- 23 Ağustos 2007
- 24.020
- 122
A ile Ö nün hikayesi dedim evde herkese alişimle ömerime A&Ö diyor
Alimle Ömerime ulaşabilmek için çok zorlu yoldan geçtiğimi düşünüyorum
ve hikayemizi bütün kk biliyor göz yaşlarım üzüntülerim sevinçlerim
zorlu yolda son aşamadaydık ve mutlu son ömerle alim benle idi kk da bayram havası vardı
ne kadar çok sevenim olduğunu birkez daha gördüm ....artık hedefe ulaşmıştım ama endişler hiç bitmedi
ben onlara ulaşma yolunun çok zorlu olduğunu düşünüyordumki asıl zorlu yolu girdiğimi onlar tam 6 haftalık
olduğunda anladım gebeliğin tüm sıkıntılarını sonuna kadar yaşıyor zorlandıkca üzülüyordum
artık içimde bir yaşam vardı böyle olmamalıydı ama onlara bişey olacak korkusu beni tüketiyordu
zaman kovaladı birbirini hergün nasıl geçti anlatamam taki 16 haftamıza kadar bu haftada onları kaybetme
korkusunu en derinden yaşadım sizler yine yanımdaydınız ...neyseki 4 haftalık bekleşin ardından
yavaş yavaş tehlike geçmişti gebelikle yaşamım sadece yatak ve net olmuştu tek amacım karnımda onları büyümekti
sıkıntılar hiç bırakmadı peşimi ama sabırsız sandığım ben hergeçen gün ne kadar sabırlı olduğumuda gördüm sabrı
öğrettiler bana .....
zaman akıyordu her dk.onları düşünüyor kontrollere gidiyordum
yine ufak bir sıkıtı ile hastanemizi ve doktorumuzu değiştirdik rabbimin sevgili kulu olduğumu düşünüyorumki
o sıkıntı bizi büyük sıkıntılardan kurtardı ....
artık vakit yakalışıyor mobilya siparişi verdik kıyafetler alındı
7 mart saat 15:00 civarı benden bir leke geldi hemen ben doktorumu aradım ufak bişeydi ama
benim için riskli olabilirdi ...doktorumada söyledim doktorum yoruldunmu dedi evet dedim
ondan olabilir dedi ama ağrın varmı dedi , evet ağrım vardı 28 haftada bel ve kasık ağrısı yaşıyordum
evdeki cemaat iki bebek taşıdığımı ondan olabilieceğini söylüyordu
bende doktoruma bir haftadır çektiğimi söyledim hemen hastaneye gitmemi oradan onu aramalarını söylediler
eşim seyhatteydi onu aradım tabi panik oldu ama iyiyidim üzülme dedim bişey yok dedim...
ve hastaneye gittim muayne oldum doktor akıntımın çok olduğunu ama bişey olmadığını söyledi
bende ağrılarımda normaldir o zaman eve gidebilirmiyim dedim hayır dedi nst ye gireceksin
sonuca göre karar verecez dedi......neyse doğumhaneye girdik nst ye bağladım ve çıktığımda
sancım olduğunu yatacağımı söylediler bir doktorda elinde evrak eğer doğum olursa yoğum bakımda
sadece tek bebeklik yer olduğunu diğer bebeğin dışarı gideceğini bunu kabul edip etmeyeceğimi sordu
istersem başka hastaneye yollayacaklarını söyledi ....ben hemen doktorumu aradım oda kağıdı imzala
o kadar kötü bir durum yok dedi ....tmm dedim ve imzaladım böylelikle 37 günlük maratona girmiş olduk
7 mart gecesi uyurken ağrım başladı sabahı zor ettim sabah 6.30 nst ye gittim sancılarım başlmıştı doğum masasında
yatıyordum ....gece ciğer geliştirici iğne yapılmış ve 24 saat sonra etkili olacaktı miniklerim çok küçüktü
doğum olamaz diyorum sancılar dursun diye herşeyi yapılardı eşimi aradım ilk uçakla dönmesi gerektiğini söyledim
oda şaşkın telaşlıydı ....hemen geldi tam 6 saat sancı çektim ve nihayet durmuştu ağrılarım....
