- 5 Mart 2020
- 176
- 167
- 30
- Konu Sahibi dertliaslan
- #1
Bir anne, öz anne evladına kendi öz kızına or***pu der mi, namussuz, namusu sokakta kalmış, benim evimden s*git...
Asla anlaşılamayan, hayatı zindan eden ve açık açık ben böyleyim evlendikten sonra da asla değişmem, ben kıskanc baskıcı bir adamım, ben babamdan böyle gördüm diyen bir nişanlı, aileme bakın olmuyor, nişandan sonra çok değişti, ben çok mutsuzum, evlenip boşansam ya da Allah korusun psikolojim bozulsa kendime bi şey yapsam daha mı iyi diye dil döken,konuşan, ağlayan, yalvaran ama ikna edemeyen bir ben ve karşımda nişanlım olacak beyi çok sevdiği için o çocuk çok iyi kötü olan sensin, baban duysa yüzüne bakmaz, siler seni, ben de sana sahip çıkmıyorum, ya adam ol defol git yuvanı kur o çocuğa karı ol ya da benim evimden bir çöp bile almadan bu evden s*git, sen namuslu adam sevmezsin o çocuk namuslu ya sana ağır geldi, sana pez**venk lazım, sana namusuna sahip çıkmayan adam lazım ve daha aklıma ve dilime geldikçe sinirden stresten beynimin ağrıdan çatladığı nice küfürler hakaretler eden bir anne(?)
Dayıma anlatmış annem biraz sorunlarımızı, dayım bugün benimle konuşmaya çalıştı o da annemden çok farklı sayılmaz.( Babam yurt dısında çalışıyor beni dayımdan istediler, dayım babam gibidir çok hakkı var üstümde o yüzden annem önce onunla konuşmuş) Dayı diyorum size göre şiddet değil belki basit küçük ama kolumu sıktı kolum morardı, her şeyime karışıyor, beni yalnızlastırmaya çalışıyor kimseyle görüşemiyorum. O da bana koca döverde severde senin isteklerine göre koca yok, kıskanırda, kimle görüşceğne karışırda, evlenen kız bekar hayatını siler atar, arkadaşlıklarda eskide kalır, kocan istemiyorsa arkadaşın olmaz, takipte eder telefonunu da karıştırır diyor. Ablam ve annem devamlı birbrlerini gazlıyor... 25 yaşıma kadar ne mücadeleler verdim nelerle uğraştım hiç bir zaman ailemin Zihniyetini kabul edemedim, saygsızlık yapmadım ama ailem ve akrabalarımın görüşleri bana hep çok ters çok cahilce gelirdi ve ben kendi hayatımı farklı yasardım. Anne tarafında üniversite okuyabilen tek kız ben oldum, çok fazla kız arkadaşmda oldu erkek arkadaşımda, çok aktiftim çok sosyaldim. Şimdi annem zihniyetinde bir adam karşımda, nişan öncesi her şey iyi güzel nişandan sonra kız arkadaşlarım bile batar oldu ona, asağı tükürsem sakal yukarı tükürsem bıyık.
sanırım bana evden ayrılma dışında bir yol gözükmüyor.
