- 19 Ağustos 2008
- 17.901
- 54.064
- Konu Sahibi Gizemavcisi
- #101
Çok güzel yazmışsınız çok teşekkür ederim. Durumun ümitsiz vaka olduğunun farkındayım burda birçok kişi benle dalga geçer gibi yorum yapıyor. Çok canim yanıyor. Ama içinde bulunduğum durumu tüm hatlarıyla anlatabilsem böyle pervasizca kimse elestiremezdi eminim. Onlara tavsiyem yasamadiklari seyleri böyle fütursuzca eleştirmekten vazgecmeleridir. Çünkü bu şekilde acımasızca eleştirdikleri şeyi yaşama ihtimalleri yüksek. Kimse yaşasın istemem. Esimde narsistik eğilimler mevcut bu sevgisizligi ve bu durumda verdiği bütün bu aşırı tepkiler bundan mutevellit. Onunla yaşamak her an bıçak sırtında olmak demek kendini sorgulamak akil sagliginin bozulmasi belki de. Ben su an gerçekten sağlıklı düşünemiyorum. Psikiyatriye gidiyorum ama henüz bir yol alamadım. Biri öyle diyor biri böyle. Iyi bir terapist lazim bana ama su an bulundugum yerde yok galiba. Uzaga gitmeye de durumum musait degil kucuk bebegim var su an çalışmıyorum. Beni en iyi esekten düşen anlar diye sizlere yani aldatılmış ve devam eden kimselere yazma ihtiyacı hissediyorum. Belki şu ara kendimi bir ayrılmaya hazırlamaya çalışıyorum bilmiyorum. Eşim ın sevgi anlayışı evde bana yardım etmek ve istediğim şeyleri satın almaktan ibaret. Bir yakınlık hissedemiyorum. Hele bu olay ve bu olaydan sonra bana verdiği tepkiler iyice beni zorladı. Kimseye anlatamıyorum ailem zor zamanlar geçiriyor onlardan destek alamıyorum. Arkadaşlara anlatsam kimi bosan diyor kimi böyle kabul et çocuğun için devam et herkesin sıkıntıları var diyor ben ne bu durum u kabul edebiliyorum ne de ayrılığı göze alabiliyorum biliyorum ki ayrılan da bu insandan cekeceklerim bitmeywcek. Patlamak uzereyim
Resmen evli değilken ilişkimin 10.yılında aldatıldım, evli olmamamıza, çoluk çocuğumuz olmamasına rağmen içine düştüğüm karmaşayı dün gibi hatırlıyorum. Çocukluk aşkımdı, gençliğimin ve yetişkinliğimin en güzel yılları da onunla geçmişti. Terk edeceğimi biliyordum ama nasıl yapacaktım onu bilmiyordum, 10 yılın ardından ortak bir hayatımız vardı, çocukluktan gelen alışkanlıklarımız vardı, 30 yaşındaydım ve sudan çıkmış balık gibiydim. Onu terk etmek üç ayımı, hayatımı normale döndürmek beş yılımı aldı. Biz kadınlar duygusal varlıklarız, o yüzden burada atıp tutan kahramanlara tebessüm ediyorum sadece. Olabilecek en iğrenç şekilde aldatıldım ve nefret etmem gereken o adamı ağlaya zırlaya terk ettim, anılarım vardı, yıllarım vardı, insan üstü bir emeğim vardı o yüzden bocalamanız bana hiç anormal gelmiyor. Üstelik benden farklı olarak annesiniz, düşünmeniz gereken bir evladınız da var. Size tavsiyem bu işi zamana yayın ama zamana yaydığınız şey kendinizi toparlamak adına olsun. Çocukla boşanmak hem siz hem evladınız için zor bir süreç buna hazırlanın, ben evliliğinizin bundan sonra dikiş tutacağını düşünmüyorum, kumaş hasar almış bir kez. Doktora gitmeniz, destek almanız güze bir şey ama tek başına yeterli değil, kendinizi güvende hissetmeye , bir şeylere sarılmaya ihtiyacınız var, çalışmak bu konuda en iyi ilaç, Allah yardımcınız olsun, dertleşmek isterseniz hep buralardayım, sevgiler