akıl vermeye var, icraata gelinde yok.
5 dakikamda olması daha da sinir bozucu, keşke uzak olsaydım.

Hiç unutmam 2 sene önce çocuklar kalsın akşam, biz de karı koca güzel bir eğlenelim dedik.
Akşam 8 de bıraktık, evde ablam babam annem var, bende yatılı bakıcı da var, onu da bıraktım, yardımcı olsun diye.
İnanır mısınız saat 10 telefonum zırıl zırıl, ağlıyorlar durmuyorlar vs, inat ettim gitmedimZ
Yahu uyku saati zaten 4 kişi iki çocuğa bakamıyorsanız ben daha ne yapayım?
Sabah kahvaltıda alacağım zaten.
2 saat oyalayıp uyutamadınız mı, o kadar mı yabancısınız torunlara?

İnsan 2 senedir eşiyle baş başa bir şey yapmaz mı ya, ben yapmadım.
El insaf, hastaneye acile bile gittiğimde kucağımda çocuğumla serum alıyorum ben.
Bu kadarı da artık ne bileyim ya...

Bugün çok doluyum, akşam üzeri yine bu meseleden kavga ettik de.
 
Calisan kadinlar neden anneye kayinvalideye birakiyor? Kreşe vermek en uygunu sosyalesme acisindan,cocugun cocuklarla olmasi farkli bir anneanne babaannenin yarim gün olmasi cok farkli.
Onlar olmasaydi ne yapcakdiniz? Cocuk yapmicakmiydiniz? Onlarami güvenip cocuk yapiliyor ben anlam veremiyorum bu cocuklari anneye Kvye birakilma olayini kusufa bakmayin bende calisiyorum ve 3 sene sonra krese vercez cocugumuzu ven ben normam calisms hayatima tekrar döncem.
 
Uzaktan uzağa bizimki de seviyor canım, çok düşünüyor, dualar ediyor, arayıp soruyor. ama kalmaya gitmeyegörelim 2. Gün başlıyor bağırma, onu oraya koyma... çocuk bu yani. Beni de geriyor ve ben de istemsiz kızıyorum devamlı çocuğa. Aynı şekilde akıl verme on numara icraat yok. Bir kere yapıver de ben de hazıra konayım.... başkalarını görünce canım sıkılıyor. Yalnız değilmişim meğer...
 
Ben çevremde yalnızım
Yani arkadaşlarıma, aile dostlarımıza, annemin arkadaşlarına bakıyorum ve çok kötü hissediyorum kendimi.
Çalışmayıp her gün orada yatıran mı ararsın, her haftasonu bırakıp şehir dışına giden mi, annesi evinde aylarca kalan mı neler neler...

Bu baktı bakmadıdan çok öte bir şey bizlerin yaşadığı, hani insan büyümez, hep annesinin küçüğü kalırdı?
Biz çoktan büyümüş ve gözden çıkarılmış hissediyoruz.
Öyle bir anneannem vardı ki benim, nurlar içinde yatsın, ablama 3 sene annelik etmiş.
Annem hastaymış, resmen anne baba bilmiş ablam, dedemleri.
Hiç unutmam ziyarete gittiğimizde oluşan bayram coşkusunu, varı yoğu bizlere sermelerini, yaşlı başlı insanların çocuk gibi yerlerde sürünerek oynamalarını.
Çocuklarım için çok üzülüyorum, böyle bir şeyi yaşamadıkları, böyle değer görmedikleri için.
Yük olduğunu bilmek zor şey...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…