Merhaba Herkese,
çok zor günler geçiriyorum içimde. Aslında yurtdışında yaşıyorum 3 yıldır. Son 8 aydır türkiyeye ailemi ziyarete gelememiştim imkanlardan, burda ne oluyor bitiyor pek haberim yoktu. 1 ay önce geldim, babamın bir ameliyat mevzusu nedeni ile. Kalbinde bi problemi vardı, 3 yıl önce farkedildi, ve daha yeni ameliyat olmaya karar vermişti. Neyse oldu bitti hatta şükür herşey yolunda. Konu o değil aslında ama beynim çok dolu olduğundan nerden gireceğimi konuya bilemedim, çok karışık olursa kusura bakmayın şimdiden.
Çok üzgünüm... son günlerde annem sıkça yanıma gelip ağzından bakla çıkarmaya çalışıyordu, bugün biraz açıldı. O kadar değişmiş delirmiş ki babam, annem 'beni fazlaca utandıracak kadar bel altı konuşuyor insanların içinde, '-bununa ben 20lik kuma getireyimde ikimizinde faydasına olur - Eskiden 1 canım isterdi şimdi sağlığım düzeldi 3 canım istiyo - Performasım çok yüksek' gibi gibi gibi bel altına denecek seviyede ve başka konu konuşmaksızın her ortamda bu ve buna benzer şeyler konuşuyormuş. Annemi yerin dibine sokuyormuş, ortamdaki insanlarda utançtan susup kalıyormuş.
Ayrıca gelince gördümki anneme böcek gibi davranıyor evin içinde de (önceden böyle değildi, en azından haftada-ayda bir falan tartışırlar ama sonra normal devam ederlerdi). Annem, babamın yeni ameliyat olması nedeniyle ve öncesinde ameliyata giden süreçte destek olsun diye ekstra iyi davranıp ilgileniyor herşeyi yutuyor. Mesela duyuyorum sabah babama 'acıktınmı kocacım kahvaltı koyayım mı' diyor, ordan bir bağlık 'ne diyon ulan mırmırmır mırıldanıyosun, düzgün söyle'.. Suratı evde hep asık, evin içinde çok mutsuz, geçen hava almaya çıkardım babamı eve gelince 'aha cehenneme döndük yine' dedi banada surat astı eve geri getirdim diye.. sıkça dediğim gibi evde annemi istemediğini yüzüne söylüyor. Annem ağzını açsa bağırıp aşağılıyor. Hakaret ediyor. Hep mutsuz.
Bide babamın öncesindede oldum olası koca olarak çekilemeyecek kötü özellikleri vardı. Neredeyse hiç çalışmamış olması (hayatı boyunca toplam sadece 7 yıl çalıştı), miras kalan malvarlığından gelen geliri yüksek olmasına rağmen hiç elinde tutamaması, pıtır pıtır yıllar içinde herşeyi satması, başına buyruk davranışları falan filan. Ama anneme çilesi bu derece değildi. Annemde asla ayrılmayı düşünmezdi, 1 kere evlendim kefenle çıkarım bu evden mantığında..
Neyse, annem çok ağladı konuşurken. 'Şimdi yeni ameliyat oldu hemde kalbinden o yüzden onu yüzüstü bırakmayacağım birkaç ay daha sabredeceğim. Ama bu haline 3 yıldır katlanıyorum, baban çok kötü oldu, dayanamıyorum artık, elaleme karşıda utanıyorum, herkes farkında, bana -... Abime ne olmuş böyle?- diye fısır fısır soranlar var, bir TL ile beni yanyana koysan o 1 TL benden daha değerli (bunu derken ağlamaya başladı), o kadar değersizim, beni zaten hiç sevmedi istemedi, hep yüzümede söylüyor istemediğini ve beğenmediğini, onunlada kalmıyor, hakaret üstüne hakaret ediyor, günlük konuşma tarzı artık bu, bi kaç ay daha dayandıktan sonra konuşurum beni istemiyosa ayrılalım derim, ama emekli maaşım bile yok sigortam bile yok ne yapacağım, baban elde kalanıda satar, bana vermez' falan dedi..
Bende ben destek olurum anne sana o ne demek, tabiki ayrıl buna katlanılır mı, ben varım burada, ne demek ne yapacağım dedim. Ama destekleyincede cesaretleneceğine korktu. Etrafta kimse yok boşanmış, ben ne yapacağım ne diyecekler ama dayanılmaz bu belki resmi boşanmayız, sadece ayrı yaşarız, seninde hayatın var sen önüne bakmalısın bunları düşünmemelisin falan filan dedi.
Uff o kadar çok etkilendimki annemin halinden nasıl konuyu toparlayacağımı bile bilemedim. Nasıl destek olacağım ve nasıl aksiyon almalıyım hiçbir fikrim yok. Konu gerçekten ciddi. Bu bir kavga çıkma sonucu olan bir konuşma değildi, annem çok bunalmış psikolojisi gitmiş, hiç böyle olmamıştı, hiç böyle konuşmamıştı bu güne kadar.
Babam, benim tarafımdan tarzına müdahale edilecek gibi değil, yoksa bu sefer anneme daha fazla hırslanır ben araya girersem. Ama annemi daha çok cesaretlendirmek istiyorum yada bişey yapmak istiyorum düzelmesi için. Haftaya iş için geri dönmek zorundayım yaşadığım yere. Nasıl döneceğim bunları bu halde bırakıp?
Bu arada babam iyi bir baba ama iyi bir koca asla değil. O yüzden benim ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yok. Anneme ne akıl vereyim?
