- 11 Aralık 2013
- 6.144
- 6.868
-
- Konu Sahibi samaramorgan
- #21
Bende tam tersi :) Sürekli aldatılan, işkence gören , terkedilen kadınlar mevcut çevremde. Bu yüzden evlilikten ciddi anlamda korkuyorum
Ben sizi çok sevdim:)
Dilerim tez vakitte ömürlük mutlu, çocuklu bi evliliğiniz olur.
başlıkta da belirttiğim gibi 33 yaşındayım, bütüm yaşıtlarım yuva kurdu birer ikişer çocukları oldu. bana gelince ben de hergün sanki daha da yalnızlaşıyorum. çok üzülüyorum. hayatın artık bana güleceğine de inanmıyorum. belki dertleşmek isteyen çıkar diye bu başlığı açtım.
Samaramorgan sanırım demek istediğinizi anlıyorum. Çok normal böyle hissetmeniz. Çünkü genel olarak hayat böyle devam ediyor. Okul-iş-ardından da evlilik. Ya da hayatı paylaşacağınız biri. Böyle olmayınca ister istemez yalnızlaşıyorsunuz. Çünkü çevredeki herkes hayat ortağını buluyor ve hayatına o şekilde devam ediyor. Ancak siz yerinde sayıyormuşsunuz gibi geliyor insana. Her şey yolunda güzel gitse de bir eksiklik oluyormuş gibi geliyor. Hayat yeterince zor bazen o zorluğu paylaşacak birine ihtiyaç duyuyor insan. Ben de bazen böyle hissediyorum. Gerçi benim sıkıntım bir tık daha öte benim beğendiğim beni beğenmez beni beğeneni ben beğenmem diye bir deyim vardır ya daha çok o hesap oluyor. Hayat görüşünüz ne yönde tam olarak bilemiyorum ama aşırı muhafazakar değilseniz ve eğer hobi olarak değerlendirmek isterseniz dil kursları, resim kursları, dans kursları kafanıza uygun birileriyle tanışmanıza vesile olacak yerler olabilir.
Bende senin gibi dusunmustum evlenmeden once. Ama hicte oyle degilmis. Erkeklerin sevgisi cok ozur dilerim ama b.den asagidir. Oyle kafani koyacak saglam omuzda degillerdir. Onun icin haline sukret. Elindekilere sukret ve mutlu olmaya calis. Evlilik sandigin kadar guzel ve huzurlu birsey degildir. Icinde herseyi barindirir. Tecrubeyle sabittir. Keske bekar olsaydim simdi: ((varsin yalniz olayim. ..
yalnızlığı bu kadar takmamın sebeplerinden biri de aile zaten
düzgün aile ilişkilerim de yok, annem zaten ölmüş, babamla da pek aram yok. cevap yazdığın için sağol.
başlıkta da belirttiğim gibi 33 yaşındayım, bütüm yaşıtlarım yuva kurdu birer ikişer çocukları oldu. bana gelince ben de hergün sanki daha da yalnızlaşıyorum. çok üzülüyorum. hayatın artık bana güleceğine de inanmıyorum. belki dertleşmek isteyen çıkar diye bu başlığı açtım.
Ben sizi çok sevdim:)
Dilerim tez vakitte ömürlük mutlu, çocuklu bi evliliğiniz olur.
aynen dediğin gibi. benim gibilerin 2 çocuğu var. ben de her akşam çıt çıkmayan evime geliyorum. insanın çok zoruna gidiyor. şu an yaşadığım yerde pek etkinlik imkanı yok ama yakında tayinim olursa inşallah yeni bir çevreye giricem.
bol bol yazışcaz desene bende çok yalnızım ve çok yoruldum artık
beni neden sevmiyosun
ne demek istediğni anlıyorum. erkeklerin ne hödük olduğunu da az çok biliyorum.ama etrafımdaki mutluları görüp onlara özendiğim de oluyor. yazdığın cevap için teşekkür ederim. inşallah sen de rahata erersin tüm kalbimle diliyorum.
Güzellikle ve yaşla ilgisi yok inanın evliliğin..
haklısın onun da farkındayım tabi
ben daha çok kendimin talihsiz olduğuma inannıyorum.
İnşallah canım dediğin gibi çevre çok önemli. Hafta sonları turlar falan var izin alıp onlara da katılabilirsin. Bir arkadaşım öyle turlarda biriyle tanıştı ve şimdi çok mutlu. Yalnız şu da çok önemli evlilik yapacağın kişi seçmek. Çünkü bekar halini mumla arayadabilirsin. O yüzden karakteri sana uyan birini seçebilmek çok önemli. Kaçınman gereken erkek tiplerini söyluyorum çok tecrübeli olmasam da tahminen: bencil olanlar, sadece benim ailem benim annem-babam diyenler, kin tutanlar, cimri olanlar(tutumlu demiyorum cimri!), yalan söyleyenler(beyaz değil ciddi yalanlar borcu harcı vardır mesela söylemez) bir de kültür olarak aile yapısı olarak senden çok farklı olanlar. Bunlar uzak durman gerekenler tabii ki en yalın haliyle. Ve en önemlisi konuşmayı sevdiğin biri olmalı çünkü yaş ilerledikçe en çok hoş sohbet birine ihtiyaç duyarız biz insanlar.
bol bol yazışcaz desene bende çok yalnızım ve çok yoruldum artık
beni neden sevmiyosun
bende yalnızım .32 yasındaydım ayrıldığımda şuan 39 yasındayım kimse olmadı
nedense bana hisleri olanlar hep evliydi.onlarında niyeti belli bekar kafama göre biri çıkmadı
millet üstüste evleniyor ben yapamadım kızım var istemedim ama insan yarını düşününce korkuyor.
yapayalnızım bide iş sorunlarım çıktı kafayı yemeye az kaldı bak beterin beteri varmış şükret