Aile evinden ayrilmak

yaprak010

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
2 Ağustos 2023
73
15
29
Merhaba. 29 yasindayim ailemle yasiyorum. Cocuklugumdan beri ayrimcilik bastirilma dislanma dalga gecilme ciddiye alinmama asagilanmak gibi pek cok sey yasadim hala yasiyorum. Fiziksel siddet disinda her sey var ozetle. Ozel hayatimda kotu ve zor seyler yasadim. Bilmelerine ragmen hala yuzume vuruyolar ve ayni tavirlarina devam ediyolar. Konusmaya calistigimda inkar edip kafanda kuruyosun kiskancsin sacmalama gibi tepkiler aliyorum. Evlen demeyin lutfen hep yanlis kisiler ve beni anlamayan deger vermeyenler oldu. Bu da beni iliskilerden soguttu. Bu yuzden kendi basima mucadele etmek zorundayim. Suan issizim ve ailem herseye muhalefet oldugu icin is konusunda da ozgurce secim yapamiyorum. Basimi alip gidemiyorum kalacak yerim ve birikmjs param yok. Is icin sehir disina gitmek istedigimi soyledim tepki gosterdiler. Onlarla burda yasarsam fabrikaya gidecegim. Universite mezunuyum. Is tecrubem var. Son care marketlere basvurdum fakat donus yapan yok. Merkeze uzak oturuyorum o yuzden her istedigim ise de gidemiyorum. Asiri bunalmis durumdayim. Kpss calisiyorum. Ama hic modum yok. Ve ailem zor surecten gectigimi bildigi halde bile bile uzerime geliyolar. Annem herkesi kiskirtiyo tum akraba es dost cevre. Iyice ruhum daraliyo. Evden kacmam icin resmen kiskirtiyolar yani. Artik psikolojim inanilmaz bozuldu en ufak yaptiklari imaya sinirden elim ayagim titremeye basliyo. Lutfen bi cozum onerin. Yanlis bisey yapmaktan korkuyorum
 
Ben her bireyin 20 yaşından sonra aile evinden ayrılması gerektiğini düşünüyorum. Kadın erkek fark etmez. Mesela istediğiniz bir işe girmek istiyorsunuz ama aileniz muhalefet oluyor diye girmiyorsunuz. Bu da onlara söz hakkı tanıdığınız anlamına geliyor. Bence radikal bir karar verip tepkileri karşınıza alıp önce istediğiniz işi bulup sonra da o evden ayrılmanız lazım. Bu süreçleri atlatınca aileyle de her şey rayına oturacaktır
 
Aile evindeyken kafanıza yatan bir iş bulup girin, muhalefet dahi olsalar gözardı edin. Kpss’ye çalışmayı yine de bırakmayın. Aile evinde biraz birikimden sonra eşyalı bir ev ya da mevcut bir düzene ev arkadaşı olarak vs bir şekilde kendinizi kurtarın. Kolaylıklar dilerim.
 
Merhaba. 29 yasindayim ailemle yasiyorum. Cocuklugumdan beri ayrimcilik bastirilma dislanma dalga gecilme ciddiye alinmama asagilanmak gibi pek cok sey yasadim hala yasiyorum. Fiziksel siddet disinda her sey var ozetle. Ozel hayatimda kotu ve zor seyler yasadim. Bilmelerine ragmen hala yuzume vuruyolar ve ayni tavirlarina devam ediyolar. Konusmaya calistigimda inkar edip kafanda kuruyosun kiskancsin sacmalama gibi tepkiler aliyorum. Evlen demeyin lutfen hep yanlis kisiler ve beni anlamayan deger vermeyenler oldu. Bu da beni iliskilerden soguttu. Bu yuzden kendi basima mucadele etmek zorundayim. Suan issizim ve ailem herseye muhalefet oldugu icin is konusunda da ozgurce secim yapamiyorum. Basimi alip gidemiyorum kalacak yerim ve birikmjs param yok. Is icin sehir disina gitmek istedigimi soyledim tepki gosterdiler. Onlarla burda yasarsam fabrikaya gidecegim. Universite mezunuyum. Is tecrubem var. Son care marketlere basvurdum fakat donus yapan yok. Merkeze uzak oturuyorum o yuzden her istedigim ise de gidemiyorum. Asiri bunalmis durumdayim. Kpss calisiyorum. Ama hic modum yok. Ve ailem zor surecten gectigimi bildigi halde bile bile uzerime geliyolar. Annem herkesi kiskirtiyo tum akraba es dost cevre. Iyice ruhum daraliyo. Evden kacmam icin resmen kiskirtiyolar yani. Artik psikolojim inanilmaz bozuldu en ufak yaptiklari imaya sinirden elim ayagim titremeye basliyo. Lutfen bi cozum onerin. Yanlis bisey yapmaktan korkuyorum
Canım benim aynı şeyleri yaşamışız hala daha yaşıyorum. 34 yaşındayım.

