2.5 yıllık evliyim, konu alkol bir nedeni yok dini açıdanda bakmiyorum(ki ayrı konu başlığı) alkolü sevmiyorum hatta nefret ediyorum diyebilirim normal düzeyde dini inancı olan bir evde büyüdüm ailem alkol kullanmaz yani travmamda yok bla bla
Yüksek lisans tamamlamış işi olan, çalışan biriyim eşimde öyle evlenmeden önce çok nadir özel günlerde alkol aldığını söyleyen esim evlendikten sonra 3 günde bir alkol almaya başladı veya haftada 1 alkol alıyor. bekarken de böylemiş….
Ben alkolün dini boyutunda değilim sadece eşimin kullanmasını istemiyorum ve rahatsızlık veriyor bana kokusundan bile iğreniyorum eşim içki aldığında zivanadan çıkmaz içki kültürü olan biri kendisini öyle söyler 3 günde bir 75lik koca viskiyi bir oturuşta bitiyor bana aciklamasida ben bunu seviyorum keyif aldığım bisey diyor
Son dönemlerde şöyle şeyler yaşamaya başladım (belkide hep böyleydi) benim keyif aldığım şeyleri o gün yaptiysam ben, atıyorum kahvaltıya gitmek gibi, sevdiğim şeyler tatlı yemek gibi bana yapılan özel mutlu şeylerin arkasında veya gecesinde hep alkole gelirdi konu içmek isterdi , bagimli olduğunu tedavi olması gerektiğini söylüyorum kabul etmiyor
eskiden eve bi iki kez soktu izin verdim şimdi eve sokmasina da izin vermiyorum dışarıda alkol alan arkadaşları da çekiyor kendisine hayretle bakıyorum bazen uğraşsan bulamazsın ama hiç zorlanmadan öyle arkadaşlarda buluyor dışarıda içiyor. Eve geç saatlerde geliyor
Evliliğin ilk 1 yılı calismadim iş hayatım yoktu beni maddiyatla terbiye etmeye çalıştı, para vermemesi eve geç saatlerde gelmesi bu tarz durumlar yaşadım, bazen içki içmek için daha rahat arkadaşlarının evinde bile kalirdi
Bir süre bu durum böyle devam etti tabi bu süreçte karşıma aldım konuştum Anlattım kavga ettim konuşmadım günün sonunda anlamış gibi yapıp bir kaç gün normal olup yine bumerag gibi başa sardık ailesinden korkan bir tip gidip ailesiyle görüştüm alkol kısmına çok fazla girmedim alkolü öğrenseler bile umutsuz vaka onlarda yapabilecekleri bisey olduğunu sanmıyorum yani bu gibi durumlarda arkadaş aile dost çokta önemli değil kendisinin bu durumu farkedip düzeltmesi gerekiyor ama hayır ben konuşmuyorsan kendisi benimle daha çok konuşmuyor psikolojik baskı falan değişik şeyler ne yaşıyorum neyle karşı karsiyayim tam olarak bilmiyorum 3 senedir burada napiyorum onu da bilmiyorum yani anlayacağınız toksik bir evliligin tam ortasında bocalıyorum Allahtan çocuğum yok, maddi kazancım var çalışıyorum işimden evime evimden işime gidip gelen biriyim.
boşanmayı kafaya koydum hatta bir kaç güne dava açacağım , yani hiç aklıma gelmeyecek şeyler yaşadım benim hayalimdeki evlilik bu değildi en azından.
Yeniden herseye başlamak çok yorucu geliyor 3 sene 30 yıl gibi geçti hep bir mücadele alkolüyle yoruldum .. bazende abartiyormuyum diyorum seviyor zararı yok (kendimi kandirmalar) arada bilemiyorum ciddiyim sağlıklı düşünemiyorum lütfen sağlıklı düşünebilen ve objektif yorum bekliyorum