Abin seni kıskanıyor, işin, sevgilin, hayatın yolunda. O belli ki bi baltaya sap olamamış. En kısa zamanda tavrını koy. "Ben bu adamla evlenicem. Siz ister yanımda olursunuz ister karşıdan bakarsınız. Bir hafta süre veriyorum, düşünün taşının. Bir haftanın sonunda aynı kararı verirseniz ben kendi evime geçeceğim, kısa zaman sonra da sevgilimle evleneceğim." Tarzında bir konuşma yap. Sen her şey güzellikle olsun istiyorsun ama belli ki olmayacak. Sen dik durup tavrını kesin olarak koymazsan hayatına müdahale eymeye dvam edecekler. Bunu blöf olarak düşün. Sert ol, kararlı ol. O zaman onlar geri adım atacak.
Şu 5 aylık süre içinde "sen istesen de istemesen de bu evlilik olacak" dedim pek çok kez..aldığım cevap "sıkıyorsa evlen bak o zaman noluyor görürsün"...Ben ne zaman istersem ancak o zaman diyor. 5 ay geçti diyorum, bakarsın 5 yıl geçer diyor.
Anneme göre hallolacak, ama hani ben en ufak bir gelişme görmüyorum, neye göre hallolacak diyor anlamıyorum. Nereden biliyorsun dediğimde öyle işte diye cevap alıyorum..
Abini evlendirip kurtul.
Annem babam herşey yoluna girene kadar istemeye gelmelerine sıcak bakmıyor. Ama erkek arkadaşımı zaten uzun yıllardır tanıyorlar ve çok da sevdikleri bir insan, bunu her fırsatta dile getiriyorlar. Anlam veremiyorum ciddi anlamda beynim durmuş gibi.
Peki ne yapmayı düşünüyorsun? Bi planın var mı bu konuyla ilgili? Sen sadece oturup ağlıyorsun gibi geliyor bana. Sevgilinle konuştunuz mu bunu? Bu adam hiç izin vermezse ne yapacağız diye?
Bana böyle yapan evleneceği insana ne yapar, kimin günahına gireyim?
o zaman emrivaki yap. gelicekler de. benim hayatım geçiyor böyle sorunlarla uğraşmak istemiyorum de. psikolojik baskı yapıyorlar resmen.
seni düşünmeyen senin için çabalamayan bir ailenin yerini doldurabilir eşin olacak kişi.
ayrıca ailen seni okuttuğu içn okadar da minnet duymana gerek yok. belliki abinide kutmaya çalışmışlar ama o okumamış. sen fırsatları değerlendirdiysen kim ne karışır.
3'ünü de okutmak için çok çaba sarfettiler, ama hiçbiri istemedi. Ya bilmiyorum belki de cidden maddi olarak nasıl sıkıntıda beni okuttuklarını bildiğimden istemsiz bir şekilde annemi babamı üzecek olmayı kabullenemiyorum. Ama asıl olan benim hayatım bunu biliyorum, o yüzden yoluma bakma düşüncesi ağır basıyor gitgide...
Emin olun sadece oturup ağlamıyorum. Öncelikle güzellikle olması için elimden gelen herşeyi yaptığımdan emin olayım, geriye dönüp pişman olmayayım diye uğraşıyorum. Biraz da destek görmeye ihtiyacım var sanırım, ailem objektif olamıyor, durduk yere suçluluk psikolojisi yaşıyorum arada saçma sapan. Erkek arkadaşım arkamda, ben sana bugün çık gel diyemem ama geliyorum dediğin gün evimiz sana hep açık, elini bırakmam biliyorsun, seni kimsenin üzmesine de müsade etmem ama şimdi ailenle arana ben girersem abin bunu daha takıntı haline getirir diyor. Ama bugün dersen bugün ben seninle evlenmeye hazırım, ne olursa olsun eşim sensin ötesi yok diyor.
herşeyınıze karışan abınız yurtdışında kalmanıza nasıl izin verdi anlamadm
Anlıyorum seni, aileyi karşına almak çok zor. Ama senin de bir hayatın var ve artık bir düzen kurmalısın. Kendine bir süre koysan nasıl olur peki? Mesela yaz sonuna kadar ya da gelecek yıla kadar uğraşıcam gibi. Bi de sanırım erkek arkadaşının ailesinin de biraz haberdar olması lazım bu konudan. Tamam deyip de bir aksilik çıkarabilir abin sanki. Ya da senin canına tak edebilir bir gün. İnsanlar şok yaşamasın. En azından çıtlatın derim ben.
emin olun ona ben de anlam veremiyorumgüldüğüme bakmayın da çok sorguladım bunu ben de, hatta tamam dediğinde 1 hafta kendime gelememiştim cidden gidiyor muyum diye.. Ona da sordum bunu, o eğitimdi diyor. Ordayken de her akşam eve gelince kaçta geldin naptın vs başımın etini yiyordu internetten. Hatta bir akşam interneti açmayayım görmesin beni evde ertesi gün sorgu sual hali vardı. Bir de şöyle bir durum var, ben birşeyi gerçekten istediysem çalışıp çabalayıp hep bir şekilde elde ettim bu güne kadar, ama şimdi resti çektiğimde ailem arkamda olmayacak bunu bildiğimden adım atamıyorum galiba..
Onlar da 3 erkek kardeş, abisi ve kardeşi var ikisi de biliyor durumu, biz sonuna kadar sizin arkanızdayız, evlenmek istediyseniz bize düşen sizin yanınızda olmak diyorlar, ama dediğim gibi anne baba bilmiyor henüz, olur da halledersek bilmelerine gerek yok diyor erkek arkadaşım. İlerde ne sen anneme babama karşı kendini zayıf hisset bu konuda ne de aileler arasında bu konu olsun diyor. Halledemezsek emin ol benim aileme ben durumu anlatınca kabul edecekler diyor. Biz elimizden geleni yaptıktan sonra hala olmadı dersek, anlayacaklar diyor.
Şu 5 aylık süre içinde "sen istesen de istemesen de bu evlilik olacak" dedim pek çok kez..aldığım cevap "sıkıyorsa evlen bak o zaman noluyor görürsün"...Ben ne zaman istersem ancak o zaman diyor. 5 ay geçti diyorum, bakarsın 5 yıl geçer diyor.
Anneme göre hallolacak, ama hani ben en ufak bir gelişme görmüyorum, neye göre hallolacak diyor anlamıyorum. Nereden biliyorsun dediğimde öyle işte diye cevap alıyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?