Arkadaşlar selamlar. Uzun süredir forumu takip ediyorum. Sizlere danışmak istediğim bir konu var bu yüzden üye oldum. Biraz uzun olacak. Biz 4 kardeşiz.2 ablam 1 abim var ben en küçüğüm, 28 yaşındayım. Ablalarımdan biri evli, diğer ablam ve abim bekar. Evde tek okumuş benim. Bir ablam ortaokul mezunu, diğer ablam ve abim lise mezunu. Ben ise Türkiye’deki en iyi teknik üniversitelerden birinden iyi bir derece ile mezun olmuş bir mühendisim, yüksek lisansımı da aynı üniversitede yaptım, kazandığım burs ile 1,5 sene yurtdışında okudum. 25 yaşımda yüksek lisansımı da bitirip çalışmaya başladım. Kendi sektörümde adı duyulmuş firmalardan birinde çalışmaktayım, bir yandan da doktoramı yapıyorum. Çevrem geniştir mesleki ve sosyal anlamda. Ailem için de maddi manevi elimden geleni yaparım hep, gelirim gayet güzel, evin faturalarından mutfak giderlerine kadar neredeyse herşeyi ben karşılarım, yıllarca beni okumak için sıkıntı çektiler, ben de onları rahat ettireyim diye hareket ettim hep. Gelin görün ki aldığım nefese dahi karışan bir abim var, giydiğim kıyafetten gittiğim yere, görüştüğüm insanlardan eve giriş saatime kadar herşeyime karışır. Hatta odamda oturuyorsam ne yaptığımı dahi sorgular. İşten 10 dk geç gelsem 3 gün surat asar herşeyi burnumdan getirir. Ablalarım ise kendi halinde, iyi kötü hiçbir anlamda dahil değiller hayatıma. Annem babam görünüşte arkamdalar. Erkek arkadaşımdan Ocak ayında evlenme teklifi aldım, hayatım o gün karardı. Abim o günden beri hayatı bana daha da zindan ediyor. 5 aydır konuşmuyor. Erkek arkadaşım başarılı bir mimar, uzun yıllardır çok yakın arkadaşım, son 1,5 senedir de beraberiz. Ondan yana hiçbir sorunum yok, nazar değmesin 1,5 senedir harika bir ilişki yaşıyorum. Abim ölürüm de olmaz diye diretiyor, sebebi ne diyorum, yok olmaz işte diyor. Erkek arkadaşımın bir kötü yanını mı gördün diyorum, hayır diyor, bir sebep istiyorum sebep yok sadece istemiyorum diyor. Hatta bir ara tehdit bile etti beni. Annem babam da hiç bir şey yapamıyor, hatta bir ara biz bir şey yapamıyoruz başının çaresine bak cümlesini bile duydum. Konu her açıldığında ya babam sinirlenip çıkıp gidiyor, ya annem sinir krizi geçiriyor vs vs…sonuçlanmıyor anlayacağınız. Ara ara benden nefret ettiğini de dile getiriyor, ben ne diyorsam onu yapmak zorundasın filan diyor. Erkek arkadaşım daha of demedi bu konuda, ben seni beklerim sen rahat ol, hep yanındayım, bu olaylar beni sana daha çok bağlıyor, sen yeter ki üzme kendini elbet olacak diyor. Ailesini de idare ediyor, olanı biteni onlara anlatmadı hiç, yüzyüze bakacaklar kimse kimse için kötü düşünmesin, ben onları bekletirim sen merak etme diyor hep. Ciddi anlamda çok bunaldım, işime odaklanamıyorum. Sürekli ağlıyorum. Ne yapmalıyım, kafam durdu artık..Tavsiyelerinizi bekliyorum. Uzun oldu, okuduğunuz için teşekkürler.
