azcık yeee bebeğimm sen çok çalışıyosun
kızlar merhaba, herkes gitmiştir bu saatte ama sabah okursunuz artık..
okudum forumu da, herkes ne güzel hayaller kuruyo, ne güzel heyecanlar duyuyo. inanın ben geldiği günü düşününce heyecanlanmıyorum artık. bakıyorum da, herkesi ilişkisini kuvvetlendiren askerlik bizimkisini çözülme noktasına getirdi.. benim araya özlem girince yumuşar, çözülür dediğim sorunlar aksine büyüdükçe büyüdü.. ve sanırım bizim sonumuzu hazırlıyo. artık onun sevgisini bırak, kendiminkini bile sorgular hale geldim.. artık çok çaresizim, çok mutsuzum. iş boşanma lafına kadar geldi.. bilmiyorum ne olacak.. sürekli haksızlık, sürekli bana yükleniyo.. askerlik ömrümden ömür götürdü diyo.. ömrünce böyle sıkıntı görmemiş bilmem ne.. sanki ben burda keyif çatıyorum. her günüm ayrı bunalımla geçiyo. her gün.. ben daralmadım mı? ne bi güleryüz, ne bi tatlı söz.. doğru düzgün aramaz etmez.. ben neyim burda, kimim ben?? bıktım, gerçekten bıktım artık.. bu adamın beni anlama ihtimali bile yok. ya kendimden vazgeçicem, her dediğine razı olucam mutsuz bi hayatım olacak.. ya ayrılıcam, 27 yaşında dul bi kadın olucam ve mutsuz bi hayatım olacak.. artık kendim için umut görmüyorum.. hiçbişey acımı hafifletmiyo.. çok canım yanıyo.. umudum yok, daha ne olsun ki.. konuşacak kimsem yok, beni anlayacak da kimse yok zaten. sürekli idareci ol, alttan al, o askerde... ben nerdeyim? o askerdeyse, bende asker yolu bekleyen karısıyım onun.. ben silah altında değilim diye, hayatım çok güzel gidiyo anlamına mı geliyo? sürekli ben mi güçlü idareci olucam? ben yorulamaz mıyım yaa? bıktım, usandım, nefret eder hale geldim hayatımdan.. inanın şu satırları bile yazmak içimden gelmiyo.. gene de bi akıl verebilecek, bana bi umut gösterebilecek biri var mı acaba diyorum.. sizin yazdıklarınızı okudukça bakıyorum, demek ki gerçek aşk değilmiş bu.. baksana, bitiş noktasına geldik 3 buçuk ayda.. zaten ordaymışız da, iyice su yüzüne çıktı artık..
çok mutsuzum, çok umutsuzum.. sanırım bitecek bu evlilik.. ve benim ağlayacak kadar bile gücüm yok..
bu sitede yorum yazdığım şeyler genelde somut şeylerdi,sağlık gibi örneğin. bir de askerlik döneminde çok zorluk çektiğim için,benim gibi olanlarla birkaç şey paylaşmak istedim zaman zaman. her zaman okurum ama cevap yazmam genelde. ama senin yazdıkların,sorunların,neden bilmiyorum ama resmen içime işliyor.. yazdığın her sorunda kendimi senin yerine koyuyorum,üzülüyorum,düşünüyorum.. eşini tanımıyorum,seni de tanımıyorum tabi.. yine de sorununa yardımcı olabilmeyi o kadar çok istiyorum ki.. bence gelmesini bekle,yanına gittiğinde umudu görmüştün,unuttun mu? orda ne yaşadığını gerçekten bilen kimse yok şu an,sen de bilemiyorsun. belki gerçekten çok zor zamanlar geçiriyor? evet sen de burda rahat değilsin mutlaka. ama o da seni yalnız bırakmış gibi hissediyor belki,aslında yanında olamadığı için kendine kızıyor ve dışarıya bu şekilde yansıtıyor. belki seni kırdığında daha çok üzülüyor,sana anlatmıyor? acısını böyle çıkartabiliyor belki sadece.. doğru mu yaptığı,tabi ki hayır ama orda yapabileceği bir şey olmaması onu bu duruma getiriyor belki.. hep belki dedim,çünkü dedim ya,tanımıyorum ikinizi de.. bak şurda 43 kaldı sayılır artık. birazcık daha sıkabilirsin dişini,sen nasıl rahat edeceksen öyle davran bu sürede. ama süreci,aranızdaki ilişkiyi zorlaştırmadan,çıkmaza sokmadan yap ne yapıyorsan.. evlenmişsiniz siz,birbirinizi ömürlük arkadaş,can yoldaşı bilmişsiniz,ötesi var mı?? bence sabret,hatta lütfen sabret.. umarım her şey çözülür..
