Anne-Baba-Abi-Kardeş Sorunu :/

zombimilena

kb
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
25 Eylül 2018
157
121
Arkadaşlar Merhaba,

Biran uzun ama lütfen okuyun. Burada gerek kendi konularımda, gerek başkalarının konularında birçok şey öğrendim, Çözülen bir çok dert gördüm. Bu konu benim için çok önemli ve sizlerle paylaşıp fikir alışverişi yapmak istiyorum.

Şu an 24 yaşındayım. 1 yıldır evliyim ve şimdi hamileyim.

Sorun kendi ailem... 1 abim ve 1 de küçük kız kardeşim var.

Babam, ben daha 10 yaşında kardeşimde 1 yaşındayken bir gün işten eve gelmedi. Çok beklemiştim ama sonra öğrendik ki bizi terk edip Antalya'ya yerleşmiş. Öyle sessiz sedasız vedalaşmadan. O gün bugündür yılda bir kere çıkıp mesaj atar duygusallaşmıştır. "Ben sizi çok özledim çok ağlıyorum, kan kanseriyim, yok böbreğimin biri alındı,yok kalp kapakçıklarımdan biri eksikmiş büyüme var çok ömrüm kalmadı gibi. Yeri gelir para isterdi.
İlk zamanlar çok kızardım ona. Büyüdükçe o babalık yapmadı diye ben evlatlığımdan ödün vermeyeceğim onu utandıracağım diye söz verdim ve sakinlikle çözdüm her işini. Sonra sonu gelmedi isteklerinin sadece para yada işi düşünce aradı. Dert etmedim allaha havale ettim her aradığında hiç bir şey olmamış gibi davrandım. Seviyor muyum seviyorum malesef. ayrıca 4 evlilik yaptı evlilik programlarına çıktı.

Annem, babam gittikten sonra işe başlayıp bizimle kaldı. Yani o baba bende anne oldum. Annem eve para getirir faturaları öder alışveriş yapardı, Bende okuldan gelip kardeşime bakar evi temizlerdim. Manevi yönden çok eksik kaldı, babamın yaptıklarını sindiremeyip sinir hastası oldu. Antidepresan kullanmaya başladı. Ama kullanmadığı zamanlar psikolojik ve fiziksel şiddet uygulardı. Zamanla yıprattı beni. Birgün neden dedim şiddetinin karşısında ve bana "kız kardeşin küçük hiç baba bile demedi ona kıyamıyorum, abinede söz geçiremiyorum , sen benim zavallımsın" dedi. İçimden orada bir şey koptu arkadaşlar. Tarifsiz bir acı çöktü içime. Annemle bağımız zayıfladı ve zamanla bitti. Ama seviyor muyum malesef onu da seviyorum. Annemde 1 evlilik yaptı babamdan sonra geri boşandı.

Abim, benden sadece bir yaş büyük. bütün bu süreç içerisinde hep ama hep lisede arkadaşlarıyla gezip eve geç geldi. Kimi zaman gelmedi. Hiçbir katkısı yoktu aileye. Annem işten ayrılıp gözleme dükkanı açtı. Okuldan çıkıp hep yanında çalışırdım. Ramazan da gece 2 lere kadar ev ekmeği açardım kız halimle o saatte anneme destek olmak için kalbim parçalanmış halde yardım ederdim. Ama abim yine yoktu. Annemden para alır ve giderdi. Üniversiteye geçince mersine gitti. 2 yıllık okulu şu an da 7. yılı ama hala bitiremedi. Mersinde olduğu için yazları ağustos böcekliği yapıp kışları yatıyor. Seviyor muyum hayır ondan nefret ediyorum.

Kız kardeşim naif bir kız. Hep sevildi hor görülmedi evladım gibi benim. şu an 16 yaşında .

Ben, Annem evlenince kyk yurdunda kaldım üniversitede aynı şehirdeyim yine. Ama kyk bitince annemle eşinin yanına geçtim bir süre sonra olmadı ve halamın yanına geçtim. Daha sonra halam vefat etti 4 ay sonra ve ayrı eve çıktım . 1 yıl tek yaşadım. Sonra annem boşandı ve birleştik.