çok zor günler geçiriyorum içimde. Aslında yurtdışında yaşıyorum 3 yıldır. Son 8 aydır türkiyeye ailemi ziyarete gelememiştim imkanlardan, burda ne oluyor bitiyor pek haberim yoktu. 1 ay önce geldim, babamın bir ameliyat mevzusu nedeni ile. Kalbinde bi problemi vardı, 3 yıl önce farkedildi, ve daha yeni ameliyat olmaya karar vermişti. Neyse oldu bitti hatta şükür herşey yolunda. Konu o değil aslında ama beynim çok dolu olduğundan nerden gireceğimi konuya bilemedim, çok karışık olursa kusura bakmayın şimdiden.
Çok üzgünüm... son günlerde annem sıkça yanıma gelip ağzından bakla çıkarmaya çalışıyordu, bugün biraz açıldı. O kadar değişmiş delirmiş ki babam, annem 'beni fazlaca utandıracak kadar bel altı konuşuyor insanların içinde, '-bununa ben 20lik kuma getireyimde ikimizinde faydasına olur - Eskiden 1 canım isterdi şimdi sağlığım düzeldi 3 canım istiyo - Performasım çok yüksek' gibi gibi gibi bel altına denecek seviyede ve başka konu konuşmaksızın her ortamda bu ve buna benzer şeyler konuşuyormuş. Annemi yerin dibine sokuyormuş, ortamdaki insanlarda utançtan susup kalıyormuş.
Ayrıca gelince gördümki anneme böcek gibi davranıyor evin içinde de (önceden böyle değildi, en azından haftada-ayda bir falan tartışırlar ama sonra normal devam ederlerdi). Annem, babamın yeni ameliyat olması nedeniyle ve öncesinde ameliyata giden süreçte destek olsun diye ekstra iyi davranıp ilgileniyor herşeyi yutuyor. Mesela duyuyorum sabah babama 'acıktınmı kocacım kahvaltı koyayım mı' diyor, ordan bir bağlık 'ne diyon ulan mırmırmır mırıldanıyosun, düzgün söyle'.. Suratı evde hep asık, evin içinde çok mutsuz, geçen hava almaya çıkardım babamı eve gelince 'aha cehenneme döndük yine' dedi banada surat astı eve geri getirdim diye.. sıkça dediğim gibi evde annemi istemediğini yüzüne söylüyor. Annem ağzını açsa bağırıp aşağılıyor. Hakaret ediyor. Hep mutsuz.
Bide babamın öncesindede oldum olası koca olarak çekilemeyecek kötü özellikleri vardı. Neredeyse hiç çalışmamış olması (hayatı boyunca toplam sadece 7 yıl çalıştı), miras kalan malvarlığından gelen geliri yüksek olmasına rağmen hiç elinde tutamaması, pıtır pıtır yıllar içinde herşeyi satması, başına buyruk davranışları falan filan. Ama anneme çilesi bu derece değildi. Annemde asla ayrılmayı düşünmezdi, 1 kere evlendim kefenle çıkarım bu evden mantığında..
Neyse, annem çok ağladı konuşurken. 'Şimdi yeni ameliyat oldu hemde kalbinden o yüzden onu yüzüstü bırakmayacağım birkaç ay daha sabredeceğim. Ama bu haline 3 yıldır katlanıyorum, baban çok kötü oldu, dayanamıyorum artık, elaleme karşıda utanıyorum, herkes farkında, bana -... Abime ne olmuş böyle?- diye fısır fısır soranlar var, bir TL ile beni yanyana koysan o 1 TL benden daha değerli (bunu derken ağlamaya başladı), o kadar değersizim, beni zaten hiç sevmedi istemedi, hep yüzümede söylüyor istemediğini ve beğenmediğini, onunlada kalmıyor, hakaret üstüne hakaret ediyor, günlük konuşma tarzı artık bu, bi kaç ay daha dayandıktan sonra konuşurum beni istemiyosa ayrılalım derim, ama emekli maaşım bile yok sigortam bile yok ne yapacağım, baban elde kalanıda satar, bana vermez' falan dedi..
Bende ben destek olurum anne sana o ne demek, tabiki ayrıl buna katlanılır mı, ben varım burada, ne demek ne yapacağım dedim. Ama destekleyincede cesaretleneceğine korktu. Etrafta kimse yok boşanmış, ben ne yapacağım ne diyecekler ama dayanılmaz bu belki resmi boşanmayız, sadece ayrı yaşarız, seninde hayatın var sen önüne bakmalısın bunları düşünmemelisin falan filan dedi.
Uff o kadar çok etkilendimki annemin halinden nasıl konuyu toparlayacağımı bile bilemedim. Nasıl destek olacağım ve nasıl aksiyon almalıyım hiçbir fikrim yok. Konu gerçekten ciddi. Bu bir kavga çıkma sonucu olan bir konuşma değildi, annem çok bunalmış psikolojisi gitmiş, hiç böyle olmamıştı, hiç böyle konuşmamıştı bu güne kadar.
Babam, benim tarafımdan tarzına müdahale edilecek gibi değil, yoksa bu sefer anneme daha fazla hırslanır ben araya girersem. Ama annemi daha çok cesaretlendirmek istiyorum yada bişey yapmak istiyorum düzelmesi için. Haftaya iş için geri dönmek zorundayım yaşadığım yere. Nasıl döneceğim bunları bu halde bırakıp?
Bu arada babam iyi bir baba ama iyi bir koca asla değil. O yüzden benim ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yok. Anneme ne akıl vereyim?