- 20 Eylül 2013
- 13.303
- 15.832
- Konu Sahibi samaramorgan
- #161
başlıkta da belirttiğim gibi 33 yaşındayım, bütüm yaşıtlarım yuva kurdu birer ikişer çocukları oldu. bana gelince ben de hergün sanki daha da yalnızlaşıyorum. çok üzülüyorum. hayatın artık bana güleceğine de inanmıyorum. belki dertleşmek isteyen çıkar diye bu başlığı açtım.
39 yaşındayım canımcım yaşadıklarını çok iyi anlıyorumm ama ne olur umutsuzluğa kapılma öncelikle evrene olumsuz mesajlar göndermekten vazgeç kendine güven şöyle düşün hayatında başrol oynayacak jönle henüz tanışmadın tatlımmm kesinlikle o jönle bir gün tanışacaksın baştan sona okuyamadım fakat anneni kaybetmişsin sanırım başın sağolsun ben annemle oturuyorum kendimi ona adadım diyebilirim ama inan hiç mutsuz umutsuz değilim arkadaş çevresi ve aile yönünden çok şükür şanslıyım en gıcık olduğum anlar düğünlerde dans zamanıı bende napıyorum kapıyorum yakışıklı kuzenlerimden birini sıkıysa itiraz etsinler şaka bir yana sanırım biyolojik saatim geçiyor bir bebek gördüğümde çok etkileniyorumm eksikliğini hissettiğim tek şey o napalım rabbim alnımıza yazdıysa o jönü bulacağız yazmadıysa allah bugünümüzü aratmasın bitanemm herşey gönlünce olsun sevgiler umutsuzluk yok