- 10 Ekim 2014
- 31.760
- 142.215
Sevilmişsinizdir muhakkak ama evlenmek baska sevmek başka. Bir cok kişinin eşinden önce de sevip sevildigi eski iliskileri olmustur.
Ben hep sevildiğimi düşünüyodum. Elimde bi tek bu vardı. Bu da yokmuş. Çok üzücü.
Aslında gayret, çaba, özveri, değer, özen yoksa seviyor olması da mutluluk getirmiyor. Böyle bir adamla beni seviyor diye evleniyoruz. Aynı lakaytlığı zirveye çıkararak hayatınızı kemiriyor bu tipler. Ayrılma konusu gündeme geldikçe çok seviyorlar :) Sonrası aynı..Ben hep sevildiğimi düşünüyodum. Elimde bi tek bu vardı. Bu da yokmuş. Çok üzücü.
İte kaka yapılan işlerden hayır gelmez. Evlendiğiniz zaman daha da rahatlayacak umursamaz bir adama dönüşecek. Bu adam ile evliliği uzuuuuunnn uzzuuuuunnn düşünmelisiniz. Evlenmek için sadece sevmek yetmiyorÖncelikle lütfen okuyun.
3 senelik bir ilişkim var, geçen sene yukarıdaki başlığı açtıran bir sıkıntımız olmuştu. Özetle bana 2 senelik ilişkimizde hiç evlilik lafı açmaması, uzun mesafe ilişkisi yaşamamıza ve ayda bir haftasonu görüşmemize rağmen yıllık iznimizi birlikte planlayamamamız, yıllık izninin tamamını ailesiyle geçirmesi... derken konuştuk, zaten ciddi bir ilişkimiz olduğunu, evleneceğimizin belli olduğunu, gelecek sene zaten evleneceğimizi, şimdiden bunları konuşmanın komik olduğunu, zamanı gelince zaten bunları konuşacağımızı... tatil konusunda düşüncesizlik ettiğini, bunu telafi edeceğini... tamam dedim.Ayrılık fikri
2 seneye yakın bir ilişkim var. Meslektaşız, iyi mesleklerimiz, iyi sayılabilecek gelirlerimiz var. Yakın memleketlerdeniz. Aile ve kültür yapılarımız arasında bir farklılık yok. Farklı ve çok uzak şehirlerde görev yapıyoruz. İlişkimizin ilk 6 ayı aynı şehirdeydik, her gün görüşmeli, çiçekli...www.kadinlarkulubu.com
Derken geçti bir sene. Ara ara 2022 şubatta (benim tayinim için en geç bu tarihte evlenmemiz gerekiyor, yaza kalırsa ben 2 sene kalacağım bir yere gideceğim ve ayrı kalacağız) evleneceğimizi, yazın aileleri tanıştırma, diğer prosedürleri yapıp şubatta nikah kıyacağımızı konuştuk...
Bu süre zarfında evlilik teklifi gibi bir hoşluk olmadığı gibi yukarda saydığım şeyler dışında ciddi bir şey konuşmadık.
Temmuz ayından eylüle kadar bir yıllık iznimiz vardı ve temmuza kadar bana yukarda saydığım prosedürleri ne şekilde nasıl yapacağımızı, tarihi vs hiç konusunu dahi açmadığı için yıllık iznimizi ikimiz de kafamıza göre planladık. Benim umudum kesildiği için özetle konusunu dahi açmadım, eee ne yapacağız diye sormadım:) o da sormadı...
Memleketime bir haftalığına gittiğimde dayanamayıp cıngar çıkardım ve bunun üzerine bana ben seni yarın ailemle tanıştıracaktım dedi:) gittim tanıştım... benim ailemle olması gereken kısımla ilgili bi şey demedi... ben de demedim...
bana ağustosun son haftasında tatile gideceğimizi söylemişti, geçen seneki krizden ötürü, telafi edeceğini söylemişti.. ağustosun ikinci haftasında bana ailevi bir işini ağustos son haftada halletmesi gerektiği için tatile gidemeyeceğimizi söyledi:). Ağustosun 3. Haftası ise benim arkadaşlarımla planım vardı. bana teklifinin ağustosun son haftasını arkadaşlarınla planla, biz 3. Hafta bir şeyler yapalım olması gerekirken, arkadaşlarımla planımı yaptıktan sonra memleketimize tekrar dönmemi istedi:) memleketim ve görev yerim/arkadaşlarımla plan yaptığımız yer arası 15 saat mesafe var kusura bakma, sen benim için fedakarlık yapmayacaksan geçen seneki gibi, ben de geri dönmeyeceğim dedim. İki hafta arkadaşlarımla tatil yaptım. Yine iki aylık izninin üç gününü dahi bana ayırmamıştı, geçen seneki gibi..
