- 26 Eylül 2014
- 4.526
- 9.871
- 358
- Konu Sahibi salincaksevdam
-
- #121
Kesinlikle bunu kendinize yapmayın. Ev bu illa dağılacak, illa bir şeyler eksik kalacak. Anın tadını çıkarın, bu küçücük halleri geri gelmeyecek geçecek, kendinizi hırpalamayın.Benim galiba en büyük sorunum bu istiyorum ki çamaşır kuruyunca hemen yerine konsun. Mutfak tezgahında bulaşık birikmesin balkon derli toplu olsun banyo yine öyle. Ama yatağım açık kalabilirsin yerde oyuncak olabilir. Masanın üstünde bardak olabilir sıkıntı yokYa benim isimi aksatmasin yeter ki balkon toplu olsun ki yeni çamaşır asabileyim. Sepette çamaşır olmasın ki makineden diğerini çıkartabileyim. Bunları da yapmaya fırsat kalmayınca strese giriyorum. Valla onlar yatınca direk yatarim normalde pertim.cikiyor gecede oğlan meme emiyor yat kalk yat kalk uykumu da alamıyorum. Olay kızdan bana döndü ama sıkıntı bu . Bu sefer çocuk dagitinca büyük iş geliyor gözüme.
Ben de sosyal medyada linç yiyenlerdenim ama gerçek hayatta genelde herkes merakla soruyor nasıl başettiğimi. Gerçekten çok zor bir çocuk ve ben daha önce böyle bir şey görmedim. 8 çiftlik bir arkadaş grubumuz var , başka tanıdıklar falanda var. Hepsinin çocuklardan sonra oldu benim kız, herkes yardım etmeye çalıştı ama son hep aynı; pedagoğa götür. 20 aylıktı ilk pedagoğa gittiğimizde. Ben çok tanı alırız dedim hiç almadık, hep huyu böyle dedi pedagog. Kusması için yüz kere doktora gittik, endoskopi bile çekildi, hep aynı tanı; bilerek kusuyor. Çok zor bir çocuk, çok bilincinde herşeyin ve inanılmaz inat. Böyle ağlatamam, ceza veremem, kıyamıyorum olsaydım biz 4 yaşında ebeveynliği ona verirdik herhalde. Hiçbir yöntem işe yaramayınca insan ödül -cezaya , sıkı kurallara mecbur kalıyor.Alıntılandığıma dair bildirim gelince işte şimdi linç yedim diye düşünmüştüm açıkçası arkadaşları tarafından çok eleştirilen biri olarak :) Burdaki konulara kimi zaman hayret ediyorum kimi zaman üzülüyorum, bazılarında gerçekten kim anne kim çocuk kim baba değil. Ufacık çocuk herkesi oyuncak etmiş. Unutamadığım konulardandı üç yaşındaki kız çocuğu babamla ben uyuyacağım diye annesini yataktan gönderiyormuş. Gitmezse ağlayıp ortalığı ayağa kaldırıyormuş. Kadıncağız kocamla uyumaya hasretim yazmıştı. Üç yaşındaki çocuğun nasıl istediğini yaptırdığına şok olmuştum. Çocuk kısmı çok akıllı, ailelerinin yumuşak karnını farkedip oraya oynuyorlar
Ne saçma sapan akıllar veriyorsunuz insanlara bir de matah bir şey yapıyor gibi, çocukken sizi de böyle büyütmüşler anlayabiliyorum ama bu çağda kendinizi geliştirmiş olmanız gerekirdi. 