- 23 Ocak 2009
- 935
- 6
- 96
daha 23 yaşındayım. hayatımın en güzel günlerini yaşıyor olmam gerek bugünlerde.çünkü 2 buçuk yıldır beraber olduğum insanla yeni sözlendim ve bir ay sonra nişanım var fakat aksilik denen illet yada artık adı uğursuzluk da olabilir peşimi bir türlü bırakmıyor. haziran ayında sözlümün ailesi beni istemeye gelmek istediler ama ablam izin vermediği için ailem de izin vermedi.aradan aylar geçti ben ailemi ikna ettim ablam izin verdi. sözlümün annesi annemle tanışmaya geldi.neyse birkaç hafta sonra istemeye gelelim diye aradılar kar yağdı bir hafta sonrasına ertelendi ve aynı gün yine kar yağdı.neyse kar kış kıyamet beni istediler babam da verdi. 3 gün sonrasına söz yapmaya karar verdik.tam söz günüm her şey yolunda gidiyor derken babam trafik kazası yaptı.eğer bi yarım saat daha babamı karakoldan bırakmasalardı sözüm ertelenecekti. o gün saat 3te kuaförde randevum vardı ama ben 5buçukta gidebildim ve kuaförde sadece yeni aldığı çırak vardı ve onun deneme tahtası oldum. o akşam sözümüz kesildi. bir hafta sözlümü annem yemeğe çağırdı ona haber verdikten 15 dk sonra babamın söz günü yaptığı trafik kazasında kazaya sebep olan amcanın öldüğü haberini aldık.sevgilim ilk kez 'sözlü' sıfatıyla bize yemeğe geldiği akşam neşesiz bir aileyle karşılaştı. kayınvalidem dün sözlümden haber gönderdi mayaiolp yarın bize yemeğe gelsin diye. ilk kez onlara gelin sıfatıyla gidecektim ben de ama olmadı ertelendi. çünkü kayınvalidemin işi çıktı. belki de birçok insanın yanında benim bu aksiliklerim okyanusta bir damla ama artık çok bunaldım. neye heveslensem elimde patlıyor.bir ay sonra nişanım var bakalım büyük bir merakla bekliyorum o zamana kadar ne gibi aksilikler çıkacak karşıma.
