Annenizi araya sokmadan bence de babanızla kendiniz konuşun. Beklemek için bir sebep ben göremedim, kredi çekip evlenecek gücünüz ya da birikiminiz var mı şu an çalışıyor musunuz? Babanıza ben senden bir şey istemiyorum resti çekebilecek güçte
Teşekkür ederim aslında üniversite bitti fakat işsiz değilim staj dönemimdeyim asgari ücret olmasa da bir miktar ücret alıyorum. Keşke evin faturasını mutfak ihtiyacını alacağıma kendim için birikim yapmış olsaydım. Şimdi hiç gözlerine gelmiyor yaptığım şeyler.Çalışıyor musunuz?
Eğer çalışmıyorsanız öncelikle bir iş bulup en azından altı ay bir çalışıp ufakta olsa birikim yapmaya bakın.
Sonra da babanızla usulünce konuşursunuz.
Ama şuan önceliğiniz bir iş bulup kendi ayaklarınız üzerinde durmak olsun.
Babanızdan kaçarken ne ile karşılaşacağınız belli olmaz o yüzden önce yere sağlam basın lütfen.
ALLAH yolunuzu açık etsin.
Evet kaçmak çözüm değil sonra yaşamak istediğim şeyler içimde kalacak biliyorum. Beni anlayan birilerinin olması çok güzel teşekkür ederimBöyle bi babayla konusmak hiç mantıklı değil. Sonrada kızlar neden kacıyor. Allahtan aklı basındasın. Öyle hatalar yapmazsın
Sevgilin görücü usulü ile gelsinler, onları da kovamaz ya baban.Merhaba forumda yeniyim herkese günaydın kendi tecrübelerinizle bana bir yol göstermenizi umuyorumöncelikle ailemden bahsedeyim ki ona göre çözüm sunun lütfen herkesin hayatı aynı değil sonuçta. Babamla bildim bileli aramda mesafe var. Bunun sebebi de kendisi. Sürekli küfür ediyor anneme bana kardeşlerime. Sokakta mağazada yolda rezil ettiği sayısız anılarım var. İnsanların bana acıyarak baktığı o anları aklımdan bir türlü çıkaramadım. Kaç kişiyle konuştum anlattım. Onları anlamaya çalıştım ben samimiuet kurmak için ona yaklaştım ama hep zarar gören yıpranan ben oldum. Bir gün aramız iyi oldu sanıyorum ama gördüm ki babamın keyfi iyiyse aile huzurlu. Ama kendisinin keyfi yerinde değilse bizi de huzursuz ediyor. Sürekli ağzında ssstir olup gidin bu evden diye akla gelemeyecek ağza alınmayacak küfürler ediyor. Ama aynı zamanda ben üniversite de bitirdim ve sürekli bana senden bir b+k olmaz sen neyi başardın ki diyip hevesimi kırıyor hayatım boyunca böyleydi bu durum. Annemi de sindirdi. Şimdi diyorum ki 3 yıldır bir ilişkim var artık tanışmak istiyorlar ve anneme konuyu açtım. Ağlayacak hale geldi ben babana söyleyemem diye. Kendin söyle diyor konuyu değiştirmeye çalışıyor. Baktı beni vazgeçiremedi surat asıyor küsüyor. Ya annem de birkaç yıl çalış sözün geçecek zamana geldiğinde kendin söyle. 25 yaşımdayım ve ailede evde huzur olmayınca mutlu olduğum insanla yuva kurmak istiyorum. Annemi kırmadan anlattım kocasının kusurunu asla kabul etmediğini söyledim her gün bu evde babamın küfürleri yüzünden aldığım nefes canımı yakıyor dedim. Lütfen anlayın o küfürleri öyle bir ediyor ki gözünüzün önünde bir canavar var sanki saldıracak mı diye korkudan tir tir titriyorsunuz öyle anlar yaşatıyor. Ben de artık üniversiteyi bitirdim çok şükür iş alanı açık. Artık kendi yuvamı kurmak istiyorum. Bir yanda da annemi böyle üzdüğüm için vicdan azabı içimden gitmiyor. Biliyorum ki evde öyle biriyle tek başına yaşamamak için annem beni evden göndermek istemiyor. Onu da anlamaya çalışıyorum ama artık vücudum da isyan etmeye başladı
Mide ağrılarım geçmek bilmiyor stresten. Sürekli güçsüzüm bu yaşta tansiyon sorunu çıktı. Kafamda bir sürü bezeler çıkmaya başladı. Ya ne ruhum ve vücudum kaldırıyor artık olanları. Bana yardım eder misiniz ne yapmalıyım
Önce daimi kazancın olsun. Bir aile büyüğü varsa anneanne babaanne dede hala amca vs , onunla konusun o çekip çevirsin durumuTeşekkür ederim aslında üniversite bitti fakat işsiz değilim staj dönemimdeyim asgari ücret olmasa da bir miktar ücret alıyorum. Keşke evin faturasını mutfak ihtiyacını alacağıma kendim için birikim yapmış olsaydım. Şimdi hiç gözlerine gelmiyor yaptığım şeyler.
