Hep onları sevdim, onlar beni de kardeşlerimi de sevmediler..
Bana sorduklarinda hep "3 kardeşiz ilk benim" dedim. Kimse bilmez ki onlari..Halbuki 5 kardeşiz ve ortancayım.. Onlar beni yok saydılar, ben de artık onları.
Anneleriyle babam kaçarak evlenmiş, haliyle düğünleri de olmamış. 2 erkek çocukları olmuş sonra da boşanmışlar. Cocuklar annede kalmış, anneleri de memleketine götürmüş ( kadinla hemşehriyiz)..
Sonra babam annemle evlenmiş, annemin ilk evliliği. Annem de 31 yaşında halk dilinde evde kaldığını düşünerek evlenmiş babamla. Çok da güzel düğünleri olmuş..
Mevzuya geliyim, bu baba bir anne farklı abilerime babam hep baktı(farkli sehirlerdeydik elinden geldigi kadar) 18 yaşlarına kadar nafaka verdi, yine de üniversiteyi kazandilar diye sevincten uçtu adamcagiz. (Memlekette ikisi de mühendislik okuyor) Hâlâ da her türlü masraflarini karsilamaya calisir. Adi üstünde "baba.."
Ama bu abiler, ne beni ne annemi ne de kardeşlerim (izi) kabul ettiler. Hadi annem neyse de bizim suçumuz neydi ki? Ya da benim suçum neydi? En kucuk kardesim dogdu, adini bile merak etmemislerdi.Kardeşim daha yeni ameliyat oldu, umurlarinda olmadi. Ben ygs lys girdim universiteyi kazandim yine sallamadilar tebrik dahi etmediler.. ya sen ne okuyon napiyon demediler. Büyüğü 23 küçüğü 22 yaşında.. aramadilar beni. Ama babamla konuşurlar, ankaraya babanneme gelirler.. Çok uzattım, evelsi gün geldi abilerim yine ankaraya. Halam beni aradi "sumosh abilerin burda baban da biliyo hadi kardesini de al gel, görün abinizi" dedi. Annem izin vermedi gidiyosan tek git dedi. Kizlar ben gercekten aptalim. Gittim sarildim ettim, yine soğuk soğuk konuştular, arada tabiki laflarini da soktular. Biz bu yokluğumuza rağmen babam onların ders kitaplarini vs satin alir para gönderir, tabiki gondercek ama neden kiymet bilmezler.. Onlara yardim ederken aslinda bizden kistigini neden dusunmezler. Cocuk degiller ki..Babamin da pek aramizi yapmak gibi bi derdi yok, o da herseyin farkinda. Onlar da bizim eve gelmezler annem var diye. Sanki annem yiyecek onları. Facebooktan eklemiştim gecen sene, engeli de yemiştim. Artık ben de umursamamaya karar verdim, yine de abi. Can ciğer değil mi? Benim suçum neydi...
Bana sorduklarinda hep "3 kardeşiz ilk benim" dedim. Kimse bilmez ki onlari..Halbuki 5 kardeşiz ve ortancayım.. Onlar beni yok saydılar, ben de artık onları.
Anneleriyle babam kaçarak evlenmiş, haliyle düğünleri de olmamış. 2 erkek çocukları olmuş sonra da boşanmışlar. Cocuklar annede kalmış, anneleri de memleketine götürmüş ( kadinla hemşehriyiz)..
Sonra babam annemle evlenmiş, annemin ilk evliliği. Annem de 31 yaşında halk dilinde evde kaldığını düşünerek evlenmiş babamla. Çok da güzel düğünleri olmuş..
Mevzuya geliyim, bu baba bir anne farklı abilerime babam hep baktı(farkli sehirlerdeydik elinden geldigi kadar) 18 yaşlarına kadar nafaka verdi, yine de üniversiteyi kazandilar diye sevincten uçtu adamcagiz. (Memlekette ikisi de mühendislik okuyor) Hâlâ da her türlü masraflarini karsilamaya calisir. Adi üstünde "baba.."
Ama bu abiler, ne beni ne annemi ne de kardeşlerim (izi) kabul ettiler. Hadi annem neyse de bizim suçumuz neydi ki? Ya da benim suçum neydi? En kucuk kardesim dogdu, adini bile merak etmemislerdi.Kardeşim daha yeni ameliyat oldu, umurlarinda olmadi. Ben ygs lys girdim universiteyi kazandim yine sallamadilar tebrik dahi etmediler.. ya sen ne okuyon napiyon demediler. Büyüğü 23 küçüğü 22 yaşında.. aramadilar beni. Ama babamla konuşurlar, ankaraya babanneme gelirler.. Çok uzattım, evelsi gün geldi abilerim yine ankaraya. Halam beni aradi "sumosh abilerin burda baban da biliyo hadi kardesini de al gel, görün abinizi" dedi. Annem izin vermedi gidiyosan tek git dedi. Kizlar ben gercekten aptalim. Gittim sarildim ettim, yine soğuk soğuk konuştular, arada tabiki laflarini da soktular. Biz bu yokluğumuza rağmen babam onların ders kitaplarini vs satin alir para gönderir, tabiki gondercek ama neden kiymet bilmezler.. Onlara yardim ederken aslinda bizden kistigini neden dusunmezler. Cocuk degiller ki..Babamin da pek aramizi yapmak gibi bi derdi yok, o da herseyin farkinda. Onlar da bizim eve gelmezler annem var diye. Sanki annem yiyecek onları. Facebooktan eklemiştim gecen sene, engeli de yemiştim. Artık ben de umursamamaya karar verdim, yine de abi. Can ciğer değil mi? Benim suçum neydi...