- 9 Mayıs 2024
- 8
- 6
Merhaba yeni üyeyim şimdiden herkesi selamlıyorum!
Ben coğrafya'nın kader olduğu Güney Anadolu'da yaşayan 26 yaşında bir kadınım.
Bekarım... aile ile yaşıyorum ama birbirimizi boğazlamamıza az kaldı.Çok toksik,ataerkil iğrenç bir kültür içinde büyüdüm.Hala ne giyeceğime ailem karışır...Hayatım önceden planlandı...Okul,kariyer,arkadaş ortamı ve ailemin uygun gördüğü bir ailenin oğlu.Tahmin edersinizki her özgür ruhlu kadın gibi buhran yaşamaktayım.19 yaşında ağır depresyon tanısı konuldu(Doğal olarak) ilaçlar almaktayım.Hayatımda hiçbir hakkım yok...bakirelik benden önemli, ağır adet geçirdiğim için istediğim operasyonu olamadım bekaretim gider diye.Bunlar benim çok ama çok ağırıma gidiyor.Herneyse...ben internetten ingiliz biri ile tanıştım.İkimiz kart oyunu oynarken tanıştık.Üç yıldır birlikteyiz.Hayattaki en büyük şansım odur.Bana kimsenin davranmadığı kadar iyi davranıyor...bir ruhum olduğunu hatırlattı bana.Onunlayken kendimi gülerken buluyorum.Beş kere buluştuk.Onunla cinsellik yaşamak istemediğimi söyledim ve anlayış ile karşıladı.Artık daha mutluyum bir umudum bir yaşama sevincim bir amacım var.Uyanınca konuşmak istediğim beni anlayan biri var.O kadar aşığım ki ona...daha önce sevgilim olmadı ama erkeklerin ne bok olduklarını biliyorum.Uzaktan konuşuyoruz ve beni inanılmaz iyileştirdi o kadar iyi geldiki!Sorunlar bitmiyor ama...Maalesef parası yok.Benimde vizem yok...Nasıl parası yok döviz kazanıyorlar demeyin kimse işe almıyor ingilterede ve dünyada inanılmaz bir ekonomik kriz var.Daha önce girdiği şirket küçülme kararı aldı ve birçok kişiyi kovdu.Bu yüzden ona sığınamıyorum güvenli bir limanım yok.Benim ailemin durumu çok iyi (bana asgari maaş veriyorlar
) cimrilikle zenginlik eşit oranda ilerliyor bu arada neyse ve beklentileri çok yüksek.Çevremizde ki insanlar çok zengin o yüzden onların beklentileri ise çoook üst seviyede.Ama onlarla evlenirsem aynı bokun laciverti olucak.Altın kafeste yaşıyorum ama kafes işte genede özgür degilim...Ailem şımarıksın gerçek hayatı bilmiyorsun vs vs diyorlar.Beni seçtikleri biri ile evlendirirler diye çok korkuyorum annem rahat edersin diyor ama ben istemiyorum 3 yıldır yurtdışında iş arıyorum YOK YOK YOK adamlar vize yok olayını duyunca kaçıyor! Hergün kabus görüyorum sevgilimi rüyamda kaybediyorum onu arıyorum psikolojim mahvoldu labirent gibi hayat sanki 10000'lik zeka küpünü çözmeye çalıyorum işin içinden bir türlü çıkamıyorum küçük şehirde yaşıyorum iş yok güç yok ailem izin vermez zaten başka bir yerde çalışmama çok kontol manyakları birisi tavsiye versin Allah aşkına lütfen bir mantıklı biri bana yol göstersin
Teşekkürler
Ben coğrafya'nın kader olduğu Güney Anadolu'da yaşayan 26 yaşında bir kadınım.
