86kiloyum ve SOKAĞA ÇIKAMIYORUM

Merhaba arkadaşlar, hiç birşekilde çarem kalmadığını hissettiğim için buraya sığınmaya karar verdim. Profilimi bile daha az önce açtım.. Öncelikle 18ime gireli 3 gün oluyor ve 1.59 boyundayım. Çocukluk dönemimde aşırı zayıf bi çocuktum. ergenliğe giren her kız gibi bende 4 5 kg almıştım. lise1de inanılmaz özgüvenli bi kızdım. Sınıftaki herkes balık etliliğimden dem vurmaya başlamıştı ama dedikleri bi kulağımdan girip diğerinden çıkıyordu. Lise2de herkesin lise hayatında mutlaka yaşadığı gibi yanlış arkadaşlık ilişkileri kurdum. Yavaş yavaş büyüyordum ve yeni yeni tanıyordum insanları.. Fakat beni sevdiğinden emin olduğum biriyle beraberdik.. Lise 3e başlamadan önce aşk konusunda yiyebilinecek ne kazık varsa hepsini yedim. Zaten o zamanlar 65 kilo falandım. Fakat bunların daha başlangıç olduğu aklımın ucundan bile geçmezdi.. Okula başlamamla arkadaş anlamındada büyük kazıklar yedim.. Dersleri bıraktım, artık her şey bitmiş gibi davranmaya başladım. Sabah okula geldiğimde o kocaman bahçede tek başıma durmaya başlamıştım. deliricek gibi oluyordum. Okulu sevdiğim tüm bağlar tek tek koptu. Kendimi günün sonunda eve atıp içim çıkana kadar ağlamaya başladım. Eve kapanmaya başladım. Zaten arkadaş çevremde bittiği için gezmeye gitmiyordum. Eski sevgilimdende gelen hüzünle beraber tüm bu duygusal açlıklarımı yemekle bastırdım. eski sevgilim ısrarla manken gibi kızlarla fotoğraf attıkça kendimi yemekle zaptettim. ve evde kaldığım dönem bana 10 kg hediye etti. Artık 75tim. kötü hissediyordum. xl giymeye başlamıştım. Sorunlar böyle devam etti. O yılın yazı hangi erkekle tanışsam bana kilom yüzünden mesafeli davrandılar.. Zaten boyum kısacık, diger kızların yanında patates gibi kalıyordum. Çok savaş verdim bu konuda ama hep yanımdaki zayıf arkadaşlarımla ilgilenir oldular. Bi süre sonra erkeklerden aşktanda vazgeçtim. Veee lise4 başladı. Başıma gelen şeylerinde verdiği gazdan okulumu değiştirdim. Her şey çok güzel olacak dedim, yeni arkadaşlar, yeni bir hayat, hatta belki bi aşk... Ama neyi arzulasam hiç biri gerçekleşmedi. Gittiğim sınfta TEK kilolu kız bendim. Ve her gün bütün erkeklerin kızlara salya atışını akıta akıta bakmasını izledim. En azından dedim, en azından beni sevicek insan fiziğime değil karakterime bakar diye kendimi yatıştırdım. Okulda kıyafet serbestti ve o kızların giydikleri son moda şeyleri tahmin ediyosunuzdur.. Okuldan yine nefret ettim. O kızlar tek tek gelip önümde ayy kilo aldım ben ya triplerine girip 2 saat birbirlerini çekiştirdiler. Yoo canım bacakların gayet ince çok güzel lafları havadan havaya. VE HEPSİ BENİM YANIMDA... Eve gelip yine sinirden yemek yedim... Denemelerim kötü geçer ailem bana carlar, ben yemek yerdim.. Konuşucak beni anliycak tek insan kalmadı diye yemek yerdim. Duvarlar üstüme üstüme gelirdi... Bu süreçte bana 10 kg hediye etti. Şu an güncel kilom 86. Kilomu kontrol edemiyorum çünkü artık hareketsizliğinde verdiği durumla sürekli artıyor..
Okuldan dönerken sürekli yürüyerek dönerdim. Ve insanlar üstüme üstüme gelir, ezik gördükleri için yol vermemi beklerlerdi. Hele lise çıkışlarına rastlarsam kızlar bana zavallıymışım gibi bakardı. uzun zamandan sonra eski ilkokul arkadaşlarımı görürdüm ve hepsi bana ''inanmıyorum, bu hale nasıl geldin? sen o musun'' şeklinde bakarlardı. Tabi eve döndüğüm süreçte inanılmaz laf atan ergenler oluyodu. Dalga geçen ergenler... Okul bitti ve benimde dışarıya çıkmam için hiç bi sebep kalmamıştı. Haziran ve Temmuzda evdeydim. Okul tercihini yapmadım.
Arkadaşlar inanırmısınız annem beni zorla dışarıya çıkarıyordu yürürken inanılmaz geriliyordum...
5 gün önce buzdolabında hiç bir şey yoktu. Ve ekmekte bitmiş. Ben işte her şeyi o gün anladım.. Yan tarafımızda 2 dönerci, karşımızda lokanta ve fırın var. FAKAT BEN EVDEN YEMEK İÇİNDE OLSA ÇIKAMADIM. insanlardan korkuyorum artık. sokakta yürürken gerilip kasılmaktan yürümeyi karıştırıyorum. o gün yemek delisi olan ben akşam ailem eve gelene kadar AÇ DURDUM. Açlıktan ellerim titredi şekerim düştü başım ağrıdı.. kendimden utandım..
Aynalar... Aynalara bakamıyorum zaten. Uzun zamandan beri. Çünkü kendimi artık bir Kadın gibi hissedemiyorum. Bir kadın gibi alımlı, kıvrımlı, cilveli... Kilo sadece suratınızı çirkinleştirmez efendim.. Hiç bir elbiseye sığamazsınız. Merdiven çıkamaz, koşamazsınız.. Tıkanırsınız. Ter kokarsınız. Saçlarınız terden yağlanır... Her gün banyo yaparsınız sabah akşam.. aynaya bakamazsınız. vitrinlerden kaçarsınız. Son moda giyinemezsiniz. Yaz günü yarım kol uzun pantalon dolaşırsınız en turistik yerde bile. Her fotoda gıdınız patlar.. Eğer bunları benim gibiler okuyosa anlıyosunuzdur halimi..
Bana bi çare bulun. Yardım istiyicek halimden anliyacak tek arkadaşım yok. Ailemde beni anlamıyor.... Ve ailemle her hafta kilom yüzünden kavga ediyoruz. Bana ne kadar başarısız ve tembel olduğumu bir işe yaramadığımı bağırıyorlar... Yardım edin...
Ben aslında 18 yaşında, tatilini yapan, istanbulu gezen, deli dolu bıcır bi kız olmalıydım....

