Son mesajları okursaniz sevinirim.
COcuklarınızın yası hic degismiyor nasil il bu?Selam bayanlar;
3 yıl sonra yine burdayım.Hepinize sonsuz teşekkür ederim öneri destek ve fikirleriniz için.
Ama maalesef bu bitmiş evliliğe o zamanlar bir şans daha verdim ve zaten bitmiş olan bu evliliğime geri döndümYıkmak istemedim.Çocuklar için özellikle bir kez daha şans vermek istedim.İşyerimi de o ayrı olduğum dönemde kapattım maalesef.
Barıştıktan sonra ilk yıl,iyi geçti güvensizlik olsa da şiddet ya da rencide edici tavırları yoktu.
Ama yaklaşık bir yıl sonra arabasında gizli bir bölmede tesadüfen karşıma çıkan gizli telefonunundan mesajlasmalar görüşmeler görünce hicbirseyin düzelmedigini düzelmeyecegini maalesef anladim.
Ama en azından çocuklarım biraz daha büyüyünceye kadar artık onun bu rezil hayatıyla ilgilenmeme kararı aldım.Onu takmama kararı aldım ve onun bu yaşantıyla başbaşa bıraktım,iki fazla yedim iki fazla giydim iki fazla gezdim.Kurslara halk oyunu gruplarına gittim.Sinavi kazanıp üniversiteye kaydoldum dışardan.Kendimi geliştirdim.Ne hali varsa görsün dedim.Ama son 6 aydır,araştırmadan önüme kendiliğinden düşen ahlaksızlıkları yüzünden müthiş soğudum,yanına yatamaz yüzüne gülemez oldum.Ben yapamıyorum böyle gitsin bu evlilik ev arkadaşı gibi yaşayalım dedim.Bu kadar uçkuruna düşkün bana takıntılı güya beni deli gibi seven adam durur mu aynı evde yabancı gibi.Tabi ki durmaz.Bana kadınlık edeceksin.Yüzüme güleceksin dedi durdu.Ben de yapamıyorum ben kadınlık, bir yere gitmem sen git bu evden dedim durdum.O da ben gitmeyeceğim.Sen gideceksin o burnun sürtülecek tıpış tıpış geri geleceksin dedi durdu.
Tam bir ay sen gideceksin dedi durdu.En son yine bir kavga anında kızım evde değildi 17 yaşındaki oğlum vardı.Tuttu kolumdan çık bu evden dedi.Oğlum da yürü anne yeter artık deli misin sen dedi.Ve çıktık geldik anneannemizin evine.Ve bu sefer boşanmayı açtım.Kesinlikle bitti tek sıkıntım,oğlum da varsa evini odasını isteyen burada rahat edemiyorum,evimi istiyorum,siz anlaşamıyorsaniz benim suçum ne, babam gitsin madem evden diyen 13 yaşındaki kızım.Onu kaybetmekten psikolojisini bozmaktan endişe ediyorum sadece.Evlilikle ilgili herşey bitti şimdi kızım tek derdim.Oglum daha makûl ve aklı başında.Simdi sizden tek isteğim çocuklarımı kaybetmeden daha az etkiyle onları bu işe nasıl adapte ederim.Annanne de biraz otoriter maalesef.Şimdi tek sıkıntım bu,yani çocuklarımın bozulan düzeni, bitmiş olan evlilik değil yani.
Ne çok üzülmüş, incinmişsiniz ama sonrasında sizde pişkinlik etmişsiniz. Boşanmayacaksanız niye mesaj yönlendiriyorsunuz, takip ediyorsunuz. Bunları yapıpta yakaladıysanız saniyesinde terketmeniz gerek. Hastalığı da kapmışsınız. Çok üzücü ama adam sizin onurunuzu iki paralık etmiş, hayallerinizi kırmış, kocanız yuvanızı yıkmış siz neyi toparlamaya çalışıyorsunuz.33 yasındayım ve 15 yıılık evliyim.2 tane evladım var.18 yaşımda görücü usulü evlendim,ama sevdim kocamı,o da beni sevdi.10 yılımız gayet iyiydi,ufak tefek problemlerimiz olsada iyiydik yine,her evin içnde olan problemlerdi yaşadıklarımız.Ama eşim 5 yıl önce iflas etti,elindeki herşeyi kaybetti.İyi veya kötü destek oldum ona,evimizi satıp kiraya bile çıktık ama eşim bu dönemde etrafında da kimse kalmayınca,piyasadaki hayat kadınlarıyla,duygusal,fiziksel yada sadece sözel sürekli haşır neşir olmuş.Kendini rahatlatmış kendi ifadesiyle...Birsürü mesajını aramasını yakaladım yıllarca.Hepsi de farklı farklı kadınlardı.Benim muhatap olup yakaladığım bir 30 kişi vardır abartısız.Her defasında,sevgi sözcüklerine boğdu beni,affet psikolojim bozuk dedi durdu.Hepsi sabun köpüğü gibi geçici,sen ömrümsün,canımsın,bitecek hepsi düzeleceğim dedi durdu.Ama ben içimi kavuran şüpheyle haklı olarak sürekli eşimi araştırdım.Bu sefer ben araştırdıkça olaylar büyüdü inada bindi.Her hatasını meydana çıkardığımda da suçluluk psikolojisiyle şiddet de uyguluyordu.Sonra pişman olup özürler diliyordu,ağlayıp sızlıyordu.
