- 11 Şubat 2018
- 153
- 107
- 103
Sübyan için okuyan bi tanıdığımız vardı hoca suya okudu onun bi okuması var o okunmuş suyu içtim. Kimi insanın erkeğe olmuyor kıza oluyor. Sübyan rahimde çocuk tutunmasını engelleyen süfliyat oluyor.
Sübyan için okuyan bi tanıdığımız vardı hoca suya okudu onun bi okuması var o okunmuş suyu içtim. Kimi insanın erkeğe olmuyor kıza oluyor. Sübyan rahimde çocuk tutunmasını engelleyen süfliyat oluyor.Sübyan ne bu arda ve nasil.okundunuz benimde kizim olucakti ismi Hira olucakti peygamberimizin kendini buldugugu ilk vahi aldigi,cebrail gibi bir meleği ilk kordügü yerin adini koyucaktim nasip olmadi yeniden kizim.olursa ona bu ismi veremem beni cenete bekleyen zaten bir Hiram var insallah sefatci olur bebne sizi gibiyim cok kiziyorum herseye ve kendime neden boyleyim neden herseyi gozumde buyituyorum dige sizinde basiniz sagolsun
Ben Volkan Öztürk'e gittim. Terapistim oydu. Ama psikiyatr değil terapist diye biliyorum psikolog ama doktorası var. Bana ilaç vermedi, önceden psikiyatriden ilaç kullanıyordum onu devam ettirmişti. Psikiyatrim söyleyene kadar da bırakma demişti. İlaç bence işe yaramıyordu ama kullandım yine. Asıl Volkan beyle bilişsel terapi emdr gibi şeyler yaptık o sayede atlatmıştım. Öncesinde de iki terapist değiştirmiştim hiçbirşey yapmamışlardı. İzmir'de gittim evet ama ofisi değişti galiba. 8-10 ay önce hatta belki bir yıl önce Alsancakta ofisinin oralardan geçerken tabelasını görememiştim. Başka bir yere taşımış ofisini. Nereye tam bilmiyorum internete yazın mutlaka bulursunuzSiz sanırım izmirdeydiniz psikiyatr olarak kimegitmistiniz
Valla hep derdi ki en önemli şey korkmamak. Her seans bunu tekrarlardı. Eğer korku olmazsa atak zaten gelmezmiş. Ben de derdim ki korkma demesi kolay hocam :)) her seferinde neden korkmamam gerektiğini bana anlatırdı. Bu atağın neden olduğunu, nasıl bir işlevinin olduğunu, yani atağı bana anlatırdı. Atağın ne olduğunu neden uyuştuğumu neden başım dönüyor neden kalbim böyle atıyorda kalp krizi sanıyorum bunların nedenlerini anlatırdı. Anladığınız zaman korkmuyorsunuz çünkü diyorsunuz ki bumuymuş. Atak anında ne yapacağım öncesinde ne yapacağım hepsini tek tek anlattı. Atakların kaynağını bulduk onu da çalıştık. Bana hiçbir doktor bunun ne olduğunu anlatmamıştı. Birşeyler oluyor ama ne oluyor bilmiyoruz bilmeyince de korkuyoruz. Korkmayıncada atak olmuyor. Allah razı olsun her zaman duacısıyım doktorumun. O yüzden mutlaka atakta ne oluyormuş öğrenin sorun doktorunuza. Nasıl oluyor neden kalp atıyor neden uyuşuyoruz baş döner gibi oluyor sorun, baktınız ki bilmiyor doktorunuzu değiştirin. Benim önceki iki doktorum sadece geçecek iyi olacaksın gibi şeylerle oyaladılar beni. Öyle geçmiyor kızlar. Ben uzun zaman çektim bunu. Doktorunuz herşeyi anlatsın atakta ne yapacağınızı atak öncesinde sonrasında ne yapmanız lazım, atağın kaynağı ne hepsini bilmelisiniz. Benim ataklarım biteli 3 yıl oldu pandemiden hemen önceydi. Şu an hiçmi hiç korkmuyorum ataktan çünkü ne yapabilirim çok iyi biliyorum kolaylıkla atlatabileceğimi biliyorum. Korkmuyorum atak gelicek diye kaygım yok o yüzden bitince bir kez bile atak geçirmedim.Bu dogru fakatat cevremde yok peki doktorlar size ne gibi seyler onerdin bize doktorunuzun bazi verdi tavsiyeleri paylasabilirmisiniz mesela neler konusuyodunz sakincasi yomsa en azindan bize de iyi gelir