louisa25 .!.:

Merhaba arkadaşlar, hiç birşekilde çarem kalmadığını hissettiğim için buraya sığınmaya karar verdim. Profilimi bile daha az önce açtım.. Öncelikle 18ime gireli 3 gün oluyor ve 1.59 boyundayım. Çocukluk dönemimde aşırı zayıf bi çocuktum. ergenliğe giren her kız gibi bende 4 5 kg almıştım. lise1de inanılmaz özgüvenli bi kızdım. Sınıftaki herkes balık etliliğimden dem vurmaya başlamıştı ama dedikleri bi kulağımdan girip diğerinden çıkıyordu. Lise2de herkesin lise hayatında mutlaka yaşadığı gibi yanlış arkadaşlık ilişkileri kurdum. Yavaş yavaş büyüyordum ve yeni yeni tanıyordum insanları.. Fakat beni sevdiğinden emin olduğum biriyle beraberdik.. Lise 3e başlamadan önce aşk konusunda yiyebilinecek ne kazık varsa hepsini yedim. Zaten o zamanlar 65 kilo falandım. Fakat bunların daha başlangıç olduğu aklımın ucundan bile geçmezdi.. Okula başlamamla arkadaş anlamındada büyük kazıklar yedim.. Dersleri bıraktım, artık her şey bitmiş gibi davranmaya başladım. Sabah okula geldiğimde o kocaman bahçede tek başıma durmaya başlamıştım. deliricek gibi oluyordum. Okulu sevdiğim tüm bağlar tek tek koptu. Kendimi günün sonunda eve atıp içim çıkana kadar ağlamaya başladım. Eve kapanmaya başladım. Zaten arkadaş çevremde bittiği için gezmeye gitmiyordum. Eski sevgilimdende gelen hüzünle beraber tüm bu duygusal açlıklarımı yemekle bastırdım. eski sevgilim ısrarla manken gibi kızlarla fotoğraf attıkça kendimi yemekle zaptettim. ve evde kaldığım dönem bana 10 kg hediye etti. Artık 75tim. kötü hissediyordum. xl giymeye başlamıştım. Sorunlar böyle devam etti. O yılın yazı hangi erkekle tanışsam bana kilom yüzünden mesafeli davrandılar.. Zaten boyum kısacık, diger kızların yanında patates gibi kalıyordum. Çok savaş verdim bu konuda ama hep yanımdaki zayıf arkadaşlarımla ilgilenir oldular. Bi süre sonra erkeklerden aşktanda vazgeçtim. Veee lise4 başladı. Başıma gelen şeylerinde verdiği gazdan okulumu değiştirdim. Her şey çok güzel olacak dedim, yeni arkadaşlar, yeni bir hayat, hatta belki bi aşk... Ama neyi arzulasam hiç biri gerçekleşmedi. Gittiğim sınfta TEK kilolu kız bendim. Ve her gün bütün erkeklerin kızlara salya atışını akıta akıta bakmasını izledim. En azından dedim, en azından beni sevicek insan fiziğime değil karakterime bakar diye kendimi yatıştırdım. Okulda kıyafet serbestti ve o kızların giydikleri son moda şeyleri tahmin ediyosunuzdur.. Okuldan yine nefret ettim. O kızlar tek tek gelip önümde ayy kilo aldım ben ya triplerine girip 2 saat birbirlerini çekiştirdiler. Yoo canım bacakların gayet ince çok güzel lafları havadan havaya. VE HEPSİ BENİM YANIMDA... Eve gelip yine sinirden yemek yedim... Denemelerim kötü geçer ailem bana carlar, ben yemek yerdim.. Konuşucak beni anliycak tek insan kalmadı diye yemek yerdim. Duvarlar üstüme üstüme gelirdi... Bu süreçte bana 10 kg hediye etti. Şu an güncel kilom 86. Kilomu kontrol edemiyorum çünkü artık hareketsizliğinde verdiği durumla sürekli artıyor..
Okuldan dönerken sürekli yürüyerek dönerdim. Ve insanlar üstüme üstüme gelir, ezik gördükleri için yol vermemi beklerlerdi. Hele lise çıkışlarına rastlarsam kızlar bana zavallıymışım gibi bakardı. uzun zamandan sonra eski ilkokul arkadaşlarımı görürdüm ve hepsi bana ''inanmıyorum, bu hale nasıl geldin? sen o musun'' şeklinde bakarlardı. Tabi eve döndüğüm süreçte inanılmaz laf atan ergenler oluyodu. Dalga geçen ergenler... Okul bitti ve benimde dışarıya çıkmam için hiç bi sebep kalmamıştı. Haziran ve Temmuzda evdeydim. Okul tercihini yapmadım.
Arkadaşlar inanırmısınız annem beni zorla dışarıya çıkarıyordu yürürken inanılmaz geriliyordum...
5 gün önce buzdolabında hiç bir şey yoktu. Ve ekmekte bitmiş. Ben işte her şeyi o gün anladım.. Yan tarafımızda 2 dönerci, karşımızda lokanta ve fırın var. FAKAT BEN EVDEN YEMEK İÇİNDE OLSA ÇIKAMADIM. insanlardan korkuyorum artık. sokakta yürürken gerilip kasılmaktan yürümeyi karıştırıyorum. o gün yemek delisi olan ben akşam ailem eve gelene kadar AÇ DURDUM. Açlıktan ellerim titredi şekerim düştü başım ağrıdı.. kendimden utandım..
Aynalar... Aynalara bakamıyorum zaten. Uzun zamandan beri. Çünkü kendimi artık bir Kadın gibi hissedemiyorum. Bir kadın gibi alımlı, kıvrımlı, cilveli... Kilo sadece suratınızı çirkinleştirmez efendim.. Hiç bir elbiseye sığamazsınız. Merdiven çıkamaz, koşamazsınız.. Tıkanırsınız. Ter kokarsınız. Saçlarınız terden yağlanır... Her gün banyo yaparsınız sabah akşam.. aynaya bakamazsınız. vitrinlerden kaçarsınız. Son moda giyinemezsiniz. Yaz günü yarım kol uzun pantalon dolaşırsınız en turistik yerde bile. Her fotoda gıdınız patlar.. Eğer bunları benim gibiler okuyosa anlıyosunuzdur halimi..
Bana bi çare bulun. Yardım istiyicek halimden anliyacak tek arkadaşım yok. Ailemde beni anlamıyor.... Ve ailemle her hafta kilom yüzünden kavga ediyoruz. Bana ne kadar başarısız ve tembel olduğumu bir işe yaramadığımı bağırıyorlar... Yardım edin...
Ben aslında 18 yaşında, tatilini yapan, istanbulu gezen, deli dolu bıcır bi kız olmalıydım....