Soyleyemeyecek bişey yokMerhaba forumda yeniyim herkese günaydın kendi tecrübelerinizle bana bir yol göstermenizi umuyorumöncelikle ailemden bahsedeyim ki ona göre çözüm sunun lütfen herkesin hayatı aynı değil sonuçta. Babamla bildim bileli aramda mesafe var. Bunun sebebi de kendisi. Sürekli küfür ediyor anneme bana kardeşlerime. Sokakta mağazada yolda rezil ettiği sayısız anılarım var. İnsanların bana acıyarak baktığı o anları aklımdan bir türlü çıkaramadım. Kaç kişiyle konuştum anlattım. Onları anlamaya çalıştım ben samimiuet kurmak için ona yaklaştım ama hep zarar gören yıpranan ben oldum. Bir gün aramız iyi oldu sanıyorum ama gördüm ki babamın keyfi iyiyse aile huzurlu. Ama kendisinin keyfi yerinde değilse bizi de huzursuz ediyor. Sürekli ağzında ssstir olup gidin bu evden diye akla gelemeyecek ağza alınmayacak küfürler ediyor. Ama aynı zamanda ben üniversite de bitirdim ve sürekli bana senden bir b+k olmaz sen neyi başardın ki diyip hevesimi kırıyor hayatım boyunca böyleydi bu durum. Annemi de sindirdi. Şimdi diyorum ki 3 yıldır bir ilişkim var artık tanışmak istiyorlar ve anneme konuyu açtım. Ağlayacak hale geldi ben babana söyleyemem diye. Kendin söyle diyor konuyu değiştirmeye çalışıyor. Baktı beni vazgeçiremedi surat asıyor küsüyor. Ya annem de birkaç yıl çalış sözün geçecek zamana geldiğinde kendin söyle. 25 yaşımdayım ve ailede evde huzur olmayınca mutlu olduğum insanla yuva kurmak istiyorum. Annemi kırmadan anlattım kocasının kusurunu asla kabul etmediğini söyledim her gün bu evde babamın küfürleri yüzünden aldığım nefes canımı yakıyor dedim. Lütfen anlayın o küfürleri öyle bir ediyor ki gözünüzün önünde bir canavar var sanki saldıracak mı diye korkudan tir tir titriyorsunuz öyle anlar yaşatıyor. Ben de artık üniversiteyi bitirdim çok şükür iş alanı açık. Artık kendi yuvamı kurmak istiyorum. Bir yanda da annemi böyle üzdüğüm için vicdan azabı içimden gitmiyor. Biliyorum ki evde öyle biriyle tek başına yaşamamak için annem beni evden göndermek istemiyor. Onu da anlamaya çalışıyorum ama artık vücudum da isyan etmeye başladı
Mide ağrılarım geçmek bilmiyor stresten. Sürekli güçsüzüm bu yaşta tansiyon sorunu çıktı. Kafamda bir sürü bezeler çıkmaya başladı. Ya ne ruhum ve vücudum kaldırıyor artık olanları. Bana yardım eder misiniz ne yapmalıyım
Staj bitip daimi kazancınız olduğunda bu konuları açın. Evlilikte mutlu olacağınızın garantisi yok, eşiniz tarafından şiddet veya aldatmaya uğrasanız gidecek bir kapınız olmayabilir. Bunları da hesaba katıp kazancım kesinleşince evlilik mevzularını düşünürdüm
Bende benzer özelliklere sahip bir baba ile büyüdüm. Kadınlar baba rolüne benzer kişilerle etkileşime geçiyor genellikle, kasıtlı değil bilinçaltına tanıdık geldiği için.Bu yüzden öncelikle evleneceğiniz kişiyi iyice ölçüp, tartın.
