29 yasinda bekar ailemle yasiyorum. 2 universite mezunu is tecrubesi olan fakat issizlikten kurtulamayan aile himayesi altindan cikamayan biri olmaktan cok yoruldum. Buldugum her ise bahane buldular parasi az seni bunun icin mi okuttuk orasi sana olmaz heryerdr calisamazsin vs diye diye surekli issizlikle mucadele ediyorum. Haliyle evde artik goze batmaya basladim. Hayatimda biri de yok. Kotu bir iliski tecrubem oldu bunu ailemde biliyo attigim her adim olay oluyo evde. Bir tanidigimizdan isle ilgili haber bekliyorum pek umidim olmasa da.. eger olmazsa fabrikaya girip calisacagim. Babam en basindan beri okumami ozellikle de sehir disinda okumami hic istemedi. Benim yuzumden maddi sorunlar yasadiklarini surekli yuzume vuruyo herkesin icinde. Okuduguma da yasadigima da lanet ettim sayelerinde. Sozde rahat bir aileyiz ancak yalnizca sozde. Annem her turk annesi gibi surekli babami doldurup aramizi sogutuyor. Surekli canta gibi yaninda gezdirmek istiyor vs. Ben herseye tamam dedim calisirken hep destek oldum niyeyse hic yaranamadim. Cok bunaldim gercekten. Benim yasimda olup ailesiyle yasayan varsa nasil geciniyosunuz ne yapmam gerek isin icinden cikamiyorum