- 10 Aralık 2017
- 2.358
- 2.259
- 133
- Konu Sahibi Turunc chemist
- #21
Seni öyle iyi anlıyorum ki acinii tam içimde yaşıyorum. Bir sürü kişi doğururken bebek sesleri gelirken karnım bomboş öyle etrafa bakıyordum. Nasıl hissetmem gerektigimi hiç bilmiyordum hamileydim daha bir kaç saat öncesine kadar. Bianda nasıl hamileliğim bitti. Bulanan midem o kadar hafta kusmalarim cidden hepsi mi bosaydi. Bu hayatta çok büyük acılar var o yüzden insan büyütmemeye çalışıyor. Ama bu yaşadıklarının kolay olduğunu göstermez. Zor bir süreç yeniden hamile kalsa da dogursanda aklının bı köşesinde bu yasadiklarin hep kalıyor. İlk günkü kadar acitmasa da benim hala gözlerimi dolduruyor. Çok daha kötüleri var ölü doğum yapanlar var kocaman evlatlarını kaybedenler var. Her zaman kotusunden Allah'a sığınırım. Şimdi vücudunu kendini dinlendir. Zihnini rahat bırak olabildiğince fazla zaman ver kendine. Ben çok uzun zaman istemedim hazır hissetmedim. Şuan biliyorsun zaten hamileyim ama heran gidecekmiş gibi. Kalbini gördüm ama içimden acaba durdumu iyi mi noldu diye kendimi yiyorum. Belkide daha hazir değilmişim bilmiyorum. Bulantı kusmalar surda dursun dusunceleri beni boğuyor o yüzden hazır ve güçlü olana kadar bekle. Rabbim hiç birimizi korktugumuzla tekrar sinamasin.Unutmaktan ziyade içimde bi acısı var, birisi her geçmiş olsun dediğinde o kürtaja yatırıldığım elimin ayağımın kilitlendiği, doktorumun almadan önce son kez ultrasonda bebeği göstermesi hepsi gözümde canlanıyor. Acımı tekrar tekrar yaşıyorum. Bidaha ne Zaman hamile kalırım bilmiyorum. Ağrım yok olmalıymış gibi geliyor. Kanamam yok. Sanki hiç kürtaj olmamış gibiyim. Vicdan azabı çekiyorum, sürekli kendimi sorguluyorum. Ben mi birşey yaptım ben mi sebep oldum neden daha fazla yatmadım neden yemek için bile olsa ayağa kalktım diye. Hala bir cevap bulamıyorum. İçimde sönmüyor daha üstünden 3 gün geçti sadece. Atlattım sanıyolar gece ağlamaktan yine duramıyorum. Bir sonraki gebeliğime kadarda bu böyle devam edecek sanırım.