Derdim şu; Annem 2. eşinden boşandıktan sonra çalışamadı psikolojim bozuk gerekçesiyle. Ben çalıştım ben geçindirdim. 1 buçuk yıl sonra Eşimle ailesi evlenmeden önce tanışmaya geldiler annemle. Sonra da isteme tarihini belirleyelim dediler ve annem yok dedi. Bekledim. Daha sonra ben çalışıp tüm maaşımı vermişken ne evleneceğim için birikim yaptırdı ne de herhangi alacağım bir şey için bile tevazu göstermedi. Ki 2. Eşinden ayrılırken 20.000 lira para ile ayrıldı. Borsaya koydu. Sonra ciddi bir oyun bağımlısı oldu ve dünyaya kapattı kendini. Zoruma gitti arkadaşlar O kadar çalışıyorum haftanın altı günü de benimle kuruş hesabı yapıyor. Kızdım ve evden ayrıldım yine. Sonra da eşim razı olmadı tek yaşamama ve evlenmeye karar verdik. Annem zaten istemiyordu eve çıkınca ananemgile attı topu. Ben ilgilenmem dedi. Babam whatsapp ta görüldü yaptı. Abim tanışmak istemedi. Bende tek başıma evlendim. Çok şükür 1 yıldan fazla oldu mutluyum yuvamda.

Şimdi ise vicdan yapıyorum. Param parça bir aile olduk. Kız kardeşim barışın diyor çok üzülüyor ama şak diye barışamam ki. Çok kızgınım. Kardeşimin benim gibi olmasını istemiyorum kalp kırıklığı yaşamasını tek kalmasını istemiyorum. Çok üzülüyor konuşmuyoruz diye. Eşim bir süre kardeşinle konuşma diyor hamile olduğum için. Bende yapamıyorum tabi . Ama konuşunca da hep dilinde barışın diye ağlıyor. Hiçbir şekilde aramadı annem beni hamile olduğumda yada başka bişey için bile. Babam ben evlendikten sonra bidaha evlenip benden önce çocuk yaptı. O da aynı hiç aramıyor. Ben sanki eski sevgili stalklar gibi gizli gizli facebooktan instagramdan ne yaptıklarına bakıyorum. Sizce kesip atayım mı ailemi ya da oluru var mı düzelirmi?
 
Anne babanız tarafından sevilmeye ne kadar muhtaçsınız. Hala sevilebilme ihtimalini umut ediyorsunuz. Ama yok, kalp kırıntısından başka sizinle hiçbir şey paylaşamaz onlar.

Hamilesiniz, çocuğunuz olduğunda onu bu kadar ezip gururuyla oynayıp hakettiği ufacık bir sevgiyi bile veremesiniz, yüzüne nasıl bakarsınız? Bu insanlar bakmış. Pişkinler çünkü. İnsanlıktan bihaberler. Hiç huzurunuzu kaçırmayın. Ne arayın, ne de arayanı cevaplayın.
 
Şimdi hamilesin duygusal düşünüyorsun ama bebeğin için artık mantıklı düşünmen gerek ve anlatıklarından anladığım kadarıyla annenle görüşme talebini annen çocugun doğumuna gelmesini istemen ve bakıcılık olarak algılayacak yerinde olsam kendi içimden afeder ama barışma talebini doğumdan çok sonraya ertelerdim bu arada annen ile ilgili yorumumu psikolojik rahatsızlığından vereceğini düşünerek yaptım
 
Yalnız evlenmişsin aile desteği görmemişsin kalp kırıklıkların var çok da haklısın o yüzden kararı yüreğinden geçenlere göre ver yani icinden ne geçiyor ne hisseddiyorsun bu çok önemli.
Benim fikrim de mesafe çerçevesinde görüşmek olur çünkü ölümlü dünya yarın bigün pişman olmak var işin ucunda
 
Off cok üzüldüm yasadıklarınıza
Kız kardesinizle görüşmeyi bırakmayın tabiki ama acık acık gönül kırgınlıklarınız oldugunu ve suanda ailenizle barısmak icin gücünüz olmadıgını söyleyin
Anneniz veya babanızla suanda yüzyüze gelmeniz size zarar verir diye düşünüyorum hassas bi dönemdesiniz
 
Anneniz ve babanız kendi tercihlerini yapmışlar ve bu doğrultuda yaşamışlar.
Anne babanızı kendi hallerine bırakın.
Sizden 1 yaş büyük abinize de çok kızmayın. Onun kendini savunma mekanizması aslında umursamazlığı. Kendi hayatını kurtarma şekli. Çünkü anne babanızdan bunu görmüş.
Fedakar olan siz olmuşsunuz. Çokta zor şartlarda yaşamışsınız.
Bence yapmanız gereken anne babanıza mesafe koymak taleplerini göz ardı etmek ama tamamen iletişimi kesmemek.
Kız kardeşinizin üzerinden elinizi çekmeyin.
Fedakarlık yapacaksanız ona fayda sağlasın.
Bundan sonra kendi çocuğunuza sorumluluğunuz var. Size kimseden fayda gelmez.
 