2-3 kere oğlum 2-2.5 yaşındayken genel kontrol için çocuk psikoloğuna gittik ve ilk dedikleri şey asla ceza olarak tek bırakmayın ve ceza da vermeyin. Siz çocuğunuzu disipline etmiyorsunuz, korkuyla bastırıyorsunuz. Disipline etmek bu değil.Hepsi öyle oyun konusunda, yalnız oynamaya benim ki bile yeni yeni başlıyor. Ama benim anlamadığım sizin neden tepki göstermediğiniz? Evi dağıtmaya başlıyor, dolabını döküyor , siz ne yapıyorsunuz? Geldiniz dökmüş dolapları, etirafta geziniyor. Ne yapıyorsunuz? Ben direk ceza veririm mesela. Dağıtamaz, dökemez öyle bir dünya yok. Bizde bu kuraldır ve kuralları çiğnerse hem tablet saati iptal olur hemde yemek dışında tatlı meyve falan hiçbir şey yiyemez. Yada benimle asla oynamaz, oynamam onunla , tek başına kalır. Bu kadar. Bilerek, sırf sinirlendiği için beyaz salon halısına kusmuşluğu var kızımın. Daha 3 yaşında bile değildi. 1 hafta meyve dahi vermedim ve onunla oynamadım. Her gün ağladı. Bilerek kusma huyu vardı, o zaman bıraktı. Bir daha kesinlikle kusmayı bize kullanmadı. Kıyafet konusunda, siz annesiniz. Siz o evdeki otoritesiniz. Kaldırın ulaşamayacağı yere. Ağlasın. Küçük uyanıkken ağlasın. Anneniz varken ağlasın. Bir gün ağlasın, üç gün ağlasın ama bunu yapamayacağını anlasın. Siz yemek mi yapacaksınız , temizlik mi yapacaksınız, bebek mi bakacaksınız, çamaşır mı yıkayacaksınız. Yazık yahu size. 2 çocukla debelenmek yetmez gibi yıka, çıkar, as, topla, ütüle, katla, yerleştir hop tekrar kirliye. Robot olsa çalışmaz bozulur.
Diğer yorumlarımı okumuş olsaydınız ödül ceza yöntemini bize direk pedagoğun son çare olarak verdiğini okumuş olurdunuz. Ayrıca tek bırakmak değil; onunla oynamamak, oturup oyun kurmamak, onu yalnızlığa terk etmek değil. Zaten pedagog kontrolünde gittik hep, benimki gibi çocuğu olmayanlar da anlamıyor durumu. Ben de anlamazdım açıkçası, çocuklar daha saf daha blinçsiz olur sanıyordum. Arkadaşlarımın çocukları gibi olacak diye düşündüm. Öyle olmadı.Ne saçma sapan akıllar veriyorsunuz insanlara bir de matah bir şey yapıyor gibi, çocukken sizi de böyle büyütmüşler anlayabiliyorum ama bu çağda kendinizi geliştirmiş olmanız gerekirdi. 2-3 kere oğlum 2-2.5 yaşındayken genel kontrol için çocuk psikoloğuna gittik ve ilk dedikleri şey asla ceza olarak tek bırakmayın ve ceza da vermeyin. Siz çocuğunuzu disipline etmiyorsunuz, korkuyla bastırıyorsunuz. Disipline etmek bu değil.
Oyun ablasini nerden buldunuz acabaKesinlikle bunu kendinize yapmayın. Ev bu illa dağılacak, illa bir şeyler eksik kalacak. Anın tadını çıkarın, bu küçücük halleri geri gelmeyecek geçecek, kendinizi hırpalamayın.
Benimkilerin de arasında iki yaş var, küçük kızım 6 aylık, ilk günden beri ikisine de tek başıma bakıyorum. Doğum yaptığım ilk zamanlar sizin gibi her şeyi çok takıyordum, bunalıma girmiştim işlere yetişememekten.
Sonra kendime küçük hedefler koyarak ilerledim.
Aslına bakarsanız iki küçük çocukla günlük avuntum şu, büyük kızımın yemeğini zamanında yedirip öğlen uykusuna zamanında yatırırsam günün ilk adımını tamamlamış sayıyorum, gece uykusuna kadar da ikisinin de başına bir iş gelmeden günü bitirirsek daha ne isterim ki diyorum
Diğer işler de ekstralar.
İşlere takılıp hiçbir anı kaçırmamak gerek, inanın kış gelene kadar her gün sokaklardaydım iki bebeyle. Dışarda gören belki işimi bitirip çıktım zannediyordu ama ben her şeyi arkamda bırakıp çocuklarımla güzel zaman geçirmek için çıkıyordum pişman da değilim.
Bebeği önce slingde şimdi de kanguruda büyütüyorumkanguruyu takıyorum sırtıma, her işimi yapıyorum.
Haftada üç gün de oyun ablası gibi bir ablayla anlaştım, sabah 10da geliyor öğleden sonra 4r kadar çocukların başında duruyor ben de işlerimi yapıyorum.
Bir aydır bu düzendeyiz. İmkanınız varsa bu tarz bir yardımcıyla işinizi hafifletebilirsiniz.
(Çocukların bağırışları eşliğinde yazdım, karmaşık olduysa kusura bakmayın)
Yalnız değilim demek kiO zamanlar çocuk 4 yaşında ve bana zorluk olur dedi bekledi inatla
Şimdi kararından çok memnun
Çünkü ilk çocuğu büyüdü kardeşinin bezini kıyafetini odadan getiriyor okula da gidiyor eşi bile iyi ki seni dinledik diyormuş karısına. Cidden 2 küçük çocuk çok zor. Allah kolaylık versin
Arada gelip yardımcı olacak bir yakın varsa bence ferahlamana yardımcı olabilir
Dediğiniz gibi degil hiçbir şey. Eşim çocuklarla çokça vakit gecirir. Evdeyse muhakkak çocuklarla oynar uyutur. O evdeyse küçüğü emzirip ona veririm o uyutur. Ben kizimla ilgilenirim. Hava küçüğe göre soğuksa ya da kizimla çıkmak istersem akşam kaç olursa olsun bırakır şöyle bi çarşıyı dolanmak da olsa dolaniriz kızımla on dk bile olsa. Parka ya beraber gideriz ya ikimizden biri küçüğe bakar büyüğü götürürüz. Mesela dün esim gececi idi uyudu öğlen uyudu uyandi kahvaltı bile yapmadan kizi parka çıkardı ben küçükle yattım uyudum. Yani olay dediğiniz gibi degil eşim sağolsun her şeye yardımcı. Ev temizliğini birlikte yapariz yemek işi beraber. Bir tek evdeyse kahvaltıyı hep o hazırlar. Ben az daha uyuyim diye.Iki cocukla sinir stres olurken, buyuk cocugunuzu krese gonderip oyalanmasini, aktivitelerle oynamasini ve ogrenmesini istemeniz cok normal.
Kocaniz izin vermedigi icin gonderemiyormussunuz.
Ama kocaniz dogru duzgun evde degilmis vardiyali calisiyormus, evde oldugu gunlerde de uyusun diye cocuklari toplayip annenize gidiyormussunuz. Neden??
Pardon ama o cocuklar sizin oldugu kadar babanin da cocuklari. Sizin uykunuz bolunmuyor mu hic? Tabiki kendisinin de bolunecek.
O ise gidiyor uyusun ben evdeyim nasilsa diyen anneler 24 saat uyuyamiyor asil. Cocuk oglen uyusa bu defa anne yemek temizlik camasir bulasik cocuklara saglikli oğünler derken yine dinlenmeye vakit bulamiyor. O yuzden kocam calisiyor diye cocukla muhatap etmeyen annelere cok kiziyorum.
Bu cocuklar ikinizinse, ikiniz de yorulacaksiniz, uykusuz kalacaksiniz, emek vereceksiniz.
Bakin siz kocaniza sorumluluk vermeyince o da kolayca cocuk krese gitmesin diyor ama Iki kere cocuklu güne maruz kalsa kendisi krese verelim der.
Biraz caninizin kiymetini bilin, kocaniza da sorumlulugunu bildirin.
Yoksa Iki kere agucuk yapmakla babalik olmaz, anneligin zorlugu da anlasilmaz.
Yaa aslında çok da birlikte vakit geçiriyoruz. Küçüğü bırakıyoruz parka gidiyoruz etkinliklere katılıyoruz. Geçen 29 ekim etkinliklerine katıldık. Bayram görsün cok istedim çünkü aldık bayramlarımızi bindik otobüse fln. Hiçbir şey yapmasak o gün baba gelince bırakıp on dk da olsa markete gidiyoruz yolda sohbet ediyoruz. Galiba 3 yaşın verdiği bir şey bu da hep ben hep benCezanın bir faydası olsaydı trafik polisi diye bir şey kalmazdı önce bunda bir anlaşalım. Uzmanlar iyi davranışı ödüllendirmeyi olumsuzu görmezden gelmeyi öneriyor. Çünkü kızınızın amacı dikkati üstünde toplamak -iyi ya da kötü- muhtemelen de olumsuz davranışların etkisi daha fazla olduğundan onları tercih ediyor. Öncelikle salın biraz kendinizi o kadar sıkmayın. İki küçük çocuklu ev de dağınık oluversin kimse de kusura bakmasın. Çocuklar bizim aynamız, biz nasıl hissedersek onlar da aynını yansıtıyor bize. Kıyafetleri tamamen değil de giymesi nispeten uygun olanları bırakın ortada hatta teşvik edin belki çocuk modacı olacak. Saatlerinizi bölseniz anneniz de yardımcı oluyormuş. Örneğin bir saat sadece seninle ilgileneceğim sonra kardeşinle diye günlük plan yapsanız? Anne kız saatinde sadece onunla ilgilenin küçüğe anane baksın, sonra nöbet değişimi yapın. Kronometre kurun alarm çalınca senin süren başlayacak/bitecek gibi uygulamaların faydalı olduğu söyleniyor. Bi deneseniz?
Evet zaten beraber yapıyoruz da bi yerden sonra yoruldum sen topla diyorKardesiyle alakasiz, kendi 3 yasinda olmasiyla alakali bence bu halleri. Kiyafetlerini ulasamayacagi yerlere kaldirmalisiniz bence. Bir de esyalarini kendisi toplamayi ogrenmeli. Her seferinde ona toplatin esyalarini. Yardim da edin. Beraber toplayin.
Kesinlikle bunu kendinize yapmayın. Ev bu illa dağılacak, illa bir şeyler eksik kalacak. Anın tadını çıkarın, bu küçücük halleri geri gelmeyecek geçecek, kendinizi hırpalamayın.
Benimkilerin de arasında iki yaş var, küçük kızım 6 aylık, ilk günden beri ikisine de tek başıma bakıyorum. Doğum yaptığım ilk zamanlar sizin gibi her şeyi çok takıyordum, bunalıma girmiştim işlere yetişememekten.
Sonra kendime küçük hedefler koyarak ilerledim.
Aslına bakarsanız iki küçük çocukla günlük avuntum şu, büyük kızımın yemeğini zamanında yedirip öğlen uykusuna zamanında yatırırsam günün ilk adımını tamamlamış sayıyorum, gece uykusuna kadar da ikisinin de başına bir iş gelmeden günü bitirirsek daha ne isterim ki diyorum
Diğer işler de ekstralar.
İşlere takılıp hiçbir anı kaçırmamak gerek, inanın kış gelene kadar her gün sokaklardaydım iki bebeyle. Dışarda gören belki işimi bitirip çıktım zannediyordu ama ben her şeyi arkamda bırakıp çocuklarımla güzel zaman geçirmek için çıkıyordum pişman da değilim.
Bebeği önce slingde şimdi de kanguruda büyütüyorumkanguruyu takıyorum sırtıma, her işimi yapıyorum.
Haftada üç gün de oyun ablası gibi bir ablayla anlaştım, sabah 10da geliyor öğleden sonra 4r kadar çocukların başında duruyor ben de işlerimi yapıyorum.
Bir aydır bu düzendeyiz. İmkanınız varsa bu tarz bir yardımcıyla işinizi hafifletebilirsiniz.
(Çocukların bağırışları eşliğinde yazdım, karmaşık olduysa kusura bakmayın)
Bende galiba çok takıyorum bu kadar dağınıklığa alışık değilim. Annem eşim yardımcı aslında ama nasıl diyeyim o an giyiyor çıkarıyor giyiyor çıkarıp bana sinir basıyor bu sefer. Anlatıyorum anlamıyor anlamak istemiyor daha doğrusu. Bugün bakalım burda yazılanlarla başlayacağım ise.Kesinlikle bunu kendinize yapmayın. Ev bu illa dağılacak, illa bir şeyler eksik kalacak. Anın tadını çıkarın, bu küçücük halleri geri gelmeyecek geçecek, kendinizi hırpalamayın.
Benimkilerin de arasında iki yaş var, küçük kızım 6 aylık, ilk günden beri ikisine de tek başıma bakıyorum. Doğum yaptığım ilk zamanlar sizin gibi her şeyi çok takıyordum, bunalıma girmiştim işlere yetişememekten.
Sonra kendime küçük hedefler koyarak ilerledim.
Aslına bakarsanız iki küçük çocukla günlük avuntum şu, büyük kızımın yemeğini zamanında yedirip öğlen uykusuna zamanında yatırırsam günün ilk adımını tamamlamış sayıyorum, gece uykusuna kadar da ikisinin de başına bir iş gelmeden günü bitirirsek daha ne isterim ki diyorum
Diğer işler de ekstralar.
İşlere takılıp hiçbir anı kaçırmamak gerek, inanın kış gelene kadar her gün sokaklardaydım iki bebeyle. Dışarda gören belki işimi bitirip çıktım zannediyordu ama ben her şeyi arkamda bırakıp çocuklarımla güzel zaman geçirmek için çıkıyordum pişman da değilim.
Bebeği önce slingde şimdi de kanguruda büyütüyorumkanguruyu takıyorum sırtıma, her işimi yapıyorum.
Haftada üç gün de oyun ablası gibi bir ablayla anlaştım, sabah 10da geliyor öğleden sonra 4r kadar çocukların başında duruyor ben de işlerimi yapıyorum.
Bir aydır bu düzendeyiz. İmkanınız varsa bu tarz bir yardımcıyla işinizi hafifletebilirsiniz.
(Çocukların bağırışları eşliğinde yazdım, karmaşık olduysa kusura bakmayın)
Pardon?Evet zaten kizim çocuk görmeden evde büyüdü Allah'tan yine teyzeleri var 12 15 yaşında onlarla biraz vakit geçirdi. Çok bocaladi kardeşi olunca ve fırsat buldukça zarar verdi kardeşine
Şimdi çok yapmıyor ama hircinlasinca direk kardeşinden çıkarmaya çalışiyor sinirini.
Mesela su içiyor içtiğini içiyor gerisini yere döküyor halıya vs.Yapma annecim deyince direk kardeşine dalıyor.
Okula verdim bi on beş yirmi gün gitti baya iyi gelmisti aslında en azından şu kıyafet işini unutmuştu ama hasta oldu kardeşine bulaştırdi o da küçük 5 aylıktı o zaman igne yedi zor toparladı. Eşim o sebeple göndermeye sıcak bakmıyor maalesef. Bakalım ben tekrar göndermek istiyorum.
Buna katılıyorum.Ben bu konuda ve toplumda iki ayrı uç ebeveyn davranışı görüyorum ve ikisi de çok yanlış.
İlk uç çocuğa karşı düşman gibi davranıyor. Yok seni manipüle ediyor yok kullanıyor yok ona patronun kim olduğunu göster falan korkunç gerçekten. Diğer uç kıyamıyorum muhabbetine çocuğa sınır koymakta gevşek davranıyor bu sefer aile boyu çocuğun tahakkümü altına giriyorlar bu da çok yanlış.
Olması gereken nedir peki? Şefkatli ama net sınırlar koymak. Kızım 19 aylık ama yaşıtlarına göre çok algısı açık bir çocuk. Cümleler kuruyor, çok fazla kelimesi var sayamıyorum. Bunun en büyük sebebi anlamasa da hep net bir iletişim kurdum onunla. Sınırlar konusunda da net oldum ama şefkatle. Mesela yapmaması gereken bir şey var diyelim kedinin kumuna dokunmak istiyor. Olmaz annecim buna izin veremem diyorum hatta açıklıyorum kum pis bu yüzden dokunmuyoruz diye. %90 anlıyor ve beni dinliyor. Diyelim ki diretiyor ağlıyor vs "üzgünüm annecim buna izin veremem." diyorum ve vermiyorum da. İstersen sarılalım diyorum sarılıyoruz vs. Hem kabulleniyor hem de anne çocuk ilişkimiz bozulmuyor şefkati kenara atmadığım için.
Dediğim gibi önemli olan şefkatli ama kesin, net sınırlar çizmek. Güvenli bağlanma için de en iyisi bu.
Benim kızlarımın biri 3 yaşında diğeri 6 aylık. 2. Bebek doğduğunda büyük kızım annemle yatcam dedi ben de kıyamadım onu ayırıyormus gibi olmasın diye tmm dedim 6 aydır beraber yatıyoruz üstelik benden başkasıyla asla uyumuyor beni bekliyor gerekirse koltukta uyuyakalıyor ama bekliyor biz de söz geçiremeyen ailelerden oldukAlıntılandığıma dair bildirim gelince işte şimdi linç yedim diye düşünmüştüm açıkçası arkadaşları tarafından çok eleştirilen biri olarak :) Burdaki konulara kimi zaman hayret ediyorum kimi zaman üzülüyorum, bazılarında gerçekten kim anne kim çocuk kim baba değil. Ufacık çocuk herkesi oyuncak etmiş. Unutamadığım konulardandı üç yaşındaki kız çocuğu babamla ben uyuyacağım diye annesini yataktan gönderiyormuş. Gitmezse ağlayıp ortalığı ayağa kaldırıyormuş. Kadıncağız kocamla uyumaya hasretim yazmıştı. Üç yaşındaki çocuğun nasıl istediğini yaptırdığına şok olmuştum. Çocuk kısmı çok akıllı, ailelerinin yumuşak karnını farkedip oraya oynuyorlar.
Bugün eşimle tekrar tekrar konuştum, bebek küçük diye istemedigini söyledi ona bakıyorum o da haklı. Çünkü küçük çok ağır geçirdi hastalığı ablamız her okula giden çocuk gibi hasta oldu ama evde kardeşine bulastirdi e o da küçük ignelerle çocuk kendine geldi. Bende küçük için endişeliyim ama büyük de yıpranıyor bu sefer. Anlaştık eşimle öğretmeni aradım vu hafta meb tatili varmış sonrasında getirin şimdilik hastalık yok,hasta olan çocuk yok dedi. Bakalım tatilden sonra başlayacak inşallah. Kizim da çok sevindi. İyileştim okuluma gideceğim diye. Simdi beraber kıyafet dolabını düzenliyoruz. Okula giderken giyeceklerini ayarlıyoruz onları bırakacağız dolabında, bi de eşofmanlarıni. Elbiseleri biraz azaltacagim.Bu konuları okuyunca konu sahibine sarılıp,yalnız değilsin demek istiyorum. Kreşe giden her çocuk hastalaniyor genelde. Hastalandı diye kreşe göndermemek neden? Bence eşinizle konuşup ikna etmeye bakın. Kızınız da küçük ve enerjisini akıtacak yer arıyor,akran grubuyla oynamaya birşeyler paylaşmaya ihtiyacı var. Ve tüm bunları sizin dikkatinizi çekmek için yapıyor,o da büyük değil ki ne yapsın. Evde iki küçük çocuk var ve yardimcisiz halletmeye çalışıyorsunuz bütün işleri,bir düzen beklemeyin birkaç yıl daha,yaşayacak kadar yapıp gerisini kafaya takmayin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?