Ailemi çok özlüyorum,birsürü paranoyam var ne zaman bitecek:((

btaskir .!.:

canım benim seni o kadar iyi anlıyorum ki aynı özlemleri aynı paranoyaklıkları bende yaşadım. bende ya onlara bişey olursa bende onlarrın yanında olmalıyım olacaksa hepimize olmalı diye diye uyurdum.uzakta olmak uzakta evli olmak çok zor. fakat sonra kızım dünyaya geldi inan yine aklım onlarda ama eskisi gibi değil. yani o kadar çok kafam meşgul o kadar çok yoruluyorum ki eskiden bende senin gibi 4-5 kere konuşurdum annemle şimdi yatağa girince aa bugün konuşmadık annemle diyorum. yani şu an yapacak bişeyin olmamasından ötürü kafan hep onlarda .. bana eskiden günler çok uzun gelirdi yapacak bişey bulamayıp hep temiz olan evi tekrar temizlerdim. şimdiyse gün yetmiyor bana.. diyeceğim o ki bir evladın olunca bu hasret sönmese de azalıyor korkuların aklına gelmez oluyor . ne yapalım bu günlerde geçecek eminim sen gibi ben gibi uzakta evli olan tüm arkadaşlar da aynı duyguları yaşamışlardır..

Genişletmek için tıkla...

nhrkbl .!.:

merhaba arkadaşlar çok sıkıntılı dönemler geçiriyorum.8 aylık evliyim ve ailemden çook uzaktayım kafayı yemek üzereyim hergün ailemi düşünüyorum annemle günde 4,5 defa konuşmama rağmen telefonu kapatınca içime bi sıkıntı giriyor.geceleri ya ben yanlarında yokken onlara birşey olursa diye gözüme uyku girmiyor.uzaktayken aşırı derecede onları kaybetme korkusu hissediyorum..burada hiç arkadaşım yok şu an işsizim evdeyim ve çok sıkılıyorum gibi şeylerde var ama bunları bile ailem bu durumumdan ötürü benim için üzülüyor diye kafama takıyorum,kendim için değil yani (( offff ne zaman bitecek bu yaaa içim parçalanıyor adeta mutsuzum (((((( bunları yaşayanlar deneyimlerinizi paylaşın lütfennnn (

Genişletmek için tıkla...

nhrkbl .!.:

merhaba arkadaşlar çok sıkıntılı dönemler geçiriyorum.8 aylık evliyim ve ailemden çook uzaktayım kafayı yemek üzereyim hergün ailemi düşünüyorum annemle günde 4,5 defa konuşmama rağmen telefonu kapatınca içime bi sıkıntı giriyor.geceleri ya ben yanlarında yokken onlara birşey olursa diye gözüme uyku girmiyor.uzaktayken aşırı derecede onları kaybetme korkusu hissediyorum..burada hiç arkadaşım yok şu an işsizim evdeyim ve çok sıkılıyorum gibi şeylerde var ama bunları bile ailem bu durumumdan ötürü benim için üzülüyor diye kafama takıyorum,kendim için değil yani (( offff ne zaman bitecek bu yaaa içim parçalanıyor adeta mutsuzum (((((( bunları yaşayanlar deneyimlerinizi paylaşın lütfennnn (

Genişletmek için tıkla...

Sanslisin .!.:

Zaman zaman banada olur, cok fazla evde oldugun icin ve daha yeni evli oldugun icin (bir kac ay hicbirsey) normaldir bence öyle olman.
Benim ailemde uzakda ve öyle sIk görüsmegiz, herkes calisiyor, kendi isleri gücleri var, cevre, arkadas insanin kafasini dagitabiliyor, ama nezaman bir kötü birsey, bir ölüm haberi duysam, televizyonda bile olsa, hemen ailemi düsünüp aglarim, icim icime sigmaz : (
Bana dua etmek cok iyi geliyor, icim daraldigi zaman hep dua ederim
"Allahim sen benim ailemi, sevdiklerimi, hep iyi insanlarla karsilastir, her türlü kötülügü, kazayi, belayi onlardan uzak tut, onlara saglik, uzun bir ömür ve huzur ver..." böyle böyle aklima ne geliyorsa o an dua ederim.
Allahim hepimizin ailesini korusun, baska kimin, ne icin yasiyoruzki bu dünyada.