Yalnız değilsin. Bizim gibi geri kalmış ülkelerde kadının ayrı eve çıkmasına müsade edilmiyor.

Ev kiraları astronomik rakamlarda. Maaşının neredeyse tamamını kiraya verirsin. Faturalar v.s asla yetmez. Senin bütçenin yettiği yerlerde de bekar kadınlara kesinlikle ev vermezler.

Çözüm önerin demişsin. Çözümü yok güzelim. Hayatta herşeyin çözümü olmak zorunda değilmiş geç öğrendim.

Lütfen aile baskısından sıkılıp da önüne ilk çıkan erkekle evlenme.
 
Yetişkin bir insanın yalnız yaşaması lazım, aile iyi de olsa olmuyor aynı evde. O evden kurtulmanız için önce bir işe girin işten artan zamanda kpss çalışın.
Annem narsist bi kadin. En ufak olayda onun dedigi olmadiginda deli gibi davraniyo resmen. Gorenler bu kadina ne yaptilar boyle falan der yani. Asla susmuyo ve babami kardesimi yakin cevre kim varsa kiskirtip ustume saliyo sonra da karsimda guluyo falan. Ne yapsam olmadi. Herseyine tamam dedigimde de olmadi. Kadin hasta yani. Hepimizi delirtti evde. Herkes mutsuz. Evden kacmayi dusunuyorum bu yasta. Maasimi kendim harcamama bile laf yaptilar hep. Hep onlara destek oldum. Kendi hayatim aksadi. Karsi cikamiyorum ciktigimda ne yapip edip uste cikiyo agliyo vs vs hani su esra erol a cikanlar var ya onlar gibi yapmak istiyo. Oraya cikip beni rezil etse rahatlicak. Aynen boyle biri
 
Canım benim aynı şeyleri yaşamışız hala daha yaşıyorum. 34 yaşındayım.

Yalnız değilsin. Bizim gibi geri kalmış ülkelerde kadının ayrı eve çıkmasına müsade edilmiyor.

Ev kiraları astronomik rakamlarda. Maaşının neredeyse tamamını kiraya verirsin. Faturalar v.s asla yetmez. Senin bütçenin yettiği yerlerde de bekar kadınlara kesinlikle ev vermezler.

Çözüm önerin demişsin. Çözümü yok güzelim. Hayatta herşeyin çözümü olmak zorunda değilmiş geç öğrendim.

Lütfen aile baskısından sıkılıp da önüne ilk çıkan erkekle evlenme.
Eskiden farkinda degildim yasadiklarimin. Ama artik kaldiramiyorum. Annemle dusmanlik var aramizda surekli. Tipik narsist. Hamile kalip kurtaj olmak zorunda kaldim eski sevgilimden buldun belani sonunda dedi. Yemek yapiyorum temizlik hediyeler vs herseye burun kiviriyo. Babami dolduruyo surekli. Etrafimda insan kalmadi. Herkes beni kotu biliyo. Herseyine tamam dedim yine olmadi bi sekilde itti beni hep kendinden. Napiyim yani intihar mi ediyim? Onu mu bicakliyim napiyim? Kendisi sorunlu ailede yetismis hemen biriyle evlenmis. Kendi yasadiklarini bana da yasatti hep. Bende onun gibi oliyim istiyo. Bi sevgilim oluyo onun yaninda asagiliyo dalga geciyo falan. Asla olmuyo yani. Babam da bas edemedi adam herseye tamam diyo surekli. Kiz kardesim de ayni ona benziyo. Cikis yolu olmali. Delirmek uzereyim cunku. Aileyse ruhumuzu alt ust etmek zorunda mi? Ne kadar iyi davrandiysam o kadar disladi beni. Her turlu olmuyo yani. Git tedavi ol diyorum guluyo. Bariz beni cildirtmak istiyo kadin
 
