Ben şunu diyorum 4 yılda 1 saat bile vakit geçirmek istemez misin mesela torununla. Ailesi yetmiyor değil. Ben bir kere bile bakın bir kere bile diyorum onlara bırakmadım çocuğumu zaten.Ben sizi bira anlıyorum. Eşimin ve yakın arkadaşımında özel kardeşi var. Kayınvalidem eksik sevgisiz bırakmamış eşimi. Sadece sürekli sen en iyisisin havasına sokmuş.yakın arkadaşım 9. Sınıftan beri arkadaşız onun yaşadığı eksikliği ben bile hissettim. Şimdi kendisine gösterilmeyen ( onun istediği kadar diyeyim) sevgiyi kendi çocuğuna gösterilmesini istiyor. Onda da yetmiyor ailesi ne yapsa çocuğumu da sevmiyorlar diyor. Ailede tabiki de yorgun bütün ömürlerinde çocuk bakmışlar hala da bakıyorlar. O yüzden o istenilen sevgiyi veremiyorlar
Yani herkes çocuk yaşına inemiyorMerhaba yavrular,
Annem ve babam evlendiğimde bir zaman sonra torun torun diye tutturan iki insandı. Neyse yaptık bir torun. Bakarız ederiz de dediler sağolsunlar çalışıyordum çünkü. Ama pandemi vs olunca gerek kalmadı hep ben baktım evdeydim. Velhasıl kelam şu an çocuğum 4 yaşında ama daha bir kere bile onlara bırakabilmiş değilim. Hep babaanne bakıyor hastalığında fln. Çünkü çocuğum istemiyor onlarla kalmak. Çünkü hiç oturup da oyun oynayayım parka çıkarayım vakit geçireyim yok. 1 saat kesintisiz oynadıklarını bilmem mesela. Çabalıyorlar arada ama zoraki ben bazen çok yorulduğumda isyan ediyorum artık. Anca o zaman. Ama onda bile isteyerek değil anlıyorum yani. Çocuk da keyif almıyor. Şunu da söyliym ben sürekli sağda solda gezen çocuğu bırakayım diyen biri değilim. Bu yaşına kadar hastalık dışında neredeyse bırakmadım kimseye. O da sadece babaanne. Yaşlılar zor onlar için de anlıyorum ama şunu düşünüyorm. Torununu seven insan onunla vakit geçirmek ister. Bunlar hiç öyle değil. Mesela evdeyiz arabada bişey unutmuş oluyorum alıp gelicem onda bile çocuğum beni bırakmaz birlikte ineriz. Babam sadece anne 2 dk gelicek yapışma gel der. Ya da bırak anne yemeğini yesin gibi. Bazen söylüyorum. Oyuna çekin o bırakır beni ama böyle yetişkin insana söyler gibi laftan anlamaz ki çocuk. Babaanneye gün boyu oynar yanıma gelmez mesela.
Çok üzülüyorum. Neden böyle diye düşünüp duruyorum gitmek istemiyorum onlara. Özel gereksinimli bir kardeşim de var. O da çok ilgi alaka istiyor tabi ki ama gün içinde de genelde boşlar rahatlar. Ben zaten bırakayım demiyorum artık ama annemlere gidiyoruz kendi evimde oturmaktan farkı yok. Çocuğum biraz ses yapsın babam hemen başka odaya kaçar. Ki benim çocuğum da çok sakin oturup oynar arada heyecanlanırsa sesi yükselir sadece. Haftada 1 anca gideriz annemlere çok sık da değil. Sizler ne diyorsunuz ben çok üzülüyorum ve bunalıyorum
Sizi anlıyorum da olmayınca olmuyor artık biraz büyüyünce toparlarlar inşallah ne diyelimSadece şunu diyorum benim çocuğum anneanne ve dedeyle bağ kuramadı. Ben pedagog um çocuk oyunla ilgiyle bağ kurar. Ama çocuğum sevmiyor anneanne ve dedeyi. Çünkü onlarla vakit geçirmiyor
