- 24 Eylül 2016
- 1.099
- 739
- Konu Sahibi Sampanyadakizehir
- #1
Ben üniversite son sınıf öğrencisiyim. Annesi babası boşanmış annesiyle ve bi abla bi erkek kardeşiyle sefalet içinde yaşamış bi kızım.
Çok acı şeyler yaşadım ve öyle acıya alıştım ki arsız oldum ama son dönemlerde herşey aklıma geliyor nasıl geçmişte yaşadıklarımla başa çıkarım bilmiyorum çok yorgun çok mutsuzum yaşamak için öyle az hevesim kaldı ki.
Lise boyunca salak saf bi kızdım. Sağımda solumda oturan kızlar adidas şu bu muhabbeti yaparken marka ne bilmez ayağımdaki dört çizgili ayakkabıyı adidas sanardım. Arkadaşlarımın ayağındaki üstündeki herşey bana inanılmaz ulaşılamaz gelirdi bazen bahanelerle beden eğitimi dersinde ayakkabılarını ayağıma denemek için izin isterdim ve çok çok mutlu olurdum.
Lise bitti Üniversiteye geldim, çok zorlu bi şekilde istanbulda okuduğum üniversitesenin son sınıfındayım şuan. Yeri geldi ofis temizliği ev temizliği işlerine gittim taciz edildim boyun asla eğmedim. Yeri geldi günde 12 saat okuldan çıkıp hasta bakıcılığı yaptım yeri geldi akrabalarımın evinde kalmak zorunda kaldım yemek yememe yıkanmama izin vermediler ama okumak için katlandım herşeye.
Kimse yok muydu derseniz; annem kirayı ödemek için çalıştı durdu bir tl bile isteyemem çocukluğumdan beri, maddi değil manevi de Yanımda olmadı pek hiç derdimi paylaşamadım o da sormadı. Çok imreniyorum mesela çocuğunu üniversiteye gönderirken valizine sarma sarıp koyanlara evden bulgur koyup evinde ye diyen annelere. Her gün arayıp ders nasıl arkadaşların nasıl derdin var mı diye soran annelere. Annem iyidir ama bilmiyorum ki ilgisizlik içinde büyüdüm
Ablam hep beni ezer, lise mezunu o da girdiğin hiç bi işte duramaz, ilişkileri bi aylıktır hep evlenicem diye annemle tanıştırır
Kardeşim 20 yaşında okumadı işe de girmedi şuana kadar.
Babam: ben aramadıkça aramaz, kızım el memleketinde aç mısın tok musun sağ mısın demez. Ben ararsam kendini acındırır. Şuan anneme zamanında şiddet uyguladığı için denetimli serbestlik tedbirinde.
Ben ise şimdi okulumu Allahın izniyle bitiricem. Önceki konumdan da bilen varsa anne babamdan görmediğim ilgiyi şefkati gösteren. Biri canımı sıksa hemen bana koşup teselli eden koklaya koklaya seven hiç görmediğim anne sıcaklığı sarılması hiç tadmadığım baba sahiplenmesini yaşatan bi sözlüm var.
Çok geçmeden nişanımız olacak (niye acele ediyorsun diyen varsa önceki konumda kendimi biraz ifade ettim bu konuda)
Babam nişanına gelirim bensiz olmaz düğününw gelirim bensiz olmaz tarzı konuşuyo ( daha nişanlımın adını bilmiyo yaşımı sorsanız düzgün söylemez düğün tarihimiz belli elli kere demişimdie bilmez) misafir gibi kalkıp gelecek ne çeyize ne düğüne ne kınaya ne okula hiç bişeye katkısı Zerre yok. Üzerimde bi hak iddia etmeye başladı.
Memur olacağıma inanıyo nişanlımın da maaşı iyi yaşlandığında bi ben merhamet ederim diye düşünüyor.
Herşey bi yana beni sahipsiz bırakan bana anneme kardeşlerime bin türlü acı bin türlü talihsizlik yaşatan babama açık açık “ yok öyle yıllardır aramayıp sormayıp hayatımda zorluklar azalınca çıkıp ben babayım ben olmasam olmaz demek! Arayıp sormayan amcalarımı da seni de görmek istemiyorum bozmayın benim huzurumu çekin gidin “demek istiyorum.
Ama nasıl yaparım bilmiyorum. Nişana kadar aramadıkça bu sefer asla insafa gelip aramiycam ama konuşursak söylemek istiyorum benim üzerimde bi hakkı olmadığını. Ama bi keresinde böyle söylediğimde beni öldürmekle tehdit ettmişti şimdi de mutluluğumu bozmasından korkuyorum. Düşüncelerim karmaşık kendimi çaresiz hissediyorum sanki babam ve annesi hep ilerki hayatımda üzerime çökecek ve ben de onlara haketmedikleri değeri gösterecekmiş vicdanlı yaklaşacakmış gibiyim ama asla istemiyorum hayatımda onları.
