maalesef her şey kızınız okula giderken ağladığında onu dinleyip okuldan almanızla başlamış. çocuk size isyanla, ağlayarak istediğini yaptırabildiğini fark etmiş. çocuk bu ağlayacak okula giderken tabii ki. güç dengesi bozulmuş gibi geldi bana. sosyalleşmesi ve hareketlerinin sonuçları olduğunu, her istediğinin kabul edilmeyeceğini görmesi gerek. Evet acımasızca ama doğrusu bu.Merhaba arkadaşlar.Aralık ayında 4 yaşına giren bir kızım var. Bana çok düşkün.Kreşe başlattım ancak hergün ağlayıp kendini yerlere atmasından ve öğretmeninin bi kaç garip tutumundan dolayı psikoloğumuza da danışarak kreşi bıraktık. Seneye devam etme kararı aldık. Evde ise durum pek iç açıcı değil. Devamlı yapma dediğim şeyleri yapma durumu var. Örneğin odasındaki duvar kağıdını yırtıyor uyarıyorum konuşuyorum söz veriyor özür diliyor.Ama bugun görüyorum ki tekrar başka yerden yırtmış. Bu ve benzeri örnekler gün içinde beni çok yıpratıyor. Bir diğer sorunumuz da insanlardan çok uzak davranması. Küçük bebek sayılacak bi çocuktan bile eğer sert davranışları varsa korkabiliyor. Eğer ortamda bu şekilde bi çocuk varsa Misafirlikte yanıma oturup gidene kadar asla kalkmıyor. Parkta bi çocuk oynama teklifinde bulunduysa genelde bana doğru kaçıp asla konuşmuyor onlar parktan gidene kadar da gidip oynamıyor. Ben teşvik edip yanına götürsemde fayda etmiyor. Tuvalet eğitimimizde çok zor geçti kaka tutma problemimiz vardı. Psikoloğa bunun içinde gittik ancak normal bi süreç dedi. Kısacası çoğu sahfamız zor ve aşılması güç geçiyor. Asosyal bi çocuk olmasını istemiyorum. Kendini ifade edebilen bi birey olması için devamlı karşıma alıp konuşuyorum ama başka ne yapabilirim bilmiyorum.Bu konuda çaresiz hissediyorum kendimi.
Ben de aynı yorumu şu hanimefendiye yazmak istemistimÖncelikle kendinizi çocuktan ayırın. 'kaka tutma problemimiz' nedir sizde mi tutuyorsunuz? İkinci olarakta farklı bir uzmana gidin derim otizmin bir çok çeşidi var. İllaki otizm demiyorum onu da açıklayayım yetiştirme tarzınızdan kaynaklı gibi geldi bana ama yinede farklı uzman görsün bence
Çocuğun kreşi için bile "kreşe başlayacaktık" diyorsunuz. Bu çocuktan da sizden bağımsız bir çocuk olmasını bekliyorsunuz. acaba bu davranisin sebebinin sizin hala onu kendi parçaniz sayıp ona göre davranmanız olabileceğini hiç düşündünüz mu?Benim oğlumda 3.5 yaşında anlattığınız gibi davranışları var. Kakayı altına yapıyor, yapma dediğim herşeyi yapıyor, parkta bi çocuk görsün kaçıp yanıma geliyor. Kreşe başlayacaktık ama benden asla ayrılmadı kardeşimin düğün arefesi olduğu için bende çok üsteleyemedim ama oyun alanlarında bile benimle oynamak istiyor.