Derken neredeyse eylül 15 oldu, şubatta nikah düşünürken ortada evliliğin e-sine yönelik bir şey yok:) arada ee biz bizim işi ne yapacağız diye soruyor:) hayırlısı diyorum:)
Bu gün tayinle ilgili konuşurken, yalnız gideceğimle ilgili bir şey söyledim. Bunun üzerine kızdı, ne yalnız gitmesi evleneceğiz ya dedi... yetişeceğini sanmıyorum bu saatten sonra dedim. Şubata bu kadar zaman kalmışken hala benim karşıma geçip somut bi adım atmadığını, tarih, prosedür vs ayarlaması yapmadığımızı, tarih belirlemediğimizi, her şeyi üstünkörü geçiştirdiğini, heves bırakmadığını söyledim.
Arkadaşlarınla tatile gitmeseydin hallederdik aileleri tanıştırırdık dedi. Bahanesi bu oldu yani.aramızda böyle bir konuşma dahi geçmedi gibi lafını bile etmediği için böyle bi isteği olduğunu düşünmediğimi söyledim. Kaldı ki babam memleketimizde yaşamıyor ve zor bi işi var babama bir ay çncesinden tanıştıracağımız günü söylemem gerekiyor.
Aileme ilişkimizi geç söylediğim için bu konuşmaları benimle yapamadığını söyledi. Ailemle resmi bir ilişkim var, yüzde yüz evliliği düşünmediğim, her görüştüğüm insanı söyleyemem. Buna o kadar güvenmemişim bana o kadar net olamamış ki aileme temmuz ayında söyledim ilişkimizi. Bunu kendisine bu şekilde anlattım, biz aramızda bu konuyu açmıyoruz aileme ne anlatabilirim dedim.
3-4 saat önceki son konuşmamız bu şekildeydi özetle.
arkadaşlar ben eğitimli, güzel, maddi-manevi kendisine yeten bir insanım. Çok sevdiğim biriydi. Çok güvenilir, karakterli, evliliği düşündüren biriydi. Yaşlarımız küçük değil... beni mutlu etmeye yönelik hiçbir çabası olmadığını fark ettim... beni önemsemediğini... gözlerim açıldı artık. Bu ilişki bitmeye mahkum şimdi değil mi?
Sevgiyi sadece lafta söyleyip icraatta bir adım atmayanları bir silkelemek lazım.Ha silkelemenize rağmen bir şey yapmıyorsa kendi haline bırakın ama siz yolunuza bakın.Ben nasıl göremedim. O kadar pişmanım ki geçen zaman için. İnsan sevdiği insanı yanında bir an önce istemez mi. İstemiyormuş. Bir çiçeğe, hediyeye, yüzüğe hasret bırakmış beni. Ben hak etmiyor muydum?
Bana her şeyi hep karşıdan bekliyormuşsunuz gibi geldi..Öncelikle lütfen okuyun.
3 senelik bir ilişkim var, geçen sene yukarıdaki başlığı açtıran bir sıkıntımız olmuştu. Özetle bana 2 senelik ilişkimizde hiç evlilik lafı açmaması, uzun mesafe ilişkisi yaşamamıza ve ayda bir haftasonu görüşmemize rağmen yıllık iznimizi birlikte planlayamamamız, yıllık izninin tamamını ailesiyle geçirmesi... derken konuştuk, zaten ciddi bir ilişkimiz olduğunu, evleneceğimizin belli olduğunu, gelecek sene zaten evleneceğimizi, şimdiden bunları konuşmanın komik olduğunu, zamanı gelince zaten bunları konuşacağımızı... tatil konusunda düşüncesizlik ettiğini, bunu telafi edeceğini... tamam dedim.Ayrılık fikri
2 seneye yakın bir ilişkim var. Meslektaşız, iyi mesleklerimiz, iyi sayılabilecek gelirlerimiz var. Yakın memleketlerdeniz. Aile ve kültür yapılarımız arasında bir farklılık yok. Farklı ve çok uzak şehirlerde görev yapıyoruz. İlişkimizin ilk 6 ayı aynı şehirdeydik, her gün görüşmeli, çiçekli...www.kadinlarkulubu.com
Derken geçti bir sene. Ara ara 2022 şubatta (benim tayinim için en geç bu tarihte evlenmemiz gerekiyor, yaza kalırsa ben 2 sene kalacağım bir yere gideceğim ve ayrı kalacağız) evleneceğimizi, yazın aileleri tanıştırma, diğer prosedürleri yapıp şubatta nikah kıyacağımızı konuştuk...