Bende oyleydim cnm ama zamnla alisiyorsunuz sanirimBir doktorun korkutması sonucunda hastalık hastalığına bağlı panik atak oluştu. İlaç kullandım atak geçirmiyorum ama heran gelecek hissi oluşuyor
Korkmamak elde deil canim ben bu hayata bir kadin icin en kotu seyi yasadim ilk cocumu kaybetim 6 aylik gebelikte kalbi durdu normal doum yaptim normal doumdan ciktiktan sonra yuzumu hisedemedim karincalasip uyusuyordu mide bulantilarim istahsizliklarim basladi ilac icmemek icin cok cabaladim su anda da gelmemesi icin dislerimi sıkîyorum bu yuzdende buraya yazdim hatta benim gibi 6 aylik gebelinde kalbi douran varmi normal.doum yapip ikinci gebelini dusunen varmi veya ikinciye hamile kalip doum yapan varmi deye post atim hep yalniz kaldikca agliyorum 31 yasindayim ve saclarim beyazladi boyamak istemiyordum ama acik renkte boyadim icin koyuya boyuyucam ve kucama bir evlet alana kadarda boyamayi dusunemiyorum rabim kimseye yasatmasin hastanede kaldim birkac kez orada tanistim.anneler tek tek evlatlarini kucagina almaya basladi benim kucamin bos kalmasi canimi yakiyor yani atak gecirmemek elde deil doktorunuzun size paylastiklarimi yazdiniz icin tesekurerValla hep derdi ki en önemli şey korkmamak. Her seans bunu tekrarlardı. Eğer korku olmazsa atak zaten gelmezmiş. Ben de derdim ki korkma demesi kolay hocam :)) her seferinde neden korkmamam gerektiğini bana anlatırdı. Bu atağın neden olduğunu, nasıl bir işlevinin olduğunu, yani atağı bana anlatırdı. Atağın ne olduğunu neden uyuştuğumu neden başım dönüyor neden kalbim böyle atıyorda kalp krizi sanıyorum bunların nedenlerini anlatırdı. Anladığınız zaman korkmuyorsunuz çünkü diyorsunuz ki bumuymuş. Atak anında ne yapacağım öncesinde ne yapacağım hepsini tek tek anlattı. Atakların kaynağını bulduk onu da çalıştık. Bana hiçbir doktor bunun ne olduğunu anlatmamıştı. Birşeyler oluyor ama ne oluyor bilmiyoruz bilmeyince de korkuyoruz. Korkmayıncada atak olmuyor. Allah razı olsun her zaman duacısıyım doktorumun. O yüzden mutlaka atakta ne oluyormuş öğrenin sorun doktorunuza. Nasıl oluyor neden kalp atıyor neden uyuşuyoruz baş döner gibi oluyor sorun, baktınız ki bilmiyor doktorunuzu değiştirin. Benim önceki iki doktorum sadece geçecek iyi olacaksın gibi şeylerle oyaladılar beni. Öyle geçmiyor kızlar. Ben uzun zaman çektim bunu. Doktorunuz herşeyi anlatsın atakta ne yapacağınızı atak öncesinde sonrasında ne yapmanız lazım, atağın kaynağı ne hepsini bilmelisiniz. Benim ataklarım biteli 3 yıl oldu pandemiden hemen önceydi. Şu an hiçmi hiç korkmuyorum ataktan çünkü ne yapabilirim çok iyi biliyorum kolaylıkla atlatabileceğimi biliyorum. Korkmuyorum atak gelicek diye kaygım yok o yüzden bitince bir kez bile atak geçirmedim.
