2017 yılında rutin doktor kontrolüm esnasında doktorumun rahmine bakınca 27 yaşında bir kadının değilde 40 yaşında bir kadının rahmine bakıyor gibi hissettim demesiyle yüzleştim amh değerimle. Sonrası ilk test 0.65 amh, panik atak nöbetleri, zindan olduğunu sandığım bi hayat, beni nasıl teselli edeceğini bilemeyen bir eş ve bizim kadar perişan ailelerimiz. İlk iki hafta yatak döşek yattım, ne kimseyi görmek ne kimseye dert anlatmak istedim, anca oturup kendime acıyordum. Sonra yavaş yavaş sakinleşme ve araştırmaya başladım. Tüp bebek doktorlarıyl görüşmeye gittim. Kan değerlerimi ölçtürdüm Saraçoğlu kürleri aldım yaptım. O esnada Adanada yaşıyorum ama Ankara da Başkentte Hulusi hocadan randevu aldım. Ozamana kadar ne kadar doktora gittiysem vesvese verdi acele et acele et. Ama hayatım umutlarım Hulusi hocayla değişti. Bana endişelenmememi bu rezervin bana 40lı yaşlara kadar yeteceğini ozamana çoktan çocuk-larım olacağını söyledi -lar diyorum yani çoğulllll bu nasıl bir umuttur ben 1 tane olur mu derken üstelik! İlaç takviyeleriyle ve Adana Başkentte bana yakın bi doktora yönlendirerek umut dolu gönderdi beni Ankaradan. Adana da Esra hocayla serüvenime devam ettim küçük bir polip ameliyatı birkaç takviye vitamin derken 2018 nisanda
Tüp bebeğe başladım.3 embriyom oldu süreç içinde 2si hızlı bölündü 1 tanesi geride kaldı. Yani 3 de tam normal değildi fikrimce. Ama Esra hoca o geride kalanın toparlandığını söyledi diğer ikisi anormal bölündüğü için imha edildi ve tek embriyoyla hamile kaldım. Şimdi 1.5 yaşında dünya tatlısı bir kız annesiyim hamdolsun. Bü süreçte ne duysam denedim okunmuş zeytinler mi yemedim, cere mi vurdurmadım, ayaklarımı tavana dayayıp sperm geçişini mi hızlandırmadım, yeni doğum yapan arkadaşlarımın bebeklerinin ayağından çorap mı çalmadım. Kısacası legal-illegal tıbbi-hurafi her yolu denedim. Ama en önemlisi tüm bunlarla uğraşırken sakinleştim, oluruna bırakmayı öğrendim, kendime zaman tanıdım, bilinçlendim. Kısacası tedaviden önce ruhumu iyileştirdim ingilizce öğretmeniyim ama bambaska bir dil öğrenmeye başladım, yabancı diziler izledim, keman kursuna yazıldım ve keman öğrenmeye başladım ve bu esnada düşünmedim, özellikle olumsuz hiç bişey düşünmedim. Bence en çok düşünmemek bana yaradı.
Bu süreç çok çetrefilli ama umut hep var Rabbimin izniyle.
Bu arada bu süreçteyken tanıştığım ve arkadaş olduğum bi arkadaşım ki onun yumurtaları bile döllenmiyordu tek bi tane 3. Tedavide döllendi onunla bebeğini kucağına aldı,benimle 2 gün arayla doğum yapmıştı ve bugün 2.ye "Doğal" bir şekilde hamile bu ne hız yani ilki 1, 5 yaşındaydı
Yine başka bir tanıdığım tüp bebekle olusan tek yumurtasıyla hamile kalmıştı ki aylarca o tek yumurtayı bekledi 2.ye yine doğal bi şekilde hamile kaldı, doğum yaptı ve artık adet bile görmüyordu.
Ve son olarak aynı kaderi yaşadığım kankam (ki o yaşarken ben durumumu henüz bilmiyordum.) Eşinde sperm şekilsizliğ var diye gittiği tüp bebek merkezinde rezervinin az olduğunu öğrendi. İlk tüp bebeğinde kimyasal gebelik yasadı, sonra iki tarafta da sorun olmasınaa rağmen üstüne iki doğal hamilelik yasadı birini kaybetti ama 2cisinde oğlunu kucağına aldı. Uzattım lafı biliyorum ama size benden 4 umut hikayesi olsun bu. Sormak istediğiniz her şeyi cevaplamaya hazırım.
Evet diğer mucize doğuranlarrrr ,yok mu arttırannnnnn !