Anne baba olmak çok mu zor?

Revenrose

Üye
Kayıtlı Üye
28 Ağustos 2024
178
168
Merhaba herkese. Biz eşimle çocuk düşünüyoruz. 1 senedir de deniyoruz ama henüz olmadı. Olmadıkça da acaba hazır mı değilim de Allah nasip etmiyor. Ya da çok mu zor acaba yapabilir miyim düşünceleri oluşmaya başladı. Önceden bunları hiç düşünmezdim. Bir deli özgüveni vardı. Nasıl koruyacağım bunca kötülükten diye düşünüyorum. Ya da etrafımdaki akraba çocuklarına bakıyorum tabletle oynamaktan düşünme becerisi gelişmemiş. Agresif saygı bilmeyen çocuklar var. Bu çocukların asla suçu değil bunu da biliyorum. Anneler babalar nerede hata yapıyor tam olarak bunları düşünüyorum. Çünkü çok okuyan bilinçli olduğunu bildiğim bir ailenin de çocuğu böyleydi. Annesi elinden tableti alınca annesine küfürler etti 8 yaşındaki çocuk. Bu dengeleri korumak çok mu zor? Hayatın denildiği gibi bitiyor mu? Yetersizlik hissi oluyor mu? Bunları çok merak ediyorum.
 
Ben fazla zorlanmadim ve zorlanmiyorum.
Oğlum kolay bir çocuk (2 yaş). Ayrica kolay bir bebeklik geçirdi. Bize kendi capinda ayak uydurdu. Zaten aşiri fazla bir değişiklik yapmadik çocuk için.
Yeme içme konusu olsun, gezme tozma olsun eskiden nasilsa şimdide öyle.
Kendi alanim ve özgürlügüm daraldi ama bunu zaten biliyorduk. Yaşlı anne olmanin faydalari galiba.
Hamileligim zor geçti ve doğum sonrasi sağlık sorunu yaşadım. Bunuda biliyordum.
Bilinçli olduğun sürece fazla zorluk çekmezsin ama en önemli faktör eşin ve bebeğin mizacı. İkincisini doğmadan malasef bilemiyoruz. Piyango gibi. Kolik veya uyuku sorunu ceken bebek düşerse zorlanirsin
 
Ben fazla zorlanmadim ve zorlanmiyorum.
Oğlum kolay bir çocuk (2 yaş). Ayrica kolay bir bebeklik geçirdi. Bize kendi capinda ayak uydurdu. Zaten aşiri fazla bir değişiklik yapmadik çocuk için.
Yeme içme konusu olsun, gezme tozma olsun eskiden nasilsa şimdide öyle.
Kendi alanim ve özgürlügüm daraldi ama bunu zaten biliyorduk. Yaşlı anne olmanin faydalari galiba.
Hamileligim zor geçti ve doğum sonrasi sağlık sorunu yaşadım. Bunuda biliyordum.
Bilinçli olduğun sürece fazla zorluk çekmezsin ama en önemli faktör eşin ve bebeğin mizacı. İkincisini doğmadan malasef bilemiyoruz. Piyango gibi. Kolik veya uyuku sorunu ceken bebek düşerse zorlanirsin
Benim eşim çok zor bir bebekmiş hep ağlardı der annesi. Ben de tam tersi annem bir yere gidince bebeği var mı yok mu anlamazmış kimse. İnşallah bana çeker. Eşim iyi ya çok hevesli yeğenlerine dayılık değil babalık yaptı hep zaten tecrübeli bence.
 
