Sen eşek olursan sırtına binen çok olurmuş diye bir söz var ya:/
Ben senede bir görüşüyor, haftada bir annemle diğerleriyle de ara ara telefonda irtibattaydım şu ana kadar. Zaman zaman maddi isteklerini de hep geri çevirerek idare ediyordum. Şimdi maalesef zaruriyetten kaldım, yoksa yavrularımın saçının teline zarar verdirtmem kimseye. Zaten benden de çok çekinirler, benim yokluğumda içindeki sevgisizlik, merhametsizlik kendini tutamamış işte.
Artık biz de yetişkin insanlarız. Geçen bir sözle karşılaşmıştım “ Çocuk yetişkinlerin mükemmel olmadığını anladığı gün ergen olur. Onları affettiği gün yetişkin olur. Kendini affettiği gün bilge olur.” diye. Ben kendimi şahsen yetiştiğim çevreye ait hissetmiyorum. Bu yüzden bütün şartlarımı zorlayıp gece gündüz çalışarak, ilk üniversite okuyan ben oldum(ailede ve köyde). O kadar olanaksızdım ki bulaşık yıkarken rafa defteri koyup ders çalışabilirdim ancak. Ders çalışmam da engellenirdi sürekli. Üst baş kitap hak getire zaten. İmkanlar benim için böyleyken erkek çocukları için ganiydi bu arada. Bizim ailenin gerçeği bu ve benimle alakalı bi durum değil.
Bak mesela annemin ağzında 2 yıldır opere edilmesi gereken bi et parçası varmış. O kadar oğlu,kızı yanında hastaneye sürekli gelip gidiyorlar kimse ilgilenmemiş. Ben gelince randevu alıp, bi yeğenimin hastane gününe ayarladım(doktoru da babamın arkadaşını seçtim, aynı günde bütün işlemleri hallolsun diye), ben iki çocukla gidemedim. O gün kurtuldu o rahatsızlıktan. Dikişini de ben aldım hatta. Ve olayın adı “torunum halletti, sağolsun” oldu. Benim adım bile geçmedi. Ben olmasam ölünceyekadar taşıyacaktı muhtemelen onu halbuki.
Gerçekten çok büyük bir handikap böylesi ailelerde büyümek. Ama artık çıktık içlerinden, öyle düşünelim. İlişkiyi de minimalize etmek ve daha fazla anlam yüklemeyip, irdelememek en mantıklısı sanırım.
Size tavsiyem kafanızda kurup durmayın “neden böyle, ben niye bu muameleye tabiyim” diye. Bakın ben ve biçok kişi de bu konumda. Canın ciğerin herkes ölçüsüz ilgiye, kıymete gelemeyebiliyor. Herkese kaldırabileceği kadar ilgi,alaka. Fazlası ne oldum delisi yapıp, zırvalatıyor işte. Allah onları ıslah etsin, bizim de kalbimizi ferahlatsın.