şuan moralim çok bozuldu ve yine ağlıyorum...gözyaşlaım dinmicek hiç..içimde kanayan bi yara gibi unutamıyorum hiç bi şeyi....ben çocukluğumu kahkahalarımı yaşama sevincimi geleceğe dair umudumu o yerde bıraktımm.....kendimi uykusuz gecelere eziyete hapsettim...ayın 18 inde randevum var..benim için kader anı acaba tuttumu tutmadımı diye düşünücem....bakıyorum orası yine parçalı yaptırmadan önceki gibi ...neye yor acağımı bilmiyorum, o dikişler ne zaman düştü koca koca dikişler vardı onlar düşünce parçalı yerler ayrıldı zaten..ruh gibiyim....yaptırdım bu operasyou ama hala o kadar çok soru varki kafamda...26 ağustos günü elanur buraya yazmazsa bilinki ben öldüm demektir...kaldıramıcam bu kadar yükü........kaç senedir hep ağlıyorum...ölsemde kurtulsam artk...bazen düşünüyorm nişanlımın hayatından çekip gitmeyi..ama bi sebep sorcaklar..sonra annemi babamı düşünüyorum.....nişanlım hayatıma girmeseydi, onu sevmeseydim evlenmeyecektim ben....33 gün oldu...yaşayan ölü gibiyim.
minikperimmm... şimdiden üzülmenin anlamı yok. doktora gittikten sonra düşünürsün. ben ilk gün ağladım zırladım, nefes alamadım. sonra devam etmek zorunda kalıyorsun kaldığın yerden... son hafta gidip tekrar yaptıracağım. kendi doktoruma da gidemem. nişanlına bir şey çaktırma. bir yıl sonra bugünleri unutmuş olacağız. benim o koca koca dikişlerim düşmemişti. kanamayacağını öğrendiğim gün sinirden hepsini çekmeye uğraştım. iki üç tanesini düşürdüm. sonra da kan geldi. demek ilişkiye girsem kanarmış. bence hiçbir doktor hiçbir şey bilmiyor. ben de düşünmüyorum artık. son hafta gidip kurtulacağım...kanarsa kanar kanamazsa da ne olacaksa olsun ooof. kanser olacağım en sonunda.
((((( az bi zaman kaldı günler geçmek bilmiyor......insan çok acil bişeyi beklerken nasıl endişeli olursa bende öyleyim işte