Genişletmek için tıkla...

nhrkbl .!.:

merhaba arkadaşlar çok sıkıntılı dönemler geçiriyorum.8 aylık evliyim ve ailemden çook uzaktayım kafayı yemek üzereyim hergün ailemi düşünüyorum annemle günde 4,5 defa konuşmama rağmen telefonu kapatınca içime bi sıkıntı giriyor.geceleri ya ben yanlarında yokken onlara birşey olursa diye gözüme uyku girmiyor.uzaktayken aşırı derecede onları kaybetme korkusu hissediyorum..burada hiç arkadaşım yok şu an işsizim evdeyim ve çok sıkılıyorum gibi şeylerde var ama bunları bile ailem bu durumumdan ötürü benim için üzülüyor diye kafama takıyorum,kendim için değil yani (( offff ne zaman bitecek bu yaaa içim parçalanıyor adeta mutsuzum (((((( bunları yaşayanlar deneyimlerinizi paylaşın lütfennnn (

Genişletmek için tıkla...

nhrkbl .!.:

merhaba arkadaşlar çok sıkıntılı dönemler geçiriyorum.8 aylık evliyim ve ailemden çook uzaktayım kafayı yemek üzereyim hergün ailemi düşünüyorum annemle günde 4,5 defa konuşmama rağmen telefonu kapatınca içime bi sıkıntı giriyor.geceleri ya ben yanlarında yokken onlara birşey olursa diye gözüme uyku girmiyor.uzaktayken aşırı derecede onları kaybetme korkusu hissediyorum..burada hiç arkadaşım yok şu an işsizim evdeyim ve çok sıkılıyorum gibi şeylerde var ama bunları bile ailem bu durumumdan ötürü benim için üzülüyor diye kafama takıyorum,kendim için değil yani (( offff ne zaman bitecek bu yaaa içim parçalanıyor adeta mutsuzum (((((( bunları yaşayanlar deneyimlerinizi paylaşın lütfennnn (

Genişletmek için tıkla...

nhrkbl .!.:

merhaba arkadaşlar çok sıkıntılı dönemler geçiriyorum.8 aylık evliyim ve ailemden çook uzaktayım kafayı yemek üzereyim hergün ailemi düşünüyorum annemle günde 4,5 defa konuşmama rağmen telefonu kapatınca içime bi sıkıntı giriyor.geceleri ya ben yanlarında yokken onlara birşey olursa diye gözüme uyku girmiyor.uzaktayken aşırı derecede onları kaybetme korkusu hissediyorum..burada hiç arkadaşım yok şu an işsizim evdeyim ve çok sıkılıyorum gibi şeylerde var ama bunları bile ailem bu durumumdan ötürü benim için üzülüyor diye kafama takıyorum,kendim için değil yani (( offff ne zaman bitecek bu yaaa içim parçalanıyor adeta mutsuzum (((((( bunları yaşayanlar deneyimlerinizi paylaşın lütfennnn (

Genişletmek için tıkla...

petite06 .!.:

Bende sen le benzer durumdayim ve seni okadar iyi anliyorum ki bende evlendim ailem uzakta evliligime alisayim derken hep ailemi ozluyordum tovbe gece ailemden birilerini kaybetmisim gibi dusunceler gelir aklima yerlesirdi gozlerim dolardi ne paranoyakca seyler daha bilsen neyseinsan nelere alismiyor sehri seviyordum neyseki ama malesef esimin isyeri istanbul a tasindi bilmedigimiz kimsemizin olmadigi bir yer apar topar tasindik hemde ah ne zor ayrildim eski evimden hala ruyalarima girer hic tadini cikaramadim. Geldik buraya benim issizlikle ilgili husranlarim bitmek bilmedi yani bi konu acsam anlatsam yok artik dersiniz oyle tuhaf seyler oldu ki evde vakit geciriyorum ona da alistim sıkılmıyor um artik ama asosyal oldum disari cikmak istemiyorum yeni bir ortama girmek birileriyle tanismak istemiyorum cunku isimi soruyorlar bi cevap verincede neden calismiyorsun diyorlar gel de anlat bisuru sacmaliklar. Kimseyi tanimiyorum cevrede hic arkadasim yok bir tek esim Allah eksikligini vermesin. Boyle devam ederken benim bir rahatsizligim var ona kontrole gitmistim ve baska bir rahatsizlik daha cikti okadar uzuldum ki ve hala uzuluyorum halime sukur de ediyorum nice caresizler var benim hastaligim olumcul degil Allahtan diyorum ama surunduruyor nerdeyse 1 aydir bunun icin doktor arastiriyorum ve stres uzuntu cok etkiliyor. Esim farketmis parmaklarimi kasiyormusum gece biseyi tutuyo gibi yapiyor birakiyormusum devamli bu hafta doktora gittim nörolojiye neyseki nörolojik biseyim yokmus stres uzuntu! Bak artik o bana bunu dedi yok evim kirlendi takintisi işsizlik vs hepsi unutuluyor saglik okadar onemliymis ki bosuna kendi kendimi yemisim durmusum sen benim duruma dusme kafana takma lutfen ben taktim taktim bak sagligimdan oldum uzun yazdim ama icimi doktum sanirim:)

Genişletmek için tıkla...

nhrkbl .!.:

merhaba arkadaşlar çok sıkıntılı dönemler geçiriyorum.8 aylık evliyim ve ailemden çook uzaktayım kafayı yemek üzereyim hergün ailemi düşünüyorum annemle günde 4,5 defa konuşmama rağmen telefonu kapatınca içime bi sıkıntı giriyor.geceleri ya ben yanlarında yokken onlara birşey olursa diye gözüme uyku girmiyor.uzaktayken aşırı derecede onları kaybetme korkusu hissediyorum..burada hiç arkadaşım yok şu an işsizim evdeyim ve çok sıkılıyorum gibi şeylerde var ama bunları bile ailem bu durumumdan ötürü benim için üzülüyor diye kafama takıyorum,kendim için değil yani (( offff ne zaman bitecek bu yaaa içim parçalanıyor adeta mutsuzum (((((( bunları yaşayanlar deneyimlerinizi paylaşın lütfennnn (

Genişletmek için tıkla...

nhrkbl .!.:

merhaba arkadaşlar çok sıkıntılı dönemler geçiriyorum.8 aylık evliyim ve ailemden çook uzaktayım kafayı yemek üzereyim hergün ailemi düşünüyorum annemle günde 4,5 defa konuşmama rağmen telefonu kapatınca içime bi sıkıntı giriyor.geceleri ya ben yanlarında yokken onlara birşey olursa diye gözüme uyku girmiyor.uzaktayken aşırı derecede onları kaybetme korkusu hissediyorum..burada hiç arkadaşım yok şu an işsizim evdeyim ve çok sıkılıyorum gibi şeylerde var ama bunları bile ailem bu durumumdan ötürü benim için üzülüyor diye kafama takıyorum,kendim için değil yani (( offff ne zaman bitecek bu yaaa içim parçalanıyor adeta mutsuzum (((((( bunları yaşayanlar deneyimlerinizi paylaşın lütfennnn (

Genişletmek için tıkla...

sarImelegimm .!.:

bu hissi bi ben hissediyorum zannediyordum.hatta kendimi paranoyak sanmaya başlamıştım çünkü arkadaşlarım abarttığımı sanıyorlardı.bende ailemden uzakta olunca bu hisleri hissediyorum.lütfen neden olduğunu öğrendiğiniz zaman banada söylermisiniz :26:

Genişletmek için tıkla...

nhrkbl .!.:

canımm rutin şeylermiş anladığım kadarıyla herkesin yaşadığı tamamen geçmesede zamanla hafifleyen şeyler..zor dönemlerden geçiyoruz sanırım anne olmadan kendi çekirdek ailemizi kabullenemiyoruz.evlimisin bilmiyorum ama ben üniversitedeyken bu kadar çok değildi özlem vardı ama böyle korkularım yoktu..evlilik çok farklıymış...heleki aylarca göremeyince...

Genişletmek için tıkla...