Evden kurtulmak için bir erkeğe sığınmayın.
Önceliğiniz evlenmek değil, çalışmak olsun. Kurtarıcınız olarak görüyor ve o gözle değerlendiriyor olabilirsiniz.Aşk bir nevi görme kusurudur nede olsa, gerçekleri değil görmek istediklerimizi yükleriz başlangıçta.
Kendi ayaklarınız üzerinde durduğunuz, özgüven ve yaşam tecrübeniz arttığında da babanıza söyleyin.
Evleneceğim, sizlerle tanıştıracağım deyin. Karşısında dik durun, ezilip
Bunların o kadar farkındayım ki. Üstüne bir de annenin sürekli alttan alma rolü benimsenirse evlilikte eziliyoruz. Ama ben aileme hep yük olduğumu hissettim. Anne babanın görevi çocuğa bakmak değil midir? Onlar önüme koydukları yemek de bile parasını ödersin bir gün diye diye büyüttüler. Bunca baskıda birde benden başarı beklediler onu da verdim. Evlilikleri zaten mutsuz evin en küçüğüyüm diye sürekli maskot diye beni kullandı annem her şeyin farkındayım. Evlat ayrımı olunca daha da koyuyor insana. Abim yer içer yatar aileye yardım etmez ama hep en iyisi odur. Şimdi ona para ayırmışlar evlenince harcanır diye. O parayı bana harcamamak için ellerinden geleni yaparlar. Zoruma gidiyor gerçekten. Değer gördüğüm yerde olmak istiyorum aslında tüm çabam bu.Bende benzer özelliklere sahip bir baba ile büyüdüm. Kadınlar baba rolüne benzer kişilerle etkileşime geçiyor genellikle, kasıtlı değil bilinçaltına tanıdık geldiği için.Bu yüzden öncelikle evleneceğiniz kişiyi iyice ölçüp, tartın.
Evden kurtulmak için bir erkeğe sığınmayın.
Önceliğiniz evlenmek değil, çalışmak olsun. Kurtarıcınız olarak görüyor ve o gözle değerlendiriyor olabilirsiniz.Aşk bir nevi görme kusurudur nede olsa, gerçekleri değil görmek istediklerimizi yükleriz başlangıçta.
Kendi ayaklarınız üzerinde durduğunuz, özgüven ve yaşam tecrübeniz arttığında da babanıza söyleyin.
Evleneceğim, sizlerle tanıştıracağım deyin. Karşısında dik durun, ezilip bükülmeyin.
Evlenmek istediğiniz kişi size değer veriyor mu ? Bunu çok iyi analiz etmelisiniz.Bunların o kadar farkındayım ki. Üstüne bir de annenin sürekli alttan alma rolü benimsenirse evlilikte eziliyoruz. Ama ben aileme hep yük olduğumu hissettim. Anne babanın görevi çocuğa bakmak değil midir? Onlar önüme koydukları yemek de bile parasını ödersin bir gün diye diye büyüttüler. Bunca baskıda birde benden başarı beklediler onu da verdim. Evlilikleri zaten mutsuz evin en küçüğüyüm diye sürekli maskot diye beni kullandı annem her şeyin farkındayım. Evlat ayrımı olunca daha da koyuyor insana. Abim yer içer yatar aileye yardım etmez ama hep en iyisi odur. Şimdi ona para ayırmışlar evlenince harcanır diye. O parayı bana harcamamak için ellerinden geleni yaparlar. Zoruma gidiyor gerçekten. Değer gördüğüm yerde olmak istiyorum aslında tüm çabam bu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?