‎'İyiyim' deriz ya hep, alışkanlık bizimkisi...Peki karşındaki kişi de gerçekten nasıl olduğunu merak mı ediyor sanki...
böyle bir aşk yaşadınızmı? bundan 3 yıl önce başladı ilişkimiz, erkek elde edene kadar elinden geleni yapar ya bizimkide o hesap işte...
elinden geleni yaptı beni ikna etti ve başladı ilişki. bende bağlanma fobisi vardır. bağlanmam lazım yoksa acı çekerim. hatta ilişkinin 2. haftası ayrılmaya kalktım ağlaya sızlaya geri döndürdü beni. tamam dedim yaa inceldiği yerden kopsun...
aylar geçti sanki ilk günkü gibi heyecanıyla gidiyordu ilişkimiz. tabi kısıtlamalar kıskançlıklar falan filan...
her buluşmamız eğlenceli geçerdi parklarda fotoğraflar çekilirdik birbirimizin msjlarını okurduk tabi rehberdeki akrabalar dahil bütün erkekler çoktan silinmişti. beni o kadar severdiki günlerinin nasıl geçtiğini dakika dakika hesaplar bana anlatırdı. yaptığı en ilginç hesaplardan biride şuydu; ben günde 16 saat ayaktayım 9 saatimi seninle msjlaşmaya ayırıyorum 3 saati yeme içme iş güç vs. diğer kalan 4 saatimide seni düşünerek geçiriyorum... ben bunu duyduğum vay manyak vay neleri düşünmüş diodum =) tabi şuan aynı konumda olabileceğimi hiç düşünmeden. oturup beraber kim kime daha hızlı msj çekiyor onu hesaplardı bende bu saçmalıklara ortak olurdum tabi =) ama eğleniyordumda. gel zaman git zaman askerlik yaklaştı. izmirde yaşıyoruz oda bende askerliğini acemi olarak izmirde yaptı düşünün bizdeki mutluluğu. onu ziyarete gittim o iznlerinde yanıma geldi hatta sevgililer günündede burdaydı hediyemiz tabikide hiç ayrılmıcaz ya söz yüzüğü oldu yüzükleri taktık fotoğraflar çekildik amannn ne mutluyuz. sonra edirneye usta birliğine gitti... işte hayatımı karartma günleri başladı. heleki telefon aldığında sürekli msjlaşıyoruz o ictimalara geç kalıyor sürekli beni iş yerinden arıyor bütün günümüz birlikte geçiyor nerdeyse. arkadaşlarım beni mutlu gördükleri için seviniyor herkes mutlu falanlar filanlar. hatta bi keresinde arkadaşımla buluştuğumda burnumdan getirdi. buluştuğum andan itibaren rahat bırakmadı sürekli msjlarına karşılık istemeler... çünkü suçluyum ondan izin almamışım. bana inanmıyormuş gibi bide fotoğraf çekilmemiz istendi. tamam dedik askerde aklına başka birşey gelmesin onuda yapalım...
gel zaman git zaman bana msj attı bi numara beni aramış tanımıyorum bi ara bakalım kimmiş diye bende aradım. bi kız çıktı eski bi arkadaşıymış kuzaniyle oyun yapmak istemiş beyin özürlü. arama dedim bende onu bi daha. tamam dendi ama pehhh pehhh pehhhh kavgalar ediyoruz sürekli o kızla konuşma sakın die bi baktık ayrılmışız. askerde parmağına dövme yaptırmıştı benim baş harfimi. ayrıldık biz ama her ayrılmamızda olduğu gibi gene konuşmaya devam ediyoruz ama bu sefer tersi oldu.o gün hiç haber alamadım akşam hele şükür msj attı komutanına gidip ağlamış sözlümle ayrıldık izin verin bana diye ertesi gün bi baktım geliyor. tabi onun heyecanı sardı ayrılmışız kimin umrunda 10 gün izne geldi toplam 6 gün buluştuk ve benimde hatalarımdan oluşan bi ayrılıkkkk...
beni terketti benm için ölen yaşayamayan nefes alamayan insan benden vazgeçti. ilk başlar döner umuduyla üstelemedim ama ben böyle katır inadının olacağını nerden bilebilirdim. 2 sene geçti üstünden bi kez olsun yüzüme bakmadı. bi gün yeni sevgilisiyle gördüm bi cafede kendime hakim olamadım sinir krizi geçridim hastaneye kaldırdı arkadaşım beni. ve oda geldi yaşadıklarımın sorumlusu o değilmiş gibi binbir surat yaptı bana sonrada çekti gitti. yeni bi ilişki yaşayayım diyorum vazgeçeyim istiyorum ama olmuyor. mutlu olamıyorum onun yokluğunda herşey boğazıma düğümleniyor her an anılar canlanıyor gözümde ayrıldığımızın ertesi günü işyerinde yemekhaneye çıkmıştım, o yemekte cacık oldumu bardağına koydurup içerdi. yemekte o günde cacık vardı cacığa baktım hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım kendimi dışarı zor attım.
bu acı daha ne kadar sürer? ayakkabım bile ıslandığında yağmurda ıslandığımız günler gelip aklıma ağlamaklı oluyorken ben onu nasıl unutucam?????