ogünden sonra başlayan magnezyum çılgınlığı tam 31 gün sürdü 31 gün kollarım delik deşik oldu serum kolumdan
hiç çıkmadı duşa 10 dk. izin vardı ....en yüksek dozdan veriliyordu ben her hafta belki bu hafta taburcu oluruz diyordum
ama nafile ...herşey yarımdı hiçbişey istediğim gibi gitmemişti oysa o hafta çanta hazırlayacaktım
bebişlerin kıyafetini yıkayacaktık...herkes bişeyleri almış hazırlığa başlanmıştı
ama evime aylarca girilmemişti orayıda halam ve temizlikci devralmıştı ....
benim için hastanede gün geçmiyordu ama çok güsel birsürü arkadaşım oldu inanın o kadar çok tlf varkı hepsi
tek tek arıyor .....hastanede sizlerde beni hiç yanlız bırakmadınız....
artık her hafta umudumu yitiriyordum çıkamayacaktım .....derken 31.gün 33 hafta doktor her hafta iki kere
kanda ilacın oranına bakıyor ve son oran o kadar yüksektiki artık bana zarar vermeye başladığını gördü
zaten ilacı alırken ikikere ateşlendim ilacın yan etkiside olabilirdi bu durum onuda araştırmadan geçmedi
hastane ama sonuç alamadılar....bu arada canım kocam arada kalmış yollarda kalmıştı
perişandı çok üzülüyordum haline ama bizde hastanede aynı durumdaydık annemi değiştirmeye kimseler gelmiyordu
birgün sadece birgün lise arakadaşımın arkadaşı gündüz geldi bekledi arkdaşımda gecesi .....
anneme bişey olacak diye endişe ediyordum artık.....31.gün 33haftada doktor ilacı kesti artık olabilecek herşeye
hazır olmalıydık....p.tesi günü hiçbişeyim yoktu kociş arayıp arayıp tık yokmu der oldu ....
salı günüde çok rahat geçti 32 gündü özgürdüm kolumda serum olmadan geziyordum
cerrahpaşanın maskotu olmuştum koca bir göbüşle herkes tanıyordu doktorlar ebeler hemşirler
beni gören seni doğurtalım diyordu ...bebişlerimin adınıda herkes biliyordu
arnavut ömer laz ali idi ......
ama salı gece bende başlayan ağrıyı ben normal bir ağrı olarak gördüğümden doğumhaneye gidip ağrı kesici istedim oradaki
doktor hanım beni tanıdığında güldü gel seni makinaya bağlayalım dedi....nstye girdim yine ağrılar vardı ama düzensizdi
bana dinlenmemi söyledi yerime geldim....bir saat sonra geçmeyen ağrı için gittim tekrar nst bu sefer düzensiz ama
artan sancı vardı .....hemen muayneye aldılar beni kendi tabirlerince tuşe ediyolardı ...
muayne esnasında doktorun gözleri açıldı açılma başlamıştı onun bir üsütüde geldi muayne etti ve serum verildi birde hap
sancım kesilsin diye herşeye rağmen kesilmedi sancım sabha olmuştu tekrar nst girdim annem çıldırmış meraktan başka bir
hasta doğumhaneye geldi beni sordu doktorlar iyi bişeyi yok dedi ......benim için yapılacak bişey kalmamıştı
doğumhanede tuvalete girdim benden birdamla kan geldi artık doğum başlıyordu
son birkez daha muayne için 7:10 geçe doğumhaneye gelmemi söylediler ve yerime gittim yatağa yattım
tam eşimi arıyordumki doktorum geldi saat 7.30 doğuma gireceksin dedi ....ben başladım ağlamaya
eşimi aradım 40 dk.sı vardı hemen gel dedim...