Çocuğun okula gitmek istememesinin tek sebebi alışamaması değildir. Anneden ayrılma kaygısı, sosyal ortamların çocukta daha önce yaşattığı bir travma, farklı korkular okula gitmek istememesine sebep olabilir. Aileden ayrılma kaygısı okula uyum sağladıkça geçebilen bir duygudur ama uzun süre bu uyumu sağlayamayan çocuğu ısrarla okula götürmek çocukta okulla ilgili kaygılar yaratır ya da var olan kaygıları artırır ve süreci daha da uzatır. Bu durumlarda eğer çocuk sonraki yıl ilkokula zorunlu olarak başlamayacaksa okuldan ayrılıp profesyonel destek alabilir. Okul öncesi eğitim evet çok çok önemli, her çocuk en az 2 yıl bir anaokula gitmeli ama çocuğun bu eğitimden fayda sağlaması için okula isteyerek ve içi rahat şekilde gelmesi lazım. (Hem çocuk gelişimci hem okul öncesi öğretmeni olarak küçük bir mesleki bilgi vermiş bulundum, online eğitim)
Ben de aynı yorumu şu hanimefendiye yazmak istemistim
Çocuğun kreşi için bile "kreşe başlayacaktık" diyorsunuz. Bu çocuktan da sizden bağımsız bir çocuk olmasını bekliyorsunuz. acaba bu davranisin sebebinin sizin hala onu kendi parçaniz sayıp ona göre davranmanız olabileceğini hiç düşündünüz mu?
Hep aynı psikoloğa mı gidiyorsunuz? Sosyal anksiyetesi olabilir gibi geldi. Ayrıca yapma denilen şeyleri tekrarMerhaba arkadaşlar.Aralık ayında 4 yaşına giren bir kızım var. Bana çok düşkün.Kreşe başlattım ancak hergün ağlayıp kendini yerlere atmasından ve öğretmeninin bi kaç garip tutumundan dolayı psikoloğumuza da danışarak kreşi bıraktık. Seneye devam etme kararı aldık. Evde ise durum pek iç açıcı değil. Devamlı yapma dediğim şeyleri yapma durumu var. Örneğin odasındaki duvar kağıdını yırtıyor uyarıyorum konuşuyorum söz veriyor özür diliyor.Ama bugun görüyorum ki tekrar başka yerden yırtmış. Bu ve benzeri örnekler gün içinde beni çok yıpratıyor. Bir diğer sorunumuz da insanlardan çok uzak davranması. Küçük bebek sayılacak bi çocuktan bile eğer sert davranışları varsa korkabiliyor. Eğer ortamda bu şekilde bi çocuk varsa Misafirlikte yanıma oturup gidene kadar asla kalkmıyor. Parkta bi çocuk oynama teklifinde bulunduysa genelde bana doğru kaçıp asla konuşmuyor onlar parktan gidene kadar da gidip oynamıyor. Ben teşvik edip yanına götürsemde fayda etmiyor. Tuvalet eğitimimizde çok zor geçti kaka tutma problemimiz vardı. Psikoloğa bunun içinde gittik ancak normal bi süreç dedi. Kısacası çoğu sahfamız zor ve aşılması güç geçiyor. Asosyal bi çocuk olmasını istemiyorum. Kendini ifade edebilen bi birey olması için devamlı karşıma alıp konuşuyorum ama başka ne yapabilirim bilmiyorum.Bu konuda çaresiz hissediyorum kendimi.
YaaMerhaba arkadaşlar.Aralık ayında 4 yaşına giren bir kızım var. Bana çok düşkün.Kreşe başlattım ancak hergün ağlayıp kendini yerlere atmasından ve öğretmeninin bi kaç garip tutumundan dolayı psikoloğumuza da danışarak kreşi bıraktık. Seneye devam etme kararı aldık. Evde ise durum pek iç açıcı değil. Devamlı yapma dediğim şeyleri yapma durumu var. Örneğin odasındaki duvar kağıdını yırtıyor uyarıyorum konuşuyorum söz veriyor özür diliyor.Ama bugun görüyorum ki tekrar başka yerden yırtmış. Bu ve benzeri örnekler gün içinde beni çok yıpratıyor. Bir diğer sorunumuz da insanlardan çok uzak davranması. Küçük bebek sayılacak bi çocuktan bile eğer sert davranışları varsa korkabiliyor. Eğer ortamda bu şekilde bi çocuk varsa Misafirlikte yanıma oturup gidene kadar asla kalkmıyor. Parkta bi çocuk oynama teklifinde bulunduysa genelde bana doğru kaçıp asla konuşmuyor onlar parktan gidene kadar da gidip oynamıyor. Ben teşvik edip yanına götürsemde fayda etmiyor. Tuvalet eğitimimizde çok zor geçti kaka tutma problemimiz vardı. Psikoloğa bunun içinde gittik ancak normal bi süreç dedi. Kısacası çoğu sahfamız zor ve aşılması güç geçiyor. Asosyal bi çocuk olmasını istemiyorum. Kendini ifade edebilen bi birey olması için devamlı karşıma alıp konuşuyorum ama başka ne yapabilirim bilmiyorum.Bu konuda çaresiz hissediyorum kendimi.