Aile evindeyken kafanıza yatan bir iş bulup girin, muhalefet dahi olsalar gözardı edin. Kpss’ye çalışmayı yine de bırakmayın. Aile evinde biraz birikimden sonra eşyalı bir ev ya da mevcut bir düzene ev arkadaşı olarak vs bir şekilde kendinizi kurtarın. Kolaylıklar dilerim.
Ailem kendi maasimi harcamama bile karisiyo. Senelerdir hep birikim yapmak istedim. Surekli borc odedim. Para vermedigimde kimse yuzume bakmiyo evde. Herkes laf sokuyo vs. Direkt toparlanip cikip gitmek istiyorum ozetle.
 
Ben her bireyin 20 yaşından sonra aile evinden ayrılması gerektiğini düşünüyorum. Kadın erkek fark etmez. Mesela istediğiniz bir işe girmek istiyorsunuz ama aileniz muhalefet oluyor diye girmiyorsunuz. Bu da onlara söz hakkı tanıdığınız anlamına geliyor. Bence radikal bir karar verip tepkileri karşınıza alıp önce istediğiniz işi bulup sonra da o evden ayrılmanız lazım. Bu süreçleri atlatınca aileyle de her şey rayına oturacaktır
Cok guzel istedigim is firsatlari oldu sehir disinda. Maddiyat yuzunden gidemedim. Destek olmadilar gecici sure egitim icin vs. Hep zorakiye yapildi isteklerim. Saygi duymalari imkansiz yani. Konussamda olmadi. Tavir koydum yine olmuyor. Delircem
 
Merhaba. 29 yasindayim ailemle yasiyorum. Cocuklugumdan beri ayrimcilik bastirilma dislanma dalga gecilme ciddiye alinmama asagilanmak gibi pek cok sey yasadim hala yasiyorum. Fiziksel siddet disinda her sey var ozetle. Ozel hayatimda kotu ve zor seyler yasadim. Bilmelerine ragmen hala yuzume vuruyolar ve ayni tavirlarina devam ediyolar. Konusmaya calistigimda inkar edip kafanda kuruyosun kiskancsin sacmalama gibi tepkiler aliyorum. Evlen demeyin lutfen hep yanlis kisiler ve beni anlamayan deger vermeyenler oldu. Bu da beni iliskilerden soguttu. Bu yuzden kendi basima mucadele etmek zorundayim. Suan issizim ve ailem herseye muhalefet oldugu icin is konusunda da ozgurce secim yapamiyorum. Basimi alip gidemiyorum kalacak yerim ve birikmjs param yok. Is icin sehir disina gitmek istedigimi soyledim tepki gosterdiler. Onlarla burda yasarsam fabrikaya gidecegim. Universite mezunuyum. Is tecrubem var. Son care marketlere basvurdum fakat donus yapan yok. Merkeze uzak oturuyorum o yuzden her istedigim ise de gidemiyorum. Asiri bunalmis durumdayim. Kpss calisiyorum. Ama hic modum yok. Ve ailem zor surecten gectigimi bildigi halde bile bile uzerime geliyolar. Annem herkesi kiskirtiyo tum akraba es dost cevre. Iyice ruhum daraliyo. Evden kacmam icin resmen kiskirtiyolar yani. Artik psikolojim inanilmaz bozuldu en ufak yaptiklari imaya sinirden elim ayagim titremeye basliyo. Lutfen bi cozum onerin. Yanlis bisey yapmaktan korkuyorum
Tek kurtuluş yolunuzun KPSS olduğunu düşünüp öyle oturun dersin başına.
 
X