yatakta oturdum ağlıyorum annem dedi ne oldu hep bu anı bekledin dedi içim sıkıldı anne sanki masada kalacağım dedim
annem dedi yarım saat sonra anne olmanı önemsemem seni döverim ne bicim konuşma bu dedi
ve beni doğumhaneye aldılar hazırlıklar basladı ağlıyordu ebesi doktoru hasta bakıcısı beni ayrı ayrı teselli edip
mutlu etmeye çalıştı eşim kapıdaydı geldi öptü beni güle güle dedi....içeri girdim buz gibi bi yer
hazırlıklar vardı bütün gece benle olan bayan doktorda başımdaydı doktorumu görmeden bayıltıldım
toplamda 7.30 oğlum alim 7.32 de oğlum ömerim dünyaya gelmiş ....hemen bebek odasına inmışler
annemler mutluktan uçmuş kapıda bebeklerde sorun olmadığını duyunca sevinçleri ikiye katlanmış
annemle eşim ameliytahanenin önüne dönmüş beni beklerken içeriden hemşire bir tüp kan vermiş acil labratuara
götürülmesini istemiş annem şaşkınmış sezeryanda kimseden kan almazlar demiş bunca zaman burada görmedim böle bişey
demiş..eşim götürmüş sonucu almış geliyorken kapıdan hemşire anneme sonuç gelmedimi demiş annemde geliyor demiş
hemşire anneme çabuk olun hastayı yoğum bakıma götürüeceğiz demiş annem diyorki felç inecek sandım o anda
eşime koş çabuk demiş .....annemin bana dediği yavrum yavrusuna yanar ben yavruma
beni ameliyathaneden çıkarırken eşim anneme bakma anne sen demiş yüzüm şişmiş ağzımdan koca hortum salmışlar
kocamada bir tüp annem ne yapacağımızı bilemedik dedi bebekleri bırakıp gelemedim senle dedi
eşim yoğum bakıma bırakmış beni ben o aksam gözü açtım başımda bir doktor hadi gözlerini aç
ikitane çok yakışıklı oğlun var diyordu bense ağrıdan kıvranıyordum.....ayılamadım ağrıkesiciler fayda etmiş
ağrım yoktu ama gözlerimi açtığımda çırılçıplak makinaya bağlı soğuk karşımda ölü gibi insanlar vardı
ilk işim annemi çağırmak oldu annem beni merak etmiştir dedim...annem geldi ağlıyordu
eşim o kapıda beklerken herkes ayağa dikiliyor 10 hastanın yakını var herkes kapıdaki hemşirenin ağzına bakıyor
dedi....üç şey söyleniyor ya hastanın şu tahlili var ya başınız sağolsun yada hastanız ayıldı deniyor dedi...
WOMEN LOVEdiyince annenle ben öldük dedi....ayıldı diyince bayılcak gibi oldum dedi....
benle acı çeken olması beni daha çok üzdü ......
annem geldi beni gördü bebişlerin yanına gitti eşimde geldi yemek yedirdi bana ....
bölelikle birbuçuk gün süren yoğumbakım olayımızda bitti .....
kadındoğum bölümüne geldim öle ağrım vardıki yataktan kalkamayacam sandım
ömerim ilk yanıma geldi ve ağlamaya başladım küçücüktü ufak surat limon saırısı bişeydi ama alim yoktu
herkes bişey diyordu alimi özel bakıma almışlar yemesinde sorun olduğundan ...onuda görmeye indim emzirdim besledim
diğer gün gidemedim kansızlığım çok fazla idi 3 ünite kan takıldı .....9 saat sürdü pazar günü gidebildim yanına
çıkarkende onu bana vermediler ağladım üzüldüm ....ama salı günü alimide aldım evimize getirdim kuzularımı....
artık ALı ,ÖMER ,EŞıM VE BEN ÇOK MUTLU BıR AıLEYıZ.........
yolumuz çok zorlu oldu ama deydi iki meleğim var tam 10 gün oldu doğalı kuzularımmm.......
