Cocuklugunu ozlemeyen kisi yok denecek kadar azdir sanirim. O masum dunyayi kim ozlemez....
Cocukken sabah erkenden uyanir, kahvaltimizi eder ardindan kendimizi sokaga atardik. Aksama kadar oyunlar oynar, eve sadece aciktigimiz bir de susadigimiz zaman ugrardik. Oynamaya doyamazdik. Ise gider gibi sabah cikip aksam donerdik evimize:)
Yaz kis mevsim ne olursa olsun bizim hayatimizi olumsuz yonde etkilemezdi, o an ki havanin tadini cikarirdik.
Kisin kar yagdiginda ilk isimiz evimizin bahcesinin onune el birligiyle kocaman bir kardan adam yapmak olurdu. Kartopu oynamaya doyamazdik... Sobalarimizin yandigi sicacik evlerimize arkadaslarimiz gelirdi, birlikte evcilik oynardik.
Canim dedemle babaannem bize gelirlerdi. Onun beni operken yuzume batan sakallarini, tutun kokan nefesini, babaannemin dizinin dibine oturtup anlattigi masallari cok ozluyorum simdi...
Yazin tozun topragin icinde oynamaya bayilirdim. Annem banyo yaptirdiginda bembeyaz cikardim :)
Mahalledeki komsuluk iliskileri de iyiydi. Herkes isini bitirip eline ignesini oyasini alip, bir de cay demleyip birinin kapisinin onunde toplanirlardi. Koyu sohbete dalarlardi. Kahkaha sesleriyle cinlardi sokaklar. Birinin bir derdi olsa hepsi birden yardima kosardi. Simdi ayni apartmanda yasayan insanlar birbirini tanimiyor, gorunce selam bile vermiyorlar
Eskiden insanlar iyi niyetliydi, yardim severdi, guvenilirdi. Sokakta hic tanimadigimiz insanlar bile amacalarimizdi, teyzelerimizdi.. Ben eski gunlerdeki herseyi cok ozluyorum.
Ben buyudukce dunyanin cirkinlestigini gordum. Hersey cocukken guzelmis...
Cocukken sabah erkenden uyanir, kahvaltimizi eder ardindan kendimizi sokaga atardik. Aksama kadar oyunlar oynar, eve sadece aciktigimiz bir de susadigimiz zaman ugrardik. Oynamaya doyamazdik. Ise gider gibi sabah cikip aksam donerdik evimize:)
Yaz kis mevsim ne olursa olsun bizim hayatimizi olumsuz yonde etkilemezdi, o an ki havanin tadini cikarirdik.
Kisin kar yagdiginda ilk isimiz evimizin bahcesinin onune el birligiyle kocaman bir kardan adam yapmak olurdu. Kartopu oynamaya doyamazdik... Sobalarimizin yandigi sicacik evlerimize arkadaslarimiz gelirdi, birlikte evcilik oynardik.
Canim dedemle babaannem bize gelirlerdi. Onun beni operken yuzume batan sakallarini, tutun kokan nefesini, babaannemin dizinin dibine oturtup anlattigi masallari cok ozluyorum simdi...
Yazin tozun topragin icinde oynamaya bayilirdim. Annem banyo yaptirdiginda bembeyaz cikardim :)
Mahalledeki komsuluk iliskileri de iyiydi. Herkes isini bitirip eline ignesini oyasini alip, bir de cay demleyip birinin kapisinin onunde toplanirlardi. Koyu sohbete dalarlardi. Kahkaha sesleriyle cinlardi sokaklar. Birinin bir derdi olsa hepsi birden yardima kosardi. Simdi ayni apartmanda yasayan insanlar birbirini tanimiyor, gorunce selam bile vermiyorlar
Eskiden insanlar iyi niyetliydi, yardim severdi, guvenilirdi. Sokakta hic tanimadigimiz insanlar bile amacalarimizdi, teyzelerimizdi.. Ben eski gunlerdeki herseyi cok ozluyorum.
Ben buyudukce dunyanin cirkinlestigini gordum. Hersey cocukken guzelmis...