Anne babanız tarafından sevilmeye ne kadar muhtaçsınız. Hala sevilebilme ihtimalini umut ediyorsunuz. Ama yok, kalp kırıntısından başka sizinle hiçbir şey paylaşamaz onlar.

Hamilesiniz, çocuğunuz olduğunda onu bu kadar ezip gururuyla oynayıp hakettiği ufacık bir sevgiyi bile veremesiniz, yüzüne nasıl bakarsınız? Bu insanlar bakmış. Pişkinler çünkü. İnsanlıktan bihaberler. Hiç huzurunuzu kaçırmayın. Ne arayın, ne de arayanı cevaplayın.

Anne babanız tarafından sevilmeye ne kadar muhtaçsınız. Hala sevilebilme ihtimalini umut ediyorsunuz. Ama yok, kalp kırıntısından başka sizinle hiçbir şey paylaşamaz onlar.

Hamilesiniz, çocuğunuz olduğunda onu bu kadar ezip gururuyla oynayıp hakettiği ufacık bir sevgiyi bile veremesiniz, yüzüne nasıl bakarsınız? Bu insanlar bakmış. Pişkinler çünkü. İnsanlıktan bihaberler. Hiç huzurunuzu kaçırmayın. Ne arayın, ne de arayanı cevaplayın.

Şimdi hamilesin duygusal düşünüyorsun ama bebeğin için artık mantıklı düşünmen gerek ve anlatıklarından anladığım kadarıyla annenle görüşme talebini annen çocugun doğumuna gelmesini istemen ve bakıcılık olarak algılayacak yerinde olsam kendi içimden afeder ama barışma talebini doğumdan çok sonraya ertelerdim bu arada annen ile ilgili yorumumu psikolojik rahatsızlığından vereceğini düşünerek yaptım

Yalnız evlenmişsin aile desteği görmemişsin kalp kırıklıkların var çok da haklısın o yüzden kararı yüreğinden geçenlere göre ver yani icinden ne geçiyor ne hisseddiyorsun bu çok önemli.
Benim fikrim de mesafe çerçevesinde görüşmek olur çünkü ölümlü dünya yarın bigün pişman olmak var işin ucunda

Off cok üzüldüm yasadıklarınıza
Kız kardesinizle görüşmeyi bırakmayın tabiki ama acık acık gönül kırgınlıklarınız oldugunu ve suanda ailenizle barısmak icin gücünüz olmadıgını söyleyin
Anneniz veya babanızla suanda yüzyüze gelmeniz size zarar verir diye düşünüyorum hassas bi dönemdesiniz

Anneniz ve babanız kendi tercihlerini yapmışlar ve bu doğrultuda yaşamışlar.
Anne babanızı kendi hallerine bırakın.
Sizden 1 yaş büyük abinize de çok kızmayın. Onun kendini savunma mekanizması aslında umursamazlığı. Kendi hayatını kurtarma şekli. Çünkü anne babanızdan bunu görmüş.
Fedakar olan siz olmuşsunuz. Çokta zor şartlarda yaşamışsınız.
Bence yapmanız gereken anne babanıza mesafe koymak taleplerini göz ardı etmek ama tamamen iletişimi kesmemek.
Kız kardeşinizin üzerinden elinizi çekmeyin.
Fedakarlık yapacaksanız ona fayda sağlasın.
Bundan sonra kendi çocuğunuza sorumluluğunuz var. Size kimseden fayda gelmez.