hatanedeki zorlu bekleşimin resmi kızlar
göbüşümün son versiyonları işte kızlardelikafadulden
yoğunbakımdan geldiğim gün eşim çekmiş
ömerimmm
alim
işte benim küçük aşklarımmdelikafadulden
Alimle Ömerime ulaşabilmek için çok zorlu yoldan geçtiğimi düşünüyorum
ve hikayemizi bütün kk biliyor göz yaşlarım üzüntülerim sevinçlerim
zorlu yolda son aşamadaydık ve mutlu son ömerle alim benle idi kk da bayram havası vardı
ne kadar çok sevenim olduğunu birkez daha gördüm ....artık hedefe ulaşmıştım ama endişler hiç bitmedi
ben onlara ulaşma yolunun çok zorlu olduğunu düşünüyordumki asıl zorlu yolu girdiğimi onlar tam 6 haftalık
olduğunda anladım gebeliğin tüm sıkıntılarını sonuna kadar yaşıyor zorlandıkca üzülüyordum
artık içimde bir yaşam vardı böyle olmamalıydı ama onlara bişey olacak korkusu beni tüketiyordu
zaman kovaladı birbirini hergün nasıl geçti anlatamam taki 16 haftamıza kadar bu haftada onları kaybetme
korkusunu en derinden yaşadım sizler yine yanımdaydınız ...neyseki 4 haftalık bekleşin ardından
yavaş yavaş tehlike geçmişti gebelikle yaşamım sadece yatak ve net olmuştu tek amacım karnımda onları büyümekti
sıkıntılar hiç bırakmadı peşimi ama sabırsız sandığım ben hergeçen gün ne kadar sabırlı olduğumuda gördüm sabrı
öğrettiler bana .....
zaman akıyordu her dk.onları düşünüyor kontrollere gidiyordum
yine ufak bir sıkıtı ile hastanemizi ve doktorumuzu değiştirdik rabbimin sevgili kulu olduğumu düşünüyorumki
o sıkıntı bizi büyük sıkıntılardan kurtardı ....
artık vakit yakalışıyor mobilya siparişi verdik kıyafetler alındı
7 mart saat 15:00 civarı benden bir leke geldi hemen ben doktorumu aradım ufak bişeydi ama
benim için riskli olabilirdi ...doktorumada söyledim doktorum yoruldunmu dedi evet dedim
ondan olabilir dedi ama ağrın varmı dedi , evet ağrım vardı 28 haftada bel ve kasık ağrısı yaşıyordum
evdeki cemaat iki bebek taşıdığımı ondan olabilieceğini söylüyordu
bende doktoruma bir haftadır çektiğimi söyledim hemen hastaneye gitmemi oradan onu aramalarını söylediler
eşim seyhatteydi onu aradım tabi panik oldu ama iyiyidim üzülme dedim bişey yok dedim...
ve hastaneye gittim muayne oldum doktor akıntımın çok olduğunu ama bişey olmadığını söyledi
bende ağrılarımda normaldir o zaman eve gidebilirmiyim dedim hayır dedi nst ye gireceksin
sonuca göre karar verecez dedi......neyse doğumhaneye girdik nst ye bağladım ve çıktığımda
sancım olduğunu yatacağımı söylediler bir doktorda elinde evrak eğer doğum olursa yoğum bakımda
sadece tek bebeklik yer olduğunu diğer bebeğin dışarı gideceğini bunu kabul edip etmeyeceğimi sordu
istersem başka hastaneye yollayacaklarını söyledi ....ben hemen doktorumu aradım oda kağıdı imzala
o kadar kötü bir durum yok dedi ....tmm dedim ve imzaladım böylelikle 37 günlük maratona girmiş olduk
7 mart gecesi uyurken ağrım başladı sabahı zor ettim sabah 6.30 nst ye gittim sancılarım başlmıştı doğum masasında
yatıyordum ....gece ciğer geliştirici iğne yapılmış ve 24 saat sonra etkili olacaktı miniklerim çok küçüktü
doğum olamaz diyorum sancılar dursun diye herşeyi yapılardı eşimi aradım ilk uçakla dönmesi gerektiğini söyledim
oda şaşkın telaşlıydı ....hemen geldi tam 6 saat sancı çektim ve nihayet durmuştu ağrılarım....