Öncelikle kendinize ve daha sonra çocuklarınıza yapacağınız en büyük iyilik bir an önce psikolojik tedavinize başlamanız olacaktır. İlaçlardan da kısa sürede mucizeler yaratmasını bekleyip aceleci olmayın, düzenli kullanın. Etkilerini görmeniz bir ayı bulacaktır. Ben de sizin gibi sağlık takıntısına sahibim. Allah yardımcımız olsun hepimizinBende sağlık anksiyetesi var. 6 yaşındayken aniden kalp krizinden babamı kaybettim. Kendimi bildim bileli çok panik ve korkan bi insanım küçükken babam öldü annemde ölürse korkusu vardı hep dua ederdim ölürken annemle beraber öleyim diye. Hem yalnız ölmekten Hemde annemin ölmesinden korkuyordum. Ozamanlarda çarpıntılarım vardı. Ama hiç bi psikiyatriye götürmediler. Çokça travmalarım var. Büyüdükçe babam kalp krizi geçirdi genetikte bende öyle olursam korkusu başladı geçmeyen çarpıntılar. Kardiyoloji doktorları bişey olmadığını söylediler her seferinde ama ben inanmamaya başladım. Sonrasında severek evlendim sevgili döneminde ölürsem yada ona bişey olursa kaybedersem korkusu vardı evlendikten sonra uzunca bi süre anksiyete ve çarpıntılarım olmadı. Taki çocuğum olana kadar. Bana bişey olursa çocuğum napar benim yaşadıklarımı yaşarsa nolur düşünceleriyle ve ağır panik atak nöbetleriyle gelmeye başladı artık bi titreme çarpıntı değil ağlama krizleri uzun süren çarpıntılar kollarda vücutta uyuşma oldu. Ve sonra ikinci çocuğum oldu şuan Nirvana’sını yaşıyorum çocuklarımın yüzüne baktıkça ağlıyorum bana bişey olursa napıcak çocuklarım çok küçük kendim küçükken yaşadıklarım canlanıyor travmalarım. Sürekli kalp krizi korkusu beyin kanaması aniden ölürüm korkusu. Son samanda vücudumda şişlik kanser bulgusu aramalarda başladı. Psikiyatriye gitmeği sürekli erteliyorum. Gerçekten ruh hastasıyım . Son zamanda keşke çocuklarımla aynı anda hemen ölsem kurtulsam diye düşünmeye başladım. Yaşım 26 buzamana kadar sürekli artarak şiddeti bugüne geldim daha ötesi korkutuyor. Google geçmişimi görseniz sadece hastalık ve belirtileri buradaki yorumcuların hastalıklarını bile ezberlemişimdir bugün mesela ense kökümde şişlik geliyor aslında her iki tarafta var ama bir daha çok gibi aslımda oranın yapısı öyle ama ben kendimi zorla orda bi anormallik olduğuna inandırmaya çalışıyorum. Göğsümde fibroadenom var bu arada o şişlik yüzünden komalara girdim meme kanseri mi diye 48 kilolara düştüm kendimi kahretmekten sürekli arıyorum araştırıyorum hastalık bulamazsam çarpıntım mı var sırtım ağrıyor kalp krizi geçircem korkusu basıyor.
Öncelikle kendinize ve daha sonra çocuklarınıza yapacağınız en büyük iyilik bir an önce psikolojik tedavinize başlamanız olacaktır. İlaçlardan da kısa sürede mucizeler yaratmasını bekleyip aceleci olmayın, düzenli kullanın. Etkilerini görmeniz bir ayı bulacaktır. Ben de sizin gibi sağlık takıntısına sahibim. Allah yardımcımız olsun hepimizin
Vücut ağrıları dediğiniz nasıl bir şey?İlk panik atakla birlikde karaciğerim ağrımaya başladı.Bir süre karaciğer kanseri olduğuma inandım.Baktım birşey olmuyor.Tedavide etkisini gösterdi...Ama ağrı hala var16 yaşındayım ama kendimi 60-70 gibi hissediyorum geçmeyen vücut ağrılarım var sokağa her çıktığım da tek başımaysam anksiyete krizi geçiriyorum aileme ne kadar anlatsam da umurlarında olmuyor daha da üstüne git diyorlar çok kolaymış gibi