böyle bir aşk yaşadınızmı? bundan 3 yıl önce başladı ilişkimiz, erkek elde edene kadar elinden geleni yapar ya bizimkide o hesap işte...
elinden geleni yaptı beni ikna etti ve başladı ilişki. bende bağlanma fobisi vardır. bağlanmam lazım yoksa acı çekerim. hatta ilişkinin 2. haftası ayrılmaya kalktım ağlaya sızlaya geri döndürdü beni. tamam dedim yaa inceldiği yerden kopsun...
aylar geçti sanki ilk günkü gibi heyecanıyla gidiyordu ilişkimiz. tabi kısıtlamalar kıskançlıklar falan filan...
her buluşmamız eğlenceli geçerdi parklarda fotoğraflar çekilirdik birbirimizin msjlarını okurduk tabi rehberdeki akrabalar dahil bütün erkekler çoktan silinmişti. beni o kadar severdiki günlerinin nasıl geçtiğini dakika dakika hesaplar bana anlatırdı. yaptığı en ilginç hesaplardan biride şuydu; ben günde 16 saat ayaktayım 9 saatimi seninle msjlaşmaya ayırıyorum 3 saati yeme içme iş güç vs. diğer kalan 4 saatimide seni düşünerek geçiriyorum... ben bunu duyduğum vay manyak vay neleri düşünmüş diodum =) tabi şuan aynı konumda olabileceğimi hiç düşünmeden. oturup beraber kim kime daha hızlı msj çekiyor onu hesaplardı bende bu saçmalıklara ortak olurdum tabi =) ama eğleniyordumda. gel zaman git zaman askerlik yaklaştı. izmirde yaşıyoruz oda bende askerliğini acemi olarak izmirde yaptı düşünün bizdeki mutluluğu. onu ziyarete gittim o iznlerinde yanıma geldi hatta sevgililer günündede burdaydı hediyemiz tabikide hiç ayrılmıcaz ya söz yüzüğü oldu yüzükleri taktık fotoğraflar çekildik amannn ne mutluyuz. sonra edirneye usta birliğine gitti... işte hayatımı karartma günleri başladı. heleki telefon aldığında sürekli msjlaşıyoruz o ictimalara geç kalıyor sürekli beni iş yerinden arıyor bütün günümüz birlikte geçiyor nerdeyse. arkadaşlarım beni mutlu gördükleri için seviniyor herkes mutlu falanlar filanlar. hatta bi keresinde arkadaşımla buluştuğumda burnumdan getirdi. buluştuğum andan itibaren rahat bırakmadı sürekli msjlarına karşılık istemeler... çünkü suçluyum ondan izin almamışım. bana inanmıyormuş gibi bide fotoğraf çekilmemiz istendi. tamam dedik askerde aklına başka birşey gelmesin onuda yapalım...
gel zaman git zaman bana msj attı bi numara beni aramış tanımıyorum bi ara bakalım kimmiş diye bende aradım. bi kız çıktı eski bi arkadaşıymış kuzaniyle oyun yapmak istemiş beyin özürlü. arama dedim bende onu bi daha. tamam dendi ama pehhh pehhh pehhhh kavgalar ediyoruz sürekli o kızla konuşma sakın die bi baktık ayrılmışız. askerde parmağına dövme yaptırmıştı benim baş harfimi. ayrıldık biz ama her ayrılmamızda olduğu gibi gene konuşmaya devam ediyoruz ama bu sefer tersi oldu.o gün hiç haber alamadım akşam hele şükür msj attı komutanına gidip ağlamış sözlümle ayrıldık izin verin bana diye ertesi gün bi baktım geliyor. tabi onun heyecanı sardı ayrılmışız kimin umrunda 10 gün izne geldi toplam 6 gün buluştuk ve benimde hatalarımdan oluşan bi ayrılıkkkk...
beni terketti benm için ölen yaşayamayan nefes alamayan insan benden vazgeçti. ilk başlar döner umuduyla üstelemedim ama ben böyle katır inadının olacağını nerden bilebilirdim. 2 sene geçti üstünden bi kez olsun yüzüme bakmadı. bi gün yeni sevgilisiyle gördüm bi cafede kendime hakim olamadım sinir krizi geçridim hastaneye kaldırdı arkadaşım beni. ve oda geldi yaşadıklarımın sorumlusu o değilmiş gibi binbir surat yaptı bana sonrada çekti gitti. yeni bi ilişki yaşayayım diyorum vazgeçeyim istiyorum ama olmuyor. mutlu olamıyorum onun yokluğunda herşey boğazıma düğümleniyor her an anılar canlanıyor gözümde ayrıldığımızın ertesi günü işyerinde yemekhaneye çıkmıştım, o yemekte cacık oldumu bardağına koydurup içerdi. yemekte o günde cacık vardı cacığa baktım hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım kendimi dışarı zor attım.
bu acı daha ne kadar sürer? ayakkabım bile ıslandığında yağmurda ıslandığımız günler gelip aklıma ağlamaklı oluyorken ben onu nasıl unutucam?????