ogünden sonra başlayan magnezyum çılgınlığı tam 31 gün sürdü 31 gün kollarım delik deşik oldu serum kolumdan
hiç çıkmadı duşa 10 dk. izin vardı ....en yüksek dozdan veriliyordu ben her hafta belki bu hafta taburcu oluruz diyordum
ama nafile ...herşey yarımdı hiçbişey istediğim gibi gitmemişti oysa o hafta çanta hazırlayacaktım
bebişlerin kıyafetini yıkayacaktık...herkes bişeyleri almış hazırlığa başlanmıştı
ama evime aylarca girilmemişti orayıda halam ve temizlikci devralmıştı ....
benim için hastanede gün geçmiyordu ama çok güsel birsürü arkadaşım oldu inanın o kadar çok tlf varkı hepsi
tek tek arıyor .....hastanede sizlerde beni hiç yanlız bırakmadınız....
artık her hafta umudumu yitiriyordum çıkamayacaktım .....derken 31.gün 33 hafta doktor her hafta iki kere
kanda ilacın oranına bakıyor ve son oran o kadar yüksektiki artık bana zarar vermeye başladığını gördü
zaten ilacı alırken ikikere ateşlendim ilacın yan etkiside olabilirdi bu durum onuda araştırmadan geçmedi
hastane ama sonuç alamadılar....bu arada canım kocam arada kalmış yollarda kalmıştı
perişandı çok üzülüyordum haline ama bizde hastanede aynı durumdaydık annemi değiştirmeye kimseler gelmiyordu
birgün sadece birgün lise arakadaşımın arkadaşı gündüz geldi bekledi arkdaşımda gecesi .....
anneme bişey olacak diye endişe ediyordum artık.....31.gün 33haftada doktor ilacı kesti artık olabilecek herşeye
hazır olmalıydık....p.tesi günü hiçbişeyim yoktu kociş arayıp arayıp tık yokmu der oldu ....
salı günüde çok rahat geçti 32 gündü özgürdüm kolumda serum olmadan geziyordum
cerrahpaşanın maskotu olmuştum koca bir göbüşle herkes tanıyordu doktorlar ebeler hemşirler
beni gören seni doğurtalım diyordu ...bebişlerimin adınıda herkes biliyordu
arnavut ömer laz ali idi ......
ama salı gece bende başlayan ağrıyı ben normal bir ağrı olarak gördüğümden doğumhaneye gidip ağrı kesici istedim oradaki
doktor hanım beni tanıdığında güldü gel seni makinaya bağlayalım dedi....nstye girdim yine ağrılar vardı ama düzensizdi
bana dinlenmemi söyledi yerime geldim....bir saat sonra geçmeyen ağrı için gittim tekrar nst bu sefer düzensiz ama
artan sancı vardı .....hemen muayneye aldılar beni kendi tabirlerince tuşe ediyolardı ...
muayne esnasında doktorun gözleri açıldı açılma başlamıştı onun bir üsütüde geldi muayne etti ve serum verildi birde hap
sancım kesilsin diye herşeye rağmen kesilmedi sancım sabha olmuştu tekrar nst girdim annem çıldırmış meraktan başka bir
hasta doğumhaneye geldi beni sordu doktorlar iyi bişeyi yok dedi ......benim için yapılacak bişey kalmamıştı
doğumhanede tuvalete girdim benden birdamla kan geldi artık doğum başlıyordu
son birkez daha muayne için 7:10 geçe doğumhaneye gelmemi söylediler ve yerime gittim yatağa yattım
tam eşimi arıyordumki doktorum geldi saat 7.30 doğuma gireceksin dedi ....ben başladım ağlamaya
eşimi aradım 40 dk.sı vardı hemen gel dedim...
