29unda ölümü özlermi insan ve üstelik bir anneyken..

chamallows .!.:

zamaninda tamam belki okula gonderilemezdi ama keske hayatini surdurebilecegi sekilde bir seyler ogretilseydi annenize
tek basina otobuse asansore binemeyecek durumda olmazdi sanirim
anneniz surekli kufur eden sizi babaniza karsi fisekleyen bir ebeveyn anlattiginiza gore
bizim bir enistemiz vardi teyzemin kocasiydi
adamdan hepimiz nefret ederdik
evlerinde kavga tartisma hic bitmezdi bunun sebebi hep enisteydi cunku cocuklarda dahil teyzemle hep onu suclarlardi bu kavgalarin sebebi olarak
eniste 5 sene once oldu evde degisen hic bir sey olmadi
kavga gurultu hala girla
teyzem cocuklari tipki anneniz gibi babalarina dolduruyormus megerse
simdide cocuklara takmis kafayi hepsini birbirine kiskirtiyor
sanirim bu bir karakter meselesi ve acaba evinizdeki gercek problemli kisi anneniz mi?
babaniz icin asla masum demiyorum yanlis anlamayin

Genişletmek için tıkla...

Loreth .!.:

Çocuğunuzun bu kadar bağrış çığırış içinde kalmasına müsaade etmemelisiniz. Önceliğiniz anneniz değil, çocuğunuz. Annenizden değil çocuğunuzdan sorumlusunuz en başta. Anneniz kendi kaderini kendi tayin etmiş. Düzenini değiştirmeye niyeti yok, çabası yok. Yapabileceğiniz tek şey psikolojik yardım alması için ikna etmeye çalışmak, onu da kabul etmiyorsa, kendinizi bu cenderenin içinden çıkarmalısınız. Boşanırsa arkasında duracağınızı söylüyorsunuz üstelik, daha ne yapacaksınız?

Hele öyle ölümü özlemek gibi arabesk bunalımlara sürükleniyorsanız, bir silkelenip, ne için yaşamanız gerektiğini kendinize hatırlatmanız gerekiyor. Yavrunuz daha 1,5 senedir hayatınızda. Oysa anne babanızın durumu on yıllardır süre gelen bir mesele. Bunlara şahitlik etsin diye doğurmadınız herhalde onu, değil mi? Sizin psikolojinizi bozmuşlar, bu kadar kargaşaya şahitlik ederse o yavrunun da psikolojisi bozulacak. Kısaca, annenize elbette destek olun ama eğer hayatını değiştirmeye niyeti varsa. Aynı döngünün içinde kendi hayatını mahvetmeye devam etmeye kararlıysa, en azından kendinizi ve kızınızı kurtarın.

Genişletmek için tıkla...

ARMANTY .!.:

Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Bir yanınız annenize kızararken bi yanınız onu bu hale getiren babanızı suçluyor. Bi yandan onun için üzülürken bi yandan kendiniz yıpranıyorsunuz. Sürekli sizi kullanıp kin kusmaya çalışan bi anne ile büyümek çok zor. Aynı şeyleri yaşamışız. Ama ben aileme uzağım. Artık eskisi kadar etkileri altında değilim. Vicdanım da bi gram sızlamıyor. En güzel yaşlarımı annemin dertlerini yüklenerek geçirdim. Ne çocuk olabildim, ne genç. Biz de ayrıl dedik, ayrılmadı. Sonunda yine gidip o adamla aynı yastığa baş koymayı seçti. Artık annem bile olsa başkalarının seçimlerinin bedelini ödeyecek gücüm de, sabrım da yok.

Benim de bi evladım var. Aynı şeyleri yaşamasına asla izin vermeyeceğim. Gittiğimde açık açık konuşuyorum bir daha böyle bi ortam olursa asla gelmicem diye. Bende işe yarıyor. Siz de kendi aile dinamiğinize göre bi yolunu bulmalısınız. Onları en iyi siz tanıyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...

mutenahi12 .!.:

Nerdeyse aynı örneği yaşıyorum inanın. Evet babamın kötü yanları biraz daha ağırlıkta. Ama annem hiç susmadığı için babamın delirmelerinede hak vermiyor değilim. Annem iyiyken babamın etrafında kuş gibi döner değeride fazla verir, tam tersinide. Herşeyi sınırlarda yaşıyor. Az sevmeyi yada az nefreti bilmiyor. Çok inatçı okuma yazma kursuna gitsen diyorum gitmiyor. Sırf uçağa binebilsin korkusu geçsin diye bekarken hadi anne şuraya gidelim derdim gelmezdi. Cesaret sıfır. Şuan tek yaptığı anneliğini başıma kakmak, evlat oluşumu kötülemek. Ve acı olan şu ki annemde böyle bi ailede büyümüş

