Dört yıldır birlikte olduğum bir kişi vardı çok kavga ettik barıştık ayrlık lafını hiç açmazdık ama son bir kaç ay da çok fazla gündeme getirdik bunu onun derdi benm soğukluğum bencilliğim onu çok fazla kısıtlamammış benimkilerse saymaya başlasam bitmez..
Geçen gün son tartışmamızı yaşadık ben sinirlendiğimde hemen sakinleşemem sonradan üzülüceğim şeyler söylerim yine aynısı oldu bir konuda tartıştık bende sanane karışma seni ilgilendirmez gibi bir cümle sarfettim bu ona yetmiş artık yapamıyormuş bu ilişkide sayılmadığını düşünüyormuş bunun gibi bir sürü şey halbuki ben o sinirle burnumdan solurken üstüme gelip bana sesini yükseltmese çocuk azarlar gibi azarlamasa bunların hiç birini söylemezdim..
Bu tartışmanın üzerinden bir iki gün geçti ben konuşmak istedim ama artık yapamadığını bu tartışmaların bi sonu gelmediğini şimdi barışırsak yine aynı şeyleri yaşıycağımızı söyledi ben 4 yılın hatrına onu hala sevmemin hatrına belki de hayatımda hiç yapmadığım kadar alttan aldım son bir şans istedim onu artık eskisi gibi sevmediğimi alışkanlık olduğunu düşünüyordum ta ki gerçekten ayrılık konuşması yapana kadar ben aslında onu ilk gün ki kadar çok seviyormuşum bazı şeyler o kadar sıradanlaşmış ki ben bu duyguları unutmuşum bu adam hayatımdan çıksa bile aklımdan kalbimden hiç bir hücremden çıkaramıycağım duruma gelmiş..
Bu konuşmayı yola çıkmadan bir gün önce yaptık bir şeyleri düzeltmek için vaktim kalmadı 4 aylık bir tatil dönemine girdik ikimizde farklı şehirlerdeyiz son gün vedalaşırken bana bi kere daha denememiz için söz vermesini istedim 4 senemizin geçtiğini en azından bu kadarını hakettiğimizi söyledim tamam dedi vedalaştık iki yabancı gibi... birlikte ağlayıp güldüğüm çocuk gibi oyunlar oynadığım hoplayıp zıpladığım adamla hiç bir şey yaşamamış gibi herhangi biri gibi vedalaşıp ayrıldık ..
İkimizde ayrı yerlerdeyiz şu anda eskiden yaptığım hataları yapmak istemyrm çok sıkardım bunaltırdım bunları tekrarlamak istemyrm daha sakinim ona değiştiğimi göstermek istiyorum ve gerçekten bunun için çaba harcıyorm ama onun bana inancı kalmamış beni üzmemek için deneyelim dediğini artık tartışmaktan aynı şeyleri yaşamaktan sıkıldığını yorulduğunu söyledi şimdi o kadar çaresizim ki napıcamı bilmyrm onu çok sevyrm o benm hem en yakın arkadaşım hemde sevgilim onu kaybettiğimde hepsini kaybetmiş olucam elimden hiç bir şey gelmiyo hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım.. diyebilirsiniz istemiyorum diyosa sende çek git diye ama ben onu kaybetmek istemyrm bir şeyleri telafi etmek istiyorum ama bana düşman gibi oldu napmam gerektiğni bilmyrm çok çaresiz bi durumda kaldım kendi başıma sağlıklı düşenmiyrm sizlerinde fikirlerini almak istedim.
Geçen gün son tartışmamızı yaşadık ben sinirlendiğimde hemen sakinleşemem sonradan üzülüceğim şeyler söylerim yine aynısı oldu bir konuda tartıştık bende sanane karışma seni ilgilendirmez gibi bir cümle sarfettim bu ona yetmiş artık yapamıyormuş bu ilişkide sayılmadığını düşünüyormuş bunun gibi bir sürü şey halbuki ben o sinirle burnumdan solurken üstüme gelip bana sesini yükseltmese çocuk azarlar gibi azarlamasa bunların hiç birini söylemezdim..
Bu tartışmanın üzerinden bir iki gün geçti ben konuşmak istedim ama artık yapamadığını bu tartışmaların bi sonu gelmediğini şimdi barışırsak yine aynı şeyleri yaşıycağımızı söyledi ben 4 yılın hatrına onu hala sevmemin hatrına belki de hayatımda hiç yapmadığım kadar alttan aldım son bir şans istedim onu artık eskisi gibi sevmediğimi alışkanlık olduğunu düşünüyordum ta ki gerçekten ayrılık konuşması yapana kadar ben aslında onu ilk gün ki kadar çok seviyormuşum bazı şeyler o kadar sıradanlaşmış ki ben bu duyguları unutmuşum bu adam hayatımdan çıksa bile aklımdan kalbimden hiç bir hücremden çıkaramıycağım duruma gelmiş..
Bu konuşmayı yola çıkmadan bir gün önce yaptık bir şeyleri düzeltmek için vaktim kalmadı 4 aylık bir tatil dönemine girdik ikimizde farklı şehirlerdeyiz son gün vedalaşırken bana bi kere daha denememiz için söz vermesini istedim 4 senemizin geçtiğini en azından bu kadarını hakettiğimizi söyledim tamam dedi vedalaştık iki yabancı gibi... birlikte ağlayıp güldüğüm çocuk gibi oyunlar oynadığım hoplayıp zıpladığım adamla hiç bir şey yaşamamış gibi herhangi biri gibi vedalaşıp ayrıldık ..
İkimizde ayrı yerlerdeyiz şu anda eskiden yaptığım hataları yapmak istemyrm çok sıkardım bunaltırdım bunları tekrarlamak istemyrm daha sakinim ona değiştiğimi göstermek istiyorum ve gerçekten bunun için çaba harcıyorm ama onun bana inancı kalmamış beni üzmemek için deneyelim dediğini artık tartışmaktan aynı şeyleri yaşamaktan sıkıldığını yorulduğunu söyledi şimdi o kadar çaresizim ki napıcamı bilmyrm onu çok sevyrm o benm hem en yakın arkadaşım hemde sevgilim onu kaybettiğimde hepsini kaybetmiş olucam elimden hiç bir şey gelmiyo hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım.. diyebilirsiniz istemiyorum diyosa sende çek git diye ama ben onu kaybetmek istemyrm bir şeyleri telafi etmek istiyorum ama bana düşman gibi oldu napmam gerektiğni bilmyrm çok çaresiz bi durumda kaldım kendi başıma sağlıklı düşenmiyrm sizlerinde fikirlerini almak istedim.
Son düzenleme:
aslında ben gitmek istemyrm biraz zaman geçsin istedim bi 15 -20 gün sonra bir günlüğüne gitmek istiyorum yanına belki özler diye de düşündüm ama emin değilim napıcağımı hiç bilmiyorum nasıl bu kadar duygusuz olduğunu anlayamyrm ben burda ağlayıp üzüntüden mahvolurken o nasıl böyle duyarsız olabilir aklım almıyor
bide bu arada hayatta yapmaz dediğim insanın hayatına başkaları girmiş sanalda tanıştığı ( tabi ben bunları sonra öğrendim) o soğukluğa dayanamadım sewdiğim insan gitmiş bambaşka biri gelmişti sanki ve hayatından çıkmak zorundayım öyle hissediyorum dedim ve ayrıldık
ve ben onsuz nefes bile alamadım 9 kilo verdim 