Mesela uykusuz kalıyorsun Allahım sabah olsun diyorsun öyle böyle sabah oluyor o çimbik gözlerle sana bir gülüyor gecenin yorgunluğu geçiyor ya🥰
Peki biraz büyüdü 9-10 yaşlarına geldi. Sen gecelerce onun için için uykusuz kalmamışsın gibi anneaa rahat bırakk yeaa diye bağırıyor. O zaman nasıl hissediliyor 😅
 
Evet zor, ama biraz da biz zorlaştırıyoruz. Öz eleştiri yaparsam ben özellikle fazla kaygılı ve kontrolcü bir anneyim. İşler istediğim gibi gitmeyince de öfkeleniyorum, kendi kendimi hırpalıyorum. Bu da olduğundan zor hale getiriyor ebeveynliği benim için. Yapı olarak daha kaygısız anneler daha kolay yürütüyor gördüğüm kadarıyla. Bu telefon tablet mevzusu da tutarlı olmakla alakalı. Çocuğa arada verip sonra canın istemediğinde elinden çekip alırsan o tepkiyi alırsın. Robot değiller ki, tutarlılık bekliyorlar. Bir şey kötüyse kötüdür, yasaksa yasaktır. Ama daha önce izin vermiştin derse cevap veremezsin. Biz istiyoruz ki her şeyi biz istediğimiz zaman bizim istediğimiz şekilde yapsınlar. Bebek bakımı kısmına girmiyorum, orası zaten geçici ve kolay kısmıymış😄
 
Benim eşim çok zor bir bebekmiş hep ağlardı der annesi. Ben de tam tersi annem bir yere gidince bebeği var mı yok mu anlamazmış kimse. İnşallah bana çeker. Eşim iyi ya çok hevesli yeğenlerine dayılık değil babalık yaptı hep zaten tecrübeli bence.

Benim oğlumda sakin. Varmi yokmu belli değil. Biz bile ağladığını hatirlamayiz doğru düzgün. Önüne ne koysak yer, gittiği yeri yabacilamaz ve yatağa girdiği gibi uyur.
Biraz temizlik takıntısı var oda nazar boncuğu olsun.
Altina yapinca asla oturmaz ve anında bezi değişmezse ağlar.

Cok sakin ve stressiz bir gebelik geçirmeye çalıştım (kendi mevcut sağlık sorunlarim hariç) ve bence bununda büyük bir rolü oldu galiba.

Tabiki manevi açıdan zor ama anne olmak zaten 7/24 beyin patlatmak demek.
Insan hangi şartlarda yaşarsa yaşasın çocuğu için hep endişe duyuyor.
Ben avrupadayim ve durumlar burda iyi olmasina rağmen her geçe onun geleceğini düşünüyorum mesela.
Harıl harıl kafa yoruyorum.
 
Zor. Yalnız mı büyüteceksiniz? Anneanne babanane dilan var mı? Ben yalnız daha kolay olduğunu düşünüyorum. Çok sık görüsmesi gereken çocuklar var mı? Çok yakında sık sık gidilip gelinen? Varsa onlar dandik büyütüyosa o da zor. Benim 6 aylık çocuğuma gofret alıp gelinmişliği var. Tabi ki ben yedim. Öyle böyle öğendiler sınırlarımı. Seyrek görüşüyoruz ailelerle bu şekilde daha kolay.
 