Peki yaşayanlarda varmış burukluğu atabiliyor musunuz üstünüzden ? Ben biri bana annemi sorduğunda yada babamı küçük emraha bağlıyorum. Annem yok benim, yada babam yok benim diyorum. Çok iğrenç bir duygu kimse yaşamasın, dediğiniz gibi çocuğuma karşı yaşadıklarımdan yola çıkarak olmak istediğim bir anne profili var. Böyle eziklik duygusunu atamıyorum gibi geliyor. kendime de çok kızıyorum yok kendine gel diyorum ama malum doğuma az bi zaman kaldı illa ki biri çıkıp senin annen nerde diyor. :KK64: taktiklerinize çok ihtiyacım var.
 
kangren olan kolu kesip atmalısın tüm vücuda yayılır.

Rabbim bebeğini sağ saglim kucağına aldırsın ve inşallah bir ömür eşinizle mutlu bir yuvanız olur. O kadar zor ki yaşadıklarınız sizi çok iyi anlıyorum.

benimde annem babam ayrı yıllarca annemle görüşmedim büyüdüm ben buldum onu ama o çoktan çoluğa çocuğa karışmış. Önce özlemiş gibi yaptı sonra hem okuyup hem çalıştım paramı istedi kendisi memur üstelik. Her gece içerdi eşi ölmüş iyice erkek düşkünü olmuş. Yine de annrm dedim ama baktım ki tüm benliğimi sarsıyor zarar veriyor bana. Kesip attım o kolu. Şimdi evliyim 2 yıllık. 2 buçuk aylık bir bebeğim var annemle görüşmüyorum babamla ayda yılda bir görüşürüz o kadar huzurluyum ki. Iyi ki güçlü durup annemi atmışım hayatımdan çünkü hala çalışıp içki parası verecek onun erkeklerle evde bana kurdurttuğu içki masaları olacaktı.

Size zarar veren anne veya baba kim olursa olsun silin. Kişinin kendinden kıymetli hiç birşey yoktur bu dünyada. Zaten yıllarca kambur olmuşlar sırtınıza. Şimdi yavrunuza odaklanin eşinizle mutlu olun ve kardeşinize destek olun.

Eğer barışırsanız muhtemelen anneniz aynı hala huzurunuz bozulabilir.

bu dünyada iyi bir hayat sürmeyi çok hakediyorsunuz. Herşey gönlünüzce olsun.
 
Peki yaşayanlarda varmış burukluğu atabiliyor musunuz üstünüzden ? Ben biri bana annemi sorduğunda yada babamı küçük emraha bağlıyorum. Annem yok benim, yada babam yok benim diyorum. Çok iğrenç bir duygu kimse yaşamasın, dediğiniz gibi çocuğuma karşı yaşadıklarımdan yola çıkarak olmak istediğim bir anne profili var. Böyle eziklik duygusunu atamıyorum gibi geliyor. kendime de çok kızıyorum yok kendine gel diyorum ama malum doğuma az bi zaman kaldı illa ki biri çıkıp senin annen nerde diyor. :KK64: taktiklerinize çok ihtiyacım var.
Ne meraklı insanlar varya kime ne ailenden
Kücük kardesim var ona bakıyor annem babam de mesela
 
kangren olan kolu kesip atmalısın tüm vücuda yayılır.

Rabbim bebeğini sağ saglim kucağına aldırsın ve inşallah bir ömür eşinizle mutlu bir yuvanız olur. O kadar zor ki yaşadıklarınız sizi çok iyi anlıyorum.

benimde annem babam ayrı yıllarca annemle görüşmedim büyüdüm ben buldum onu ama o çoktan çoluğa çocuğa karışmış. Önce özlemiş gibi yaptı sonra hem okuyup hem çalıştım paramı istedi kendisi memur üstelik. Her gece içerdi eşi ölmüş iyice erkek düşkünü olmuş. Yine de annrm dedim ama baktım ki tüm benliğimi sarsıyor zarar veriyor bana. Kesip attım o kolu. Şimdi evliyim 2 yıllık. 2 buçuk aylık bir bebeğim var annemle görüşmüyorum babamla ayda yılda bir görüşürüz o kadar huzurluyum ki. Iyi ki güçlü durup annemi atmışım hayatımdan çünkü hala çalışıp içki parası verecek onun erkeklerle evde bana kurdurttuğu içki masaları olacaktı.

Size zarar veren anne veya baba kim olursa olsun silin. Kişinin kendinden kıymetli hiç birşey yoktur bu dünyada. Zaten yıllarca kambur olmuşlar sırtınıza. Şimdi yavrunuza odaklanin eşinizle mutlu olun ve kardeşinize destek olun.

