Ailemi çok özlüyorum,birsürü paranoyam var ne zaman bitecek:((

Lakito · 2 Mart 2013

Arkadaşlar siz kaygı bozukluğu yaşıyorsunuz.Ya birde şöyle düşünün:Allahkorusun kötü birşey olacaksa siz yanlarında olsanizda olur olmasanız da.Neden hayatı olmayan boş endiselerle kendinize zehir ediyorsunuz.Bol bol dua edin ailenizin sağlığı için.Hem hepimiz Allah'a emanetiz sonuçta.Mümkün olduğu kadar da yatılı gitmeye çalışın,ailenizi de çağırın.Kötü şeyler düşünmeyin.

melinda · 4 Mart 2013

nhrkbl .!.:
böyle okuyunca hem güç alıyorum hemde çok tuhaf geliyor aynı kaderi yaşayan ne kadar çok insan var..bende çoğu zaman kimseyi görmek istemiyorum...eşim destek oluyor fakat biyere kadar.sağlık dersen benimde sorunlarım var hatta önümüzdeki hafta doktora gideceğim ve diğer gittiğim doktorlarla aynı fikirde olursa ameliyat olacağım.bazen hayat zor olabiliyor ama inanıp başarmak kendi elimizde...

çok geçmiş olsun...
evet çok insan var aynı kaderi yaşayan yine de halime şükrediyorum hayat da mücadele etmeden anlamsız düşününce amacımız olmalı yani her ne kadar bazen isyan etme noktasına gelsem de:)

sunreir · 5 Mart 2013

Yazdıklarını okurken bi an bunları ben mi yazdım acaba diye geçti içimden o kadar aynı ki. Ailemden 600 km uzaklıktayım.
7 ay oldu evleneli. Ama o özlem hiç sönmedi. Alışamıyorum benimseyemiyorum bi türlü. Annem babam kardeşlerim aklımdan bi an çıkmıyo.
Her gün dua ediyorum onlara bişey olmasın diye. Burnumda tütüyolar. Çok başka bişey bu özlem. Gün geçtikçe artıyo.

Onları kırdığın üzdüğün anlar bir bir gözümün önüne geliyo yaptıkları herşey ve kahroluyorum üzdüm zamanında onları diye. Benimde psikolojim hiç normal değil seni üzmek istemedim arkadaşım ama gerçekten benimde içimi dökmeye ihtiyacım varmış galiba. Ağlayarak yazıyorum bunları çok üzgünüm. Bazen neden evlendimki bile dediğim oluyo. Herkes yaşadı bunları biliyorum ama benimki uzun sürecege benziyo.
Umarım sen alışırsın bi an önce. Allah tüm sevdiklerimizle birlikte olabileceğimiz bir yaşam nasip etsin hepimize.

zepzep4 · 5 Mart 2013

Allah yardımcınız olsun arkadaşlar hakikaten yazdıklarınızı okuyunca kötü oldumm.. Çözüm değil elbette ama en azından kaygıyı hafifletmek için kendinize hobi edinin, çalışma durumunuz varsa çalışın. Biraz aklınızı başka şeylerle meşgul edin yoksa Allah korusun sağlığınızdan olmayın...

lacrimas · 5 Mart 2013

Merhaba, ailenizden mi ayrıldınız? Eğer öyleyse bu da endişelerinizi tetiklemiştir. Alışkın olduğunuz bir düzeni, ailenizi bırakıp yeni bir hayata geçiş yapmışsınız. Biraz endişeli olmanız; aklınızın ailenizde olması, onları özlemeniz çok normal. Çalışmıyor olmanız, arkadaşınızın olmaması da sizi bu düşüncelere daha çok sevk ediyordur. İnsanların başına her şey gelebilir bu ne yazık ki bir gerçek. Ama ailenizin yanında olsanız da olmasanız da bunu önlemenin bir yolu yok. Kendinize hobi edinmeye çalışın, arkadaşlıklar kurmayı deneyin. Yani bu olumsuz düşünceleri aklınızdan uzaklaştırmak için kendinize uğraşlar bulun.

ecebru · 6 Mart 2013

ilk sayfadaki yazıyı okuyunca kendim dışında daha birilerini görünce sevindim alışılmayan tek şey evet gurbet bende gurbetteyim ve gece çalan her telefon korkutuyor beni acaba döndüğümde kimleri eksik bulcam ömrümü yedi bu 4yılda ve bebişte yok oyalınıcak bişiyler olsa cok sık ailemin yanına gitsemde yakında gibi olmuyor yakınında olan arkadaşlara imreniyorum ölüm zaten olcak diyorum ama yinede mantığım kabul etse beynim etmiyor alışamadım alışmadım alışmadım annemin sesi azcık değişik gelse günlerce aklım onda kalıyor yani kısacası her evden dönüş ayrı bi ağıt otobüs içinde

tecrubesiz · 6 Mart 2013

nhrkbl .!.:
merhaba arkadaşlar çok sıkıntılı dönemler geçiriyorum.8 aylık evliyim ve ailemden çook uzaktayım kafayı yemek üzereyim hergün ailemi düşünüyorum annemle günde 4,5 defa konuşmama rağmen telefonu kapatınca içime bi sıkıntı giriyor.geceleri ya ben yanlarında yokken onlara birşey olursa diye gözüme uyku girmiyor.uzaktayken aşırı derecede onları kaybetme korkusu hissediyorum..burada hiç arkadaşım yok şu an işsizim evdeyim ve çok sıkılıyorum gibi şeylerde var ama bunları bile ailem bu durumumdan ötürü benim için üzülüyor diye kafama takıyorum,kendim için değil yani (( offff ne zaman bitecek bu yaaa içim parçalanıyor adeta mutsuzum (((((( bunları yaşayanlar deneyimlerinizi paylaşın lütfennnn (

canım benim... bende senle aynı durumdayım..evlendim...çok uzaklara ailemden doğup büyüdüğüm yerlerden hiç bilmediğim topraklara geldim... ben bunu kadere bağlıyorum... bir gün herkes herkesten ayrılıyor.. yalnız paronayaklığın seni mutsuz etmesine izin verme ..çünkü böyle hayat geçmez... canım bak ne güzel sevdiğin yanında... kendi evin.. herkesin bekçisi ve emanetçisi yaradandır... onlara bir şey olmaması için dua edersin ancak bu kadar ...gerisine bişey yapamazsın ki sen... hatta sn değil olacak olan olaylara bütün insanlar birleşse yine bir şey yapamaz olacak yine olur... seni vesvese vererek yani kötü düşünceleri ve sıkıntıyı sürekli aklına sokan içindeki evham... eşine sıkıca sarıl... onu ve kendini mutlu etmeye bak... erkek bu duruma bir süre sabredebilir... bu durum böyle ilerlese eşinide mutsuzluğa ittiğin için aranızda problem çıkabilir... buna fırsat verme...dua et bol bol... rabbim bu kötü evhamları sıkıntıları yüreğinden söküp atsın... rabbime emanet ol inşallah... mutluluklar...

buhra · 6 Mart 2013

malesef bu bendede oluyo 5 yıllık evliyim ailemede yakınım ama yakınlık ve uzaklıkla alakası yok bazen geceleri eşimle birlikte gidip ışık yanıyomu abraba kapıdamı diye bakıyorum annemi günde 5 kere arıyorum nasıl geçicek bu çok korkuyorum kaybetme korkusu düşünmek istemiyorum hatta hayattan tat alamıyorum

poyrazinannesi · 6 Mart 2013

Herkesin ortak,fikri uğraş bulmak ve güçlü olabilmek...ben normalde çok güçlü bir insanım öyle çabuk koyuvermem kendimi ama anne baba kardeş bunlar çok farklı şeyler..evlenince değerlerini daha iyi anlıyorsun hele birde uzaktaysan!!!Aileme bunları anlatamıyorum üzülmelerini istemediğimden.Ama düşündümde Annemde ailesinden uzakta hep.o da çok ağlamış zamanında anneannemle teyzem kendilerini yerlere atmışlar ağlamaktan annem giderken.sonra abim olmuş ben olmuşum bizimle ilgilenmiş biz büyüdük evlendik annem şimdi kendi çocuğu için üzülüyor.bu bir kısır döngü sanırım..Herşeyin başı kesinlikle sağlık,uzaktada olsalar varlıkları çok önemli.Başımıza birşey gelse Dünyanın öteki ucundada olsalar koşturarak geleceklerinden emin olmak,bunlar çok önemli...tek yapabileceğimizde onları asla kırmamak ve bol bol dua etmek.Allah hepimize Ailelerimizi bağışlasın bayanlar...

buhra · 6 Mart 2013

demekki tek değilmişim böyle düşünen :) inşallah en kısa zamanda bu korkuyu atarız kızlar

senbirdeBanaSor · 8 Mart 2013

kesin bende öyle olurum daha şimdi den her gece kardesime sarılınca aglamaya baslıyorum cok zor olmalı Allah sabır versin

Ailemi çok özlüyorum,birsürü paranoyam var ne zaman bitecek:((

Ayrıntılı Düzenleme

Lakito

Nirvana

melinda

Popüler Üye

sunreir

Popüler Üye

zepzep4

Aktif Üye

lacrimas

Guru

ecebru

Aktif Üye

tecrubesiz

Aktif Üye

buhra

Üye

poyrazinannesi

Guru

buhra

Üye

senbirdeBanaSor

mutluluk :)

Benzer Konular