Acıyı paylaşmak

Merhaba

Mutluluk paylaştıkça çoğalır ,acı anlattıkça azalır mantığıyla yola çıkarak biraz içimi dökmek istedim.

10. Haftamı tamamlamıştım hamileliğimde sorunsuz giden bir hamileliğimi düşünüyordum. 8 Ekim kontrol günüme kadar, o sabah içimde farklı bir his, korku endişe vardı. Doktora hiç gitmek istemedim fakat eşiminde teselli etmesi ve sakinleştirmesiyle biz doktora gittik...

Doktor gayet iyi şeyler söyledi hadi bakalım ne yapıyor bizim minik dedi ve ben ultrasona girdim... Bişeyler ters gidiyordu anladım, doktoruma yaşamıyor mu dedim. Çok üzgünüm dedi... Hastane yıkıldı ve ben altında kaldım şok geçirdim tepki veremedim. Acil kürtaj dediğinde kulaklarım uğulduyordu. Odasından çıktım ve ayaklarımın bağı çözüldü eve nasıl geldiğimizi hatırlamıyorum...
Bağıra bağıra ağladım neden diye defalarca sorguladım... 9 Ekim sabahı acil kürtaja alındım kan uyuşmazlığı olduğu için zehirleme ihtimaline karşı. O sabah hiç alınmasın istedim hep kalsın benimle istedim ama gitmek zorundaydım. Ağlamaktan gözlerim şişmiş beynim uyuşuk bi şekilde kürtaja girdim ve çıktım.

Sağlıklı bir oğlum var şükürler olsun. Allah yüzünü gösterdiğinin acısını göstermesin diye kendimi teselli ediyorum..
Kaybettiğim bebeğimin acısı hiç geçmeyecek onu da biliyorum... Alışırım evet ama yıllar sonra yaşasaydı bu yaşında olacaktı da diyeceğim...

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

başınız sağ olsun. bana demesi çok kolay olacak ama böylesi daha uygunmuş. siz de bunu biliyorsunuzdur ama sindirmeniz zaman alacak ve bu çok normal. eğer üstesinden gelemediğinizi düşünüyorsanız lütfen bir psikiyatrist ile görüşün çünkü bu süreç zihinsel olarak sizi yorarken beden sağlığınız da ister istemez etkileniyor.

Puxhu .!.:

Merhaba

Mutluluk paylaştıkça çoğalır ,acı anlattıkça azalır mantığıyla yola çıkarak biraz içimi dökmek istedim.

10. Haftamı tamamlamıştım hamileliğimde sorunsuz giden bir hamileliğimi düşünüyordum. 8 Ekim kontrol günüme kadar, o sabah içimde farklı bir his, korku endişe vardı. Doktora hiç gitmek istemedim fakat eşiminde teselli etmesi ve sakinleştirmesiyle biz doktora gittik...

Doktor gayet iyi şeyler söyledi hadi bakalım ne yapıyor bizim minik dedi ve ben ultrasona girdim... Bişeyler ters gidiyordu anladım, doktoruma yaşamıyor mu dedim. Çok üzgünüm dedi... Hastane yıkıldı ve ben altında kaldım şok geçirdim tepki veremedim. Acil kürtaj dediğinde kulaklarım uğulduyordu. Odasından çıktım ve ayaklarımın bağı çözüldü eve nasıl geldiğimizi hatırlamıyorum...
Bağıra bağıra ağladım neden diye defalarca sorguladım... 9 Ekim sabahı acil kürtaja alındım kan uyuşmazlığı olduğu için zehirleme ihtimaline karşı. O sabah hiç alınmasın istedim hep kalsın benimle istedim ama gitmek zorundaydım. Ağlamaktan gözlerim şişmiş beynim uyuşuk bi şekilde kürtaja girdim ve çıktım.

Sağlıklı bir oğlum var şükürler olsun. Allah yüzünü gösterdiğinin acısını göstermesin diye kendimi teselli ediyorum..
Kaybettiğim bebeğimin acısı hiç geçmeyecek onu da biliyorum... Alışırım evet ama yıllar sonra yaşasaydı bu yaşında olacaktı da diyeceğim...

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Hissettiği acı büyük. Cennette seni bekliyor. Ne desek belki acının hafifletemeyiz. Ama doğsaydı kokusuna alışsaydın ,çeşit çeşit kıyafetler alsaydın,oyunlar oynasaydın acısı daha büyük olurdu. Oğluna sarıl.. Rabbim sana bol bol sabır versin. Cennetin en güzel köşesinde seni bekliyor o annesi.

Puxhu .!.:

Merhaba

Mutluluk paylaştıkça çoğalır ,acı anlattıkça azalır mantığıyla yola çıkarak biraz içimi dökmek istedim.

10. Haftamı tamamlamıştım hamileliğimde sorunsuz giden bir hamileliğimi düşünüyordum. 8 Ekim kontrol günüme kadar, o sabah içimde farklı bir his, korku endişe vardı. Doktora hiç gitmek istemedim fakat eşiminde teselli etmesi ve sakinleştirmesiyle biz doktora gittik...

