Merhaba arkadaşlar. Dün de konu açmıştım. Bazı arkadaşlar kızmıştı bana. Belki kendilerince haklılar. Dün kötü olduğum için detaylı yazamadım. Cevap da veremedim yazdıklarınıza, kusura bakmayın. Uzun yıllardır birlikte olduğum biri var. Fakat şartlar uygun olmadığı için evlenemedik. İkimiz de 29 yaşına geldik. Ailem hep başkalarıyla tanıştırmaya çalışıyor, şununla tanış bununla tanış vs. Ben kabul etmeyince tabiki kavga gürültü. Hatta hepinizden özür dileyerek söylüyorum birliktelik yaşadığım için korktuğumu bile ima etti AİLEM. Halbuki sevdiğim için bekliyorum ben, onlara ayrıldım dedim. Çünkü ben memur o olmadığı için istemediler. Kavga çıkarttılar. Erkek kardeşim beni tüm aileme rezil etti. Abimi aradı ben sevgilimle beraberim diye. Sadece sevdim halbuki.. Dün düşünmekten uyuyamadım. O da elinden geleni yaptı ben de ona dualarımla destek oldum ama nasibimiz bağlanmış gibi olmuyor bir türlü.. 8 yıldır çalışıyorum, elimde 20 binden başka param yok. Nedeni ise aileme yardım etmem. Tek isteğim evlenmekti sevdiğimle, ama sırf memur değil diye bana dünyayı dar ettiler. Geçen yaz annem üstüme o kadar geldi ki, hap aldım Allah’a şükür bisey olmadı ama annem karsıma geçip dalga geçer gibi baktı bana. Arkadaşlarım evli. Bu olaydan önce onlara(evlenen arkadaslarıma) kurban ol dedi.. sırf evlenmedim diye
O kadar kötüyüm ki. 29 yaşındayım Çok mu geçti yasım.. çok mu geç kaldım? Evlenmemek çok mu kötü bir şey. Çalışıyorum, paramı doğru dürüst kullanamadım bile. O kadar zoruma gidiyor ki her şey. İnsan içine çıkmak istemiyorum. Hep bir evlilik muhabbeti. Hep bir acıyarak bakış var gözlerinde. 30 yaşından sonra evlenen var mı aranızda? Çok bekleyip engelleri aşıp evlenip mutlu olan var mı? Bunu duymaya o kadar ihtiyacım var ki.. Lütfen kınamayın. Psikolojik olarak iyi değilim suan..