Sadece şunu diyorum benim çocuğum anneanne ve dedeyle bağ kuramadı. Ben pedagog um çocuk oyunla ilgiyle bağ kurar. Ama çocuğum sevmiyor anneanne ve dedeyi. Çünkü onlarla vakit geçirmiyor
Merhaba yavrular,
Annem ve babam evlendiğimde bir zaman sonra torun torun diye tutturan iki insandı. Neyse yaptık bir torun. Bakarız ederiz de dediler sağolsunlar çalışıyordum çünkü. Ama pandemi vs olunca gerek kalmadı hep ben baktım evdeydim. Velhasıl kelam şu an çocuğum 4 yaşında ama daha bir kere bile onlara bırakabilmiş değilim. Hep babaanne bakıyor hastalığında fln. Çünkü çocuğum istemiyor onlarla kalmak. Çünkü hiç oturup da oyun oynayayım parka çıkarayım vakit geçireyim yok. 1 saat kesintisiz oynadıklarını bilmem mesela. Çabalıyorlar arada ama zoraki ben bazen çok yorulduğumda isyan ediyorum artık. Anca o zaman. Ama onda bile isteyerek değil anlıyorum yani. Çocuk da keyif almıyor. Şunu da söyliym ben sürekli sağda solda gezen çocuğu bırakayım diyen biri değilim. Bu yaşına kadar hastalık dışında neredeyse bırakmadım kimseye. O da sadece babaanne. Yaşlılar zor onlar için de anlıyorum ama şunu düşünüyorm. Torununu seven insan onunla vakit geçirmek ister. Bunlar hiç öyle değil. Mesela evdeyiz arabada bişey unutmuş oluyorum alıp gelicem onda bile çocuğum beni bırakmaz birlikte ineriz. Babam sadece anne 2 dk gelicek yapışma gel der. Ya da bırak anne yemeğini yesin gibi. Bazen söylüyorum. Oyuna çekin o bırakır beni ama böyle yetişkin insana söyler gibi laftan anlamaz ki çocuk. Babaanneye gün boyu oynar yanıma gelmez mesela.
Çok üzülüyorum. Neden böyle diye düşünüp duruyorum gitmek istemiyorum onlara. Özel gereksinimli bir kardeşim de var. O da çok ilgi alaka istiyor tabi ki ama gün içinde de genelde boşlar rahatlar. Ben zaten bırakayım demiyorum artık ama annemlere gidiyoruz kendi evimde oturmaktan farkı yok. Çocuğum biraz ses yapsın babam hemen başka odaya kaçar. Ki benim çocuğum da çok sakin oturup oynar arada heyecanlanırsa sesi yükselir sadece. Haftada 1 anca gideriz annemlere çok sık da değil. Sizler ne diyorsunuz ben çok üzülüyorum ve bunalıyorum
Çok şükür sağolun yaBen sizi anladım ya. Ay birde bu çıktı. Ailelerin çocukla ilgilenme zorunluluğu yok . Konu sahipleri otuz kere yazıyor çocuğu tamamen vermekten bahsetmiyorum kırk yılda bir bir saat ilgilenmesinden bahsediyorum. Papağan gibi tekrar ilgilenmek zorunda değil . Eğer evlat olarak sorumluluk olduğuna inanıyorsan onunda anne baba olarak arada bir sorumluluk alması lazım . Insan çocuğu bir saat dinlensin diye sorumluluk almaktan kaciyorsa böyle bir ilişki türü olabilir mi ?
Siz eve kamera kurdunuz ve tüm günü biliyor her şeye hakim gibi konuşuyorsunuz. Ben her hafta bir iki gün alıyorum onu evime zaten. Hastanede işi olduğunda gece gündüz kalıyorum. Her işini kendim yapıyorum zaten. Onların gideceği yer olduğu zaman bırakır giderler. Siz ne sanıyorsun ki yargısız infaz.
Aramızda 1 yaş farkı var ve birlikte büyüdük ben hiç evden ayrılmadım evlenene kadar ve evleneli de çok olmadı. Onun için şehir dışına okumaya bile gitmedim. Ne demek bunlar ya. Biraz insaflı olun.
Onun için şehir dışına okumaya bile gitmedim.
Sizde bunun için uğraşmayın kendileri bilirler . Sonuçta bu onların tercihi niye sürekli bag kurmakla uğraşıyorsunuzÇok şükür sağolun yaben zaten defalarca bırakmıyorum demişim. 4 yılda 1 kere bile bırakmamışım zaten. Çocuk sevildiğini nası bilecek ben sevdiğini nasıl anlayacağım çocuğumu. Sevgi gösterilince sevgi oluyor maalesef. Seviyorum ama hiç bişey yapmıyimle olmuyor
Adalet bakanlığı pdr psikoloji sosyal hizmetler mezunu olarak hangi unvanla alıyor bir bakın. Çocuk psikoloğuyka karıştırmayın. Eskiden çocuk psikoloğu yerine pedagog kullanılıyordu ama devlet adalet bakanlığına pedagog kadrosuna ruh sağlığı çalışanı alıyor.Turkiye de pedagog unvani yok ki
Cok acimasizsiniz. Evde bitmeyen bir sorumluluk var bizden sonra ne olacak dusuncesi var bu insanlar hic mi yaslanmayacak hic mi yorulmaya haklari yok. Anne baba acisindan diger evlat iliskisi ztn hep ipin ucundadir. O evlat dogdugundan beri zihinleri hic bos kaldi mi, hevesleri korkulari ne kdr eziyor bilmiyoruz. Yapmayin anne bababiza yuklenmeyib.
Evet, başka bir bölüm istiyordum 8bindeydim. Ama ankarada kalayım diye puanım neye tutarsa ona girdimTek neden kardeşiniz miydi ?
Ya ben buna cok karşıyım aileden beklenti içerisinde olmaya maddi manevi baska konular bizler hayatımızı başkalarının üzerinden hayal ve beklentilerle kurmamaliyiz o yuzden beklentiniz yanlışMerhaba yavrular,
Annem ve babam evlendiğimde bir zaman sonra torun torun diye tutturan iki insandı. Neyse yaptık bir torun. Bakarız ederiz de dediler sağolsunlar çalışıyordum çünkü. Ama pandemi vs olunca gerek kalmadı hep ben baktım evdeydim. Velhasıl kelam şu an çocuğum 4 yaşında ama daha bir kere bile onlara bırakabilmiş değilim. Hep babaanne bakıyor hastalığında fln. Çünkü çocuğum istemiyor onlarla kalmak. Çünkü hiç oturup da oyun oynayayım parka çıkarayım vakit geçireyim yok. 1 saat kesintisiz oynadıklarını bilmem mesela. Çabalıyorlar arada ama zoraki ben bazen çok yorulduğumda isyan ediyorum artık. Anca o zaman. Ama onda bile isteyerek değil anlıyorum yani. Çocuk da keyif almıyor. Şunu da söyliym ben sürekli sağda solda gezen çocuğu bırakayım diyen biri değilim. Bu yaşına kadar hastalık dışında neredeyse bırakmadım kimseye. O da sadece babaanne. Yaşlılar zor onlar için de anlıyorum ama şunu düşünüyorm. Torununu seven insan onunla vakit geçirmek ister. Bunlar hiç öyle değil. Mesela evdeyiz arabada bişey unutmuş oluyorum alıp gelicem onda bile çocuğum beni bırakmaz birlikte ineriz. Babam sadece anne 2 dk gelicek yapışma gel der. Ya da bırak anne yemeğini yesin gibi. Bazen söylüyorum. Oyuna çekin o bırakır beni ama böyle yetişkin insana söyler gibi laftan anlamaz ki çocuk. Babaanneye gün boyu oynar yanıma gelmez mesela.
Çok üzülüyorum. Neden böyle diye düşünüp duruyorum gitmek istemiyorum onlara. Özel gereksinimli bir kardeşim de var. O da çok ilgi alaka istiyor tabi ki ama gün içinde de genelde boşlar rahatlar. Ben zaten bırakayım demiyorum artık ama annemlere gidiyoruz kendi evimde oturmaktan farkı yok. Çocuğum biraz ses yapsın babam hemen başka odaya kaçar. Ki benim çocuğum da çok sakin oturup oynar arada heyecanlanırsa sesi yükselir sadece. Haftada 1 anca gideriz annemlere çok sık da değil. Sizler ne diyorsunuz ben çok üzülüyorum ve bunalıyorum
Halam ve kendi yaşlı zar zor yürüyen babaannem bile çocuğumla daha çok vakit geçiriyor. Büyük halaya gidelim onunla saklambaç oynayacaktık diyor mesela ama annane dedeye gidelim demiyorAyrıca dert etmeyin bizim aileler uzakta oraya gittiğimizde de hiçbir işe yaramıyorlar yani açık açık diyordum ki sen birazcık ilgilen ben işi yaparım en azından kafamı dinlerim onu bile beceremiyorlar mi isteyerek mi yapmiyorlar bilmiyorum bende vazgeçtim . En azından kayınvaliden zorda kaldığında destek oluyormuş .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?