Genişletmek için tıkla...

mutenahi12 .!.:

Sadece fikrinizi merak ediyorum. Ben sana baktım o zaman sende artık bana bak diyor. Annem daha elli yaşında istiyorki eşim ben annem beraber yaşayalım. Annem daha elden ayaktan düşmemişken sizce böyle bir evlilik mümkünmü? Ben mi yanlış düşünüyorum. Hangi eş hiç bi sebep yokken sadece tek olmak istemediği için karısının annesiyle ömür boyu yaşar?

Genişletmek için tıkla...

chamallows .!.:

ayni teyzem işte
maalesef sizin yapabilecek pek biseyiniz yok karakterleri boyle cunku

Genişletmek için tıkla...

mutenahi12 .!.:

O kadar güzel özetlediniz ki beni. Aldığım beddualardan korkuyorum. Babamın bu halinin sorumlusu benmişim gibi konuşması çok zoruma gidiyor. Sanırım sizinkiler azda olsa anlaşıyor. Bizimkiler aynı evde konuşmadan yaşıyorlar. Bazen babamın küfürleriyle şiddetiyle sonu karakolda bittiği bile oluyor. Ama annemin arkasında tek bir kimse yok. Boşanamıyor bilmiyorum yada dediğiniz gibi boşanmayı seçmiyor. Yıldım inanın. Çekil gitsem mesafe koysam bu mu diyorum senin savaşın çözümün. Ama haklısınız ki evladımıda böyle bir ortama sokuyorum.

Genişletmek için tıkla...

ARMANTY .!.:

Fiziksel şiddet artık yok, 20'lerinde iki erkek kardeşim var cesaret edemez zaten.

Ne desem bilemedim kelin ilacı olsa kendi başına sürer hesabı. Ama şunu diyebilirim ki, ben de 28 yaşındayım bu yaşıma kadar çok yol denedim ama bu insanları değiştirmenin hiç bir yolunu bulamadım. Aksi gibi, annem gün geçtikçe daha depresif, agresif, mutsuz biri oluyor. Sanki hayatın ona yaşattıklarının intikamını herkesten almaya çalışır gibi... Onlar değişmeyecekler bunu kabullenmek lazım.

Genişletmek için tıkla...

mutenahi12 .!.:

Merhaba okuyan herkese. Uzun olursa şimdiden affedin.
29 yaşındayım. Evliyim. Bir kızım var 1.5 yaş civarında yaklaşık. Kendimi bildim bileli ana-baba kavgasıyla büyüdüm. Kah yorgan altlarında, kah banyolarda ağlayarak. Ve bu hiç bitmdi yılda en az 10 defa ve şuan artık ayda belki iki defa hala aynı şeyler yaşanıyor. Boşanma ne yazıkki olmuyor. Annemin maddi gücü yok okuma yazması bile yok denecek kadar az. Tek başına markete gidip gelebilmekten bile neredeyse aciz bir kadın düşünün. Asansöre tek binemeyen, asla bir otobüse, minibüse yalnız binemeyen bir kadın.
Babam.. Asla ne kazandığını ne kaybettiğini bilmediğimiz, bizi ailesi olarak görmeyen, eleştiren, acıtan, küfür eden. Hakkını yiyemem okudum okuttu ama kıyafet, kitap, yeme-içme herşeyde gözümü bırakarak okudum. Yani zor, çok zor..
Şuanda eşim memleketine gitti. Babamda aynı şekilde. Ve bende kızımı alıp anneme geldim 2 haftadır. Ve annem ağzından asla küfür düşürmeyen, bağırıp çağıran, ağza alınmayacak sözler söyleyen, apartmana sesimizi duyuran bir kadın oldu senelerdir. Ve artık bebek bakmanın yorgunluğu bir ev hanımı olarak kendi anneme tahammülüm kalmadı.
Babama olan bütün hıncını benden çıkarıyor. Eşime ailesine bana küfürler yağdırıyor. Çocuğumun yanında ister istemez kavga çıkıyor. Korkuyorum etkilenir diye. Boşan ev tutalım artık bi şekilde bi yol çizelm diyorum hayır asla diyor.
Babana küfret şu mesajları at şu lafları söyle diyor. Kim yapar bunu babasına Allah aşkına bir kız evlat olarak ben napabilirim. 2 haftadır en az 3-4 kez ağladım. Kızlardeşim var oda okumaya uzak bi şehre gidecek. Annem artık yalnız bende evime dönünce. Hem babamdan korkuyorum anneme bulaşır şiddet uygularmı diye hem annemin küfürlerine artık midemde yer kalmadı.
Aklı selim fikirlerinizi bekliyorum.
Psikolog vs. annem için denedik ama çözüm olmadı. Ve ben artık ailemden bıkan bi evlat oldum. Kendi evliliğime adapte olamıyorum karın ağrısıyla geçiyor günlerim. Kendi evim yarım saat uzaklıkta çekip gideyim diyorum bu sefer eşim ve babam anneme tahammül edemediğimi anlar diyorum. Çıkmazdayım çok kötüyüm.