Psikolog,psikiyatr,hacı hoca,terapist heryere gittik.Belki bugün düzelir,belki yarın düzelir diye 5 koca yıl yuvamı yıkmak istemedim.Ama hep kandırıldım.Hep cebinde benim dahi numarasını bilmediğim şifreli ikinci bir hat taşıdı.En son 6 aydır görüştüğü bir kadın varmış,sanırım onunla biraz daha ileri gitmiş.Normalde kullandığı hattının mesajlarını kendi telime yönlendirmiştim zaten.Bilmiyordu yönlendirmeyi ama temkinli davranıyordu.Benden sakladığı hattı kontürlüydü.Onda kontur falan kalmadıginda normal hattından kırk yılda bir mesaj atardı.En son bu görüştüğü bayana "güzelim oğlumun toplantısı var,yarın görüşelim tatlım" demis.Mesajlar bana gelince,yüzüne vurdum tabi.İftira atıyorsun,ispat et dedi durdu.Ben yine bana zarar vermesinden korktuğum için 15 yıldır ilk defa ailemin yanına sığındim ve mesajların bana da geliyor.Şu saatte şu kadınla mesajlaşamların var dedim.Bu bana fiziksel saldıramayınca,var mı nikah kıydım ben ona,var mı çocuğum var ondan,bıktım senden,kara bela gibi araştırıyorsun beni,sana olan sevgimi bilmiyorsun falan dedi.İyi dedim madem yeni eşinle mutluluklar ben gelmiyeceğim dedim.Sonra yine özürler,ağlamalar,sen beni tahrik ettin ondan dedim,kuran çarpsın,evlatlarımın üzerine yemin ederim ne nikah var ne çocuk deyip durdu.
AİLEME DE HİÇBİRŞEYİMİ ANLATMADIM YILLARCA,DIŞARDA DA HEP İYİ AİLE TABLOSU SERGİLEMEK İÇİN.Kendimi yıprattım,kocam olacak adamda nasıl olsa bu kadın bizi hep iyi gösteriyor,benim pisliklerimi duyurmuyor kimseye diye,hiç düzelme yoluna gitmedi.Hiçbir sorunumu kimseye demedim yıllarca.Aileme de yaşadığım herşeyi anlatınca,haliyle onlarda bu iş bitti,dönmeyeceksin diyorlar.Biz senin maddi manevi arkandayız diyorlar.20 gündür ailemin yanındayım,sonuç olarak eşim 3 gün önce benimle işyerimde görüşmek istedi.Ben de ailemin evine gel,orda konuşalım dedim.Geldi eve herkes eteklerindeki taşı döktü.Tüm bu suçlamaları kabul etti.Ben çocuklarım ve karım olmadan duramam.Düzeleceğim,karımın kıymetini bileceğim.Bir şans daha dedi ama bana 5 yıldır bu masalları anlattığı için hiç samimi gelmedi.Gözlerinde bu işleri buraya getirdim diye bir kin ve acayip bir pişkinlik hissettim.Boşanma konuşulmadı ama biraz daha ayrı duralım dedik bana da geldim ayağına daha da seni aramam dedi.Yine sorumluluğu bana attı.Çok uzun oldu ama çok dertliyim.Bu özeti daha yaşadıklarımın detaylara girsem yetmez bu sayfalar.Yine benim herşeyi kabul edip toparlayacağım düşüncesiyle,gayet rahat.Ayrıca eminim hala da bu son görüştüğü bayanla devam ediyor.18 yaşımdan beri hayatımın hatırladığım kısmının çoğunu bu adamla geçirince,salak gibi aptal gibi bitiremeceğimi,sudan çıkmış balığa döneceğimi düşünüyorum.Çocuklarıma kıyamıyorum.İçimdeki küçücük bir ses düzelir belki,kaç yıllık kocan diyor ama o cehenneme dönmek de istemiyorum.Ayrıca 7-8 ay önce hpv virüsü kaptığım ortaya çıktı.HPVTip 18,rahim ağzı kanseri lezyonu,doktor %90 cinsel yolla bulaşmış dedi