Doktor gayet iyi şeyler söyledi hadi bakalım ne yapıyor bizim minik dedi ve ben ultrasona girdim... Bişeyler ters gidiyordu anladım, doktoruma yaşamıyor mu dedim. Çok üzgünüm dedi... Hastane yıkıldı ve ben altında kaldım şok geçirdim tepki veremedim. Acil kürtaj dediğinde kulaklarım uğulduyordu. Odasından çıktım ve ayaklarımın bağı çözüldü eve nasıl geldiğimizi hatırlamıyorum...
Bağıra bağıra ağladım neden diye defalarca sorguladım... 9 Ekim sabahı acil kürtaja alındım kan uyuşmazlığı olduğu için zehirleme ihtimaline karşı. O sabah hiç alınmasın istedim hep kalsın benimle istedim ama gitmek zorundaydım. Ağlamaktan gözlerim şişmiş beynim uyuşuk bi şekilde kürtaja girdim ve çıktım.

Sağlıklı bir oğlum var şükürler olsun. Allah yüzünü gösterdiğinin acısını göstermesin diye kendimi teselli ediyorum..
Kaybettiğim bebeğimin acısı hiç geçmeyecek onu da biliyorum... Alışırım evet ama yıllar sonra yaşasaydı bu yaşında olacaktı da diyeceğim...

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Rabb'im sabrını versin hiç bir kelime teselli etmeyecek sizi biliyorum çok üzgünüm. En kısa zamanda daha iyi hissedersiniz inşallah

Sigrid .!.:

başınız sağ olsun. bana demesi çok kolay olacak ama böylesi daha uygunmuş. siz de bunu biliyorsunuzdur ama sindirmeniz zaman alacak ve bu çok normal. eğer üstesinden gelemediğinizi düşünüyorsanız lütfen bir psikiyatrist ile görüşün çünkü bu süreç zihinsel olarak sizi yorarken beden sağlığınız da ister istemez etkileniyor.

Genişletmek için tıkla...

Bugün 1 hafta oldu kendime zaman veriyorum açıkçası acımı yaşamaya çalışıyorum zamanla bu duruma alışamazsam o zaman destek almak istiyorum. Teşekkür ederim mesajınız için.

Ebrulibayan .!.:

Hissettiği acı büyük. Cennette seni bekliyor. Ne desek belki acının hafifletemeyiz. Ama doğsaydı kokusuna alışsaydın ,çeşit çeşit kıyafetler alsaydın,oyunlar oynasaydın acısı daha büyük olurdu. Oğluna sarıl.. Rabbim sana bol bol sabır versin. Cennetin en güzel köşesinde seni bekliyor o annesi.

Genişletmek için tıkla...

Büyük acı yaşamadığım için şanslı olabilirim evet ama heyecanla beklediğim minik bir bedenin artık olmadığına alışmak zorundayım... Zamanla atlatırım biliyorum. Evimizde bir bayram havası vardı oğlum kardeşini bekliyordu daha 2 hafta önce kıyafet almıştı. Ellerimiz boş kaldı böyle uygun gördü yapacak bişey yok. Teşekkür ederim.

Rprnn .!.:

Rabb'im sabrını versin hiç bir kelime teselli etmeyecek sizi biliyorum çok üzgünüm. En kısa zamanda daha iyi hissedersiniz inşallah

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim sağ olun

Puxhu .!.:

Büyük acı yaşamadığım için şanslı olabilirim evet ama heyecanla beklediğim minik bir bedenin artık olmadığına alışmak zorundayım... Zamanla atlatırım biliyorum. Evimizde bir bayram havası vardı oğlum kardeşini bekliyordu daha 2 hafta önce kıyafet almıştı. Ellerimiz boş kaldı böyle uygun gördü yapacak bişey yok. Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Rica ederim. Rabbim büyüktür.

BAşın sağ olsun canımın içi rabbim büyük sabırlar versin eşine ve sana tez vakitte iyi olman dileğiyle

my mister .!.:

BAşın sağ olsun canımın içi rabbim büyük sabırlar versin eşine ve sana tez vakitte iyi olman dileğiyle

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim. İnşallah iyi olabiliriz...

