Ailemi çok özlüyorum,birsürü paranoyam var ne zaman bitecek:((

poyrazinannesi

Guru
Kayıtlı Üye
1 Ağustos 2012
874
145
333
merhaba arkadaşlar çok sıkıntılı dönemler geçiriyorum.8 aylık evliyim ve ailemden çook uzaktayım kafayı yemek üzereyim hergün ailemi düşünüyorum annemle günde 4,5 defa konuşmama rağmen telefonu kapatınca içime bi sıkıntı giriyor.geceleri ya ben yanlarında yokken onlara birşey olursa diye gözüme uyku girmiyor.uzaktayken aşırı derecede onları kaybetme korkusu hissediyorum..burada hiç arkadaşım yok şu an işsizim evdeyim ve çok sıkılıyorum gibi şeylerde var ama bunları bile ailem bu durumumdan ötürü benim için üzülüyor diye kafama takıyorum,kendim için değil yani (( offff ne zaman bitecek bu yaaa içim parçalanıyor adeta mutsuzum (((((( bunları yaşayanlar deneyimlerinizi paylaşın lütfennnn (
 
canım benim seni o kadar iyi anlıyorum ki aynı özlemleri aynı paranoyaklıkları bende yaşadım. bende ya onlara bişey olursa bende onlarrın yanında olmalıyım olacaksa hepimize olmalı diye diye uyurdum.uzakta olmak uzakta evli olmak çok zor. fakat sonra kızım dünyaya geldi inan yine aklım onlarda ama eskisi gibi değil. yani o kadar çok kafam meşgul o kadar çok yoruluyorum ki eskiden bende senin gibi 4-5 kere konuşurdum annemle şimdi yatağa girince aa bugün konuşmadık annemle diyorum. yani şu an yapacak bişeyin olmamasından ötürü kafan hep onlarda .. bana eskiden günler çok uzun gelirdi yapacak bişey bulamayıp hep temiz olan evi tekrar temizlerdim. şimdiyse gün yetmiyor bana.. diyeceğim o ki bir evladın olunca bu hasret sönmese de azalıyor korkuların aklına gelmez oluyor . ne yapalım bu günlerde geçecek eminim sen gibi ben gibi uzakta evli olan tüm arkadaşlar da aynı duyguları yaşamışlardır..
 

teşekkür ederim gerçekten böyle şeyleri duymak az da olsa içimi rahatlatıyor.çocuk işine gelince erken olduğunu düşünüyoruz kariyerimle ilgili planlarım var ve bu bile ailemi mutlu etmek için..inşallah tez zamanda kurtuluruz bu durumdan ben ve benim gibi yaşayanlar (
 

Ben açmalıydım bu konuyu, öyleki aynıyız evlilik süresi,aile özlemi, kaç defa aramalar, geceleri korkular..Yaşıyorum bunları birebir.
Yapacak birşey yok, bir an önce aynı şehirde yaşamanın hayalini kuruyorum çaresiz.
Ve sağlıkları için dua ediyorum, tek tesellim benden uzakta da olsalar sağlıklı olmaları.
 
Zaman zaman banada olur, cok fazla evde oldugun icin ve daha yeni evli oldugun icin (bir kac ay hicbirsey) normaldir bence öyle olman.
Benim ailemde uzakda ve öyle sIk görüsmegiz, herkes calisiyor, kendi isleri gücleri var, cevre, arkadas insanin kafasini dagitabiliyor, ama nezaman bir kötü birsey, bir ölüm haberi duysam, televizyonda bile olsa, hemen ailemi düsünüp aglarim, icim icime sigmaz : (
Bana dua etmek cok iyi geliyor, icim daraldigi zaman hep dua ederim
"Allahim sen benim ailemi, sevdiklerimi, hep iyi insanlarla karsilastir, her türlü kötülügü, kazayi, belayi onlardan uzak tut, onlara saglik, uzun bir ömür ve huzur ver..." böyle böyle aklima ne geliyorsa o an dua ederim.
Allahim hepimizin ailesini korusun, baska kimin, ne icin yasiyoruzki bu dünyada.
 

Benim evim annemlere çokta uzak sayılmaz. yürüyerek 10 dakikada gidebiliyorum ama bi çok bende ağlamışımdır ya onlara bişey olursa ya onları kaybedersem diye. bu düşüncelerin uzaklıkla bi alakası yok bence. etkisi var doğrudur ama direkt uzaklıkla bağlantılı değil. bende 8 aylık evliyim, bi gün görmesem ikinci gün mutlaka görmeye giderim. gördüğüm halde eve gelir ağlarım annem bugün hasta gibiydi, babam bana kırgın gibiydi diye. evden çıkınca bi kere onları kybetmişiz gibi hissediyoruz. sanki biz onların yanında olunca onlara da bize de hiç bişey olmaz gibi geliyor. ya sabah uyandığımda onlar hayatımda olmazsa diye düşnüüyoruz hep. yanıbaşımızda olduklarında da aynı derece de seviyorduk onları ama kendi ailemizi kurunca o sıcaklığı arar olduk. ÜZÜLME BURDA Bİ ÇOK KİŞİ SENİNLE AYNI ŞEYLERİ DÜŞÜNÜYOR. en azından ben düşnüyorum. yalnız değilsin yani.
 

ayyy canım aynı şeyleri yaşıyoruz özellikle gece yatınca yarım saat dua ediyorum onlara bişey olmasın diye.ölüm allahım emri ama Rabbim zamansız ayırmasın kimseyi ailesinden..
 

İşte benim yaşadığım durum bu.Evli değilim ama ailemden uzağım ve sacma sapan dusunceler giriyor aklıma hep.Ya bişey olursa bana haberı gelirse vs.
Gunde annemle ayrı babamla ayrı 2şer 3er defa konusuyorum ama bnimde içimde aynı sıkıntı.Bazen ağlıyorum oturup.
Yenı de degıl evimden aılemden uzak olmam.Unıversiteyıde dısarıda okudum o zamanlarda da vardı ama bu kadar yogun degıldı ama şimdi beter durum.
Evlenıp yıne onlarda uzakta olma durumum var bunu dusundukce kalbim sıkışıyor resmen.
Senın derdini hafıfletecegıme kendı derdimi anlatıyorum ama aynısını yaşıyorum aynısını
 

canım ben evli olmama rağmen işyerimde bile bu korkular oluyor bende de :) evlenince aynı ilde olucam ama hala içim kötü oluyor ne yapıcam ne edicem ama bunun tek yolu kafanı sürekli mesgul tutmak.. Kızınla ilgilen sürekli oyunlar oyna hiç olmadı bi işe gir yada eve bi iş al onunla uğras felan aklına bile gelmes bazen yorgunluktan :)
 
Günde aramari bire indirin. Bence ozaman paranoyakligin azalacakdir.
 
Tabi Amerika daha da zordur ama bazıları çabuk alışıyor benim gibilerde böyle kafayı yer.birazda yalnızlıktan ve işsizlikten kaynaklanıyor sanırım..Allahım ailelerimize sağlık bizede güç versin...
 
Bende ne yapacağımı düşünüyorum onlar olmadan nasıl nefes alabilirim hiç bilmiyorum ama zamanla alışırsın sanırım Bir uğraşlar bulmalısın kendine :)
Allah'ım herkese iyilik ve şifa versin
 
Bende sen le benzer durumdayim ve seni okadar iyi anliyorum ki bende evlendim ailem uzakta evliligime alisayim derken hep ailemi ozluyordum tovbe gece ailemden birilerini kaybetmisim gibi dusunceler gelir aklima yerlesirdi gozlerim dolardi ne paranoyakca seyler daha bilsen neyseinsan nelere alismiyor sehri seviyordum neyseki ama malesef esimin isyeri istanbul a tasindi bilmedigimiz kimsemizin olmadigi bir yer apar topar tasindik hemde ah ne zor ayrildim eski evimden hala ruyalarima girer hic tadini cikaramadim. Geldik buraya benim issizlikle ilgili husranlarim bitmek bilmedi yani bi konu acsam anlatsam yok artik dersiniz oyle tuhaf seyler oldu ki evde vakit geciriyorum ona da alistim sıkılmıyor um artik ama asosyal oldum disari cikmak istemiyorum yeni bir ortama girmek birileriyle tanismak istemiyorum cunku isimi soruyorlar bi cevap verincede neden calismiyorsun diyorlar gel de anlat bisuru sacmaliklar. Kimseyi tanimiyorum cevrede hic arkadasim yok bir tek esim Allah eksikligini vermesin. Boyle devam ederken benim bir rahatsizligim var ona kontrole gitmistim ve baska bir rahatsizlik daha cikti okadar uzuldum ki ve hala uzuluyorum halime sukur de ediyorum nice caresizler var benim hastaligim olumcul degil Allahtan diyorum ama surunduruyor nerdeyse 1 aydir bunun icin doktor arastiriyorum ve stres uzuntu cok etkiliyor. Esim farketmis parmaklarimi kasiyormusum gece biseyi tutuyo gibi yapiyor birakiyormusum devamli bu hafta doktora gittim nörolojiye neyseki nörolojik biseyim yokmus stres uzuntu! Bak artik o bana bunu dedi yok evim kirlendi takintisi işsizlik vs hepsi unutuluyor saglik okadar onemliymis ki bosuna kendi kendimi yemisim durmusum sen benim duruma dusme kafana takma lutfen ben taktim taktim bak sagligimdan oldum uzun yazdim ama icimi doktum sanirim:)
 

böyle okuyunca hem güç alıyorum hemde çok tuhaf geliyor aynı kaderi yaşayan ne kadar çok insan var..bende çoğu zaman kimseyi görmek istemiyorum...eşim destek oluyor fakat biyere kadar.sağlık dersen benimde sorunlarım var hatta önümüzdeki hafta doktora gideceğim ve diğer gittiğim doktorlarla aynı fikirde olursa ameliyat olacağım.bazen hayat zor olabiliyor ama inanıp başarmak kendi elimizde...
 
bende ailemden uzaktaydım cok uzak sayılmasada aynı sehirde yasamak farklı tabi evlendikten sonra bi dönem insan ailesini cok özlüyor,arıyor,herseyde onlardan bi pay cıkartıyor eski günlerine özlem duyuyor bende cok aglardım hemde saatlerce okadar cok onları düşünürdümki rüyamda hergece onları görürdüm sabah ağlayarak kalkardım ama Rabbim kimseyi eivinden etmesin herkes evinde olsun canları sağolsun yeter .. merak etme canım gecer bugünler herkes senn gibi aynı seyleri yasıyor tek değilsin bigün bibişin oldugunda onla ilgilenip vaktin nasıl gectigini anlamıcan bazen ailen bile aklına gelmicek
 

bu hissi bi ben hissediyorum zannediyordum.hatta kendimi paranoyak sanmaya başlamıştım çünkü arkadaşlarım abarttığımı sanıyorlardı.bende ailemden uzakta olunca bu hisleri hissediyorum.lütfen neden olduğunu öğrendiğiniz zaman banada söylermisiniz :26:
 

canımm rutin şeylermiş anladığım kadarıyla herkesin yaşadığı tamamen geçmesede zamanla hafifleyen şeyler..zor dönemlerden geçiyoruz sanırım anne olmadan kendi çekirdek ailemizi kabullenemiyoruz.evlimisin bilmiyorum ama ben üniversitedeyken bu kadar çok değildi özlem vardı ama böyle korkularım yoktu..evlilik çok farklıymış...heleki aylarca göremeyince...
 

evli değilim ama bu hiis ben kendimi bildim bileli var.evliliğede bu yüzden bi türlü yaklaşamıyorum.ya aniden birşey olurda yetişemesem diye (ALLAH KORUSUN )
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
  • Kilitli
Eşimin Ailesiyle Sorunlarım ve Bebeğim
7 8 9
Yorumlar
168
Görüntüleme
41K
Beyazcicekkk
B
Saç Uzatma Yöntemleri Saçı hızlı uzatma günlüğü fotoğraflı
9 10 11
Yorumlar
212
Görüntüleme
130K
gecevekedicik
M
Ailem, olmayan cinsel hayatım,psikolojik sorunlarım kısacası bir manik depresifin hayatı..
3 4 5
Yorumlar
80
Görüntüleme
19K
gixxer_600
Elif Şafak / Pinhan - Özet
Yorumlar
1
Görüntüleme
12K
LeYli NaR
Güçlü biri değilim..
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
6K
aytenim35
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…