- 29 Ocak 2009
- 8.183
- 3
- Konu Sahibi Gelkalbime
- #21
tahsil değil de kültür görgü adap bunlar çok önemli bence
iki aile arasında bu tarz şeylerde uçurum varsa çok zor oluyor alışmak da kaldırmak da
eşimin ailesiyle benim ailem arasında da uçurumdan öte dağlar var bu konuda yazık ki
hiçbirşey insanın alıştıgından geri kalması kadar kötü değil
hele ki kadın ruhu bunu hiç kaldıramıyor hazmedemiyor
iki taraf da birbirini oldugu gibi kabul edip ona göre özen gösterse
aradaki farklılıklara göre biraz hasassiyetle davransa
kendinde olmayana burun büküp tuhaf tavırlar içine girmese
saygı duysa karsısındakıne ve onu kendı hayatı ıcınde degerlendırebılmeyı becerse
en azından birbirini kırmayacak bir orta noktada bulusabılse belki o zaman aşılabilir
ama inanın bazen öyle anlar geliyor ki nerdeyim ben uzayda mıyım diye soruyorsunuz kendnize
ben de ailem de en basından beri onları rencide etmemk mahcup etmemk icin yeri geldi ayıplarını eksiklerini örttük yeri geldi onore ettik ama karsılıgında görmedgımız saygısızlık patavatsızlık bayagılık kalmadı malesef
zaten aileler ayrı ayrı sehırlerde bız de baska bı sehırdeyız aılelerde dugunde görustu bırtek onun dısında telle irtibat vardı bındebır o da bızımkılerın ıtelemesıyle ama dusunun dünürlerini bayramda bile aramayacak kadar burunları kaf dagındalar
senede iki bilemedin üç kere gdiyiorum evlerine ama her gidişimiz evliliğime bir deprem olarak geri dönüyor
hayatımda hiç görmedgim bir muamele
alsık olmadgım seylere muhatap olma
sevıyesız basıt tavırlar sevgiyi gectık saygı da görmeme
her halleri oturusları kalkısları bile ayrı batıyor insana
hele bir de kendilerine bakmadan seni yerin dibine sokma cabaları yok mu
kedi ulasamadgı cıgere mundar dermıs hesabı
bilmiyorum eşim nasıl cıkmıs içlerinden bambaska
ben ilk günden beri yadırgıyorum alışmadım asla alısamam kabullenemıyorum hazmedemıyorum da
evliligimde döktugum tum gözyasları da esımın aılesı ve aramzdakı bu farklılıkların yarattıgı ucurumdan
çok buyuk bır askla evlendık herseyı hıc dusunmeden arkamda braktım
cok baska sartlarda cok baska bır hayatın ıcıne gırdım kosulsuz
ama cok zorlandım cok kırıldım cok yoruldum
askın sevgının de kaldıramadıgı seyler var hayatta
ve ınanın bana öyle seyler yasıyorsunuz kı dunyanın en buyuk askı da olsa degmez onları yasamaya
bence ıyı dusunmelısın canım
iki gönül bir olunca samanlık seyran olmuyor ne yazık ki
ben en cok inandgım seyın yalan oldugunu yasayarak gördum bızzat
aradaki denge saglanmadıkca cok zor
iki aile arasında bu tarz şeylerde uçurum varsa çok zor oluyor alışmak da kaldırmak da
eşimin ailesiyle benim ailem arasında da uçurumdan öte dağlar var bu konuda yazık ki
hiçbirşey insanın alıştıgından geri kalması kadar kötü değil
hele ki kadın ruhu bunu hiç kaldıramıyor hazmedemiyor
iki taraf da birbirini oldugu gibi kabul edip ona göre özen gösterse
aradaki farklılıklara göre biraz hasassiyetle davransa
kendinde olmayana burun büküp tuhaf tavırlar içine girmese
saygı duysa karsısındakıne ve onu kendı hayatı ıcınde degerlendırebılmeyı becerse
en azından birbirini kırmayacak bir orta noktada bulusabılse belki o zaman aşılabilir
ama inanın bazen öyle anlar geliyor ki nerdeyim ben uzayda mıyım diye soruyorsunuz kendnize
ben de ailem de en basından beri onları rencide etmemk mahcup etmemk icin yeri geldi ayıplarını eksiklerini örttük yeri geldi onore ettik ama karsılıgında görmedgımız saygısızlık patavatsızlık bayagılık kalmadı malesef
zaten aileler ayrı ayrı sehırlerde bız de baska bı sehırdeyız aılelerde dugunde görustu bırtek onun dısında telle irtibat vardı bındebır o da bızımkılerın ıtelemesıyle ama dusunun dünürlerini bayramda bile aramayacak kadar burunları kaf dagındalar
senede iki bilemedin üç kere gdiyiorum evlerine ama her gidişimiz evliliğime bir deprem olarak geri dönüyor
hayatımda hiç görmedgim bir muamele
alsık olmadgım seylere muhatap olma
sevıyesız basıt tavırlar sevgiyi gectık saygı da görmeme
her halleri oturusları kalkısları bile ayrı batıyor insana
hele bir de kendilerine bakmadan seni yerin dibine sokma cabaları yok mu
kedi ulasamadgı cıgere mundar dermıs hesabı
bilmiyorum eşim nasıl cıkmıs içlerinden bambaska
ben ilk günden beri yadırgıyorum alışmadım asla alısamam kabullenemıyorum hazmedemıyorum da
evliligimde döktugum tum gözyasları da esımın aılesı ve aramzdakı bu farklılıkların yarattıgı ucurumdan
çok buyuk bır askla evlendık herseyı hıc dusunmeden arkamda braktım
cok baska sartlarda cok baska bır hayatın ıcıne gırdım kosulsuz
ama cok zorlandım cok kırıldım cok yoruldum
askın sevgının de kaldıramadıgı seyler var hayatta
ve ınanın bana öyle seyler yasıyorsunuz kı dunyanın en buyuk askı da olsa degmez onları yasamaya
bence ıyı dusunmelısın canım
iki gönül bir olunca samanlık seyran olmuyor ne yazık ki
ben en cok inandgım seyın yalan oldugunu yasayarak gördum bızzat
aradaki denge saglanmadıkca cok zor