Arkadaşlar merhaba,herşey cok tanıdık çok aşina benim için.30 uma aylar kaldı.temmuzda ayrıldıgım sevgılımı hala unutamıyorum.üstelik evlerimiz dip dibe.Heran göreceğim diye ödüm kopuyor.Bir insan hergün internetten onu stalklar mı ya ? hergün ama.başkalarıyla görüşüp birini aradıgından da emınım belki de bulmus mutlu bır ılıskısı vardır bunu bilmek de üzüyor insanı bir de bana bak hala yastayım..Kendimden öyle sıkıldım ki.Keşke bi sistem olsa direkt atsa onu içimden.Ama yok geçmiyor.Bu kadar aşık oldugumu bilmezdim.üstelik beni sevmeyen biri için.İş-ev başka yaptığım birşey yok.Hayatım olumlu yönde değişsin onu unutayım diye cok dua ettim dualarım da kabul olmuyor.Allahın adaletine güveniyorum.Ama sanırım hala zamanı gelmedi.Aşkla yapılan sevgililik sürecini bildigimden (sürekli kavga gürültü stresi bir kenara bırakırsak) suan benımle görüşmek isteyen cocuga da yakınlasamıyorum olsun dıye bırseyler yapmak istemiyorum ama diğer türlüsü de binde bir denk geliyor insana sanki.Zaman daralıyor duygusu her an ensemde.İnstagramda gezeyim diyorum moralim bozuluyor kapatıyorum.Evliler ,mutlu paylasımlar, işler tıkırında aşla dolu dklar, güzel tatiller ,sosyal ortamlar ,düğün fotoları gırla.Bende istiyorum.Çok mu şey istiyorum.? mutlu olmak istiyorum...Fazlaca dua ettiğim sıralarda beni bu tarz olayların hakka yakınlaştırdıgını dusunuyorum mantıklı dusunup huzur dolmayı öğreniyorum.Mesela alkol alırdım böyle zamanlarda teselli olarak onu bıraktım şimdi canım içmek istiyor ama iyice dibe vurmanın anlamı nedir gerek yok ,haktan uzaklasırım dıye de korkuyorum.Bana teselli lazım.İyiki varsınız insanın kendi gibi olanları görmesi şahane.
her seferindede yaptiğımdan pişman olup kendime kızıyorum. eskisi gibi sık sık yapmıyorum ve hergece dua ediyorum allahım onu aklımdan kalbinden çıkartacak gücü ver diye. 