Eğer barışırsanız muhtemelen anneniz aynı hala huzurunuz bozulabilir.

bu dünyada iyi bir hayat sürmeyi çok hakediyorsunuz. Herşey gönlünüzce olsun.

Oy canım benim ya. Gözler dolu dolu şu an. Biliyorum tek ben yaşamıyorum niceleri var daha kötü durumda olanlar var. Allah hepimizin yardımcısı olsun. Sana mutluluk dolu bir hayat dilerim. Yorumun için teşekkür ederim:KK200:
 
Oy canım benim ya. Gözler dolu dolu şu an. Biliyorum tek ben yaşamıyorum niceleri var daha kötü durumda olanlar var. Allah hepimizin yardımcısı olsun. Sana mutluluk dolu bir hayat dilerim. Yorumun için teşekkür ederim:KK200:
Rica ederim. Yaşadıklarınız zor mutlu olmanızı yürekten diliyorum. :KK54::KK200:
 
Oy anam bu ne. Bu ne biçim çile. :KK43:
Allah aileden yüzünü güldürmemiş ama inşallah eşinden yana yüzün gülüyordur. Çok çok üzüldüm haline.
24 yaşında genceciksin, bırak anneni, babanı, abini ne halleri varsa görsünler.. Düşünme kafanı yorma bile onlar için. Çok acı ama öldü say.

Eşin doğacak olan çocuğun ve kız kardeşinle hayatına devam et.

Allah yardımcın olsun.
 
evi toparlayan, sorumlulugu gencecik yasinizda yuklenen siz olmussunuz hep. elinizi ayaginizi cektiginiz icin anneniz kinlenmis siz belli ki. kendi bilir. anne anneligini baba babaligini bilecek. siz evlat olarak elinizden geleni yapmissiniz.
Allah rizasi icin yine de barismak size daha yakin geliyorsa, yapin. bu saatten sonra kendi yuvaniz var, zaten cok ilgilenemez sorumluluklar alamazsiniz. bayram seyranda gider gelirsiniz dilerseniz, ama bu saatten sonra cok toparlayacak bi durum kalmamis gibi.

kizkardesinize yakin kalmaya devam edin ama, zamanla oda anlayacaktir sizi.
 
ben eskiden tahammul ettigim kucuk seylere bile cocuk sahibi olduktan sonra tahammul edemez oldum,
benim onceligim cocuklarim artik, boyle sacma seylere vakit ayiramam diyorum.
ki bahsettigim ufak capli ailesel sorunlar, tripler vs vs.

sizin yasadiklariniz cok derin,
yapilabilecek bir sey de yok, kimse bu kadar zamandan sonra duzelmeyecek,
siz artik kendi cekirdek ailenize yogunlasacaksiniz,
tum enerjinizi ona yonelteceksiniz ve pozitif olmaya calisacaksiniz.

evet zor bir gcocukluk+genclik yasadiniz, ama okudunuz, evlendiniz, mutlu bir yuvaniz var,
deyim yerindeyse pacayi kurtardiniz,
kendinizle gurur duyarak baslayin ise,
uzun yoldan geldiniz ve hayatinizi yardimsiz kurdunuz,

ailenizle ilgili de negatif duygular beslemeyin,
zira bu en cok size zarar verecek,
sadece cekin elinizi onlarin uzerinden,
onlarin eli sizde olmaliydi, sizin degil.

kiz kardesiniz icin de manevi olarak destekleyeceksiniz,
o da kucuk degil 16 yasinda,
ona da hep guclu olmasi gerektigini,
kendisini ve gelecegini dusunmesi gerektigini,
sizin baginizin asla kopmayacagini,
ama ailenizin de iyi bir aile olmadigini, bunu artik ikinizin de kabul etmesi gerektigini soyleyin.

baskalari ailemi soruyor demissiniz,
sundan emin olun ki,
neredeyse her ailede buyuklu kucuklu insanlarin baskasina anlatmak istemeyecegi sorunlar oluyor,
kimse mukemmel degil, kimsenin hayati kusursuz degil.

bence taktiginiz kendiniz olun,
ben neler atlattim, bu ne ki deyin hep,
sorana da oyle deyin, biz kendi yagimizda kvruluyoruz,
kendi kendimize yetiyoruz,
boylesi daha iyi...
 
