sevgili mlkctk, herhalde bu forumda böyle bir mesajı en son beklediğim üyelerden birisin.. çok şaşırdım çünkü her ne kadar "anne olmayan anlamaz" mantığına karşıysam da bazen de damdan düşenin halini damdan düşen anlayabiliyor.. inanmayacaksın ama bu eğitimciler için de geçerli.. mesela sana kendimden örnek vereyim.. benim oğlum geçen yıl anaokuluna gitti, öğretmenimize ben aşık oldum diyebilirim :) öğretmenlikte ilk yılı, çıtı-pıtı, güzeller güzeli bir kızcağız.. oğlum da çok ama çok sevdi ama gel gör ki oğlumun sınıf fobisi var.. resmen çocuk sınıfa girdiğinde mutasyona uğruyor, saatlerce hıçkırarak ağlıyordu annem gelsin diye.. hal böyle olunca bir hafta, iki hafta bekledik.. okul pedagogu da devreye girdi ama ı-ıh yok.. en son öğretmen "bu çocuk çok şımartılmış, yeter sürekli ağlıyor" türevinde bir tepki verdi.. hemde çocuğun yanında!!!
bir süre sonra benim bütün uğraşmalarımla atlattık sorunumuzu ama çocuğun aklında hep kendisine denilen "şımarık" kelimesi kaldı, yıl boyunca..
şimdi "özel bir okulda" (bu kısım üstteki üyeye gitsin
) ilkokul 1. sınıfta ve yine ilk gün kabus gibiydi.. ağladı, gitmek istemediğini söyledi.. öğretmenimiz orta yaş üzerinde, harika bir bayan.. kadıncağız aldı oğlumu kucağına, saçlarını okşadı, saatlerce konuştu, her geldiği gün için bir süpriz vereceğini söyledi ve haftasına kalmadan atlattı oğlum fobisini.. şimdi en üzüldüğü seneye yurtdışında olacağımız için öğretmeninden ayrılmak zorunda kalacağı..
demek istediğim özel-devlet farkı falan değil, yanlış anlaşılmasın.. demek istediğim anne olmak-olmamak da değil, tecrübe.. hiç anne olmasa bile elinden 400 tane çocuk geçmiş, eğitmiş, terapi etmiş uzmanlar mutlaka farklı oluyor..
konu sahibi, benim de başımdan sizin yaşadığınıza benzer şeyler geçti.. bir süre sonra illaki düzeliyor, özellikle 2 numara büyüdükçe.. o sizin tepkinizi almak istiyor ve bunu yapma dediğinizi yaparak olacağını biliyor.. elbette bir uzmandan yardım alın ama çok da üstelemeyin, sadece bu dönem için biraz esnek davranın ona karşı..
sevgiler