Genişletmek için tıkla...

notokey .!.:

Valla kan emiyorlar resmen insanın bütün enerjisini alıyorlar ne diyim bilemedim allahtan çocugunuza kendin bakıyorsun ya annene bırakma gıbı bır durumun olsaydı

Genişletmek için tıkla...

mutenahi12 .!.:

Ben seni ne hallerde büyüttüm şimdi bana cevaplar veriyorsun. Büyütte sende gör. Sen gidersen bende senin evine gelmem diyor. Bu şekilde elimi kolumu bağlıyor işte. Başka bi akrabalık ilişkisi olsa dediğiniz gibi haklısınız. Ama silmek dışında bi çözüm arıyorum ne yazıkki bulamıyorm

Genişletmek için tıkla...

mutenahi12 .!.:

Merhaba okuyan herkese. Uzun olursa şimdiden affedin.
29 yaşındayım. Evliyim. Bir kızım var 1.5 yaş civarında yaklaşık. Kendimi bildim bileli ana-baba kavgasıyla büyüdüm. Kah yorgan altlarında, kah banyolarda ağlayarak. Ve bu hiç bitmdi yılda en az 10 defa ve şuan artık ayda belki iki defa hala aynı şeyler yaşanıyor. Boşanma ne yazıkki olmuyor. Annemin maddi gücü yok okuma yazması bile yok denecek kadar az. Tek başına markete gidip gelebilmekten bile neredeyse aciz bir kadın düşünün. Asansöre tek binemeyen, asla bir otobüse, minibüse yalnız binemeyen bir kadın.
Babam.. Asla ne kazandığını ne kaybettiğini bilmediğimiz, bizi ailesi olarak görmeyen, eleştiren, acıtan, küfür eden. Hakkını yiyemem okudum okuttu ama kıyafet, kitap, yeme-içme herşeyde gözümü bırakarak okudum. Yani zor, çok zor..
Şuanda eşim memleketine gitti. Babamda aynı şekilde. Ve bende kızımı alıp anneme geldim 2 haftadır. Ve annem ağzından asla küfür düşürmeyen, bağırıp çağıran, ağza alınmayacak sözler söyleyen, apartmana sesimizi duyuran bir kadın oldu senelerdir. Ve artık bebek bakmanın yorgunluğu bir ev hanımı olarak kendi anneme tahammülüm kalmadı.
Babama olan bütün hıncını benden çıkarıyor. Eşime ailesine bana küfürler yağdırıyor. Çocuğumun yanında ister istemez kavga çıkıyor. Korkuyorum etkilenir diye. Boşan ev tutalım artık bi şekilde bi yol çizelm diyorum hayır asla diyor.
Babana küfret şu mesajları at şu lafları söyle diyor. Kim yapar bunu babasına Allah aşkına bir kız evlat olarak ben napabilirim. 2 haftadır en az 3-4 kez ağladım. Kızlardeşim var oda okumaya uzak bi şehre gidecek. Annem artık yalnız bende evime dönünce. Hem babamdan korkuyorum anneme bulaşır şiddet uygularmı diye hem annemin küfürlerine artık midemde yer kalmadı.
Aklı selim fikirlerinizi bekliyorum.
Psikolog vs. annem için denedik ama çözüm olmadı. Ve ben artık ailemden bıkan bi evlat oldum. Kendi evliliğime adapte olamıyorum karın ağrısıyla geçiyor günlerim. Kendi evim yarım saat uzaklıkta çekip gideyim diyorum bu sefer eşim ve babam anneme tahammül edemediğimi anlar diyorum. Çıkmazdayım çok kötüyüm.