çok üzüldüm çok zor çok. başın sağolsun. gerçekten zor durum. benim de çocuğum var anlıyorum seni. tabi çok zor ama atak başa çıkılabilecek birşey. ben senden büyüğüm kırklarımızın ortalarına geldik. ben yapabildiysem bunun tedavisini alıp iyi olunabilir. . yaşadıkların çok ağır evet, senin kadar ağır değil yaşadıklarım ama ataklarım çok ağırdı ben dışarı çıkamaz olmuştum korkudan dışarıda gelir de kendimi kaybederim diye. kaç kez hastaneye gittim bilmiyorum. eşim huzursuz oluyordu, çocuğuma bakamaz olmuştum. çok zor geçiyor yaşamayan bilemez. ama doğru tedaviyle bunu yapabiliyorsun. kayıpların çok çok acı ama kendini bırakmamaya çalış. inşallah Allah'tan dileğim en yakın zamanda iyi olmanBende oyleydim cnm ama zamnla alisiyorsunuz sanirim
Korkmamak elde deil canim ben bu hayata bir kadin icin en kotu seyi yasadim ilk cocumu kaybetim 6 aylik gebelikte kalbi durdu normal doum yaptim normal doumdan ciktiktan sonra yuzumu hisedemedim karincalasip uyusuyordu mide bulantilarim istahsizliklarim basladi ilac icmemek icin cok cabaladim su anda da gelmemesi icin dislerimi sıkîyorum bu yuzdende buraya yazdim hatta benim gibi 6 aylik gebelinde kalbi douran varmi normal.doum yapip ikinci gebelini dusunen varmi veya ikinciye hamile kalip doum yapan varmi deye post atim hep yalniz kaldikca agliyorum 31 yasindayim ve saclarim beyazladi boyamak istemiyordum ama acik renkte boyadim icin koyuya boyuyucam ve kucama bir evlet alana kadarda boyamayi dusunemiyorum rabim kimseye yasatmasin hastanede kaldim birkac kez orada tanistim.anneler tek tek evlatlarini kucagina almaya basladi benim kucamin bos kalmasi canimi yakiyor yani atak gecirmemek elde deil doktorunuzun size paylastiklarimi yazdiniz icin tesekurer
Allah razi olsun doru doktoru bulmak cok onemli fakat burda dogru doktoru bulmak cok zor ki.cevremde benim gibiler yalniz ilacla iyiler bende korkudan cikamaz oldum.hatga uykusuzluktan gozlerim gormuyordu gozlerim bozuk goruyodu uyusmalarim yuzunden kac kez felc geciriyorum sandim mide bulantisi ve kusma yuznden ayni zamanda uykusuzluktan 41 kilodan 36 kiloya dustum 1 bucukayda anoreks olucam.korkusu basti rabim toparlamam izin verdi cok sukur ilaclar bana iyi geliyorçok üzüldüm çok zor çok. başın sağolsun. gerçekten zor durum. benim de çocuğum var anlıyorum seni. tabi çok zor ama atak başa çıkılabilecek birşey. ben senden büyüğüm kırklarımızın ortalarına geldik. ben yapabildiysem bunun tedavisini alıp iyi olunabilir. . yaşadıkların çok ağır evet, senin kadar ağır değil yaşadıklarım ama ataklarım çok ağırdı ben dışarı çıkamaz olmuştum korkudan dışarıda gelir de kendimi kaybederim diye. kaç kez hastaneye gittim bilmiyorum. eşim huzursuz oluyordu, çocuğuma bakamaz olmuştum. çok zor geçiyor yaşamayan bilemez. ama doğru tedaviyle bunu yapabiliyorsun. kayıpların çok çok acı ama kendini bırakmamaya çalış. inşallah Allah'tan dileğim en yakın zamanda iyi olman
Ben ilac tedavisi gordum ve bana iyi geldi simdi 7 di 8 aydir ic.iyorum ondan oncede 1 yildan fazla icmedim cok kotu birsey yasamayinca kotu olmuyorumsiz tedavi görüyor musunuz yada destek alıyor musunuz. İnsan bu hastalıkla mücadele eden olumlu gelişme gösteren şeyler duymak istiyor gerçekten
