merhaba arkadaşlar, kadınlar kulübünü ve buradaki arkadaşları gerçekten çok seviyorum. Çok faydalandığım çok güzel paylaşımların olduğu harika bir forum burası. Her seferinde konularımla ilgenen ve yorum yaparak düşüncelerimin netlesine yardımcı olan değerli hanımlara teşekkürlerimi sunmak boynumun borcu.
Tahmin edebileceğiniz üzere yine bir karar vermem lazım. 3 yaşını doldurmuş 38 aylık bir kızım var. Onu bana veren rabbime binlerce milyarlarca kere şükürler olsun. Hayatımızda olduğu için çok mutluyum. Rabbim kimseyi evlatsız, evlatları da anasız babasız koymasın diyerekten mevzuma gelmek istiyorum.
Kızım doğduğu günden beri bakım işinde gerçekten çok zorlandık. Çünkü ne benim ne de eşimin tarafından bize yardımcı olacak yol gösterecek bir büyük yoktu. İkimiz el ele vererek kendimizce en iyi şekilde bakmaya çalıştık. Emzirememe, piyasadaki mamaların envai çeşidini kabul etmeme, ek gıda da yaşanan sorunlar, bide üstüne düşük persentil değerleri vs derken 1 yaşını doldurduk... Derken benim izin sürem ücretsiz izin sürem vs. de bitti ve artık işe başlamak zorundaydım... Bakıcı aramaktan helak oldum. o dönemlerde 8 bin nufuslu kucuk bır kasaba da yasıyorduk. Neredeyse çalmadığım kapı kalmadı. zar zor bir bakıcı bulduk. 40 yaslarında bir hanım sağ olsun uc ay kadar baktı sonra kendı kızı hamıle kaldı vs. derken bırakmak zorunda oldugunu soyleyıp bıraktı. yaz tatili derken vs. 1,5 yasına gelince yine düştük bakıcı telaşına. Ara ara okuldaki öğrencilerin velilerine sor soruştur derken zar zor 19 yaşında nişanlı bir genç kız bulabildik o da yaklaşık 3- 4 ay baktı ve çeyiz parasını tamamladım düğün hazırlıklarım var deyip bıraktı... Tekrar başa döndük ve ben başlaıdm acaba bizde mi bir sorun var diye düşünmeye. Bi yandan da bakıcılar da hak verim çünkü her ikisi de geçerli bahaneler sunmuşlardı bırakmak için. Yine kapı kapı dolaşıp konu komsuyla saga sola haber bırakıp bir bakıcıyla bulduk ve sordugum ılk soru kızımı yarı yolda bırazkmazsın değil mi oldu :))
Neyseki bakıcım verdiği sozu tuttu ve hala telefonlaştıgım abla diye hitap ettiğim çok iyi bir dost kazanmış oldum. derken ordan tayinmiz çıktı ve kızım 2,5 yaşındayken şuanki bulndugumuz ile geldik.( Kocaeline) Burda bakıcı bulmak için hiç zorlanmadık. tayinimizin çıktığını eve taşınacağımızı küçük çoçuğumuz olduğunu duyan komşular vs. hemen sağa sola haber vermişler ve daha taşındığımız ilk günü görüşmeye gelenler oldu. :)) Rabbim ordaki zorlukların kolaylığını burda verdi çok şükür.
Bir hanımla anlaştık cok sukur içinde allah korkusu olan iyi niyetli bir insan oldu. Ben kendi adıma memnunum zaten benim çok beklentim yok kızmasın korkutmasın karnını doyursun temel ihtiyaclarını halletsin yeter. Ne bir ev işi ya da ne bir ekstra sey beklentim yok zaten gerek de yok. kızım suan 3 yasını da doldurdu. 38. ayında ve cok dısa donuk bır cocuk. sureklı parka gıtmek arkadaslarla oynamak kendısı gıbı cocuklarla vakıt gecırmek ıstıyor. BEN ısten gelır gelmez anne parka gidelim anne suna gidelim buna gidelim vs. diye parkta tanıştığı ya da komsu cocuklarının isimlerini söylüyor. diğer cocuklarla oynarken aksam olup da velerıne gıttıklerınde arkaalarından ağlıyor öyle bir ağlıyor ki en az yarım saat gözyaşlarıyla katıla katıla bazen kendını kusturana kadar ağlıyo. öyle böyle değil. Gözlemlerime bakılırsa artık ne anne ne baba ne bakıcı ollarak ona yetmıyoruz ve cocuk sosyallemek yasıtlarıyla vakıt gecırmek ıstıyor. Şimdi önümüzde iki üç aylık bir yaz tatili var ve eylül de ne yapacağım diye kara kara düşünmeye başladım. ( tabiiki önceki zorlukların yanında bu bır hıc kapı kapı gezıp bakıcı aradııgm gunler aklıma geldıkce rabbıme sukurler hamd ve senalar ediyorum)
kreşe mi versem bakıcıyla mı devam etsem karar veremiyorum....
bakıcının artıları malum sadece bır cocuk olacak kendı evımızde hastalık bulasma vs rıskı yok. ıstedıgı zaman uyanacak vs vs.
kresın de avantajları su ki akran ve arkadas isteyen kızım için hem eğitici hem eğlenceli olacak.
karar veremiyorum. sizlerin de tecrübe ve fikirlerinden yararlanmak ve nihayi kararı vermek istiyorum. yardımcı olup değerli fikirlerinizi esirgemezseniz çok memnum olurum. Hepiniz sağlıcakla kalın sevgilerimle....