Nasıl psikolog o yaa cidden gönderin çocuğu kreşe hem asosyal diyorsunuz hem kreşten alıyorsunuz.Merhaba arkadaşlar.Aralık ayında 4 yaşına giren bir kızım var. Bana çok düşkün.Kreşe başlattım ancak hergün ağlayıp kendini yerlere atmasından ve öğretmeninin bi kaç garip tutumundan dolayı psikoloğumuza da danışarak kreşi bıraktık. Seneye devam etme kararı aldık. Evde ise durum pek iç açıcı değil. Devamlı yapma dediğim şeyleri yapma durumu var. Örneğin odasındaki duvar kağıdını yırtıyor uyarıyorum konuşuyorum söz veriyor özür diliyor.Ama bugun görüyorum ki tekrar başka yerden yırtmış. Bu ve benzeri örnekler gün içinde beni çok yıpratıyor. Bir diğer sorunumuz da insanlardan çok uzak davranması. Küçük bebek sayılacak bi çocuktan bile eğer sert davranışları varsa korkabiliyor. Eğer ortamda bu şekilde bi çocuk varsa Misafirlikte yanıma oturup gidene kadar asla kalkmıyor. Parkta bi çocuk oynama teklifinde bulunduysa genelde bana doğru kaçıp asla konuşmuyor onlar parktan gidene kadar da gidip oynamıyor. Ben teşvik edip yanına götürsemde fayda etmiyor. Tuvalet eğitimimizde çok zor geçti kaka tutma problemimiz vardı. Psikoloğa bunun içinde gittik ancak normal bi süreç dedi. Kısacası çoğu sahfamız zor ve aşılması güç geçiyor. Asosyal bi çocuk olmasını istemiyorum. Kendini ifade edebilen bi birey olması için devamlı karşıma alıp konuşuyorum ama başka ne yapabilirim bilmiyorum.Bu konuda çaresiz hissediyorum kendimi.
Yaa yazmayayım yazmayayım dedim de "açık öğretimde" bunu öğretmediler sanırım ya da özetlere çalışırken atladınız.Evet yazdiklarinizdan bu sekil bir mesleğiniz olduğunu tahmin ettim. Kisaca diyorsunuz ki cocuk okula uyumsuzsa aile ugrassin okulu uğraştırmayın. Cunku yazinizda en ufak cozum yok.
Hmm. Kinaye alirim bir dal. Yalniz ben mesajimda dedim ki benim pek bi bilgim yok ama hobi olarak okudugum okulda bile bunun dogru olmadığını ogrendim. Yani okunduğum acikogretimi kucumsemeniz bana pek bi anlam ifade etmedi.Yaa yazmayayım yazmayayım dedim de "açık öğretimde" bunu öğretmediler sanırım ya da özetlere çalışırken atladınız.
Uzun süreli ağlamalarda çocuğun gerçek ağlama mı yoksa anne-babayı manipüle ağlaması mı olduğuna bakılır. Duruma göre okula devamı ama şu şu şu konularda okul-aile işbirliği denir. Diğer duruma göre de okula ara verilsin ve şu şu şu konularda aile şöyle davransın diye yönlendirme yapılır.
Zamanla sizde öğrenirsiniz bu ince noktayı, çünkü önem arz ediyor.