Bu ara da ekleme yapayım babamla ilgili,
İşi bırakıp dersaneye başlamam gerekince babam üstüme geldi çünkü onun bir sene bana bakması gerekiyordu çok yüzüme vurdu. Kaç sene çalıştın niye paranı biriktirmedin ben sana bakmak zorunda değilim dedi sonra paranı yollarım ama şöyle ama böyle diye bir araba laf etti bende babamın yurt dışında çalıştığı ülkede bi kadınla ilişkisi olduğunu öğrenmiştim ve çok ağrıma gidince babamın dedikleri, paran çok ki orda karılara yediriyorsun kendi evladına gelince lafını mı yapıyorsun senden bi kuruş istemiyorum baba sağol dedim. Üstüme yürüdü vurmaya kalktı falan o gün yurt dısına geri döndü. 7 ay oldu bi daha konuşmadık
Asla anlaşılamayan, hayatı zindan eden ve açık açık ben böyleyim evlendikten sonra da asla değişmem, ben kıskanc baskıcı bir adamım, ben babamdan böyle gördüm diyen bir nişanlı, aileme bakın olmuyor, nişandan sonra çok değişti, ben çok mutsuzum, evlenip boşansam ya da Allah korusun psikolojim bozulsa kendime bi şey yapsam daha mı iyi diye dil döken,konuşan, ağlayan, yalvaran ama ikna edemeyen bir ben ve karşımda nişanlım olacak beyi çok sevdiği için o çocuk çok iyi kötü olan sensin, baban duysa yüzüne bakmaz, siler seni, ben de sana sahip çıkmıyorum, ya adam ol defol git yuvanı kur o çocuğa karı ol ya da benim evimden bir çöp bile almadan bu evden s*git, sen namuslu adam sevmezsin o çocuk namuslu ya sana ağır geldi, sana pez**venk lazım, sana namusuna sahip çıkmayan adam lazım ve daha aklıma ve dilime geldikçe sinirden stresten beynimin ağrıdan çatladığı nice küfürler hakaretler eden bir anne(?)
Dayıma anlatmış annem biraz sorunlarımızı, dayım bugün benimle konuşmaya çalıştı o da annemden çok farklı sayılmaz.( Babam yurt dısında çalışıyor beni dayımdan istediler, dayım babam gibidir çok hakkı var üstümde o yüzden annem önce onunla konuşmuş) Dayı diyorum size göre şiddet değil belki basit küçük ama kolumu sıktı kolum morardı, her şeyime karışıyor, beni yalnızlastırmaya çalışıyor kimseyle görüşemiyorum. O da bana koca döverde severde senin isteklerine göre koca yok, kıskanırda, kimle görüşceğne karışırda, evlenen kız bekar hayatını siler atar, arkadaşlıklarda eskide kalır, kocan istemiyorsa arkadaşın olmaz, takipte eder telefonunu da karıştırır diyor. Ablam ve annem devamlı birbrlerini gazlıyor... 25 yaşıma kadar ne mücadeleler verdim nelerle uğraştım hiç bir zaman ailemin Zihniyetini kabul edemedim, saygsızlık yapmadım ama ailem ve akrabalarımın görüşleri bana hep çok ters çok cahilce gelirdi ve ben kendi hayatımı farklı yasardım. Anne tarafında üniversite okuyabilen tek kız ben oldum, çok fazla kız arkadaşmda oldu erkek arkadaşımda, çok aktiftim çok sosyaldim. Şimdi annem zihniyetinde bir adam karşımda, nişan öncesi her şey iyi güzel nişandan sonra kız arkadaşlarım bile batar oldu ona, asağı tükürsem sakal yukarı tükürsem bıyık.
sanırım bana evden ayrılma dışında bir yol gözükmüyor.
Bu ara da ekleme yapayım babamla ilgili,
İşi bırakıp dersaneye başlamam gerekince babam üstüme geldi çünkü onun bir sene bana bakması gerekiyordu çok yüzüme vurdu. Kaç sene çalıştın niye paranı biriktirmedin ben sana bakmak zorunda değilim dedi sonra paranı yollarım ama şöyle ama böyle diye bir araba laf etti bende babamın yurt dışında çalıştığı ülkede bi kadınla ilişkisi olduğunu öğrenmiştim ve çok ağrıma gidince babamın dedikleri, paran çok ki orda karılara yediriyorsun kendi evladına gelince lafını mı yapıyorsun senden bi kuruş istemiyorum baba sağol dedim. Üstüme yürüdü vurmaya kalktı falan o gün yurt dısına geri döndü. 7 ay oldu bi daha konuşmadık
Son düzenleme:
