Davranış Bozuklukları 3 yaşında çok agresif kız anneleri yardım Lütfen!

bende çözüm bulamadım ((((((

kızlar bu konuyu ben açmışım 1.5 sene önce. Ve kızım 4.5 yaşında şuan ve halen aynı sorunlar dahada çoğalarak devam ediyor. minik kızımda 1.5 yaşında. o da ablası ne yapıyorsa onun gibi davranmaya başladı. herşeye kızıp ağlıyo bağırıyo bana bile vurmaya başladı ablasından gördüğü için. daha nekadar devam edecek böyle hiç bilmiyorum. çok bunaldım çok yorgunum. ve gerçekten 5 senede 10 yaş yaşlandım...

ece111 .!.:

ya bunlari yasayip nasil cesaret ediyorsunuz ikinci cocuga sastim kaldim

Genişletmek için tıkla...

hayatı boyunca yalnız kalmasını istemiyorum. benim 3 kardeşim var. ve iyiki varlar. onlar olmasa bu hayatta başka hiç kimsem yok. sadece onun yalnız kalmaması için cesaret ettim canım.

benim kızımda 2,5 yaşında ve son 1 aydır inanılmaz hırçınlaştı..çığlıklar atarak ağlıyor nasıl davranmam gerektiğni bileiyorum seninkide hala aynıysa demekki bu sendrom hiç geçmiyor...

ellerim hep çizik içinde yarmaz kızım yoldu

herhalde bu 2 yaş sendromu özellikle kız çocuklarına gelip bir daha gitmiyor.. benim kızım da 19 aylık ve 1 aydır başladı beni delirtmeye.. bunları okuyunca eyvah dedim yani... bir de ben çalışmayı düşünüyorum nasıl göndericez onu kreşe bilmiyorum... sabır hoşgörü bir yere kadar... aylar hatta yıllar sürüyor baksana..

ahh ahh aynı dertler bendede var 3yasında kızım bide kardesi olcak inş. 3ay sonra ondanmıdır nedir son zamanlarda çok kötü her gittiğim yerden kavgayla dönüyoruz herkese bağrıyo sürekli ağlıyo ewde gayet iyi ikimizken ama biri gelsin yada ben gidiyim biyere hersey değişiyo küçük cocukları dövmeye basladı ne yapıcam bilmiorum bazen çok bunalıyorum ama işte insan sabrediyo bi şekilde...inşallah doğumdan sora daha kötü olmaz....

bu yazılanları okuyuncaya kadar şu dünyada bu derdi çeken bir ben varım sanırdım..:) hamileliğim çok depresif geçmişti..hep diyorum ki benim hamilelik psikolojim kızıma da yansımış..doğduğu günlerden beridir zor bir bebekti..ama hep şükrettim hep..sağlığı yerinde diye..hala da öyle..ama artık bende yoruldum...kolay çocuğu olan annelere özeniyorken buluyorum kendimi bazen..süsleri püsleri gezmeleri tozmaları aynen devam ediyor hayatlarında..oysa ben sürekli bir savaş içindeyim sürekli bir psikolojik harp...en acısı da kendi annemin bile bu durumdan beni sorumlu tutması...ne yapıyorsunuz siz bu çocuğa da böyle kızgın zor bi çocuk bu diyor :) anlatamıyorum anlatamıyorum...evde komutan o biz emir erleriyiz bir eziliyoruz oysa :) sabiha paktunadan randevu aldım geçen ay..taaa hazirana verdiler günü..hoş gitsem ne olacak o ayrı tabi :) yarım saatmiş ilk seans..benim kızım yarım saatte değil konuşmak o odadan içeri girmez ki :)

bu konuyu açalı 3 sene olmuş. kızım 6 yaşına basıcak, anaokuluna başladı, hatta söylediğim her şeyi yazmaya bile başladı ama huy aynı. hiç değişmedi. halen her şeye ağlar, kızkardeşi doğduktan sonra daha da çok ağlamaya başladı :) kızkardeşi de ondan beter :)) bazen koro halinde ağlarlar hatta.. kısacası bi insan neyse o, değişmesi mümkün değil huy olarak. hiç umut etmeyin. benden paso artık..

Baştan sona tüm yorumları okudum ve mahvoldum burda sorun aynı tek farkla benimki erkek

Oğlumu tanımamıyorum yazdan beri bu halde ama özellikle son 2-3 aydır berbat. Ötesi


Bende yeni konu açmaktansa buraya devam edeyim

Eyüp doğduğunda Enes 20aylıktı ilk birkaç hafta güzel sayılırdı ama Eyüp'ün kolik oluşu ve çok hareketli sürekli ilgi istemesi durumları bozdu sürekli sürekli ağlıyor durmuyordu sütüm gelmiyor hatta zayıflamış Sma'ya geçmiştik 40'ından sonraları bende enerji kalmadığından Eyüp'e yetmek imkansız oldu Enes'in psikolojisi mahvoldu ona bakınca öyle üzülüyordum ki anlatamam şimdi Eyüp 10 aylık ağlamalar kısmen bitti 2.5aydır yürüyor Enes'in onu dövmediği zamanlar oyun oynuyor 1 sn. Arkamı dönsem ya ısırıyo ya itekliyo ya üstüne çıkıyor aşırı hırçın agresif bi çocuk oldu 2.5 yaşında o da çok küçük biliyorum ama o kadar üzülüyorum ki bende bel fıtığından ameliyat oldum yeni fazla koşturamıyom kreşi de babası kabul etmiyo bi türlü çok değişti huyu me yapıcım bilmiyorum sürekli şiddet içinde çocuk ağzı açık geziyo ısırmak için önüne ne gelirse Eyüp koltuk yastık oyuncak ne olursa bende çok bunaldım ne yapıcam önerilerinizi beklerim lütfeeeeenn

öncelikle allah yardımcın olsun canım. seni çok iyi anlayan annelerden biriyim. benim büyük kızım kardeşini çok çok nadir hırpalar. o da kendisinin izin vermediği bi şeyini aldıysa iter düşürür o kadar o da sayılıdır. senin anlattığın gibi her dakika vurma ısırma gibi huyları yok allahtan. benim kızım karnımda çok hareketliydi aslında taa başından belliydi, , kolik olarak doğdu 6-12 ay arası bir süre durmaksızın ağladı. şimdi arasıra durarak ağlıyor tek fark bu :) dışarıda çok çekingen bi kız ama evde bana avazı çıktığı kadar bağırır. sonra siniri geçince gelir öper sarılır özür diler. 5 dakika sonra yine aynını yapar ama :)) kızkardeşi doğduğunda çok güzeldi huyu. hep sevdi baktı hatta ayağına alıp sallardı benim gibi. bana yardım ederdi. ama ne zamanki küçük kızım ayaklandı onun oyun alanına dalmaya başladı kavgalarımızda başladı gene. yani şu an bermuda şeytan üçgeni gibiyiz :) gülüyürum ama artık yapacak bişeyim yok. saçlarım bembeyaz oldu daha 36 yaşımda. psikolojim berbat bazen nefes alamadığımı hissediyorum.

glupglup .!.:

öncelikle allah yardımcın olsun canım. seni çok iyi anlayan annelerden biriyim. benim büyük kızım kardeşini çok çok nadir hırpalar. o da kendisinin izin vermediği bi şeyini aldıysa iter düşürür o kadar o da sayılıdır. senin anlattığın gibi her dakika vurma ısırma gibi huyları yok allahtan. benim kızım karnımda çok hareketliydi aslında taa başından belliydi, , kolik olarak doğdu 6-12 ay arası bir süre durmaksızın ağladı. şimdi arasıra durarak ağlıyor tek fark bu :) dışarıda çok çekingen bi kız ama evde bana avazı çıktığı kadar bağırır. sonra siniri geçince gelir öper sarılır özür diler. 5 dakika sonra yine aynını yapar ama :)) kızkardeşi doğduğunda çok güzeldi huyu. hep sevdi baktı hatta ayağına alıp sallardı benim gibi. bana yardım ederdi. ama ne zamanki küçük kızım ayaklandı onun oyun alanına dalmaya başladı kavgalarımızda başladı gene. yani şu an bermuda şeytan üçgeni gibiyiz :) gülüyürum ama artık yapacak bişeyim yok. saçlarım bembeyaz oldu daha 36 yaşımda. psikolojim berbat bazen nefes alamadığımı hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Merhabalar bir umudum vardı birkaç sene sonra düzelir diye ama sizi okuyunca ümitlerim suya düştü.büyük kızım 3.5 yaşını iki ay geçti dörde yakın yani küçüğü de 14 aylık arlarında 2,5yaş var .küçük kızım ilk doğduğu aylar kabus gibiydi ilk üç ay bi odaya tıkılıp kaldım yemek bile 5dk da yapıp dönüyordum hiç yalnız bırakamıyordum ,şimdi büyük kreşe başladı 4de eve geliyor ve kabus olarak geliyor herşeye bağırıyor bana kızıyor iştahı olmasına rağmen yemek yemek istemiyor.haftasonları bi avmye gitsekdeğil gezip eğlenmek sinir depolayıp dönüyoruz bağrış çağırış,her dediğini yapsak da olmuyor nerde yanlış yaptığımızı bilmiyoruz,inanılmaz huysuz agresif ve şımarık bi çocuk aslaaaaaa tatmin olmuyor ve bu hep böyleydi hep erteye ağlardı halen aynı

Çok üzücü,,
Benim bir kızım da buna yakın malesef..
Bazen başkalarının yanında da yapıyor,öyle üzülüyorum ki,
ama bu durumda hiç üstüne gitmiyorum,his yaptığının yanlış olduğunu telkin etmeye çalışmıyorum,
Akşamları kardeşini erken uyutup onunla yalnız vakt geçirdiğimizde bambaşka bir oluyor,
O esnada,yada en keyifli en mutlu zamanlarında ona yaptıklarının yakışmadığını hepimizin onu çok sevdiğini ve onun da bizi sevmesini arzu ettiğimizi,en azından bizlere zarar vermemesi gerektiğini söylüyoruz,
Bi daha yapmam anne diyor,
Bilemiyorum,bizim de koskoca kadınlar olmamıza rağmen kıskançlıklarımız oluyor,
Biz bu yaşta kendimizi kontrol etmeyi öğreniyoruz ama onların duygularını dışa vurum şekilleri henüz çok ilkel..
Bence bunu gelip geçici bir dönem olduğunu bilip her çocuğa ayrı ayrı zaman ayırmaya gayret edilmeli..

ben de bu konudan çok muzdaribim;
kızım 3 yaş 2 aylık; oğlum 18 aylık aralarında 20 ay var.

en fazla problemi kızımla yaşıyoruz; doğduğundan beri sürekli mızmız ve huysuz; olur olmaz herşeye ağlar.
mümkün olduğunca onunla ilgilenmeye, birlikte vakit geçirmeye çalışıyoruz eşim de ben de çocuklarımızı çok seviyoruz; mümkün olduğunca onları sosyal ortamlara sokmaya başka insanlarla bir araya getirmeye çalışıyoruz. ancak kızım kendi yaşıtları ve kendinden küçüklerle hiç anlaşamıyor. sürekli zarar verme eğiliminde özellikle kardeşine nefes aldırmıyor.
kardeşi doğduğunda o da henüz bebekti, hiç esirgemedik ne zaman istese kontrollü olarak dokunmasına öpmesine yanına yatmasına ya da kardeşinin eşyalarını almasına izin verdik; ve bu süreçte bebeğin sadece fiziksel ihtiyaçlarını karşılayıp geri kalan zamanı hep kızıma harcadık onunla ilgilendik sırf kıskanmasın, psikolojisi bozulmasın vs diye. ancak zaman geçtikçe yani kızım büyüdükçe kardeşine karşı davranışları daha da agresifleşti ilk başlarda severken tırmalıyordu (o da küçük bilemiyor vs diye düşünüyorduk) sonraları ısırmaya ve sonrasında da iteklemeye ve her fırsatta vurmaya başladı. artık bu durum içinden çıkamıyoruz ne yapacağımızı şaşırdık. oğlum kendi oyuncaklarıyla bile rahatça oynayamıyor her fırsatta kızım tepesinde resmen artık çok yoruldum çok bunaldım. sürekli evde bir huzursuzluk var sürekli ağlama sesi duymaktan artık bıktım. güzelce konuşuyorum anlatıyorum olmuyor, ceza veriyorum olmuyor bazen kendimi kaybedip vuruyorum -doğru değil ama kendime hakim olamıyorum-yine olmuyor. işin en kötü tarafı da oğlum da ablasından gördüklerini yapmaya başladı. bu işin içinden nasıl çıkacağımızı bilmiyorurm