Merhaba herkese. Biz eşimle çocuk düşünüyoruz. 1 senedir de deniyoruz ama henüz olmadı. Olmadıkça da acaba hazır mı değilim de Allah nasip etmiyor. Ya da çok mu zor acaba yapabilir miyim düşünceleri oluşmaya başladı. Önceden bunları hiç düşünmezdim. Bir deli özgüveni vardı. Nasıl koruyacağım bunca kötülükten diye düşünüyorum. Ya da etrafımdaki akraba çocuklarına bakıyorum tabletle oynamaktan düşünme becerisi gelişmemiş. Agresif saygı bilmeyen çocuklar var. Bu çocukların asla suçu değil bunu da biliyorum. Anneler babalar nerede hata yapıyor tam olarak bunları düşünüyorum. Çünkü çok okuyan bilinçli olduğunu bildiğim bir ailenin de çocuğu böyleydi. Annesi elinden tableti alınca annesine küfürler etti 8 yaşındaki çocuk. Bu dengeleri korumak çok mu zor? Hayatın denildiği gibi bitiyor mu? Yetersizlik hissi oluyor mu? Bunları çok merak ediyorum.
6 sene sonra anne oldum yıllardir hayalini kurduğum evladima kavuştum çok şukur ilk doğdugu zaman "Ben eskiden ne kadar rahatmışım artık eskisi gibi olmayacak" dedim tabi bu anneliğe adapte olma surecinden kaynakli elbette zor önceden kendimi düsunurken şimdi kendimden once düşunmem gereken bir evladım var ve dediğiniz gibi yetebilmek tüm kotuluklerden korumak isteriz ama ne kadar yapabiliriz tv telefon tablet bunları kıstlak çok zor olucak ama elimizden geldiğince yapacağiz bilincinde olmakta birsey Allah kolaylığını bir yolunu gösterecek Allah hayirli evlatlar nasip etsin☺️
 
Bir tane 1 yaş, bir de 1 aylık yenidoğan annesi olarak söylüyorum. Çok zor. Ama her zorluğuna değiyor, ki ben çok hızlı bir şekilde ikinci çocuğumu kucağıma almış biriyim, buna rağmen her gün şükrediyorum, iyi ki varlar. İyi ki doğurmuşum.
 
Evet zor, ama biraz da biz zorlaştırıyoruz. Öz eleştiri yaparsam ben özellikle fazla kaygılı ve kontrolcü bir anneyim. İşler istediğim gibi gitmeyince de öfkeleniyorum, kendi kendimi hırpalıyorum. Bu da olduğundan zor hale getiriyor ebeveynliği benim için. Yapı olarak daha kaygısız anneler daha kolay yürütüyor gördüğüm kadarıyla. Bu telefon tablet mevzusu da tutarlı olmakla alakalı. Çocuğa arada verip sonra canın istemediğinde elinden çekip alırsan o tepkiyi alırsın. Robot değiller ki, tutarlılık bekliyorlar. Bir şey kötüyse kötüdür, yasaksa yasaktır. Ama daha önce izin vermiştin derse cevap veremezsin. Biz istiyoruz ki her şeyi biz istediğimiz zaman bizim istediğimiz şekilde yapsınlar. Bebek bakımı kısmına girmiyorum, orası zaten geçici ve kolay kısmıymış😄
Evet doğru. Ben çok karşıyım küçük yaşta tablet telefon kullanımına. İsterse faydalı içerikler izlesin çocuklarda tahammül seviyesini çok azaltıyor. Ama işte çocuksuz halimle konuşmak kolay. Bunu icraatte uygulamak önemli olan. Ondan şüpheliyim elalemin çocuğunu kınadıktan sonra benim doğurduğum çocuk diye başlık açmayayım da 😄
 
Benim oğlumda sakin. Varmi yokmu belli değil. Biz bile ağladığını hatirlamayiz doğru düzgün. Önüne ne koysak yer, gittiği yeri yabacilamaz ve yatağa girdiği gibi uyur.
Biraz temizlik takıntısı var oda nazar boncuğu olsun.
Altina yapinca asla oturmaz ve anında bezi değişmezse ağlar.

Cok sakin ve stressiz bir gebelik geçirmeye çalıştım (kendi mevcut sağlık sorunlarim hariç) ve bence bununda büyük bir rolü oldu galiba.

Tabiki manevi açıdan zor ama anne olmak zaten 7/24 beyin patlatmak demek.
Insan hangi şartlarda yaşarsa yaşasın çocuğu için hep endişe duyuyor.
Ben avrupadayim ve durumlar burda iyi olmasina rağmen her geçe onun geleceğini düşünüyorum mesela.
Harıl harıl kafa yoruyorum.
Ben doğmamış çocuğum için endişeleniyorum nasıl koruyacağım diye. Eminim çok zordur manevi olarak.
 
X