Çok teşekkür ederim, bu samimi mesajın beni çok etkiledi gerçekten :'( Haklısın, bi evliliği bitirmek hiç kolay bişey değil.. Ben ne dersem diyeyim, ne kadar kızarsam kızayım ondan vazgeçemiyorum da zaten. Ankara'ya çok büyük korkularla gitmiştim, yersiz olduğunu anladım ama başka konularda bir sürü kırgınlıklarla döndüm geriye.. Umut belki hep var, belki şimdi ben yok derken de var bilmiyorum.. Ama sorunlar o kadar büyüdü ki.. Nasıl başedicem, kendimi ona nasıl anlatıcam, beni anlamasını nasıl sağlıycam bilmiyorum.. Zaten geriye kalan 46 günde onla savaşır gibi bunları konuşacak halim yok. Şimdilik tek yapacağım susmak olacak.. Dayanmaya çalışıcam.. Ama döndüğünde ne olacak bilmiyorum.. Ben onu can yoldaşım seçtim, bi ömür onunla yaşamak istedim de evlendim ama o bana ne hissediyo şuanda hiç bilmiyorum. Ve çok korkuyorum. Sevgisini kaybetmiş olmaktan çok korkuyorumm
Canım, desteğin için çok teşekkür ederim. Adını bile bilmiyorum ama yazdıkların beni teskin etti :') Daha önce konuştuysak da hatırlamıyosam kusuruma bakma olur mu? Allah razı olsun ve hayırlısıyla herşeyi gönlüne göre versin canım
Tıpkı senin mesajının bende bıraktığı etki gibi oldu sanırım.. :)
İnsan sevince, gerçekten sevince nasıl vazgeçebilir ki zaten.. Kızsa da, kırılsa da içinden seni seviyorum demek gelmez mi her zamanKırgınlıklarda peki, hepsinde sen haklı mısın kırılmakta? Yoksa dönem itibariyle hassaslığından mı oldu bu kırgınlıklar? Başkası yapsa eşinin yaptıklarını, kırılır mıydın hiç? İnsan sevince ufacık bir şeye bile nasıl kırılıyor değil mi.. Kendini onun yerine koyunca, hiç mi hak verdiğin noktalar olmuyor? Bence şu askerliğin bitişini bekleyin. Sonra da sakince ama kesinlikle sakince oturup konuşun. İkiniz de hazır olduğunuzda ama.. Gerçekten açık açık konuşun her şeyi. Ama birbirinizi kırmadan konuşmak için söz verin konuşmanın başında. Gerekirse 10 dk düşünün 1 cümleyi, ama dikkatli olun ki kırmayın, kırılmayın. Lütfen böyle akıl veriyormuş gibi algılama, bana bir an çok konuştum gibi geldi de Ama ben olsam böyle yapardım, en uygun çözüm bu gibi geliyor şu an bana..
O korkuyu duymak, seven ve ilişkisinde problem yaşayan bir insan için çok normal değil mi? Ama düşündüğün her şeyi açık açık konuşmalısın bence, her şeyi.. İnşallah düzelecek her şey, düşünmemeye çalış mümkün olduğunca. Ve eşin her aradığında elinden geldiğince pozitif konuşmaya, ona moral vermeye çalış..