Tahmin edebileceğiniz üzere yine bir karar vermem lazım. 3 yaşını doldurmuş 38 aylık bir kızım var. Onu bana veren rabbime binlerce milyarlarca kere şükürler olsun. Hayatımızda olduğu için çok mutluyum. Rabbim kimseyi evlatsız, evlatları da anasız babasız koymasın diyerekten mevzuma gelmek istiyorum.
Kızım doğduğu günden beri bakım işinde gerçekten çok zorlandık. Çünkü ne benim ne de eşimin tarafından bize yardımcı olacak yol gösterecek bir büyük yoktu. İkimiz el ele vererek kendimizce en iyi şekilde bakmaya çalıştık. Emzirememe, piyasadaki mamaların envai çeşidini kabul etmeme, ek gıda da yaşanan sorunlar, bide üstüne düşük persentil değerleri vs derken 1 yaşını doldurduk... Derken benim izin sürem ücretsiz izin sürem vs. de bitti ve artık işe başlamak zorundaydım... Bakıcı aramaktan helak oldum. o dönemlerde 8 bin nufuslu kucuk bır kasaba da yasıyorduk. Neredeyse çalmadığım kapı kalmadı. zar zor bir bakıcı bulduk. 40 yaslarında bir hanım sağ olsun uc ay kadar baktı sonra kendı kızı hamıle kaldı vs. derken bırakmak zorunda oldugunu soyleyıp bıraktı. yaz tatili derken vs. 1,5 yasına gelince yine düştük bakıcı telaşına. Ara ara okuldaki öğrencilerin velilerine sor soruştur derken zar zor 19 yaşında nişanlı bir genç kız bulabildik o da yaklaşık 3- 4 ay baktı ve çeyiz parasını tamamladım düğün hazırlıklarım var deyip bıraktı... Tekrar başa döndük ve ben başlaıdm acaba bizde mi bir sorun var diye düşünmeye. Bi yandan da bakıcılar da hak verim çünkü her ikisi de geçerli bahaneler sunmuşlardı bırakmak için. Yine kapı kapı dolaşıp konu komsuyla saga sola haber bırakıp bir bakıcıyla bulduk ve sordugum ılk soru kızımı yarı yolda bırazkmazsın değil mi oldu :))
Neyseki bakıcım verdiği sozu tuttu ve hala telefonlaştıgım abla diye hitap ettiğim çok iyi bir dost kazanmış oldum. derken ordan tayinmiz çıktı ve kızım 2,5 yaşındayken şuanki bulndugumuz ile geldik.( Kocaeline) Burda bakıcı bulmak için hiç zorlanmadık. tayinimizin çıktığını eve taşınacağımızı küçük çoçuğumuz olduğunu duyan komşular vs. hemen sağa sola haber vermişler ve daha taşındığımız ilk günü görüşmeye gelenler oldu. :)) Rabbim ordaki zorlukların kolaylığını burda verdi çok şükür.
Bir hanımla anlaştık cok sukur içinde allah korkusu olan iyi niyetli bir insan oldu. Ben kendi adıma memnunum zaten benim çok beklentim yok kızmasın korkutmasın karnını doyursun temel ihtiyaclarını halletsin yeter. Ne bir ev işi ya da ne bir ekstra sey beklentim yok zaten gerek de yok. kızım suan 3 yasını da doldurdu. 38. ayında ve cok dısa donuk bır cocuk. sureklı parka gıtmek arkadaslarla oynamak kendısı gıbı cocuklarla vakıt gecırmek ıstıyor. BEN ısten gelır gelmez anne parka gidelim anne suna gidelim buna gidelim vs. diye parkta tanıştığı ya da komsu cocuklarının isimlerini söylüyor. diğer cocuklarla oynarken aksam olup da velerıne gıttıklerınde arkaalarından ağlıyor öyle bir ağlıyor ki en az yarım saat gözyaşlarıyla katıla katıla bazen kendını kusturana kadar ağlıyo. öyle böyle değil. Gözlemlerime bakılırsa artık ne anne ne baba ne bakıcı ollarak ona yetmıyoruz ve cocuk sosyallemek yasıtlarıyla vakıt gecırmek ıstıyor. Şimdi önümüzde iki üç aylık bir yaz tatili var ve eylül de ne yapacağım diye kara kara düşünmeye başladım. ( tabiiki önceki zorlukların yanında bu bır hıc kapı kapı gezıp bakıcı aradııgm gunler aklıma geldıkce rabbıme sukurler hamd ve senalar ediyorum)
kreşe mi versem bakıcıyla mı devam etsem karar veremiyorum....
bakıcının artıları malum sadece bır cocuk olacak kendı evımızde hastalık bulasma vs rıskı yok. ıstedıgı zaman uyanacak vs vs.
kresın de avantajları su ki akran ve arkadas isteyen kızım için hem eğitici hem eğlenceli olacak.
karar veremiyorum. sizlerin de tecrübe ve fikirlerinden yararlanmak ve nihayi kararı vermek istiyorum. yardımcı olup değerli fikirlerinizi esirgemezseniz çok memnum olurum. Hepiniz sağlıcakla kalın sevgilerimle....