Sabır dilerim.Yapmayin yaşasaydı su yaşta olurduyu yada ulrason resmi varsa saklamayın acıyı dağlıyor sonra üstünden zaman geçince bir anda o duygular felç edebiliyor insanı.Veren de alanda belli olanda olmayanda hayır var.Allah eşinize evladiniza size ömür versin sağlık versin.Bakalim gelecek neler getirecek sabır diliyorum hasta olmadan hayata dönmenizi diliyorum ayrılmak yok hayat bir rüya elbet kavusulacak biliyorsunuz.Cok üzülüp üzmeyin takdiri ilahi .Tevekkulunuz artsın size dua edeceğim

Allah ım sabırlar versin

Başınız sağolsun öncelikle. Sonra ise isyan etmeyin neden diye sorgulamayın. Canı verende alanda Allah böyle uygun görmüş. Çok üzücü bende evlat kaybettim toprağa gömdüm Can parçamı çok zor bir acı ama tevekkül etmekten başka elimden bir şey gelmiyor. Çok şükür başka evladınızda var. Hiçbiri birbirinin yerini tutmaz asla ama ellerinin kucağının bomboş olması evlatsız kalmak kayıplardan sonra çok zor oluyor. Tekrar bir evlat düşünürseniz inşallah sağlıkla zamanında alırsınız kucağınıza

Allah sabir versin Puxhu

Puxhu .!.:

Merhaba

Mutluluk paylaştıkça çoğalır ,acı anlattıkça azalır mantığıyla yola çıkarak biraz içimi dökmek istedim.

10. Haftamı tamamlamıştım hamileliğimde sorunsuz giden bir hamileliğimi düşünüyordum. 8 Ekim kontrol günüme kadar, o sabah içimde farklı bir his, korku endişe vardı. Doktora hiç gitmek istemedim fakat eşiminde teselli etmesi ve sakinleştirmesiyle biz doktora gittik...

Doktor gayet iyi şeyler söyledi hadi bakalım ne yapıyor bizim minik dedi ve ben ultrasona girdim... Bişeyler ters gidiyordu anladım, doktoruma yaşamıyor mu dedim. Çok üzgünüm dedi... Hastane yıkıldı ve ben altında kaldım şok geçirdim tepki veremedim. Acil kürtaj dediğinde kulaklarım uğulduyordu. Odasından çıktım ve ayaklarımın bağı çözüldü eve nasıl geldiğimizi hatırlamıyorum...
Bağıra bağıra ağladım neden diye defalarca sorguladım... 9 Ekim sabahı acil kürtaja alındım kan uyuşmazlığı olduğu için zehirleme ihtimaline karşı. O sabah hiç alınmasın istedim hep kalsın benimle istedim ama gitmek zorundaydım. Ağlamaktan gözlerim şişmiş beynim uyuşuk bi şekilde kürtaja girdim ve çıktım.

Sağlıklı bir oğlum var şükürler olsun. Allah yüzünü gösterdiğinin acısını göstermesin diye kendimi teselli ediyorum..
Kaybettiğim bebeğimin acısı hiç geçmeyecek onu da biliyorum... Alışırım evet ama yıllar sonra yaşasaydı bu yaşında olacaktı da diyeceğim...

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Başın sağolsun malesef bu durumun tesellisi yok

garciaas .!.:

Sabır dilerim.Yapmayin yaşasaydı su yaşta olurduyu yada ulrason resmi varsa saklamayın acıyı dağlıyor sonra üstünden zaman geçince bir anda o duygular felç edebiliyor insanı.Veren de alanda belli olanda olmayanda hayır var.Allah eşinize evladiniza size ömür versin sağlık versin.Bakalim gelecek neler getirecek sabır diliyorum hasta olmadan hayata dönmenizi diliyorum ayrılmak yok hayat bir rüya elbet kavusulacak biliyorsunuz.Cok üzülüp üzmeyin takdiri ilahi .Tevekkulunuz artsın size dua edeceğim

Genişletmek için tıkla...

Allah razı olsun. Henüz ultrason resimlerini kaldırmaya elim varmadı. Boşluğa bakarken akan gözyaşlarım diner bigün inşallah.. Allah kimseye evlat acısı vermesin doğurmadım ama hergün onu hissettim bağ kurdum böylesi de farklı bi acı.

payedar .!.:

Başınız sağolsun öncelikle. Sonra ise isyan etmeyin neden diye sorgulamayın. Canı verende alanda Allah böyle uygun görmüş. Çok üzücü bende evlat kaybettim toprağa gömdüm Can parçamı çok zor bir acı ama tevekkül etmekten başka elimden bir şey gelmiyor. Çok şükür başka evladınızda var. Hiçbiri birbirinin yerini tutmaz asla ama ellerinin kucağının bomboş olması evlatsız kalmak kayıplardan sonra çok zor oluyor. Tekrar bir evlat düşünürseniz inşallah sağlıkla zamanında alırsınız kucağınıza

Genişletmek için tıkla...

Seninde başın sağ olsun. Acımız diner inşallah. Şükür bitane sağlıklı oğlum var ama dediğin gibi yeri ayrı oluyor.

MissCherryBlossom .!.:

Allah sabir versin Puxhu

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim cherry

misscakmak .!.:

Başın sağolsun malesef bu durumun tesellisi yok

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim.

Başınız sagolsun.Acinizi paylaşıyorum.Teselli edecek kelime bulamiyorum şu an.Sadece Allahtan isyan etmemeniz için sabir ve güç diliyorum.Allah bir daha göstermesin evladınızı size bagislasın.