evet çok zor doğru. Ben İzmirde yaşıyorum burda bile zor. Tamamen şans. Artık online görüşmeler var bence nerede olursanız olun biraz araştırıp online destekte alabilirsiniz. ilaçların iyi gelmesi çok çok iyi bana pek yaramamıştı. işte herkeste farklı ilerliyor süreç. Çok geçmiş olsun inşallah daha iyi olursunuz da tamamen kurtulursunuz bu illettenAllah razi olsun doru doktoru bulmak cok onemli fakat burda dogru doktoru bulmak cok zor ki.cevremde benim gibiler yalniz ilacla iyiler bende korkudan cikamaz oldum.hatga uykusuzluktan gozlerim gormuyordu gozlerim bozuk goruyodu uyusmalarim yuzunden kac kez felc geciriyorum sandim mide bulantisi ve kusma yuznden ayni zamanda uykusuzluktan 41 kilodan 36 kiloya dustum 1 bucukayda anoreks olucam.korkusu basti rabim toparlamam izin verdi cok sukur ilaclar bana iyi geliyor
Çok üzüldüm. Aynı şeyleri yaşıyoruz. Aslında Antep’te o depremi yaşadıktan sonra ne olursa olsun öleceksek sapasağlam uyurken bile olabileceğine şahit oldum. Bu düşünceyi sürekli hatırlatmaya çalışıyorum kendime. Ama sanırım ne kadar diretsem de terapi şart. Mutlaka siz de gidin. Üstüne üstüne gidin,Bende sağlık anksiyetesi var. 6 yaşındayken aniden kalp krizinden babamı kaybettim. Kendimi bildim bileli çok panik ve korkan bi insanım küçükken babam öldü annemde ölürse korkusu vardı hep dua ederdim ölürken annemle beraber öleyim diye. Hem yalnız ölmekten Hemde annemin ölmesinden korkuyordum. Ozamanlarda çarpıntılarım vardı. Ama hiç bi psikiyatriye götürmediler. Çokça travmalarım var. Büyüdükçe babam kalp krizi geçirdi genetikte bende öyle olursam korkusu başladı geçmeyen çarpıntılar. Kardiyoloji doktorları bişey olmadığını söylediler her seferinde ama ben inanmamaya başladım. Sonrasında severek evlendim sevgili döneminde ölürsem yada ona bişey olursa kaybedersem korkusu vardı evlendikten sonra uzunca bi süre anksiyete ve çarpıntılarım olmadı. Taki çocuğum olana kadar. Bana bişey olursa çocuğum napar benim yaşadıklarımı yaşarsa nolur düşünceleriyle ve ağır panik atak nöbetleriyle gelmeye başladı artık bi titreme çarpıntı değil ağlama krizleri uzun süren çarpıntılar kollarda vücutta uyuşma oldu. Ve sonra ikinci çocuğum oldu şuan Nirvana’sını yaşıyorum çocuklarımın yüzüne baktıkça ağlıyorum bana bişey olursa napıcak çocuklarım çok küçük kendim küçükken yaşadıklarım canlanıyor travmalarım. Sürekli kalp krizi korkusu beyin kanaması aniden ölürüm korkusu. Son samanda vücudumda şişlik kanser bulgusu aramalarda başladı. Psikiyatriye gitmeği sürekli erteliyorum. Gerçekten ruh hastasıyım . Son zamanda keşke çocuklarımla aynı anda hemen ölsem kurtulsam diye düşünmeye başladım. Yaşım 26 buzamana kadar sürekli artarak şiddeti bugüne geldim daha ötesi korkutuyor. Google geçmişimi görseniz sadece hastalık ve belirtileri buradaki yorumcuların hastalıklarını bile ezberlemişimdir bugün mesela ense kökümde şişlik geliyor aslında her iki tarafta var ama bir daha çok gibi aslımda oranın yapısı öyle ama ben kendimi zorla orda bi anormallik olduğuna inandırmaya çalışıyorum. Göğsümde fibroadenom var bu arada o şişlik yüzünden komalara girdim meme kanseri mi diye 48 kilolara düştüm kendimi kahretmekten sürekli arıyorum araştırıyorum hastalık bulamazsam çarpıntım mı var sırtım ağrıyor kalp krizi geçircem korkusu basıyor.
Ben de öyle düşünüyorum çoğunlukla ,çocuklarıma haksızlık gibi geliyor36 yaşındayım kendimi 80 yaşında biri gibi hissediyorum.Gunu geçirmeye çalışıyorum.Anksiyete ile yaşamak çok zor.Ne ilaç ile tam anlamı ile geçiyor ne ilaçsız yaşanıyor.Yoruldum çok.genellikle çoğu sorumluluğumu yerine getiremiyorum. Bazen düşünüyorum keşke evlenmeseydim.Esim çok iyi biri çokta seviyorum mutluyum ama anksiyete beni çok yoruyor sürekli ona ve çocuğuma yetersiz kaldigimi düşünüyorum.O yuzden keşke onun hayatına girmeseymiydim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?