Genişletmek için tıkla...

Merhaba canım ben 19 yaşındayım ismim burcu :) lisede arkadasliklardan hiçbir Hayır gelmediğini ben gördüm olabildiğince uzak durdum nerde çokluk orda bokluk canım çok Afedersin . Şimdi sana söyleyebilcegim her şeyi soylicem . İlk olarak arkadaşlardan siyir kendini bırak iyisi zaten seni bulur ne kadar mesafelisin o kadar ıyisin . Canım erkekler böyle işte önce dış görüşe bakarlar tanimaya karar verirler daha sonra içine bakarlar iyi olduğunu bilirler. Üniversite tercihi yapmaman beni çok üzdü çünkü bende 2 sene boyunca çalıştım istediğim yer olmadı ama bu sene gidiyorum inşallah üniversiteye. 2 sene evde durup oturduğun yerden kilo almak nedir çok iyi biliyorum . Hareketsizlik çok kötü . Çok isterdim üniversite tercihini yapmanı çünkü gittiğin yerde mutlu olcaksin ve o sogudugun insanlardan bi süreliğine siyrilcaksin. Şuan sen bu durumdayken daha fazla karamsarliga düşme sakin eğer istersen ben sana yardimci olurum senin arkadaşın olabilirim. Şimdi kendini topla kendine güven ve iyi hisset kendini bu gece ağzına sudan başka hiçbir şey sürme yarın sabah uyandiginda da çok güzel beslenme şekliyle güzel bi hayata adım at kendine güven yapabilirsin . Hatta hu kadar Azminé ben sana inanıyorum zayiflicaksin istediğin gibi biri olcaksin. Burda seninde dostun olabilcek bisürü insan tanicaksin bundan eminim kesinlikle yalnız değilsin ilk başta ben senin yanındayım kendini topla hazırlan aç kalmalara paketi gıdalar tuketmemeye . Hazır şeyler yememeye. Bol bol yoğurt yemeye bol bol su içmeye bol bol spor yapmaya hazır ol canım her pazartesi günü tartı günümüz olsun ne dersin ? Hazır mısın şimdi ?

Cidden tesekkurler, hic tanimadigim birinin yanimda olmasi ve bana inanmasi cok garip... aklimdaki diyet planlarini umarim gerceklestiririm. Umarim basaririm. Umarim yeniden hazirlanip istedigim yeri tutturabilirim.... tesekkurler yorumun icin :)

louisa25 .!.:

Merhaba arkadaşlar, hiç birşekilde çarem kalmadığını hissettiğim için buraya sığınmaya karar verdim. Profilimi bile daha az önce açtım.. Öncelikle 18ime gireli 3 gün oluyor ve 1.59 boyundayım. Çocukluk dönemimde aşırı zayıf bi çocuktum. ergenliğe giren her kız gibi bende 4 5 kg almıştım. lise1de inanılmaz özgüvenli bi kızdım. Sınıftaki herkes balık etliliğimden dem vurmaya başlamıştı ama dedikleri bi kulağımdan girip diğerinden çıkıyordu. Lise2de herkesin lise hayatında mutlaka yaşadığı gibi yanlış arkadaşlık ilişkileri kurdum. Yavaş yavaş büyüyordum ve yeni yeni tanıyordum insanları.. Fakat beni sevdiğinden emin olduğum biriyle beraberdik.. Lise 3e başlamadan önce aşk konusunda yiyebilinecek ne kazık varsa hepsini yedim. Zaten o zamanlar 65 kilo falandım. Fakat bunların daha başlangıç olduğu aklımın ucundan bile geçmezdi.. Okula başlamamla arkadaş anlamındada büyük kazıklar yedim.. Dersleri bıraktım, artık her şey bitmiş gibi davranmaya başladım. Sabah okula geldiğimde o kocaman bahçede tek başıma durmaya başlamıştım. deliricek gibi oluyordum. Okulu sevdiğim tüm bağlar tek tek koptu. Kendimi günün sonunda eve atıp içim çıkana kadar ağlamaya başladım. Eve kapanmaya başladım. Zaten arkadaş çevremde bittiği için gezmeye gitmiyordum. Eski sevgilimdende gelen hüzünle beraber tüm bu duygusal açlıklarımı yemekle bastırdım. eski sevgilim ısrarla manken gibi kızlarla fotoğraf attıkça kendimi yemekle zaptettim. ve evde kaldığım dönem bana 10 kg hediye etti. Artık 75tim. kötü hissediyordum. xl giymeye başlamıştım. Sorunlar böyle devam etti. O yılın yazı hangi erkekle tanışsam bana kilom yüzünden mesafeli davrandılar.. Zaten boyum kısacık, diger kızların yanında patates gibi kalıyordum. Çok savaş verdim bu konuda ama hep yanımdaki zayıf arkadaşlarımla ilgilenir oldular. Bi süre sonra erkeklerden aşktanda vazgeçtim. Veee lise4 başladı. Başıma gelen şeylerinde verdiği gazdan okulumu değiştirdim. Her şey çok güzel olacak dedim, yeni arkadaşlar, yeni bir hayat, hatta belki bi aşk... Ama neyi arzulasam hiç biri gerçekleşmedi. Gittiğim sınfta TEK kilolu kız bendim. Ve her gün bütün erkeklerin kızlara salya atışını akıta akıta bakmasını izledim. En azından dedim, en azından beni sevicek insan fiziğime değil karakterime bakar diye kendimi yatıştırdım. Okulda kıyafet serbestti ve o kızların giydikleri son moda şeyleri tahmin ediyosunuzdur.. Okuldan yine nefret ettim. O kızlar tek tek gelip önümde ayy kilo aldım ben ya triplerine girip 2 saat birbirlerini çekiştirdiler. Yoo canım bacakların gayet ince çok güzel lafları havadan havaya. VE HEPSİ BENİM YANIMDA... Eve gelip yine sinirden yemek yedim... Denemelerim kötü geçer ailem bana carlar, ben yemek yerdim.. Konuşucak beni anliycak tek insan kalmadı diye yemek yerdim. Duvarlar üstüme üstüme gelirdi... Bu süreçte bana 10 kg hediye etti. Şu an güncel kilom 86. Kilomu kontrol edemiyorum çünkü artık hareketsizliğinde verdiği durumla sürekli artıyor..
Okuldan dönerken sürekli yürüyerek dönerdim. Ve insanlar üstüme üstüme gelir, ezik gördükleri için yol vermemi beklerlerdi. Hele lise çıkışlarına rastlarsam kızlar bana zavallıymışım gibi bakardı. uzun zamandan sonra eski ilkokul arkadaşlarımı görürdüm ve hepsi bana ''inanmıyorum, bu hale nasıl geldin? sen o musun'' şeklinde bakarlardı. Tabi eve döndüğüm süreçte inanılmaz laf atan ergenler oluyodu. Dalga geçen ergenler... Okul bitti ve benimde dışarıya çıkmam için hiç bi sebep kalmamıştı. Haziran ve Temmuzda evdeydim. Okul tercihini yapmadım.
Arkadaşlar inanırmısınız annem beni zorla dışarıya çıkarıyordu yürürken inanılmaz geriliyordum...
5 gün önce buzdolabında hiç bir şey yoktu. Ve ekmekte bitmiş. Ben işte her şeyi o gün anladım.. Yan tarafımızda 2 dönerci, karşımızda lokanta ve fırın var. FAKAT BEN EVDEN YEMEK İÇİNDE OLSA ÇIKAMADIM. insanlardan korkuyorum artık. sokakta yürürken gerilip kasılmaktan yürümeyi karıştırıyorum. o gün yemek delisi olan ben akşam ailem eve gelene kadar AÇ DURDUM. Açlıktan ellerim titredi şekerim düştü başım ağrıdı.. kendimden utandım..
Aynalar... Aynalara bakamıyorum zaten. Uzun zamandan beri. Çünkü kendimi artık bir Kadın gibi hissedemiyorum. Bir kadın gibi alımlı, kıvrımlı, cilveli... Kilo sadece suratınızı çirkinleştirmez efendim.. Hiç bir elbiseye sığamazsınız. Merdiven çıkamaz, koşamazsınız.. Tıkanırsınız. Ter kokarsınız. Saçlarınız terden yağlanır... Her gün banyo yaparsınız sabah akşam.. aynaya bakamazsınız. vitrinlerden kaçarsınız. Son moda giyinemezsiniz. Yaz günü yarım kol uzun pantalon dolaşırsınız en turistik yerde bile. Her fotoda gıdınız patlar.. Eğer bunları benim gibiler okuyosa anlıyosunuzdur halimi..
Bana bi çare bulun. Yardım istiyicek halimden anliyacak tek arkadaşım yok. Ailemde beni anlamıyor.... Ve ailemle her hafta kilom yüzünden kavga ediyoruz. Bana ne kadar başarısız ve tembel olduğumu bir işe yaramadığımı bağırıyorlar... Yardım edin...
Ben aslında 18 yaşında, tatilini yapan, istanbulu gezen, deli dolu bıcır bi kız olmalıydım....