Genişletmek için tıkla...

benneyanginlargordum .!.:

cok enteresansiniz.
evladiniz var (allah bagislasin)
memlekete tek giden gel diye israr etmeyen, annenize sizi birakan kocaniz var.

ama siz durmus, kufur hakaret eden bence cokta akilli olmayan annenize katlaniyorsunuz?

genc kadinlar sirf boyle ailelerden kurtulmak icin canhiras yanlis evlilik yaparken, duzgun evlilik yapip annenizin eteginden ayrilmamanizi anlamiyorum.
bir de olmek istemek nedir? neyin arabeskligi bu? bebeginiz o varken olmek istediginizi bilse annenize hissettiklerinizi hissederdi size.

allah akil fikir versin size.

Genişletmek için tıkla...

benneyanginlargordum .!.:

cok enteresansiniz.
evladiniz var (allah bagislasin)
memlekete tek giden gel diye israr etmeyen, annenize sizi birakan kocaniz var.

ama siz durmus, kufur hakaret eden bence cokta akilli olmayan annenize katlaniyorsunuz?

genc kadinlar sirf boyle ailelerden kurtulmak icin canhiras yanlis evlilik yaparken, duzgun evlilik yapip annenizin eteginden ayrilmamanizi anlamiyorum.
bir de olmek istemek nedir? neyin arabeskligi bu? bebeginiz o varken olmek istediginizi bilse annenize hissettiklerinizi hissederdi size.

allah akil fikir versin size.

Genişletmek için tıkla...

mutenahi12 .!.:

Merhaba okuyan herkese. Uzun olursa şimdiden affedin.
29 yaşındayım. Evliyim. Bir kızım var 1.5 yaş civarında yaklaşık. Kendimi bildim bileli ana-baba kavgasıyla büyüdüm. Kah yorgan altlarında, kah banyolarda ağlayarak. Ve bu hiç bitmdi yılda en az 10 defa ve şuan artık ayda belki iki defa hala aynı şeyler yaşanıyor. Boşanma ne yazıkki olmuyor. Annemin maddi gücü yok okuma yazması bile yok denecek kadar az. Tek başına markete gidip gelebilmekten bile neredeyse aciz bir kadın düşünün. Asansöre tek binemeyen, asla bir otobüse, minibüse yalnız binemeyen bir kadın.
Babam.. Asla ne kazandığını ne kaybettiğini bilmediğimiz, bizi ailesi olarak görmeyen, eleştiren, acıtan, küfür eden. Hakkını yiyemem okudum okuttu ama kıyafet, kitap, yeme-içme herşeyde gözümü bırakarak okudum. Yani zor, çok zor..
Şuanda eşim memleketine gitti. Babamda aynı şekilde. Ve bende kızımı alıp anneme geldim 2 haftadır. Ve annem ağzından asla küfür düşürmeyen, bağırıp çağıran, ağza alınmayacak sözler söyleyen, apartmana sesimizi duyuran bir kadın oldu senelerdir. Ve artık bebek bakmanın yorgunluğu bir ev hanımı olarak kendi anneme tahammülüm kalmadı.
Babama olan bütün hıncını benden çıkarıyor. Eşime ailesine bana küfürler yağdırıyor. Çocuğumun yanında ister istemez kavga çıkıyor. Korkuyorum etkilenir diye. Boşan ev tutalım artık bi şekilde bi yol çizelm diyorum hayır asla diyor.
Babana küfret şu mesajları at şu lafları söyle diyor. Kim yapar bunu babasına Allah aşkına bir kız evlat olarak ben napabilirim. 2 haftadır en az 3-4 kez ağladım. Kızlardeşim var oda okumaya uzak bi şehre gidecek. Annem artık yalnız bende evime dönünce. Hem babamdan korkuyorum anneme bulaşır şiddet uygularmı diye hem annemin küfürlerine artık midemde yer kalmadı.
Aklı selim fikirlerinizi bekliyorum.
Psikolog vs. annem için denedik ama çözüm olmadı. Ve ben artık ailemden bıkan bi evlat oldum. Kendi evliliğime adapte olamıyorum karın ağrısıyla geçiyor günlerim. Kendi evim yarım saat uzaklıkta çekip gideyim diyorum bu sefer eşim ve babam anneme tahammül edemediğimi anlar diyorum. Çıkmazdayım çok kötüyüm.

Genişletmek için tıkla...