Haklı olabilirsiniz, ama genel olarak bensiz adım atmasın bensiz bişey yapmasın demiyorum ki. Arkadaş edinsin diye akranı olan komşularla görüşüyorum gelip yanımda oturuyor, babasıyla teyzesiyle babaannesiyle dedesiyle bensiz çıkıp vakit geçiriyor ama yabancı bi ortamda olunca bana yapışıyor. Belki sorun bendedir dediğiniz gibi.Ben de aynı yorumu şu hanimefendiye yazmak istemistim
Çocuğun kreşi için bile "kreşe başlayacaktık" diyorsunuz. Bu çocuktan da sizden bağımsız bir çocuk olmasını bekliyorsunuz. acaba bu davranisin sebebinin sizin hala onu kendi parçaniz sayıp ona göre davranmanız olabileceğini hiç düşündünüz mu?
Ben de bunu anlatmak istiyorum işte. Okul öncesi eğitimden verim sağlayabilmesi için çocuğun o ortama rahatça girmesi lazım. Çocuğu zorla istemediği bir ortama sokmak çocuğa yarar sağlamaz aksine okuldan daha çok uzaklaşmaya çalışır. Bu da muhtemelen üst kademe okullarda da devam eder. Problem neyse kaynağı ve çözümü profesyonel yardımı alınarak çözülmesi, gerekirse sadece bir saat okulda kalıp alışma süreci uzatılmalı vs. Bunu da çocuğun ihtiyacına göre uzmanı belirler zaten. Gittikleri psikolog okula gönderme dediyse yine bir bildiği vardır diye düşünüyorum. Mesela konu sahibi çocuğum 4 yaşında demiş ama benim anladığım çocuk 3 yaşını (36 ayını) doldurmuş henüz 4. yaşını bitirmemiş :) o yaştaki çocuklar için hep öneririz, eğer anne çalışmıyorsa birlikte sosyalleşin, çocuk o güveni anneden direkt ayrılarak kazanamaz, anneden ayrılmaya hazır olmalı okul gibi belli kuralları olan ortamlarda yalnız kalmak için.Çocuğu okula gönderme amacımız anaokulunda verilen eğitimden faydalanmasından ziyade sosyal ilişkilerinin gelişmesi, oyun oynaması, bağımsızlaşması yavaş yavaş. Ben kimsenin eğitim alsın aman İngilizce öğrensin diye anaokullarına gönderdiğini düşünmüyorum öyle yapan varsa da yanlış bir düşünce :)
Evet eğitimcisiniz benden daha bilgili olabilirsiniz bu konuda. Ama anaokulu tam da konusahibinin ihtiyacı olan şey. Düzgün iletişim kurabileceği, çocukla güzel bağ kuran, zorlamadan oyunlara teşvik eden eğitimcilerin çalıştığı oyun odaklı bir anaokuluna gitmeli bence.
Çocuk uğraşılacak bir unsur değildir. Siz bir çocuk için "uğraşmak" kelimesini kullanıyorsanız zaten o çocuk ailede problemlidir. Okul da belli kuralları olan, aynı sınıfta 20-25 çocuğun bir şeyler öğrenmek için bulunduğu bir yerdir. Çocuklara bir şeyler verebilmemiz için bir süre sonra uyumun sağlanmış olması gerekir ve evet aylarca uyum sağlayamayan çocuk için öncelikle aile uzman yardımı almalıdır. Uyum problemi dendiğinde aklınıza sadece ağlamak gelmesin. Okula gelmek istemediği için sandalyeleri fırlatan, kaloriferin üstüne çıkıp arkadaşlarının üzerine atlayan çocuklar var. Önce çocuğun problemi çözülmesi, 4 yaşındaki bir çocuk anaokuluna 2 ay sonra da gidebilir ama dediğim gibi önce problem çözülmeliEvet yazdiklarinizdan bu sekil bir mesleğiniz olduğunu tahmin ettim. Kisaca diyorsunuz ki cocuk okula uyumsuzsa aile ugrassin okulu uğraştırmayın. Cunku yazinizda en ufak cozum yok.