Genişletmek için tıkla...

Müsadenle senden 10 yaş büyük bi ablan olarak sana "güzelim" diyeceğim.

Kimse için değil kendin için kilo ver, sağlığın için, hareketlerinin kısıtlanmaması için...

Kilo verme konusunda yardımcı olabilirim sana.

Öncelikle internetten kalori hesabı yapabileceğin bi siteye kaydol, her gün ne yediğini ne içitiğini yaz oraya.

Burada çok güzel topikler var, sporla ilgili vs. oralara takıl. Dışarı çıkmak istemiyorsan evde videolarla spor yap, en azından Leslie ile yürüyüş yapabilirsin evde. Ben sana tüm linkleri yollarım istersen.

Kızlar bende kilo vermek istiyorum ama pazar günü tatile çıkıyorum ailemin yanına çok fazla bisi yapamam bu arada ama asıl dönüşte dusunuyodum eğer benide aranıza alırsanız size uymaya calisirim

Ben 30 yaşında evli 1.68 boyunda 77.9 kiloyum öncelikle kendim için sonrada eşime ve cevremdekilere güzel görünmek için kilo vermem şart

Ausencia .!.:

Oooo oooo küçük hanım , ne çabuk pes etmişsin sen öyle ?

Hadi bakalım bugün itibarıyla kendinde değişikliğe başla .

Yapabilir miyim değil , yaparım bile değil ... yaptım bile de önce kendine .

Kilo dediğin ne allasen ? 18 yaşında çatır çatır verirsin.

Varsa imkanın bir diyetisyene git . Üşenme ona da ama :) bu şekilde daha motive olursun .
Metabolizmanda senden yana ise ayda 5 kilodan , yıl sonunda 60 ları görürsün

Eee o zaman beklesin seni 2017

Bak ertelediğin her gün birikip sana bi 10 kg daha hediye edecek . Erteleme , hemen başla .

Her sabah yürüyüşe çık . Kimse seni ezik görüo üstüne üstüne yürümüyor , sen öyle sanıyorsun. Tak kulaklığını , aç müziğini yürü.

Az ye . Hıh demesi kolay deme , benimde ömrüm nice diyetlerle geçti . Az yemenin dayanılmaz hafifliğini keşfettiğinde , çok yediğin günlere lanet ediyorsun .

Güzel diyet haberlerini bekliyorum senden .

Ha diğer konulara gelince , çok erken daha öyle derin aşk kazığı yemek için . Acele etme . İlla öküzgillerden bir sevgilin olacak zaten ... daha zaman var .

Şimdi önündeki yaza kadar hedefin kendine güvenini kazanmak , kilo vermek , sıkı ders çalışmak ve sınav .

Üniversiteyi öz güveninle kasıp kavurabilirsin.

Biraz sabır .

Dertleşmek istersen de , buralardayım . Yaşıtın değil bir ablan hatta annen gibi :)

Genişletmek için tıkla...

Gerçekten az yemenin dayanılmaz hafifliği diye bir şey var

SeptemberRose .!.:

Müsadenle senden 10 yaş büyük bi ablan olarak sana "güzelim" diyeceğim.

Kimse için değil kendin için kilo ver, sağlığın için, hareketlerinin kısıtlanmaması için...

Kilo verme konusunda yardımcı olabilirim sana.

Öncelikle internetten kalori hesabı yapabileceğin bi siteye kaydol, her gün ne yediğini ne içitiğini yaz oraya.

Burada çok güzel topikler var, sporla ilgili vs. oralara takıl. Dışarı çıkmak istemiyorsan evde videolarla spor yap, en azından Leslie ile yürüyüş yapabilirsin evde. Ben sana tüm linkleri yollarım istersen.

Genişletmek için tıkla...

Cnn rica etsem lesli linkini gonderebilirmisin

nur3357 .!.:

Cnn rica etsem lesli linkini gonderebilirmisin

Genişletmek için tıkla...

diğerlerine de bu linkle açılan sayfadan ulaşabilirsiniz.

SeptemberRose .!.:

diğerlerine de bu linkle açılan sayfadan ulaşabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim peki bu işe yariyormu sence

nur3357 .!.:

Çok teşekkür ederim peki bu işe yariyormu sence

Genişletmek için tıkla...

Her bünye her spora aynı etkiyi göstermez.. Denemeden bilemezsin..
Ben ayrıca başka bir fitness hocasının da videolarıyla çalışmıştım adı "jillian michaels".
Youtube a yaz çıkar..

Buraya hergün akşam gün içinde ne yediysek onları da yazalım . Gerçekten çok faydalı oluyor .

Bak canım gördün mü hepimiz şimdiden hı aile oluverdik . Hiçbi şekilde kendini yalnız hissetme

Kizlar ne alemdesiniz? ?

louisa25 .!.:

Merhaba arkadaşlar, hiç birşekilde çarem kalmadığını hissettiğim için buraya sığınmaya karar verdim. Profilimi bile daha az önce açtım.. Öncelikle 18ime gireli 3 gün oluyor ve 1.59 boyundayım. Çocukluk dönemimde aşırı zayıf bi çocuktum. ergenliğe giren her kız gibi bende 4 5 kg almıştım. lise1de inanılmaz özgüvenli bi kızdım. Sınıftaki herkes balık etliliğimden dem vurmaya başlamıştı ama dedikleri bi kulağımdan girip diğerinden çıkıyordu. Lise2de herkesin lise hayatında mutlaka yaşadığı gibi yanlış arkadaşlık ilişkileri kurdum. Yavaş yavaş büyüyordum ve yeni yeni tanıyordum insanları.. Fakat beni sevdiğinden emin olduğum biriyle beraberdik.. Lise 3e başlamadan önce aşk konusunda yiyebilinecek ne kazık varsa hepsini yedim. Zaten o zamanlar 65 kilo falandım. Fakat bunların daha başlangıç olduğu aklımın ucundan bile geçmezdi.. Okula başlamamla arkadaş anlamındada büyük kazıklar yedim.. Dersleri bıraktım, artık her şey bitmiş gibi davranmaya başladım. Sabah okula geldiğimde o kocaman bahçede tek başıma durmaya başlamıştım. deliricek gibi oluyordum. Okulu sevdiğim tüm bağlar tek tek koptu. Kendimi günün sonunda eve atıp içim çıkana kadar ağlamaya başladım. Eve kapanmaya başladım. Zaten arkadaş çevremde bittiği için gezmeye gitmiyordum. Eski sevgilimdende gelen hüzünle beraber tüm bu duygusal açlıklarımı yemekle bastırdım. eski sevgilim ısrarla manken gibi kızlarla fotoğraf attıkça kendimi yemekle zaptettim. ve evde kaldığım dönem bana 10 kg hediye etti. Artık 75tim. kötü hissediyordum. xl giymeye başlamıştım. Sorunlar böyle devam etti. O yılın yazı hangi erkekle tanışsam bana kilom yüzünden mesafeli davrandılar.. Zaten boyum kısacık, diger kızların yanında patates gibi kalıyordum. Çok savaş verdim bu konuda ama hep yanımdaki zayıf arkadaşlarımla ilgilenir oldular. Bi süre sonra erkeklerden aşktanda vazgeçtim. Veee lise4 başladı. Başıma gelen şeylerinde verdiği gazdan okulumu değiştirdim. Her şey çok güzel olacak dedim, yeni arkadaşlar, yeni bir hayat, hatta belki bi aşk... Ama neyi arzulasam hiç biri gerçekleşmedi. Gittiğim sınfta TEK kilolu kız bendim. Ve her gün bütün erkeklerin kızlara salya atışını akıta akıta bakmasını izledim. En azından dedim, en azından beni sevicek insan fiziğime değil karakterime bakar diye kendimi yatıştırdım. Okulda kıyafet serbestti ve o kızların giydikleri son moda şeyleri tahmin ediyosunuzdur.. Okuldan yine nefret ettim. O kızlar tek tek gelip önümde ayy kilo aldım ben ya triplerine girip 2 saat birbirlerini çekiştirdiler. Yoo canım bacakların gayet ince çok güzel lafları havadan havaya. VE HEPSİ BENİM YANIMDA... Eve gelip yine sinirden yemek yedim... Denemelerim kötü geçer ailem bana carlar, ben yemek yerdim.. Konuşucak beni anliycak tek insan kalmadı diye yemek yerdim. Duvarlar üstüme üstüme gelirdi... Bu süreçte bana 10 kg hediye etti. Şu an güncel kilom 86. Kilomu kontrol edemiyorum çünkü artık hareketsizliğinde verdiği durumla sürekli artıyor..
Okuldan dönerken sürekli yürüyerek dönerdim. Ve insanlar üstüme üstüme gelir, ezik gördükleri için yol vermemi beklerlerdi. Hele lise çıkışlarına rastlarsam kızlar bana zavallıymışım gibi bakardı. uzun zamandan sonra eski ilkokul arkadaşlarımı görürdüm ve hepsi bana ''inanmıyorum, bu hale nasıl geldin? sen o musun'' şeklinde bakarlardı. Tabi eve döndüğüm süreçte inanılmaz laf atan ergenler oluyodu. Dalga geçen ergenler... Okul bitti ve benimde dışarıya çıkmam için hiç bi sebep kalmamıştı. Haziran ve Temmuzda evdeydim. Okul tercihini yapmadım.
Arkadaşlar inanırmısınız annem beni zorla dışarıya çıkarıyordu yürürken inanılmaz geriliyordum...
5 gün önce buzdolabında hiç bir şey yoktu. Ve ekmekte bitmiş. Ben işte her şeyi o gün anladım.. Yan tarafımızda 2 dönerci, karşımızda lokanta ve fırın var. FAKAT BEN EVDEN YEMEK İÇİNDE OLSA ÇIKAMADIM. insanlardan korkuyorum artık. sokakta yürürken gerilip kasılmaktan yürümeyi karıştırıyorum. o gün yemek delisi olan ben akşam ailem eve gelene kadar AÇ DURDUM. Açlıktan ellerim titredi şekerim düştü başım ağrıdı.. kendimden utandım..
Aynalar... Aynalara bakamıyorum zaten. Uzun zamandan beri. Çünkü kendimi artık bir Kadın gibi hissedemiyorum. Bir kadın gibi alımlı, kıvrımlı, cilveli... Kilo sadece suratınızı çirkinleştirmez efendim.. Hiç bir elbiseye sığamazsınız. Merdiven çıkamaz, koşamazsınız.. Tıkanırsınız. Ter kokarsınız. Saçlarınız terden yağlanır... Her gün banyo yaparsınız sabah akşam.. aynaya bakamazsınız. vitrinlerden kaçarsınız. Son moda giyinemezsiniz. Yaz günü yarım kol uzun pantalon dolaşırsınız en turistik yerde bile. Her fotoda gıdınız patlar.. Eğer bunları benim gibiler okuyosa anlıyosunuzdur halimi..
Bana bi çare bulun. Yardım istiyicek halimden anliyacak tek arkadaşım yok. Ailemde beni anlamıyor.... Ve ailemle her hafta kilom yüzünden kavga ediyoruz. Bana ne kadar başarısız ve tembel olduğumu bir işe yaramadığımı bağırıyorlar... Yardım edin...
Ben aslında 18 yaşında, tatilini yapan, istanbulu gezen, deli dolu bıcır bi kız olmalıydım....

Genişletmek için tıkla...

sayfama bekliyorum bize katılabilirsin :)http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/diyetsiz-kalici-zayiflama-gunlugum.949310/