Rica ederim, rahatlayabildiysen azıcık bile olsa, çok sevinirimAmin, hepimizin.. :)
kızlar merhaba, herkes gitmiştir bu saatte ama sabah okursunuz artık..
okudum forumu da, herkes ne güzel hayaller kuruyo, ne güzel heyecanlar duyuyo. inanın ben geldiği günü düşününce heyecanlanmıyorum artık. bakıyorum da, herkesi ilişkisini kuvvetlendiren askerlik bizimkisini çözülme noktasına getirdi.. benim araya özlem girince yumuşar, çözülür dediğim sorunlar aksine büyüdükçe büyüdü.. ve sanırım bizim sonumuzu hazırlıyo. artık onun sevgisini bırak, kendiminkini bile sorgular hale geldim.. artık çok çaresizim, çok mutsuzum. iş boşanma lafına kadar geldi.. bilmiyorum ne olacak.. sürekli haksızlık, sürekli bana yükleniyo.. askerlik ömrümden ömür götürdü diyo.. ömrünce böyle sıkıntı görmemiş bilmem ne.. sanki ben burda keyif çatıyorum. her günüm ayrı bunalımla geçiyo. her gün.. ben daralmadım mı? ne bi güleryüz, ne bi tatlı söz.. doğru düzgün aramaz etmez.. ben neyim burda, kimim ben?? bıktım, gerçekten bıktım artık.. bu adamın beni anlama ihtimali bile yok. ya kendimden vazgeçicem, her dediğine razı olucam mutsuz bi hayatım olacak.. ya ayrılıcam, 27 yaşında dul bi kadın olucam ve mutsuz bi hayatım olacak.. artık kendim için umut görmüyorum.. hiçbişey acımı hafifletmiyo.. çok canım yanıyo.. umudum yok, daha ne olsun ki.. konuşacak kimsem yok, beni anlayacak da kimse yok zaten. sürekli idareci ol, alttan al, o askerde... ben nerdeyim? o askerdeyse, bende asker yolu bekleyen karısıyım onun.. ben silah altında değilim diye, hayatım çok güzel gidiyo anlamına mı geliyo? sürekli ben mi güçlü idareci olucam? ben yorulamaz mıyım yaa? bıktım, usandım, nefret eder hale geldim hayatımdan.. inanın şu satırları bile yazmak içimden gelmiyo.. gene de bi akıl verebilecek, bana bi umut gösterebilecek biri var mı acaba diyorum.. sizin yazdıklarınızı okudukça bakıyorum, demek ki gerçek aşk değilmiş bu.. baksana, bitiş noktasına geldik 3 buçuk ayda.. zaten ordaymışız da, iyice su yüzüne çıktı artık..
çok mutsuzum, çok umutsuzum.. sanırım bitecek bu evlilik.. ve benim ağlayacak kadar bile gücüm yok..
günaydın yarenler kimse açmamış kızlar forumu nasılsınız
kızlar gülçin çok hastaymış bronşit olmak üzerymiş size çok selam söledi
günaydın canımcım. ben de güzel bi haber yazcaktım da yazılanları okuyunca vazgeçtim
evet forumda kimse yok bugün.
yaz sen bebeğimmm merak ettim
dün 11 gibi yattım. 11buçuk gibi telefon çaldı. kim olsa beğenirsin keremto :)
o saatte daha 1 kere bile aramadı. :)) fırçanın yararları!!
ben de uykudan da uyandım çok sevecen konuşamadım ama ben seni özledim falan dedi. unutmuştu söylemeyi öyle şeyleri ne zamandır :)
çok yorgunmuş hemen sesimi duymak için aramış sonra hemen kapattı
sevindim kuzucum dün bende sizi akife anlattım aslı ile kerem mi diyor :) isimleriniz çok hoşuna gitti
aslıcan bende dün akşam rüyamda akifi gördüm gerçek sandım sabah bi uyandım akif yok çok moralim bozuldu
ayy bana da oluyo o. çok kötü oluyo öyle olunca. geçen gün sanki yanımda uyanmış gibi rüya gördüm. nasıl gerçekti. kalk uykucu diyom gülüyo falan(
evet nazar değmesin isimlerimize. evlenirken de değişik davetiye yaptırabiliriz. böyle masal kitabı gibi yada roman gibi :)
ay evet ya çok güzel olur :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?