evi toparlayan, sorumlulugu gencecik yasinizda yuklenen siz olmussunuz hep. elinizi ayaginizi cektiginiz icin anneniz kinlenmis siz belli ki. kendi bilir. anne anneligini baba babaligini bilecek. siz evlat olarak elinizden geleni yapmissiniz.
Allah rizasi icin yine de barismak size daha yakin geliyorsa, yapin. bu saatten sonra kendi yuvaniz var, zaten cok ilgilenemez sorumluluklar alamazsiniz. bayram seyranda gider gelirsiniz dilerseniz, ama bu saatten sonra cok toparlayacak bi durum kalmamis gibi.

kizkardesinize yakin kalmaya devam edin ama, zamanla oda anlayacaktir sizi.

Teşekkür ederim yorumlarınız için. Kardeşimi çok seviyorum ama ne zaman yanıma gelse hep bu konuları açıyor. Şöyle ki; Zaten acım var içimde bunu ona söyledim bende üzülüyorum diye ama anlamıyor olacak ki barışın diye ağlayınca olmayacak bişeyi gece oluyor yatarken dert ediyorum. Niye böyle olduk diye . Sayısızdır Gece yatarken tutup tutup boğazım düğümlenir eşimde anlayınca sarılır ondan sonra bi ağıt ki sormayın. Söylüyorum kardeşime Böyle yapma ben zaten düşünüyorum diye ama küçük de değil artık anlamıyor yada anlatamıyorum kızlar. hep döngü gibi bu.
 
ben eskiden tahammul ettigim kucuk seylere bile cocuk sahibi olduktan sonra tahammul edemez oldum,
benim onceligim cocuklarim artik, boyle sacma seylere vakit ayiramam diyorum.
ki bahsettigim ufak capli ailesel sorunlar, tripler vs vs.

sizin yasadiklariniz cok derin,
yapilabilecek bir sey de yok, kimse bu kadar zamandan sonra duzelmeyecek,
siz artik kendi cekirdek ailenize yogunlasacaksiniz,
tum enerjinizi ona yonelteceksiniz ve pozitif olmaya calisacaksiniz.

evet zor bir gcocukluk+genclik yasadiniz, ama okudunuz, evlendiniz, mutlu bir yuvaniz var,
deyim yerindeyse pacayi kurtardiniz,
kendinizle gurur duyarak baslayin ise,
uzun yoldan geldiniz ve hayatinizi yardimsiz kurdunuz,

ailenizle ilgili de negatif duygular beslemeyin,
zira bu en cok size zarar verecek,
sadece cekin elinizi onlarin uzerinden,
onlarin eli sizde olmaliydi, sizin degil.

kiz kardesiniz icin de manevi olarak destekleyeceksiniz,
o da kucuk degil 16 yasinda,
ona da hep guclu olmasi gerektigini,
kendisini ve gelecegini dusunmesi gerektigini,
sizin baginizin asla kopmayacagini,
ama ailenizin de iyi bir aile olmadigini, bunu artik ikinizin de kabul etmesi gerektigini soyleyin.

baskalari ailemi soruyor demissiniz,
sundan emin olun ki,
neredeyse her ailede buyuklu kucuklu insanlarin baskasina anlatmak istemeyecegi sorunlar oluyor,
kimse mukemmel degil, kimsenin hayati kusursuz degil.

bence taktiginiz kendiniz olun,
ben neler atlattim, bu ne ki deyin hep,
sorana da oyle deyin, biz kendi yagimizda kvruluyoruz,
kendi kendimize yetiyoruz,
boylesi daha iyi...


:cry: çok teşekkür ederim. Çok güzel yazdıklarınız ve bunu not edeceğim ekran görüntüsü alıp .
 
:cry: çok teşekkür ederim. Çok güzel yazdıklarınız ve bunu not edeceğim ekran görüntüsü alıp .

valla sizin yerinizde ben olsam, kendimi on kaplan gucunde gorurum,
hic de uzulmem.

zor bir hayatiniz olmus ve siz gayet guzel idare etmissiniz,
kotarmissiniz bu isi :rapci:

kardesinize de siz ornek olacaksiniz,
ona hep diyin,
evet ailemiz iyi birer ornek degil,
ama biz senle farkli olacagiz,
ve birbirimizi kollayacagiz.
 
X