herkese selam..bu ara pek iyi değilim. aslında her zaman olan bi sorun bu ara sadece daha da ortaya çıkmaya başladı sanırım. 19 yaşındayım..4-5 ay sonra 20..
üniversiteye başladım bu yıl. ailem her zaman izin konusunda sorun yarattı, yaratmaya da devam ediyor. üniversiteye kadar bi şekilde sustum,sabrettim değişirler biraz olsun diye.
arkadaşlarımın gittiği yerler, yaptıkları şeyler..ben hiç bi zaman yapamadım. olduysa da hep kısıtlı oldu. her şeyden eksik kalmaktan çok sıkıldım. insanlara artık izin vermiyolar demek çok koymaya başladı. onun yerine bahane uyduruyorum,yalan söylüyorum.
bi yere çağırıyolar o kadar gitmek istiyorum ki..ama yalan söylemek zorunda kalıyorum başka planım var falan diye. konuşmaya kalkınca ailemle gerçekten anlamıyolar.
o yüzden konuşmak da bi çözüm değil artık buna inanıyorum. 3-4 günlük bi gezi vardı..sadece gençlerin olduğu. çok gitmek istedim. izin vermediler. yok oraya giden kızlar düzgün aile kızlarımıymış..?? artık vercek cevapda bulamıyorum tıkanıyorum. her şeyi erteliyolar..daha üniversiteye başlıyalı ne kadar oldu ki niye her şeye katılmak için bu kadar acele ediyosun ya da çok şey istiyosun gibi şeyler duyuyorum. sanki çok geziyomuşum gibi konuşuyolar ve her şeyi erteliyolar. lise mezuniyetimde herkes akşam çıkarken eğlenceye ben gidememiştim bile. delirmek üzereyim. lütfen yardım edin.. benim için tek çözüm psikolog gibi görünüyor artık. konuşulmuyo çünkü anlamıyolar. ertelemelerinden, geri kafalılıklarından, konuşamamaktan çok ama çok SIKILDIMMM! senağlama
üniversiteye başladım bu yıl. ailem her zaman izin konusunda sorun yarattı, yaratmaya da devam ediyor. üniversiteye kadar bi şekilde sustum,sabrettim değişirler biraz olsun diye.
arkadaşlarımın gittiği yerler, yaptıkları şeyler..ben hiç bi zaman yapamadım. olduysa da hep kısıtlı oldu. her şeyden eksik kalmaktan çok sıkıldım. insanlara artık izin vermiyolar demek çok koymaya başladı. onun yerine bahane uyduruyorum,yalan söylüyorum.
bi yere çağırıyolar o kadar gitmek istiyorum ki..ama yalan söylemek zorunda kalıyorum başka planım var falan diye. konuşmaya kalkınca ailemle gerçekten anlamıyolar.
o yüzden konuşmak da bi çözüm değil artık buna inanıyorum. 3-4 günlük bi gezi vardı..sadece gençlerin olduğu. çok gitmek istedim. izin vermediler. yok oraya giden kızlar düzgün aile kızlarımıymış..?? artık vercek cevapda bulamıyorum tıkanıyorum. her şeyi erteliyolar..daha üniversiteye başlıyalı ne kadar oldu ki niye her şeye katılmak için bu kadar acele ediyosun ya da çok şey istiyosun gibi şeyler duyuyorum. sanki çok geziyomuşum gibi konuşuyolar ve her şeyi erteliyolar. lise mezuniyetimde herkes akşam çıkarken eğlenceye ben gidememiştim bile. delirmek üzereyim. lütfen yardım edin.. benim için tek çözüm psikolog gibi görünüyor artık. konuşulmuyo çünkü anlamıyolar. ertelemelerinden, geri kafalılıklarından, konuşamamaktan çok ama çok SIKILDIMMM! senağlama
