- Konu Sahibi akideciknane
- #681
şuan 41 yaşındayım öncelikle. 27 yaşında çok çok sevdiğim biriyle nişanlandık düğün hazırlıkları yapıyoduk ama nişanı attı. Aynı dönemde böbreklerimden rahatsızdım nerdeyse hergün hastanedeydim bu durumdan kaçtı sanırım ve beni yıkıp gitti... Çooookk uzun süre kimseyi istemedim beni isteyende oldu ama tanışmayı bile kabul etmedim. Sonra evlenip boşanmış biriyle tanıştım ve onu sevmeye başladım derken derken sevdim onu. Ama hiç evlenelim falan demiyordu ben deyincede acelen ne, böyle iyi falan diyodu tabi onun tuzu kuruydu bi oğlu vardı ama benim yaşım geçiyodu 34 yaşına gelmiştim. Baktım hayır yok ayrılmak istedim ve gitme demedi.sonradan öğrendim eski eşiyle tekrar barışmışlar çocuk için. Buda ayrı bi darbe oldu. Sonra evlenmeyi hiç düşünmedim.. Zaten hormon bozukluğum, adet düzensizliğim hep vardı. Bu dönemlerde psikiyatri ilaçlarıda kullandım bu ilaçlar hormonlarımı ve ruh dengemi mahvetti. Artık adet göremez oldum.
Sonra aileler aracılığıyla biriyle tanıştım saygısı hoşuma gitti o kadar. bana verdiği değeri sevdim ve evlenmeye karar verdik bu arada yaş 38 olmuştu. Evin en büyüğü olmama rağmen en küçük kardeşim bile evlenmişti. sağın solun lafından kurtulmak için evlendim ve başka şehire gelin gittim. Ben 38, eşim 40 yaşındaydı. Hemen çocuk istedik hiç korunmadık ama olmadı. sonra bazı şikayetlerimden dolayı genel cerrahiye gittim testler falan meme kanseri olduğumu öğrendim. yıllarca evlenip, çocuk sahibi olmak için dualar eden ben artık kanserdim. Bana mutluluk yok dedim kaderim dedim. Sonra ışın tedavileri, kemoterapiler derken bi gögsüm alındı. Doktor 1 yıl çocuk yok dedi istesende olmaz dedi hücreler ışınlara maruz kaldığı için. Tedavilerin biteli 1 yıl oldu ve yaş 41 oldu işte. Şimdide yumurtalarım yok denecek kadar az ve kalitesizler. 1 tüp bebek denedik döllenme bile olmadan tedavi sona erdi böyle işte...
canımm , Rabbim sabrını arttırsın öncelikle...Bütün çektiklerin geçmişte kalmış olsun, bundan sonra hep güzel günler göresin.
hepimiz kaderimizde yazılanları yaşayarak geldik bugünümüze..Şükürler olsun ki nefes alıyoruz , şükürler olsun ki imkanlarımız var ve ihtiyacımız olduğunda yararlanabiliyoruz bunlardan.
Yaşadıkların kolay şeyler değilmiş,dilerim geçip gitmiş olsun... Rabbim o zamanlar verdiği sabrını hiç eksiltmesin..korusun kollasın seni ve mucizesini benden önce sana göndersin , evlat sahibi yapsın seni...
İmkanın varsa ve gerçekten olmuyorsa donasyon ile bebek sahibi olabilirsin...internetten araştırma yaparsan bulabilirsin böyle merkezleri...özellikle Kıbrısta... bu konuda soruların varsa ve yazarsan , bizim kızlardan bilgisi olanlar mutlaka sana cevap verir.
38 yaş üstü diye bir topiğimiz daha var , oraya da yaz... orda da destek alabileceğin pek çok arkadaşımı bulacağından eminim.
Ara ara takip edersen topiklerimizi hem kendini daha iyi hissedeceksin hem de belkide sana yardımcı olacak doktoru buralardan bulacaksın.
hepimiz bir sürü şey yaşadık canım... kimimiz dillendirebiliyoruz... kimimiz içimizde saklı tutuyoruz... Her şeyin doğrusunu bilen Rabbimizle beraber...
Rabbim yar ve yardımcın olsun.