Bu süre zarfında evlilik teklifi gibi bir hoşluk olmadığı gibi yukarda saydığım şeyler dışında ciddi bir şey konuşmadık.
Temmuz ayından eylüle kadar bir yıllık iznimiz vardı ve temmuza kadar bana yukarda saydığım prosedürleri ne şekilde nasıl yapacağımızı, tarihi vs hiç konusunu dahi açmadığı için yıllık iznimizi ikimiz de kafamıza göre planladık. Benim umudum kesildiği için özetle konusunu dahi açmadım, eee ne yapacağız diye sormadım:) o da sormadı...
Memleketime bir haftalığına gittiğimde dayanamayıp cıngar çıkardım ve bunun üzerine bana ben seni yarın ailemle tanıştıracaktım dedi:) gittim tanıştım... benim ailemle olması gereken kısımla ilgili bi şey demedi... ben de demedim...
bana ağustosun son haftasında tatile gideceğimizi söylemişti, geçen seneki krizden ötürü, telafi edeceğini söylemişti.. ağustosun ikinci haftasında bana ailevi bir işini ağustos son haftada halletmesi gerektiği için tatile gidemeyeceğimizi söyledi:). Ağustosun 3. Haftası ise benim arkadaşlarımla planım vardı. bana teklifinin ağustosun son haftasını arkadaşlarınla planla, biz 3. Hafta bir şeyler yapalım olması gerekirken, arkadaşlarımla planımı yaptıktan sonra memleketimize tekrar dönmemi istedi:) memleketim ve görev yerim/arkadaşlarımla plan yaptığımız yer arası 15 saat mesafe var kusura bakma, sen benim için fedakarlık yapmayacaksan geçen seneki gibi, ben de geri dönmeyeceğim dedim. İki hafta arkadaşlarımla tatil yaptım. Yine iki aylık izninin üç gününü dahi bana ayırmamıştı, geçen seneki gibi..
Derken neredeyse eylül 15 oldu, şubatta nikah düşünürken ortada evliliğin e-sine yönelik bir şey yok:) arada ee biz bizim işi ne yapacağız diye soruyor:) hayırlısı diyorum:)
Bu gün tayinle ilgili konuşurken, yalnız gideceğimle ilgili bir şey söyledim. Bunun üzerine kızdı, ne yalnız gitmesi evleneceğiz ya dedi... yetişeceğini sanmıyorum bu saatten sonra dedim. Şubata bu kadar zaman kalmışken hala benim karşıma geçip somut bi adım atmadığını, tarih, prosedür vs ayarlaması yapmadığımızı, tarih belirlemediğimizi, her şeyi üstünkörü geçiştirdiğini, heves bırakmadığını söyledim.
Arkadaşlarınla tatile gitmeseydin hallederdik aileleri tanıştırırdık dedi. Bahanesi bu oldu yani.aramızda böyle bir konuşma dahi geçmedi gibi lafını bile etmediği için böyle bi isteği olduğunu düşünmediğimi söyledim. Kaldı ki babam memleketimizde yaşamıyor ve zor bi işi var babama bir ay çncesinden tanıştıracağımız günü söylemem gerekiyor.
Aileme ilişkimizi geç söylediğim için bu konuşmaları benimle yapamadığını söyledi. Ailemle resmi bir ilişkim var, yüzde yüz evliliği düşünmediğim, her görüştüğüm insanı söyleyemem. Buna o kadar güvenmemişim bana o kadar net olamamış ki aileme temmuz ayında söyledim ilişkimizi. Bunu kendisine bu şekilde anlattım, biz aramızda bu konuyu açmıyoruz aileme ne anlatabilirim dedim.
3-4 saat önceki son konuşmamız bu şekildeydi özetle.
arkadaşlar ben eğitimli, güzel, maddi-manevi kendisine yeten bir insanım. Çok sevdiğim biriydi. Çok güvenilir, karakterli, evliliği düşündüren biriydi. Yaşlarımız küçük değil... beni mutlu etmeye yönelik hiçbir çabası olmadığını fark ettim... beni önemsemediğini... gözlerim açıldı artık. Bu ilişki bitmeye mahkum şimdi değil mi?