Mesaj eski ama konu hortlamış. Baştan okumaya başladım. Her yazdığınıza bi şey yazmayayım diye kendimi tuttum. Ama şu yazdığınıza dayanamadım. Sizin örtbas etmeye çalışmanıza çok şaşmamalı, etrafınız “erkeğin elinin kiri” dedikten sonra. Ama siz bu zihniyete nasıl katlanıyorsunuz? Kadınlık da kadınlık.. Allah aşkına, erkeğin insan olmadığı yerde ne kadınlığı? Kadın erkek eşitliği diye bağırıyoruz ama sizin gibi “kadınlığı” erkeğe hizmet olarak algılayanlar olduğu sürece, siz kendinizi 2. Tür olarak gördüğünüz sürece eşitlikten nasıl bahsedelim? Sevgi sözcükleri var, alkol sigara yok, insanlık? İnsan dediğimiz, kadın olsun erkek olsun, kendi kanından canından çocuğunu nasıl böyle riske atabilir? Sonra kadın olsaydı araştırmasaydı! Sizi bu kadar küçümseyen birine nasıl bu konuyu açtıktan sonra da katlanabildiniz? Mağdur değilsiniz. Gerçekten mağdur değilsiniz. Kızınız zaten hpv riski altındaymış, inşallah bir şeyi yoktur. Bu işin maddi sağlık boyutu. Bir de manevi sağlık boyutu var. Oğlunuzun önünde eşiniz gibi bir rol model varken nasıl bir eş nasıl bir baba olmasını bekliyorsunuz ilerde? Ya da kızınızın önünde sizin gibi her şeyi sineye çeken bir rol model varken ileride nasıl bir eş olmasını bekliyorsunuz? O da susmayı öğrenir, öğrenmiştir de. Siz çocuklarıma her şeyi anlatamıyorum diyorsunuz. Keşke anlatsaydınız. Babalarını kötü göstermek için değil, olayları objektif görmelerini sağlamak için. Onların kendi iradeleri var, babalarıyla nasıl ne şekilde görüşeceklerine kendileri karar verebilirlerdi. Yani bahanelerin arkasına saklanmayın. Siz kendinizi bağımlı hissetmişsiniz bunca zaman. Mağdur falan değilsiniz.
Teşekkürler.İnanın her kelimenizi harfiyyen okudum.Cok haklisiniz ne deseniz.Yalniz affettigim için yasal hakkın yok,eskiye dönük dediniz bunu ispat edecek resmi birşeyi yokki elinde.Bir de size başka bir sorum olacak avukatım dediğiniz için, yardımcı olursanız.Evden çıkardı bizi çoluk çocuk,güya ben rezil olup annemin yanında rahat edemeyip,hatta burnum sürtülup tıpış tıpış ayağına gelecekmişim ama ben evimi düzenimi niye bırakıyorum diye hayıflaniyorum açıkçası.Özellikle 13 yaşındaki kızım babam gitsin biz evimize gidelim diyor.O kısmı üzüyor beni maalesef hem de çok.Kanuni bir hakkım olur mu evimde yaşamak konusunda boşanma süreci ve sonrasında.Annesinin üzerinde ev.Gelirse benimle yasayacak gecinecek diyormuş oğluma .Ben bir yere gitmem diyormuş.
YOk daha dikkatli okursaniz sevinirim.Yaşlari şimdi 17 ve 13
Yok işyerimi o dönemde kapattım çalışmıyorum maalesef
Müşterek konutun siz ve çocuklara tahsisini isteyebilirsiniz tedbir olarak mahkemeden, gerek dava dilekçenizle gerek her aşamada. Ben konunun kalanını henüz okumadım, siz daha avukatla görüşmediniz mi? Affetme olayına ilişkin olarak da, olaylar iyice ayyuka çıktıktan sonra evi terkedip daha sonra annenizin evinden geri eşinizin evine dönmüşsünüz, bu af sayılır, eşiniz bunu gayet tabi tanıkla ispat edebilir.
