Alperen'in ddoğumu(vajinal doğum-epiduralsiz)

yirmisekizonbirdoksan .!.:

Doğum Tarihi : 02.12.2014 (41+0)
Doğum Şekli : Normal (epidural mepidural yok)
Doğum Saati: 15.05
Kilo / Boy : 4.130 gr / 55 cm
Bebeğimin adı: Mehmet Alperen

38ç haftada daha önceden planladığım üzere hastanemi değiştirdim. evime daha yakın olan, daha teşekküllü, adı oldukça iyi anılan bir doktora gitmeye başladım. vajinal muaeyene oldum. 2 cm açıklığım vardı. Doktor hanımla ilk muayenemizde benim ve oğlumun durumunun normal doğum için elverişli olduğunu, artık bol bol yürüyüş yapmam gerektiğini, hatta eğilerek yer silmem gerektiğini konuştuk ve haftaya görüşmek üzere sözleşerek ayrıldık hastaneden...

doğum çantamız hazır bekliyordu. hava çok soğuktu ama aldırış etmeden, sıkı sıkı giyinip her gün yürüyordum. en olmadı Metro Gross markete gidiyordum Allahım hayırlısını versin di ama normal doğum istiyordum. ameliyat beni çok ürkütüyordu.

39. haftada yine kontrole gittik. nst çekildi. sancı mancı yoktu. ağrı yoktu. o kadar yürüyordum ama tık yoktu işte. tekrar vajinal muaneye yapmılasına gerek olmadığını, sancı olması, suyumun veya nişanımın gelmesi halinde hemen hastaneye gelmem gerektiğini tembihledi doktorumuz.

25 kasım günüydü. beklenen doğum tarihi gelmişti. 40 haftayı tamamlamıştık. ama hala bir değişiklik yoktu ben de. suyumun seviyesinin çok iyi olması sebebiyle doktorum bekleyebileceğimizi söyledi. yine vajinal muayene oldum. açıklık hala aynıydı. ama oğlumun hiç gelesi yoktu.

28 kasım.. nikimden de anlaşılacağı üzere benim için çok özel bir tarih. hem benim hem eşimin doğum tarihi.. sabah uyandık. annem, kayınvalidem gözüme bakıyorlar yok anam diyorum hala hiç bir şey yok... akşam oldu. doğum günümüzü kutlamak için arayanlar "daha doğmadı mı, ne bekliyo bu oğlan" dediler hep dayım ise "gidip kestiriver yavv" dedi

01.12.2o14 40+6 konrole gittik. doktorum artk beklememizin riskli olduğunu, suni sancıyla açılmanın ilerleyebileceğini, daha sonra epidural yapılabileceğini söyledi. ben artık harektlerini takip etmekten, aman bugün kaç kez hareket etti diye saymaktan, 2 güne bir nst ye girmekten sıkılmıştım. ertesi gün yani 02.12.2014 sabah 6 da gelip yatış yapmamı söyledi. 6 mı dedim şok olmuş halimle. sabahın köründe napıcaktık evet dedi :)

nasıl heyecan nasıl heyecan... artık beklenen gün gelmişti. kasım anneleri topiğinde olsam da aralık gelmişti şaka maka ve doğum günü belliydi bebişimin...

sabah erkenden kalkıp hazırlandım. bebeğimin ve benim çantalarımızı kapıya çıkardım. annem, kv, eşim ve ben hastaneye gittik. nöbetçi hemşire odamızı gösterdi. bir kaç evrak doldurduk. hastane önlüğü getirdiler ve hemen giymemi istediler. ardından o çok korktuğum lavmanın yapılacağını söylediler. ama hiç de korktuğum gibi bir şey değilmiş :) çok komikti yaa. anlatmıyım ama pis bi anıydı

ve hemşire geldi. kan aldı. tansiyon ölçtü. damar yolu açılıp suni sancı serumu bağlandı. 3 saat "aman canım ben bir şey hissetmiyorum hala" diyip durdum... tabi bu arada mesai başladı. hastane görevlileri gelip gidiyo odaya.. ben de kah koridorda eşimle yürüyor kah pilates topunda yaylanıyordum.

saat 10... hadi bakalım bi muayene edelim dediler. çok canımı acıttı ayşe ebe başka bir ebe geldi. suyumu patlatmak için.kadın ebe değil de psikolog sanki. aman ya rabbi nasıl sakinleştirdi beni :) Allah razı olsunn. suyumu patlattı. çok berrak olduğunu söylediler suyumun. yani daha beklesem de olurmuş doğum için :)

veee artık o cool hallerimden eser kalmadı... ah o sancılar... saatte bir vajinal muayene oldum. açıklık 4 cm di.. epidural için az daha az daha diyip duruyordu ebe. saat 14 civarıydı. yine muayeneye gittim. anaammm o da nee!!

açıklık tamamlanmışşş,doğuımhaneye gidiyoruz diye bağırdı ebe. içimden hani epidural, hani ağrısız doğum diye çığlık atıyordum... bi tekerlekli sandalyeye oturduğumu bi de doğumhaneye girdiğimi hatırlıyorum.

doktorum karşımdaydı. hadi canan diye bağırıyordu millet ama ben de değil ıkınmaya nefes almaya bile hal kalmamıştı. doktorum artık teşvik etmekten öte kızmaya başlamıştı hadi ama, saçını kesip göstereyim mi, çok yordun bebeği, yeter artık, ıkın!! offf... hiç gücüm kalmamıştı kiii... ayşe ebeye hadi ayşe diye seslendiğini hatırlıyorum doktorun, ve ayşe ebenin üstüme çıktığını gücüm kalmadığı için mecburen karnıma baskı yaptılar. sonrada oğlumun herkesin deyimiyle balık gibi kaydı :) oğlumu getirin dediysem de dinletemedim. çok soğuk, bebek çok üşüdü dediler ve götürdüler. (doğumla ilgili tek keşkem budur. baştan anlaşmalıydık. 5 saniye de olsa oğlumla temas etmeliydim..).o ıkınma evrelerinin sonunda bana bir iğne yaptılar. bunun beni uyutacağını, dikişlerimin ağrısınını hissetmeyeceğimi söylediler. oğlumu görmemden sonra bayıldım zaten. uyandığımda yine tekerlekli sandalyedeydim. geceliğimi hangi ara nasıl giydirdiler bilmiyorum :)

odama geldim. bebişimi de getirdiler. kavuşmamız bir saat sürmüş buna çok üzüldüm. tam bir saat sonra dokunabildim ona. gerisi malum.. ağlaşma, dokunma, ilk emzirme...

ben normalde de hemoglobini düşük bir insanım. malum, doğumda fazlaca da enerji kaybetmişim.. normal doğumdan sonra hemen ayağa kalkılır ama ben malesef ertesi sabah 10 da kalkabildim. o saatte kadar 5 kez ayağa kalkma girişimim baygınlıkla sonuçlandı. oraları hatırlamak istemiyorum.

Alperen'immm kuzum benimm. iyi ki geldi.. iyi ki bizimle. Rabbime binlerce kez şükürler olsun. nefes alamadığım o ıkınma anlarında bebeği olmayanlara bebek, hamilelere kolay doğumlar diledim Rabbimden...

Genişletmek için tıkla...

yirmisekizonbirdoksan .!.:

Doğum Tarihi : 02.12.2014 (41+0)
Doğum Şekli : Normal (epidural mepidural yok)
Doğum Saati: 15.05
Kilo / Boy : 4.130 gr / 55 cm
Bebeğimin adı: Mehmet Alperen

38ç haftada daha önceden planladığım üzere hastanemi değiştirdim. evime daha yakın olan, daha teşekküllü, adı oldukça iyi anılan bir doktora gitmeye başladım. vajinal muaeyene oldum. 2 cm açıklığım vardı. Doktor hanımla ilk muayenemizde benim ve oğlumun durumunun normal doğum için elverişli olduğunu, artık bol bol yürüyüş yapmam gerektiğini, hatta eğilerek yer silmem gerektiğini konuştuk ve haftaya görüşmek üzere sözleşerek ayrıldık hastaneden...

doğum çantamız hazır bekliyordu. hava çok soğuktu ama aldırış etmeden, sıkı sıkı giyinip her gün yürüyordum. en olmadı Metro Gross markete gidiyordum Allahım hayırlısını versin di ama normal doğum istiyordum. ameliyat beni çok ürkütüyordu.

39. haftada yine kontrole gittik. nst çekildi. sancı mancı yoktu. ağrı yoktu. o kadar yürüyordum ama tık yoktu işte. tekrar vajinal muaneye yapmılasına gerek olmadığını, sancı olması, suyumun veya nişanımın gelmesi halinde hemen hastaneye gelmem gerektiğini tembihledi doktorumuz.

25 kasım günüydü. beklenen doğum tarihi gelmişti. 40 haftayı tamamlamıştık. ama hala bir değişiklik yoktu ben de. suyumun seviyesinin çok iyi olması sebebiyle doktorum bekleyebileceğimizi söyledi. yine vajinal muayene oldum. açıklık hala aynıydı. ama oğlumun hiç gelesi yoktu.

28 kasım.. nikimden de anlaşılacağı üzere benim için çok özel bir tarih. hem benim hem eşimin doğum tarihi.. sabah uyandık. annem, kayınvalidem gözüme bakıyorlar yok anam diyorum hala hiç bir şey yok... akşam oldu. doğum günümüzü kutlamak için arayanlar "daha doğmadı mı, ne bekliyo bu oğlan" dediler hep dayım ise "gidip kestiriver yavv" dedi

01.12.2o14 40+6 konrole gittik. doktorum artk beklememizin riskli olduğunu, suni sancıyla açılmanın ilerleyebileceğini, daha sonra epidural yapılabileceğini söyledi. ben artık harektlerini takip etmekten, aman bugün kaç kez hareket etti diye saymaktan, 2 güne bir nst ye girmekten sıkılmıştım. ertesi gün yani 02.12.2014 sabah 6 da gelip yatış yapmamı söyledi. 6 mı dedim şok olmuş halimle. sabahın köründe napıcaktık evet dedi :)

nasıl heyecan nasıl heyecan... artık beklenen gün gelmişti. kasım anneleri topiğinde olsam da aralık gelmişti şaka maka ve doğum günü belliydi bebişimin...

sabah erkenden kalkıp hazırlandım. bebeğimin ve benim çantalarımızı kapıya çıkardım. annem, kv, eşim ve ben hastaneye gittik. nöbetçi hemşire odamızı gösterdi. bir kaç evrak doldurduk. hastane önlüğü getirdiler ve hemen giymemi istediler. ardından o çok korktuğum lavmanın yapılacağını söylediler. ama hiç de korktuğum gibi bir şey değilmiş :) çok komikti yaa. anlatmıyım ama pis bi anıydı

ve hemşire geldi. kan aldı. tansiyon ölçtü. damar yolu açılıp suni sancı serumu bağlandı. 3 saat "aman canım ben bir şey hissetmiyorum hala" diyip durdum... tabi bu arada mesai başladı. hastane görevlileri gelip gidiyo odaya.. ben de kah koridorda eşimle yürüyor kah pilates topunda yaylanıyordum.

saat 10... hadi bakalım bi muayene edelim dediler. çok canımı acıttı ayşe ebe başka bir ebe geldi. suyumu patlatmak için.kadın ebe değil de psikolog sanki. aman ya rabbi nasıl sakinleştirdi beni :) Allah razı olsunn. suyumu patlattı. çok berrak olduğunu söylediler suyumun. yani daha beklesem de olurmuş doğum için :)

veee artık o cool hallerimden eser kalmadı... ah o sancılar... saatte bir vajinal muayene oldum. açıklık 4 cm di.. epidural için az daha az daha diyip duruyordu ebe. saat 14 civarıydı. yine muayeneye gittim. anaammm o da nee!!

açıklık tamamlanmışşş,doğuımhaneye gidiyoruz diye bağırdı ebe. içimden hani epidural, hani ağrısız doğum diye çığlık atıyordum... bi tekerlekli sandalyeye oturduğumu bi de doğumhaneye girdiğimi hatırlıyorum.

doktorum karşımdaydı. hadi canan diye bağırıyordu millet ama ben de değil ıkınmaya nefes almaya bile hal kalmamıştı. doktorum artık teşvik etmekten öte kızmaya başlamıştı hadi ama, saçını kesip göstereyim mi, çok yordun bebeği, yeter artık, ıkın!! offf... hiç gücüm kalmamıştı kiii... ayşe ebeye hadi ayşe diye seslendiğini hatırlıyorum doktorun, ve ayşe ebenin üstüme çıktığını gücüm kalmadığı için mecburen karnıma baskı yaptılar. sonrada oğlumun herkesin deyimiyle balık gibi kaydı :) oğlumu getirin dediysem de dinletemedim. çok soğuk, bebek çok üşüdü dediler ve götürdüler. (doğumla ilgili tek keşkem budur. baştan anlaşmalıydık. 5 saniye de olsa oğlumla temas etmeliydim..).o ıkınma evrelerinin sonunda bana bir iğne yaptılar. bunun beni uyutacağını, dikişlerimin ağrısınını hissetmeyeceğimi söylediler. oğlumu görmemden sonra bayıldım zaten. uyandığımda yine tekerlekli sandalyedeydim. geceliğimi hangi ara nasıl giydirdiler bilmiyorum :)

odama geldim. bebişimi de getirdiler. kavuşmamız bir saat sürmüş buna çok üzüldüm. tam bir saat sonra dokunabildim ona. gerisi malum.. ağlaşma, dokunma, ilk emzirme...

ben normalde de hemoglobini düşük bir insanım. malum, doğumda fazlaca da enerji kaybetmişim.. normal doğumdan sonra hemen ayağa kalkılır ama ben malesef ertesi sabah 10 da kalkabildim. o saatte kadar 5 kez ayağa kalkma girişimim baygınlıkla sonuçlandı. oraları hatırlamak istemiyorum.

Alperen'immm kuzum benimm. iyi ki geldi.. iyi ki bizimle. Rabbime binlerce kez şükürler olsun. nefes alamadığım o ıkınma anlarında bebeği olmayanlara bebek, hamilelere kolay doğumlar diledim Rabbimden...

Genişletmek için tıkla...