yatakta oturdum ağlıyorum annem dedi ne oldu hep bu anı bekledin dedi içim sıkıldı anne sanki masada kalacağım dedim
annem dedi yarım saat sonra anne olmanı önemsemem seni döverim ne bicim konuşma bu dedi
ve beni doğumhaneye aldılar hazırlıklar basladı ağlıyordu ebesi doktoru hasta bakıcısı beni ayrı ayrı teselli edip
mutlu etmeye çalıştı eşim kapıdaydı geldi öptü beni güle güle dedi....içeri girdim buz gibi bi yer
hazırlıklar vardı bütün gece benle olan bayan doktorda başımdaydı doktorumu görmeden bayıltıldım
toplamda 7.30 oğlum alim 7.32 de oğlum ömerim dünyaya gelmiş ....hemen bebek odasına inmışler
annemler mutluktan uçmuş kapıda bebeklerde sorun olmadığını duyunca sevinçleri ikiye katlanmış
annemle eşim ameliytahanenin önüne dönmüş beni beklerken içeriden hemşire bir tüp kan vermiş acil labratuara
götürülmesini istemiş annem şaşkınmış sezeryanda kimseden kan almazlar demiş bunca zaman burada görmedim böle bişey
demiş..eşim götürmüş sonucu almış geliyorken kapıdan hemşire anneme sonuç gelmedimi demiş annemde geliyor demiş
hemşire anneme çabuk olun hastayı yoğum bakıma götürüeceğiz demiş annem diyorki felç inecek sandım o anda
eşime koş çabuk demiş .....annemin bana dediği yavrum yavrusuna yanar ben yavruma
beni ameliyathaneden çıkarırken eşim anneme bakma anne sen demiş yüzüm şişmiş ağzımdan koca hortum salmışlar
kocamada bir tüp annem ne yapacağımızı bilemedik dedi bebekleri bırakıp gelemedim senle dedi
eşim yoğum bakıma bırakmış beni ben o aksam gözü açtım başımda bir doktor hadi gözlerini aç
ikitane çok yakışıklı oğlun var diyordu bense ağrıdan kıvranıyordum.....ayılamadım ağrıkesiciler fayda etmiş
ağrım yoktu ama gözlerimi açtığımda çırılçıplak makinaya bağlı soğuk karşımda ölü gibi insanlar vardı
ilk işim annemi çağırmak oldu annem beni merak etmiştir dedim...annem geldi ağlıyordu
eşim o kapıda beklerken herkes ayağa dikiliyor 10 hastanın yakını var herkes kapıdaki hemşirenin ağzına bakıyor
dedi....üç şey söyleniyor ya hastanın şu tahlili var ya başınız sağolsun yada hastanız ayıldı deniyor dedi...
WOMEN LOVEdiyince annenle ben öldük dedi....ayıldı diyince bayılcak gibi oldum dedi....
benle acı çeken olması beni daha çok üzdü ......
annem geldi beni gördü bebişlerin yanına gitti eşimde geldi yemek yedirdi bana ....
bölelikle birbuçuk gün süren yoğumbakım olayımızda bitti .....
kadındoğum bölümüne geldim öle ağrım vardıki yataktan kalkamayacam sandım
ömerim ilk yanıma geldi ve ağlamaya başladım küçücüktü ufak surat limon saırısı bişeydi ama alim yoktu
herkes bişey diyordu alimi özel bakıma almışlar yemesinde sorun olduğundan ...onuda görmeye indim emzirdim besledim
diğer gün gidemedim kansızlığım çok fazla idi 3 ünite kan takıldı .....9 saat sürdü pazar günü gidebildim yanına
çıkarkende onu bana vermediler ağladım üzüldüm ....ama salı günü alimide aldım evimize getirdim kuzularımı....
artık ALı ,ÖMER ,EŞıM VE BEN ÇOK MUTLU BıR AıLEYıZ.........
yolumuz çok zorlu oldu ama deydi iki meleğim var tam 10 gün oldu doğalı kuzularımmm.......
hatanedeki zorlu bekleşimin resmi kızlar
göbüşümün son versiyonları işte kızlardelikafadulden
yoğunbakımdan geldiğim gün eşim çekmiş
ömerimmm
alim
işte benim küçük aşklarımmdelikafadulden
Son düzenleme:
