• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Abartıyor muyum sizce?

workandshine

workandshine

Belki de her şey tümdür.
Kayıtlı Üye
1 Ekim 2020
29
26
18
32
Merhaba. Uzun yıllardır forumun okuyucusuyum ancak şimdiye kadar kayıt yapıp danışabileceğim bir derdim olmamıştı. Bugün yaşadığım bir konu üzerine kaydolup size danışmaya karar verdim. Çünkü işin içinden gerçekten çıkamıyorum. Öncelikle evliyim ve iki buçuk yaşında bir oğlum var. Yaklaşık 2 ay önce işe başladım devlet memuruyum, öncesinde ücretsiz izindeydim. Oğlumun iki yaşına kadar yanında olmak istedim. Şu an işe başladığım için oğluma babaannesi bakıyor iki aydır. Bakıcı veya kreş hem pandemiden hem de pek kimseye güvenemediğimizden hiç düşünmedik. Ayrıca kayınvalidem genç ve ben bakarım sıkıntı yapmayın dediği için de rahat oldu açıkçası. Zaten çok şükür çok iyi bakıp ilgileniyor zorunlu olmadığı halde. Oğlum da babaannesini gerçekten çok seviyor. Ancak bir kaç gündür öğlen yanına gittiğimde oğlum pek benimle ilgilenmiyor. Normalde yemeğimi yerim ve biraz oyun oynarız kitap okuruz ve uyuturum. Daha sonra işe giderim. Bugün özellikle uyutmamı da kitap okumamı da istemedi babaannesine kitap okuttu ve beraber uzandılar o şekilde uyuyacağını söyledi. Ben de çıkıp işe geldim. Uyudu mu bilmiyorum bu arada işe gelip ilk işim buraya yazmak oldu. Ama şu an aşırı üzgünüm. Yani bu normal mi yoksa ben olsam da olmasam da artık onun için önemi yok mu? Oğlumun artık beni sevmemesinden korkuyorum. İnanın istifa edip işi bırakmayı bile düşündüm. Belki de abartıyorumdur bilmiyorum. Lütfen bir yorum yapın özellikle pedagojiden anlayan arkadaşlar varsa fikirlerini merak ediyorum. Uzun olduysa affola :)
 
şimdi çalışan anne sendromuna hoş geldiniz

çocuğun her attığı adımı ben çalışıyorum da ondan diye yorumlamayın

bir de kendinizi zorunda hissetmeyin

yani her gün robot gibi hadi kitap okuyayım hadi uyu ben de gideceğim hissinizi çocuk fark eder

babaannesine alışması vs söz konusu değil işi bırakmayın

bir iki yıla kreşe başlar akşam eve gelmem diye ağlar o zaman da mı işi bırakacağız kreşi seviyor diye
 
Çocukların davranışlarının değişken olduğunu biliyorum. Benim sorunum çalışmaya başladığım için pedagojik açıdan bir sorun olup olmayacağıyla ilgili. Teşekkürler cevabınız için.
 
damdan .!.:
şimdi çalışan anne sendromuna hoş geldiniz

çocuğun her attığı adımı ben çalışıyorum da ondan diye yorumlamayın

bir de kendinizi zorunda hissetmeyin

yani her gün robot gibi hadi kitap okuyayım hadi uyu ben de gideceğim hissinizi çocuk fark eder

babaannesine alışması vs söz konusu değil işi bırakmayın

bir iki yıla kreşe başlar akşam eve gelmem diye ağlar o zaman da mı işi bırakacağız kreşi seviyor diye
Genişletmek için tıkla...

Haklısınız teşekkürler fikirleriniz için.
 
bu şekilde düşünüp uzulmeniz normal ...ama hiç bir çocuk annesi olarak babaannesi ve ananeyi bakıcısı gormez...sadece kim bakarsa daha çok ilgilenirs onunla vakit geçirmek ister ama anneden vazgeçmez ..bunlar geçici durumlar ..siz iş çıkışı ona suprizler yapın. oyuncak alın gelince çok vakit ayırın en çok da oyun oynayın..yarın da şunu oynayacagiz deyin sizi beklesin dört gözle ..rol yapın biraz
 
workandshine .!.:
Merhaba. Uzun yıllardır forumun okuyucusuyum ancak şimdiye kadar kayıt yapıp danışabileceğim bir derdim olmamıştı. Bugün yaşadığım bir konu üzerine kaydolup size danışmaya karar verdim. Çünkü işin içinden gerçekten çıkamıyorum. Öncelikle evliyim ve iki buçuk yaşında bir oğlum var. Yaklaşık 2 ay önce işe başladım devlet memuruyum, öncesinde ücretsiz izindeydim. Oğlumun iki yaşına kadar yanında olmak istedim. Şu an işe başladığım için oğluma babaannesi bakıyor iki aydır. Bakıcı veya kreş hem pandemiden hem de pek kimseye güvenemediğimizden hiç düşünmedik. Ayrıca kayınvalidem genç ve ben bakarım sıkıntı yapmayın dediği için de rahat oldu açıkçası. Zaten çok şükür çok iyi bakıp ilgileniyor zorunlu olmadığı halde. Oğlum da babaannesini gerçekten çok seviyor. Ancak bir kaç gündür öğlen yanına gittiğimde oğlum pek benimle ilgilenmiyor. Normalde yemeğimi yerim ve biraz oyun oynarız kitap okuruz ve uyuturum. Daha sonra işe giderim. Bugün özellikle uyutmamı da kitap okumamı da istemedi babaannesine kitap okuttu ve beraber uzandılar o şekilde uyuyacağını söyledi. Ben de çıkıp işe geldim. Uyudu mu bilmiyorum bu arada işe gelip ilk işim buraya yazmak oldu. Ama şu an aşırı üzgünüm. Yani bu normal mi yoksa ben olsam da olmasam da artık onun için önemi yok mu? Oğlumun artık beni sevmemesinden korkuyorum. İnanın istifa edip işi bırakmayı bile düşündüm. Belki de abartıyorumdur bilmiyorum. Lütfen bir yorum yapın özellikle pedagojiden anlayan arkadaşlar varsa fikirlerini merak ediyorum. Uzun olduysa affola :)
Genişletmek için tıkla...
Evet abartıyorsun. Çocuk babaannesiyle uyuduysa ne olacak ki. Huysuzluk yapıp arkandan ağlasa sürekli, babaanneyle kalmak istemeyip kadını da üzse daha mı iyi?
 
vera2020 .!.:
Çocuk büyüdüğünde, küçükken babaannesinin onda geçici kaldığını, ona baktığını anımsayamayacak bile.
Genişletmek için tıkla...

Haklısınız bugünleri hatırlamayacak bile ama hislerini hatırlar diye düşünüyorum o yüzden oğlumda bu durumun hasar bırakma ihtimali bile beni üzüyor.
 
Ftmagzl .!.:
bu şekilde düşünüp uzulmeniz normal ...ama hiç bir çocuk annesi olarak babaannesi ve ananeyi bakıcısı gormez...sadece kim bakarsa daha çok ilgilenirs onunla vakit geçirmek ister ama anneden vazgeçmez ..bunlar geçici durumlar ..siz iş çıkışı ona suprizler yapın. oyuncak alın gelince çok vakit ayırın en çok da oyun oynayın..yarın da şunu oynayacagiz deyin sizi beklesin dört gözle ..rol yapın biraz
Genişletmek için tıkla...


İnanın işten çıkınca tüm enerjimi ona veriyorum. Normalde de zaten çok sabırlı sevecenimdir her zaman oğluma karşı. Yemek yapmayı bile çoğu zaman en sona bırakıp fazla uğraştırıcı yemekler yapmamaya oğluma daha çok vakit ayırmaya çalışıyorum. İnsan ister istemez üzülüyor işte annelik..
 
pedogojiden anlamaya gerek yok ki çocuk bu, bi anı bi anını tutmaz ki bu kadar kafa yorup içerlemeye gerek yok bence ne güzel bakan sahip çıkıp magdur etmeyen eş ailesi var daha ne
 
workandshine .!.:
Haklısınız bugünleri hatırlamayacak bile ama hislerini hatırlar diye düşünüyorum o yüzden oğlumda bu durumun hasar bırakma ihtimali bile beni üzüyor.
Genişletmek için tıkla...

Çocukların psikolojileri o kadar kırılgan değil. Psikolojisi bozulacak korkusuyla yaptığınız şeyler psikolojilerini bozuyor genelde.
 
workandshine .!.:
Merhaba. Uzun yıllardır forumun okuyucusuyum ancak şimdiye kadar kayıt yapıp danışabileceğim bir derdim olmamıştı. Bugün yaşadığım bir konu üzerine kaydolup size danışmaya karar verdim. Çünkü işin içinden gerçekten çıkamıyorum. Öncelikle evliyim ve iki buçuk yaşında bir oğlum var. Yaklaşık 2 ay önce işe başladım devlet memuruyum, öncesinde ücretsiz izindeydim. Oğlumun iki yaşına kadar yanında olmak istedim. Şu an işe başladığım için oğluma babaannesi bakıyor iki aydır. Bakıcı veya kreş hem pandemiden hem de pek kimseye güvenemediğimizden hiç düşünmedik. Ayrıca kayınvalidem genç ve ben bakarım sıkıntı yapmayın dediği için de rahat oldu açıkçası. Zaten çok şükür çok iyi bakıp ilgileniyor zorunlu olmadığı halde. Oğlum da babaannesini gerçekten çok seviyor. Ancak bir kaç gündür öğlen yanına gittiğimde oğlum pek benimle ilgilenmiyor. Normalde yemeğimi yerim ve biraz oyun oynarız kitap okuruz ve uyuturum. Daha sonra işe giderim. Bugün özellikle uyutmamı da kitap okumamı da istemedi babaannesine kitap okuttu ve beraber uzandılar o şekilde uyuyacağını söyledi. Ben de çıkıp işe geldim. Uyudu mu bilmiyorum bu arada işe gelip ilk işim buraya yazmak oldu. Ama şu an aşırı üzgünüm. Yani bu normal mi yoksa ben olsam da olmasam da artık onun için önemi yok mu? Oğlumun artık beni sevmemesinden korkuyorum. İnanın istifa edip işi bırakmayı bile düşündüm. Belki de abartıyorumdur bilmiyorum. Lütfen bir yorum yapın özellikle pedagojiden anlayan arkadaşlar varsa fikirlerini merak ediyorum. Uzun olduysa affola :)
Genişletmek için tıkla...
Ahh yaa aynı şeyleri bende yaşıyorum ve aynen sizin gibi düşünüyorum gerçekten çok zor insanın içinden çıkmayan bir durum. Sanırım çalışan anne sendromu böyle bişey :KK43: Akşam eve gittiğinizde babaanne gidipte tek kaldığınızda çocuğunuz nasıl size karşı ?
 
Zamanını kımle gecırıyorsa cocuk ona daha duskun oluyor. Ne guzel bannesı bakıyor bence sukret. En azından guvende. Benım annem yıllar once bı kıza bakıyordu annesı cok calıstıgı ıcın gunun yarısı bızdeydı anneme anne dıyordu annesıne gıtmek ıstemıyordu. Bıraz buyuyup babannesı gelınce o baktı bu sefer ona alıstı az ama az aklı erınce annesıne yıne baglandı cocuk bu abartmaya gerek yok anne olarak ınsan uzuluyor korkuyor ama sızde onun ıcın calısıyorsunuz degılmı. Merak etme senden uzaklasamaz kımse annenın yerını tutmaz kotu bıle olsa olmaz o dedıgın.
 
isaretkiz .!.:
Ahh yaa aynı şeyleri bende yaşıyorum ve aynen sizin gibi düşünüyorum gerçekten çok zor insanın içinden çıkmayan bir durum. Sanırım çalışan anne sendromu böyle bişey :KK43: Akşam eve gittiğinizde babaanne gidipte tek kaldığınızda çocuğunuz nasıl size karşı ?
Genişletmek için tıkla...

Akşam eve gittiğimizde gayet normal her şey hiç bir sıkıntı yok. Ama böyle birkaç gündür bu şekilde olması beni tedirgin etti işte. Aynen dediğiniz gibi sanırım çalışan anne sendromu bu :KK43:
 
workandshine .!.:
Akşam eve gittiğimizde gayet normal her şey hiç bir sıkıntı yok. Ama böyle birkaç gündür bu şekilde olması beni tedirgin etti işte. Aynen dediğiniz gibi sanırım çalışan anne sendromu bu :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Bizde de aynı şekilde akşam bacaklarıma sarılıyor çok özledim diye bizim de anneannemiz bakıyor. Aslında ortada canımızı sıkacak bir durum yokta işte annelikten oluyor bunlar. İnanki bizi kimseye değişmezler sende bende biliyoruz ama bazen içimize anlatmak zor bu durumu
 
Bence biraz duygusal davranmışsınız o sizin oğlunuz sonuçta tabi ki sizi sevecek. Ama sonuçta babaannesiyle daha çok vakit geçiriyor onunla uyumak istemesi de normal. Dert etmeyin bakın ne güzel kaynananız oğlunuzla ilgileniyor. O da yanında duruyor.
 
Çocukların davranışlarında süreklilik olmuyor endişe etmeyin.

Ayrıca Öğle saatinde bile sizi görmesi çok güzel.

Öyle arkadaşlarım var ki, iş yoğunluğundan akşam çocuğu görmüyorlar bile, keza sabah da öyle. Hiç ilişkilerinin koptuğuna şahit olmadım.

Bilinçli bir anne olduğunuz belli. Kaliteli zaman geçirdiğinize
göre içiniz rahat olsun. Ben de çalışmadığım halde öyle bir süreçten geçtim. Endişe edecek bir durum yok zaten siz de göreceksiniz
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back