Bekarım... aile ile yaşıyorum ama birbirimizi boğazlamamıza az kaldı.Çok toksik,ataerkil iğrenç bir kültür içinde büyüdüm.Hala ne giyeceğime ailem karışır...Hayatım önceden planlandı...Okul,kariyer,arkadaş ortamı ve ailemin uygun gördüğü bir ailenin oğlu.Tahmin edersinizki her özgür ruhlu kadın gibi buhran yaşamaktayım.19 yaşında ağır depresyon tanısı konuldu(Doğal olarak) ilaçlar almaktayım.Hayatımda hiçbir hakkım yok...bakirelik benden önemli, ağır adet geçirdiğim için istediğim operasyonu olamadım bekaretim gider diye.Bunlar benim çok ama çok ağırıma gidiyor.Herneyse...ben internetten ingiliz biri ile tanıştım.İkimiz kart oyunu oynarken tanıştık.Üç yıldır birlikteyiz.Hayattaki en büyük şansım odur.Bana kimsenin davranmadığı kadar iyi davranıyor...bir ruhum olduğunu hatırlattı bana.Onunlayken kendimi gülerken buluyorum.Beş kere buluştuk.Onunla cinsellik yaşamak istemediğimi söyledim ve anlayış ile karşıladı.Artık daha mutluyum bir umudum bir yaşama sevincim bir amacım var.Uyanınca konuşmak istediğim beni anlayan biri var.O kadar aşığım ki ona...daha önce sevgilim olmadı ama erkeklerin ne bok olduklarını biliyorum.Uzaktan konuşuyoruz ve beni inanılmaz iyileştirdi o kadar iyi geldiki!Sorunlar bitmiyor ama...Maalesef parası yok.Benimde vizem yok...Nasıl parası yok döviz kazanıyorlar demeyin kimse işe almıyor ingilterede ve dünyada inanılmaz bir ekonomik kriz var.Daha önce girdiği şirket küçülme kararı aldı ve birçok kişiyi kovdu.Bu yüzden ona sığınamıyorum güvenli bir limanım yok.Benim ailemin durumu çok iyi (bana asgari maaş veriyorlar
) cimrilikle zenginlik eşit oranda ilerliyor bu arada neyse ve beklentileri çok yüksek.Çevremizde ki insanlar çok zengin o yüzden onların beklentileri ise çoook üst seviyede.Ama onlarla evlenirsem aynı bokun laciverti olucak.Altın kafeste yaşıyorum ama kafes işte genede özgür degilim...Ailem şımarıksın gerçek hayatı bilmiyorsun vs vs diyorlar.Beni seçtikleri biri ile evlendirirler diye çok korkuyorum annem rahat edersin diyor ama ben istemiyorum 3 yıldır yurtdışında iş arıyorum YOK YOK YOK adamlar vize yok olayını duyunca kaçıyor! Hergün kabus görüyorum sevgilimi rüyamda kaybediyorum onu arıyorum psikolojim mahvoldu labirent gibi hayat sanki 10000'lik zeka küpünü çözmeye çalıyorum işin içinden bir türlü çıkamıyorum küçük şehirde yaşıyorum iş yok güç yok ailem izin vermez zaten başka bir yerde çalışmama çok kontol manyakları birisi tavsiye versin Allah aşkına lütfen bir mantıklı biri bana yol göstersinTeşekkürler
Benim de erkek arkadaşım (şimdi eşim) iyi bir iş bulmakta zorlanıyordu, maaşı ancak kendini geçindiriyordu ve benim onun ülkesine gitmek gibi bir şansım yoktu. Bir gün ayrılacağımız kesin gibiydi ama ayrılmak istemiyorduk. Bi şekilde talih yüzümüze güldü, erkek arkadaşım güzel maaşlı bir iş buldu. Bu işi bulduğunda biz 4 yıldır sevgiliydik. İşe başladıktan bir kaç ay sonra evlilik teklif etti, nişan vizesi aldık önce, böylece ilk kez onun ülkesine geldim ve 4 yıldır mutlu huzurlu bi evliliğimiz var, yakında bi kızımız da olacak inşallah :) Umuyorum sizin için de her şey çok yakında yoluna girer. Benim de ailem sizinki gibiydi, çok çok zor biliyorum. Umarım zor günlerinizin ödülünü alırsınız.
Çok teşekkür ederim Amin umarım sizin mutluluğunuz hep sürer inşallah banada nasip olur
Hangi ülkedesiniz? (bu arada bende çok şaşırdım hayatlarımız çok benzer!)