Karışık ve uzun olduysa kusura bakmayın kendimi toparlayamıyorum anlatamadığım çok çok şey var
Çok acı şeyler yaşadım ve öyle acıya alıştım ki arsız oldum ama son dönemlerde herşey aklıma geliyor nasıl geçmişte yaşadıklarımla başa çıkarım bilmiyorum çok yorgun çok mutsuzum yaşamak için öyle az hevesim kaldı ki.
Lise boyunca salak saf bi kızdım. Sağımda solumda oturan kızlar adidas şu bu muhabbeti yaparken marka ne bilmez ayağımdaki dört çizgili ayakkabıyı adidas sanardım. Arkadaşlarımın ayağındaki üstündeki herşey bana inanılmaz ulaşılamaz gelirdi bazen bahanelerle beden eğitimi dersinde ayakkabılarını ayağıma denemek için izin isterdim ve çok çok mutlu olurdum.
Lise bitti Üniversiteye geldim, çok zorlu bi şekilde istanbulda okuduğum üniversitesenin son sınıfındayım şuan. Yeri geldi ofis temizliği ev temizliği işlerine gittim taciz edildim boyun asla eğmedim. Yeri geldi günde 12 saat okuldan çıkıp hasta bakıcılığı yaptım yeri geldi akrabalarımın evinde kalmak zorunda kaldım yemek yememe yıkanmama izin vermediler ama okumak için katlandım herşeye.
Kimse yok muydu derseniz; annem kirayı ödemek için çalıştı durdu bir tl bile isteyemem çocukluğumdan beri, maddi değil manevi de Yanımda olmadı pek hiç derdimi paylaşamadım o da sormadı. Çok imreniyorum mesela çocuğunu üniversiteye gönderirken valizine sarma sarıp koyanlara evden bulgur koyup evinde ye diyen annelere. Her gün arayıp ders nasıl arkadaşların nasıl derdin var mı diye soran annelere. Annem iyidir ama bilmiyorum ki ilgisizlik içinde büyüdüm
Ablam hep beni ezer, lise mezunu o da girdiğin hiç bi işte duramaz, ilişkileri bi aylıktır hep evlenicem diye annemle tanıştırır
Kardeşim 20 yaşında okumadı işe de girmedi şuana kadar.
Babam: ben aramadıkça aramaz, kızım el memleketinde aç mısın tok musun sağ mısın demez. Ben ararsam kendini acındırır. Şuan anneme zamanında şiddet uyguladığı için denetimli serbestlik tedbirinde.
Ben ise şimdi okulumu Allahın izniyle bitiricem. Önceki konumdan da bilen varsa anne babamdan görmediğim ilgiyi şefkati gösteren. Biri canımı sıksa hemen bana koşup teselli eden koklaya koklaya seven hiç görmediğim anne sıcaklığı sarılması hiç tadmadığım baba sahiplenmesini yaşatan bi sözlüm var.
Çok geçmeden nişanımız olacak (niye acele ediyorsun diyen varsa önceki konumda kendimi biraz ifade ettim bu konuda)
Babam nişanına gelirim bensiz olmaz düğününw gelirim bensiz olmaz tarzı konuşuyo ( daha nişanlımın adını bilmiyo yaşımı sorsanız düzgün söylemez düğün tarihimiz belli elli kere demişimdie bilmez) misafir gibi kalkıp gelecek ne çeyize ne düğüne ne kınaya ne okula hiç bişeye katkısı Zerre yok. Üzerimde bi hak iddia etmeye başladı.
Memur olacağıma inanıyo nişanlımın da maaşı iyi yaşlandığında bi ben merhamet ederim diye düşünüyor.
Herşey bi yana beni sahipsiz bırakan bana anneme kardeşlerime bin türlü acı bin türlü talihsizlik yaşatan babama açık açık “ yok öyle yıllardır aramayıp sormayıp hayatımda zorluklar azalınca çıkıp ben babayım ben olmasam olmaz demek! Arayıp sormayan amcalarımı da seni de görmek istemiyorum bozmayın benim huzurumu çekin gidin “demek istiyorum.
Ama nasıl yaparım bilmiyorum. Nişana kadar aramadıkça bu sefer asla insafa gelip aramiycam ama konuşursak söylemek istiyorum benim üzerimde bi hakkı olmadığını. Ama bi keresinde böyle söylediğimde beni öldürmekle tehdit ettmişti şimdi de mutluluğumu bozmasından korkuyorum. Düşüncelerim karmaşık kendimi çaresiz hissediyorum sanki babam ve annesi hep ilerki hayatımda üzerime çökecek ve ben de onlara haketmedikleri değeri gösterecekmiş vicdanlı yaklaşacakmış gibiyim ama asla istemiyorum hayatımda onları.
Karışık ve uzun olduysa kusura bakmayın kendimi toparlayamıyorum anlatamadığım çok çok şey var
